"Η Εργασία σήμερα και η προοδευτική απάντηση"

                                  Εκδήλωση για την εργασία σήμερα

Χθές Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου, σε αίθουσα της ΕΣΗΕΑ έγινε εκδήλωση με το θέμα του τίτλου. Κεντρικοί ομιλητές οι εργατολόγοι Διονύσης Τεμπονέρας και Κώστας Τσουκαλάς, καθώς και οι πανεπιστημιακοί Λόης Λαμπριανίδης και Μαρία Καραμεσίνη. Μετά τις εισηγήσεις ακολούθησαν τοποθετήσεις ακροατών, όπως των συνδικαλιστών  Νίκου Φωτόπουλου, Θύμιου Αμπλά, Δημήτρη Μπράτη, του προέδρου δικηγορικού συλλόγου Αθηνών Δημήτρη Βερβεσού και αρκετοί ακόμη. Σύντομη τοποθέτηση ζήτησα και έκανα κι εγώ, προφανώς λόγω της προηγούμενης σχέσης μου με το θέμα.

Τα όρια της συζήτησης τα έθεσε εξ αρχής ο Δ.Τεμπονέρας με την φράση "...ο διάλογος των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων ξεκινά από το ταυτοτικό ζήτημα της εργασίας με την συμμετοχή πλήθους κοινωνικών φορέων και συλλογικοτήτων...".

Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το ΕΝΑ (ινστιτούτο εναλλακτικών πολιτικών) και ελπίζουμε να συνεχιστούν ανεβάζοντας επίπεδο κάθε φορά και διορθώνοντας ατέλειες και αστοχίες που έχουν καταβολές σε περασμένα χρόνια. Οι προσπάθειες για ενότητα θα είναι και δύσκολες και επίπονες. Για τούτο χρειαζόμαστε εισηγήσεις που ακουμπούν άμεσα τα προβλήματα και δίνουν ορατές απαντήσεις και από την άλλη ενεργή συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων στη συζήτηση. Το εργατικό κίνημα δεν πάσχει τόσο από έλλειψη κατανόησης της σημερινής κατάστασης. Μας απασχολεί όμως το γιατί και το πως της λύσης. Αυτά προς το παρόν

ΚΑΛΗ ΠΑΤΡΙΔΑ Σύντροφε (!!;;; )

                              

Καλή Πατρίδα, Μια Αριστερή Οδύσσεια

 Με πρόλογο του καθηγητή Προκόπη Παπαστράτη έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο της Ελένης Νικολαίδου "Καλή πατρίδα, σύντροφε!". Στον τίτλο της παρούσης δημοσίευσης μου, απλά πρόσθεσα δίπλα στο θαυμαστικό μερικά ερωτηματικά που αφορούν τις λέξεις "καλή" και "σύντροφε". Αυτό αναλογιζόμενος την ζοφερή πραγματικότητα που αντιπετώπισαν οι πολιτικοί πρόσφυγες μετά την ήττα του δημοκρατικού στρατου βασικά στην Τασκένδη, αλλά και έχοντας την γνώση των  "λεκτικών χαιδευμάτων" μεταξύ των μελών του κόμματος της αντιπολίτευσης, μετά την ήττα του 2023 και μέχρι τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Επεδίωξα να πάω στην παρουσίαση αυτού του βιβλίου. Η παρουσίαση έγινε χθές Τετάρτη στα γραφεία της δημοτικής παράταξης «ΑλλάΖΟΥΜΕ τον Πειραιά για Όλους και Όλες». Θετικό γεγονός, η ταυτόχρονη παρουσία εκτός από την συγγραφέα και του κ.Παπαστράτη, οι ομιλίες από την ιστορικό Λη Σαράφη αλλά και από την κόρη του Μιλτιάδη Πορφυρογένη (Κατερίνα Πορφυρογένη)

και την γιατρό Μαργαρίτα Νάτσικα, κόρη του πολιτικού πρόσφυγα Γιώργου Νάτσικα, οι ομιλίες των οποίων, εμπλούτισαν κατά την γνώμη μου τον δρόμο της ιστορίας, αλλά κυρίως φώτισαν με τις προσωπικές τους εμπειρίες το μακρύ ταξίδι της αριστερής Οδύσσειας. 

Ίσως πολλοί φίλοι αναρωτηθούν και τι μας ενδιαφέρουν όλα αυτά; Μα όλα αυτά γράφονται για αυτούς που ενδιαφέρονται καθώς θεωρούν ποιότητα ζωής την γνώση και τη συγκεκριμένη στάση απέναντι σε ανάλογα γεγονότα. Όσοι μπορούν ας το διαβάσουν. Δυστυχώς εδώ και καιρό υποχωρεί μαζί με το συλλογικό και η μνήμη . Ας αντισταθούμε.

ΟΙ ΑΖΗΤΗΤΟΙ του νοσοκομείου ΣΩΤΗΡΙΑ κ της Μαριάνας Οικονόμου

                                 Οι αόρατοι του νοσοκ. ΣΩΤΗΡΙΑ

Στο 26ο φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ στη Θεσ/κη, το βραβείο κοινού δόθηκε σε ταινία με τον εμβληματικό τίτλο οι "Αζήτητοι".

Δεν την είχα δεί απλά γιατί τότε δεν πήγα στη συμπρωτεύουσα. Ευκαιρία λοιπόν τώρα που ανέβηκε στο ΔΑΝΑΟ να την δούμε. Χθες βράδυ φτάνοντας στο γκισέ πήραμε την απογοήτευση. 

Δεν υπάρχουν θέσεις, sold out.   Εκτός αν κάποιοι δεν έρθουν κτλ. Πήραμε την απόφαση να περιμένουμε. Δικαιωθήκαμε. Είδαμε την ταινία!

Ένα καταπληκτικό ντοκυμαντέρ όπου πρωταγωνιστές δεν είναι κάποιοι ηθοποιοί, αλλά οι 100δες αόρατοι φυματικοί και οι οικογένειες τους.

Το ρίξιμο ενός τοίχου στη Σωτηρία αποκάλυψε παλιές βαλίτσες γεμάτες γράμματα,ρούχα και φωτογραφίες. Όλα αυτά ανήκαν σε 100δες φυματικούς κατά βάση άπορους που προέρχονταν απόλη την Ελλάδα, που πέθαναν στο νοσοκομείο μεταξύ 1945 κ 1975. Τάφηκαν ανώνυμα σε ομαδικούς τάφους  χωρίς να καταγραφούν πουθενά.  "...Προσπαθήσαμε να ανασύρουμε κάποιες από τις ιστορίες τους με βάση τα στοιχεία από τις βαλίτσες..." αναφέρει η σκηνοθέτης κ Μαριάνα Οικονόμου. Μαζί της μετά το τέλος της παράστασης και ο γνωστός ιστορικός κ Τάσος Σακελαρόπουλος, ο οποίος έδωσε μια συνολικότερη εικόνα γύρω από την περίοδο, τα αρχεία, την ψυχολογία των ατόμων κτλ. 

Μια συγκινητική, άρτια ταινία που καταλήγει σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση. 

Όσοι μπορούν ας πάνε να την δούν. Τα συμπεράσματα και οι προβληματισμοί που θα προκύψουν σίγουρα εντυπωσιακοί. Σπεύσατε ΚΑΙ...

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ τους ΑΖΗΤΗΤΟΥΣ...στο cine ΔΑΝΑΟΣ

 

"ΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ" (παρουσίαση στη κίνηση πολιτών Μεσοποταμία)

                                         ΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ του Μενέλαου Χαραλαμπίδη

  "...Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους..." (Χαλίλ Γκιμπράν).

Την παρουσίαση του εμβληματικού βιβλίου που με τόσο άρτιο τρόπο μας έδωσε ο Μενέλαος, τον περίμενα καιρό. Αιτία οι συνεχείς μετακινήσεις μου που δερν συνέπιπταν με την παρουσία του συγγραφέα στην Αθήνα φυσικά. Μέχρι που η δραστήρια κίνηση πολιτών ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ  στο Μοσχάτο, αποφάσισε χθές Πέμπτη να διοργανώσει εκδήλωση με τον συγγραφέα στον όμορφο κήπο όπου το στέκι της.

Τι ατυχία!!! Οι προγνώσεις για τον καιρό έδιναν βροχές και μάλιστα απογευματινές ώρες. Πράγματι το νερό άρχισε να πέφτει την καθορισμένη ώρα κάνοντας αβέβαιη την παρουσία σε μια ανοικτή εκδήλωση. Αλλά ευτυχώς. Σταμάτησε εγκαίρως. 

 Ο κήπος γέμισε πολίτες κάθε ηλικίας, διψασμένους για συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων.

Η εργασία του συγγραφέα είναι άξια θαυμασμού. Πάνω από 150.000 σελίδες διέτρεξε, προκειμένου να καταλήξει στο βιβλίο ευαγγέλιο των 400 σελίδων. Πρωτοποριακή μελέτη αν σκεφτούμε πως υπάρχουν άφθονα βιβλία για τους ήρωες και τις πράξεις της αντίστασης κατά των κατακτητών Ιταλών κ Γερμανών, αλλά ελάχιστα για τους Έλληνες συνεργάτες των φασιστωχιτλετικών. Φυσικά αφού οι κυβερνήσεις μετά την λήξη του πολέμου φρόντισαν να σβύσουν τα σημάδια της προδοσίας. Τα αρχεία η καταστράφηκαν η παρέμειναν ερμητικά κλειστα. Ανοιξαν κατά την περίοδο 2015-2019 για να εξαφανιστούν αμέσως μετά... Βλέπεται, στην Ελλάδα ανέβηκαν στην εξουσία όχι όσοι νίκησαν στον πόλεμο αλλά όσοι συνεργάστηκαν με τον κατακτητή.Και φυσικά δεν πρόκειται για ελάχιστα άτομα. Δυστυχώς ήταν πολλές δεκάδες χιλιάδες οι συνεργάτες των Γερμανών. Ελάχιστοι ήταν όσοι πέρασαν από δίκες μετά την απελευθέρωση και ακόμη λιγότεροι όσοι καταδικάστηκαν έστω στα χαρτιά χωρίς καν να φυλακιστούν. Ένα τεράστιο τραύμα στο σώμα της χώρας που ακόμη παράγει πόνο. Όλα στο όνομα του αντικομουνισμού. Συνεργασία οικονομική, πολιτική, στρατιωτική που στην πραγματικότητα αποτελεί την Ελληνική Κατοχή από Έλληνες στη χώρα μας. 

Στον ίδιο δρόμο η επίσημη ιστορία. Στον ίδιο δρόμο η εκπαίδευση. Η τελευταία είναι ολοφάνερο πως διαμέσου αυτής  στόχος της πολιτείας δεν είναι η γνώση, αλλά η δημιουργία ενοχικών και φοβικών προσωπικοτήτων.

Το βιβλίο είναι απαραίτητο να διαβαστεί και να συζητηθεί από όλους όσους δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό. 

Όχι για να "καταραστούμε " το παρελθόν, αλλά για να προετοιμάσουμε ένα μέλλον που αξίζει σε πολίτες. 

Μενέλαε Χαραλαμπίδη σε ευχαριστούμε για την εργασία σου Περιμένουμε την συνέχεια της.

 

Τα λυχναράκια του Σεπτεμβρίου

       

  Σεπτεμβρης και 47ο φεστιβάλ Δράμας

 Από το ανοιχτό παράθυρο

φυσάει μέσα ο Σεπτέμβριος

κ σβύνει 

το λυχναράκι 

του καλοκαιριού...(Γιάννης Τόλιας)

Μα πόσα λυχναράκια άραγε ανάβουν ώστε να αντικαταστήσουν αυτό του Αυγούστου κ του καλοκαιριού;

Για μένα και την όμορφη παρέα μας ένα δυνατό λυχνάρι ανάβει στη Βόρεια Ελλάδα. Στην μακρυνή κοντινή μαγική Θράκη, στην Δράμα. Ο Σεπτεμβριος είναι συνυφασμένος με το εκεί φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους. 

Με τις ανησυχίες τις αγωνίες τα ερωτηματικά αλλά και τις όποιες απαντήσεις μιας νέας γενιάς που με περιορισμένα οικονομικά εφόδια αλλά με πολλές σπουδές διάβασμα μελέτη επιμονή και θέληση ψάχνει και δημιουργεί. 

Στη Δράμα λοιπόν κάθε Σεπτέμβριο εδώ και 47 χρόνια, στην όμορφη δροσερή πόλη θα διαγωνιστούν οι νέοι δημιουργοί από την Ελλάδα, την Ευρώπη και άλλων χωρών.   Αυτοί οι νέοι δημιουργοί  δίνουν τον ξεχωριστό χαρακτήρα στο φεστιβάλ, καθώς οι ανησυχίες των νέων αποτυπωμένες στο πανί μπορούν και οραματίζονται το μέλλον με τον καλλίτερο τρόπο καθώς σαν νέοι τους ανήκει.

Εδώ και πολλά χρόνια λοιπόν αυτός είναι ο Σεπτέμβριος μου. 

Πόσο περισσότερο που πάντα συνδιάζεται με ανάλογες εξορμήσεις στην όμορφη φθινοπωρινή Θράκη.

Στα ατόφια πομακοχώρια με τους ταλαίπωρους κατοίκους - λιγοστούς πια- στις παραδοσιακές ταβέρνες τους στα τοπία της φύσης αλλά και στις πόλεις. Στις γιορτές στην Ξάνθη στο φυσικό ντεκόρ της Αγίας Βαρβάρας, στα οινοποιία της περιοχής, στις λαϊκές συνοικίες και στις λαϊκές των παραγωγών του μόχθου. Κ όχι μόνο.  Έχει δίκιο ο Ν. Καρούζος. 

Να μη λυπάσαι που πέφτουν τα φύλλα του Φθινοπώρου/ η δική σου τρυφερότητα θα τα φέρει και πάλι στα δένδρα/ δάκρυα μη χαλνάς όλοι ανήκουμε / στην ανάσταση.

Λοιπόν την Κυριακή στην τελετή λήξης του 47ου φεστιβάλ, η ταινία ΓΚΕΚΑΣ του Δημήτρη Μουτσιάκα βραβεύτηκε με το Χρυσό Διόνυσο. Η ταινία χρηματοδοτήθηκε και από την περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και γυρίστηκε στην Εύβοια. Αξιζε στο σύνολο της. Βραβεύτηκε και για το σενάριο και για την πράγματι πολύ καλή φωτογραφία. 

Βραβείο σκηνοθεσίας πήρε ο Γιώργος Φουρτούνης για την ταινία Mj. 

ΟΚΛΕ

Όσον αφορά το βραβείο της ΟΚΛΕ (Ομοσπονδία Κιν/κων Λεσχών Ελλάδας) δόθηκε στην Νικολέτα Λεούση για την ταινία ΑΣΚΟΠΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ.

Μέσα από το πρόγραμμα  ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ μπορούν σε διάφορες περιοχές και πόλεις να δούν πολίτες τις βραβευμένες ταινίες. Τον Οκτώβρη όπως κάθε φορά προβάλονται στην Αθήνα. Αξιζει η θέαση. 

 Υστερόγραφο.Θα ακολουθήσει Φωτογραφικό ρεπορτάζ από την περιοχή σύντομα.

 

Γ. Αρβανίτης κ Κιν/κη Λέσχη Ιτέας (Μια ζωή στο φως)

Γ. Αρβανίτης κ Λέσχη Ιτέας

 
 Ο φετινός Αύγουστος τελειωσε με τον ιδανικότερο τρόπο για την κινηματογραφική λέσχη της πόλης μας.

Την Παρασκευή το βράδυ, (30 Αυγούστου) στο Κυριακοπούλειο, έγινε ανακήρυξη του Γιώργου Αρβανίτη σε επίτιμο μέλος της κινηματογραφικής λέσχης Ιτέας- τιμής ένεκεν λόγω της μακρόχρονης προσφοράς του στον πολιτισμό, σαν ένας από τους σημαντικότερους διευθυντές φωτογραφίας, αλλά και για την ειδική σχέση φιλίας κ εκτίμησης με την λέσχη της πόλης μας. Το ίδιο και η συνοδοιπόρος του Αγγελική Αρβανίτη.

Είχαν προηγηθεί την Τετάρτη το βράδυ στο χώρο των καλοκαιρινών
προβολών, η παρουσίαση του βιβλίου - βιογραφία με τίτλο ΓΙΩΡΓΟΣ
ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟ ΦΩΣ που αποτυπώνει με την πένα της σπουδαίας
Ελισάβετ Χρονοπούλου το δύσκολο ξεκίνημα στη ζωή του πρωταγωνιστή,
αλλά και την επιμονή, την απέραντη αφοσίωση και ταύτιση του Γιώργου στην
τέχνη μέσα από την οποία κατέκτησε τον τίτλο του " ζωγράφου του φακού".

Ο Γιώργος, ένα μεγάλο κεφάλαιο για την Ελλάδα, τον πολιτισμό, ένας
διαπρεπής πλέον πρεσβευτής της χώρας ανά τον κόσμο με το «βάρος και το
ανεπανάληπτο ύψος» των 112 μέχρι τώρα συμμετοχών του σε ταινίες, με τις
δεκάδες συνεργασίες με διάσημους σκηνοθέτες και ηθοποιούς τιμά την λέσχη
Ιτέας με την τρίτη παρουσία του, σε μια μικρή περιφερειακή λέσχη.
Ξέρουμε ότι η φιλία η συνεργασία μας αλλά κυρίως η προσφορά του Γιώργου
θα συνεχιστεί. Έχει τόσα ακόμη να δώσει στη τέχνη και στην κοινωνία του
θεάματος.

Έχει τόσα ακόμη να πει να γράψει, να συζητήσει, να διδάξει. Το εμπεδώσαμε στην ομιλία του στην παρουσίαση του βιβλίου, τότε που όλοι μας κρεμαστήκαμε κυριολεκτικά από τα λεγόμενα του - ειδικά όταν ξεδίπλωσε αναμνήσεις από τις συνεργασίες του με συντελεστές ταινιών, ανατρέξτε ( https://youtu.be/4mtoGpHUhQM )  αλλά και στις μετά συζητήσεις. Περιμένουμε λοιπόν τη συνέχεια του βιβλίου...

Στο Κυριακοπούλειο την βράβευση του Γιώργου ακολούθησε η προβολή της
112 ης ταινίας του. Μιας ταινίας, βασισμένη στο βιβλίο του Μετίν Αρντιτί με τίτλο «το παιδί που μετρούσε τον κόσμο» σε σκηνοθεσία του Τάκη Κανδύλη και γυρισμένη στις
Σπέτσες.

Υστερόγραφο. Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου αυτοβιογραφίας του Γιώργου, έγινε στο πατάρι του ΙΑΝΟΥ στις 16 Απριλίου 2024 και υπάρχει ανάλογο άρθρο μου στο
παρόν site με τίτλο ΜΙΑ ΖΩΗ στο ΦΩΣ.

ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ κ μείωση ΒΡΟΧΟΠΤΩΣΕΩΝ

 σχετικα με βροχοπτώσεις , ανεμογεννήτριες κ φωτοβολταικά

Ο καθηγητής Γεωλογίας στο Πανεπ. Πάτρας κ. Αβραάμ Ζεληλίδης, σε άρθρο του σχετικό με την μείωση των βροχοπτώσεων ανάμεσα σε προτάσεις του αναφέρεται και στη σχέση Ανεμογεννητριών και φωτοβολταικών με το ύψος των βροχοπτώσεων. Επειδή δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά και τελευταία έχουμε υπερεπάρκεια και των δύο, ας προβληματιστούμε για όσα ο κ. Καθηγητής αναφέρει.. 

 «Διάβαζα σε ένα άρθρο το οποίο με προβλημάτισε πάρα πολύ και άρχισα να το πιστεύω, έλεγε ότι οι ανεμογεννήτριες καταστρέφουν το μικροκλίμα της περιοχής, προκαλώντας ανομβρία γιατί οι επιφανειακοί υδρατμοί συγκεντρωνόντουσαν και λόγω της διαφορετικής ταχύτητας και συμπύκνωσης φτάνανε στην κορυφή του βουνού και γινόντουσαν βροχή.

Τώρα εκεί που υπάρχουν ανεμογεννήτριες δεν αφήνουν αυτή την υγρασία να συμπυκνωθεί με αποτέλεσμα σε περιοχές που έβρεχε εξαιτίας αυτού του φαινομένου σήμερα με τις ανεμογεννήτριες δεν έχουν βροχοπτώσεις, επιτείνοντας το φαινόμενο της λειψυδρίας στην περιοχή αυτή. Αυτά τα βουνά λειτουργούσαν ως υδροφορείς, εμπλούτιζαν τις υδροφόρους, δεν είναι μόνο το οικολογικό και γεωλογικό που καταστρέφονται το βουνό, πλέον φαίνεται ότι επηρεάζει και το μικροκλίμα με τις βροχοπτώσεις.

Αλλά συνεχίζουν να δίνουν άδειες σε όλες τις βουνοκορφές για ανεμογεννήτριες. «Τώρα αυτό που μεγαλώνει ακόμα περισσότερο είναι τα φωτοβολταϊκά, με φωνάξαν προχθές λοιπόν σε μία περιοχή να δω ένα τέτοιο φωτοβολταϊκό κέντρο σε ένα βράχο.

Αρχικά δεν ήμουν αντίθετος να μπαίνουν φωτοβολταϊκά πάνω σε ξερές βουνοκορφές ή πλαγιές αλλά πηγαίνοντας εκει διαπιστώνει κανείς ότι στη βάση αυτού του ορεινού όγκου έχει πηγές.

Πας σε μια τέτοια λοφοσειρά να κάνεις ένα φωτοβολταϊκό και από κάτω σου έχεις μία πηγή η οποία υδροδοτεί 5-6 χωριά, ίσως και περισσότερα, και αναρωτιέστε ποιος έδωσε την άδεια να γίνει αυτό; Έχει σκεφτεί κανένας ότι μία διαρροή σε ένα τέτοιο φωτοβολταϊκό που είναι τοξικό, θα μολύνει δια παντώς και ανεπιστρεπτί αυτές τις πηγές;

Το ίδιο που ισχύει για τις ανεμογεννήτριες ισχύει και για τα φωτοβολταϊκά, όταν βάζεις πάνελ και σκεπάζεις ένα ορεινό όγκο τότε μειώνεις το νερό που θα πάει στον υδροφόρο σε ποσότητα, συνεπώς στην Ελλάδα δε γίνεται τίποτα με μελέτη, αλλά εκ του προχείρου». Αβραάμ Ζεληλίδης

 Το πρόβλημα της λειψυδρίας λοιπόν αν καταλάβαμε απόσα οι ειδικοί λένε ήρθε για να μείνει και αν αναζητούνται μέτρα ώστε μόνο και μόνο να κερδίσουν κάποιες εταιρείες γνωστές και μη εξαιρετεες τα περισσότερα τότε και θα διψάσουμε και θα πεινάσουμε .

---

ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Στα ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου δημοσιεύτηκε το παρακάτω κείμενο του Δ. Τεμπονέρα, με τιτλο

               "Για μια νέα αρχή" 

Θεωρώντας ότι ξεφεύγει από την αβάσταχτη ελαφρότητα όλων όσων μέχρι τώρα μπλέκονται και ανακυκλωνονται στα ζητήματα της αντιπολίτευσης χωρίς ίχνος αναφοράς σε ιδεολογία, ιστορία, και ότι άλλο σηματοδοτεί την αριστερά και την πρόοδο,  το αναδημοσιεύω.

Το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωπαϊκών εκλογών αποκάλυψε την βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης του κομματικού συστήματος, αλλά και την πλήρη, οριζόντια ρευστοποίησή του.

Η ΝΔ εισπράττει την έντονη αποδοκιμασία απέναντι στις εφαρμοζόμενες πολιτικές, βλέποντας στα (ακρο)δεξιά της νέα σχήματα, τα κόμματα του ευρύτερου προοδευτικού χώρου βρίσκονται σε μια κρίση πολιτικής ταυτότητας, που ενισχύεται από την παρατεταμένη εσωστρέφεια και τον ανταγωνισμό μεταξύ τους για τη σειρά κατάταξης σε δεύτερη και τρίτη θέση και η Αριστερά, με εξαίρεση το ΚΚΕ, μάλλον περιορίζεται σε χαμηλές καταγραφές, αδυνατώντας να αρθρώσει ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση.

Πρόκειται ενδεχομένως για την «τέλεια καταιγίδα» που προφανώς ενισχύει την ιδιώτευση και την αποστασιοποίηση από κάθε πολιτική διαδικασία. Οι αιτίες όλων των ανωτέρω είναι πολλές, αλλά η παράθεσή τους ίσως υποπέσει σε υποκειμενισμούς, που μάλλον αδικούν το διακύβευμα.

«Τι κάνουμε»;

Επειδή ακριβώς στο δημόσιο λόγο κυριαρχούν η τοξικότητα, η αντιπολιτική, η «ατάκα» και οι προσωπικές φιλοδοξίες, πρέπει να κινηθούμε στον αντίποδα.

Χρειαζόμαστε να γυρίσουμε στα βασικά για να μπορέσουμε να επαναπροσδιοριστούμε στις νέες συνθήκες, όχι πάντως με τους όρους που το κάναμε μέχρι σήμερα. Οφείλουμε να απαντήσουμε σε κρίσιμα ερωτήματα:

«Ποιοι είμαστε»; «Ποιους εκπροσωπούμε»; «Ποιος είναι ο στρατηγικό μας στόχος»; «Πως θα τον επιτύχουμε»;

Υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσουμε όλοι σε αυτά;

Είναι δύσκολο, ειδικά όταν πρόκειται για ένα κατακερματισμένο και σε βαθιά κρίση αξιοπιστίας πολιτικό σύστημα.

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε;

Να ανοίξουμε το διάλογο για την επόμενη μέρα. Να ανοίξουμε το διάλογο των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων σε προγραμματική βάση, με στρατηγικό στόχο την διατύπωση αριστερής εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης.

Είμαστε λοιπόν αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες, που έχουν στόχο και παλεύουν για το σοσιαλισμό, για μια κοινωνία που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Είμαστε με τα μη προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας, πρωτίστως με τις δυνάμεις της εργασίας και της δημιουργίας. Δεν είμαστε με τις ελίτ, με το «κεφάλαιο», με τους ολιγάρχες, με όσους στύβουν τους εργαζόμενους για να κερδίζουν ακόμα περισσότερα. Εκφράζουμε τις αγωνίες του προοδευτικού κόσμου για κοινωνική δικαιοσύνη, για σεβασμό στο περιβάλλον, για την ορθή απονομή της δικαιοσύνης, για την υπεράσπιση των εθνικών δικαίων και συμφερόντων, για την ενίσχυση και στήριξη του κοινωνικού κράτους αλλά και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Για να εκκινήσουμε από μια καλύτερη αφετηρία την νέα προσπάθεια πρέπει να ενεργοποιήσουμε τους πολίτες, να τους δώσουμε κίνητρο συμμετοχής, μέσα από τα κινήματα, μέσα από το μαζικό χώρο και τις λοιπές συλλογικές εκφράσεις, αλλά και προοπτική κυβερνησιμότητας. Η κοινωνική αντιπολίτευση δείχνει σημάδια κοινωνικής κινητικότητας, λείπει όμως το πολιτικό σχέδιο που θα πείσει ότι υπάρχει εναλλακτική. Στόχος είναι η κοινωνία να περάσει από μια κατάσταση παθητικής σε μια κατάσταση ενεργητικής άμυνας, προκειμένου ο εν εξελίξει διάλογος να μετατραπεί σταδιακά σε συγκροτημένη πολιτική έκφραση.

Μπορούν τα υφιστάμενα κόμματα μόνα τους να εξασφαλίσουν μια τέτοια προοπτική;

Η απάντηση είναι πως όχι.

Απαιτείται διάλογος που θα καταλήξει σε μια προγραμματική συμφωνία με τη συμμετοχή κομμάτων, κινημάτων και κοινωνικών εκπροσωπήσεων που θα δημιουργήσει και συνθήκες εκλογικής συμπόρευσης. Όσο για τα πρόσωπα και τους ρόλους, αρμόδιος να τα υποδείξει είναι μόνο ό λαός.

6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ .Συνέβη στη Χιροσίμα.

                  

Η νύχτα δεν σταματάει ποτέ στην Χιροσίμα... 

Κάθε χρόνο την 6η Αυγούστου  την ώρα που η ατομική βόμβα έπεσε στη Χιροσίμα, χτυπά η Καμπάνα και   χιλιάδες κάτοικοι της σημερινής πόλης και απόλο τον κόσμο, συγκεντρώνωνται  στο πάρκο Ειρήνης  να προσευχηθούν για τα θύματα  και  να βροντοφωνάξουν “ΠΟΤΕ ΠΙΑ”. 

Το ίδιο και φέτος 79 χρόνια από τη ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα (6  και  Ναγκασάκι 9 Αυγούστου 1945) από τις Η.Π.Α.

Η ρίψη των ατομικών βόμβών , έγιναν με απόφαση του Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν. «Αν και η ήττα της ήταν βεβαία»  ( Τσώρτσιλ)  καθώς  Η Ιαπωνία δεν ήταν  σε θέση να συνεχίσει τον πόλεμο, μάλιστα επεδίωκε   συμβιβασμό με τους Συμμάχους, Όμως.

Στις 16 Ιουλίου,  πραγματοποιήθηκε η δοκιμαστική έκρηξη της νέας ατομικής βόμβας στο Αλαμογκόρντο, και ο Τρούμαν  στο Πότσνταμ, έλαβε  μήνυμα που έλεγε: “Ευτυχής η έκβαση του τοκετού» . Η αμερικανική ηγεσία ήθελε να κάνει χρήση του τρομερού αυτού νέου όπλου , επιθυμώντας αφενός να περιορίσει τις απαιτήσεις της Σοβιετικής Ένωσης στη μεταπολεμική Ευρώπη και αφετέρου να ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες από την εμπλοκή της στο μέτωπο του Ειρηνικού.  Σε καμία περίπτωση οι Αμερικάνοι δεν ήθελαν ανάμιξη του Στάλιν στην Ιαπωνία.  φοβόνταν πως ο Κόκκινος Στρατός θα κέρδιζε  τμήμα του νησιού και  ο Στάλιν θα ζητούσε ζώνη κατοχής και στην Ιαπωνία. .

  Οι δύο αμερικανικες  βόμβες ,  έδωσαν το έναυσμα στον Ψυχρό Πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση.

Για  όλα αυτά, ο Τρούμαν έπρεπε  να λυγίσει την Ιαπωνία το συντομότερο  .

 Στις 3 Αυγούστου ο Τρούμαν υπογραφή τη ρίψη των βομβών..

Στις 2.45′ απογειώθηκε το βομβαρδιστικό Β-29 «Enola Gay», που κουβαλούσε  την ατομική βόμβα, κατασκευασμένη μ’ ένα ισότοπο του ουρανίου, το  235∙ η βόμβα είχε βαφτιστεί ειρωνικά από τους Αμερικάνους «Little Boy» , «Pika-don» την ονόμασαν οι «hibakusha» , που σημαίνει φως και θόρυβος.

Στις 8.15′, η βόμβα εγκαταλείπει το Β-29.

Στις οκτώ και δεκαέξι λεπτά η Χιροσίμα έσβηνε από την επιφάνεια της γης.

Η Χιροσίμα, γεμάτη από απεριόριστους σωρούς από τέφρα.

...Εσείς που κλαίτε αν και δεν έχετε μάτια

Που θρηνείτε αν και δεν έχετε χείλη

Που επιθυμείτε να αγκαλιάσετε σφικτά αν και δεν έχετε καθόλου

δέρμα για να αγγίξετε...

 sankich επιζησας

Η λέξη κόλαση δεν είναι αρκετή… , ο Κεϊσούκε Χιρόκι, διοικητής  ναυτικής βάσης, δίνει   λεπτομέρειες: “… Ο αριθμός των νεκρών είναι απίθανος, εκατό χιλιάδες, διακόσιες χιλιάδες… Δεν υπάρχει ελπίδα... Πεθαίνουν σαν μύγες, με τις σάρκες τους διαλυμένες…

Ο ποιητής μπορεί να συνθέσει την φρίκη. Μόνο αυτός...

Τα χέρια μου και τα πόδια μου τα ’χω ξεθάψει απ’ τη Χιροσίμα.

Τα χείλη μου γίνηκαν σκόνη και πέσανε.

Μόνο το στόμα μου έμεινε ν’ ανοιγοκλείνει.

Τ’ άσπρο μου σαν ασβεστωμένο πρόσωπο,

δε μπορεί πια να κλάψει, να γελάσει, να ’χει ένα όνομα.

Ο Χιροχίτο, η κυβέρνηση και το πολεμικό συμβούλιο στις 8 του Αυγούστου διατύπωσε τέσσερις προϋποθέσεις για την παράδοση της Ιαπωνίας: τη διατήρηση της kokutai (του αυτοκρατορικού δηλαδή θεσμού ), την ανάληψη από τις αυτοκρατορικές δυνάμεις της ευθύνης για τον αφοπλισμό και την αποστράτευση, καμία κατάληψη των μητροπολιτικών ιαπωνικών Νήσων, της Κορέας ή της Φορμόζας και εξουσιοδότηση στην ιαπωνική κυβέρνηση για την εκδίκαση και τιμωρία των υποθέσεων που αφορούσαν στους εγκληματίες πολέμου .

Το ίδιο βράδυ, Η Σοβιετική Ένωση κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας, και αμέσως μετά   η Λ.Δ. της Μογγολίας και στις 11 του μηνός, ο λαϊκός  στρατός της Κίνας.Η Αμερική έπρεπε να επισπέυσει φοβούμενοι ότι η Ιαπωνία θα γίνει νέα Γερμανία για τα σοβιετικά στρατευματα.

στις 9 Αυγούστου 1945, Στις 3.49 το πρωί, απογειώθηκε  το «Bocks’ Car»,   που μετέφερε μια ατομική βόμβα .

στις 11.1′ π.μ. της 9ης του Αυγούστου 1945 ο «Fat man» απελευθερώθηκε από την κοιλιά του βομβαρδιστικού αεροσκάφους.

 Το Ναγκασάκι ακολούθησε την Χιροσίμα.

 «Ε, Τσάρλυ, τραβήξου από τον ήλιο.

Σήμερα, έπεσε η Ατομική…

Σήμερα, στα λιμάνια,

οι σωματέμποροι και οι πορτοφολάδες

μπορούν να περηφανεύονται

που δεν έγιναν εφευρέτες…

Σήμερα, θα μπορούσε να λέει την προσευχή της,

μια πόρνη:

«Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ,

που δε γέννησα…»  θα γράψει ο Φωτης Αγγουλες δίνοντας την κοινονική και πολιτική διάσταση με τον καλλίτερο τρόπο.

Στις 10, η Ιαπωνία γνωστοποίησε ότι δεχόταν την άνευ όρων παράδοση στους Αμερικάνους. Ο Χιροχίτο διατήρησε τον θρόνο του, όπως και λοιποί εγκληματίες πολέμου...όλοι αυτοί αδιάφοροι για το δράμα του λαού τους, των παιδιών σαν Το κοριτσάκι της Χιροσίμα που μας θυμίζει  μέσα από την πένα του μεγάλου Ναζίμ Χικμέτ

...στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε

κι είμαι παιδί τα εφτά δεν τα καλόκλεισα

μα τα νεκρά παιδιά δεν μεγαλώνουν.

Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου

μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια

Όλη όλη μια χουφτίτσα στάχτη απόμεινα

την πήρε ο άνεμος κι αυτή σ’ ένα ουρανό συννεφιασμένο.

Την ίδια ώρα η κραυγή των «hibakusha» κλείνει το μάτι στη ζωή

..Έρχεται τo μωρό! ακούστηκε.

Στο υπόγειο της κόλασης επί γης.

Μια νέα γυναίκα άρχισε να γεννά....

ΧΙΡΟΣΙΜΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Βρέθηκα στην πόλη σε μια επέτειο του θανάτου της. Πάνε 37 χρόνια από τότε. Μα οι μνήμες είναι ζωντανές.

 Στο πάρκο της Χιροσίμα, το λεγόμενο πάρκο της  ειρήνης με πολλές χιλιάδες άτομα από κάθε φυλή και χρώμα,  Ξενύχτησα 5 προς 6 Αυγούστου …. Οι βουδιστές μοναχοί έδιναν τον τόνο με τις τελετουργίες τους ύμνους, με τα κίτρινα ρούχα ρασα τους. Άναβαν φαναράκια και τα έριχναν στο ποτάμι. Συμβόλιζαν τις ψυχές των αδικοχαμένων κατοίκων.

Παραπέρα οι γκέισες μοίραζαν το κλασικό τσάι. Ύμνοι πάθος ομιλίες από τον δήμαρχο της πολης κτλ. . Προτροπές για παγκόσμια ειρήνη, ποτέ πια Χιροσίμα κ περιστέρια σύμβολα ειρήνης να πετούν και Στο τέλος η πορεία.

Ναι. Η νύχτα δεν σταματάει ποτέ στην Χιροσίμα.

Μετράω ακόμη το πόσα είδα και πόσα έμαθα στη Χιροσίμα.

Μα μια Χιροσίμα είναι η Μέση Ανατολή, η Παλαιστίνη, η μαύρη ήπειρος. Είναι ο φασισμός που σηκώνει κεφάλη στην Ευρώπη. Ας μας προβληματίσει η τακτική της Γιαπωνέζικης ολιγαρχίας τότε, της Αμερικάνικης αντίστοιχα  τότε κ τωρα, των ευρωπαίων . 

Ας μάθουμε λοιπόν από την Χιροσίμα....καθώς δεν είδαμε τίποτε ακόμη...

Χρηστος Βανδώρος ( τις φωτό πήρα το μακρινό 1987)

 

Ο Πολάκης να πάψει να προσφέρει τον εαυτό του προς πάσα χρήση

 από κείμενο του Κ. Βαξεβάνη

 Το κείμενο που ακολουθεί είναι του Κώστα Βαξεβάνη και το αναδημοσιεύω γιατί πιστεύω πως αποδίδει με πιστότητα τα συμβαίνοντα γύρω από  με την τηλεφωνική  παρέμβαση Πολάκη στην τηλεόραση με την κ. Συρεγγέλα της ΝΔ. 

Στην πραγματικότητα μου έκανε εντύπωση η αντίδραση πολλών τόσο στο FB όσο και με γνωστούς μου. Προσωπικά δεν παρακολουθώ τηλεόραση.   Η πληροφόρηση μου έρχεται από συζητήσεις μεταξύ φίλων. 

 Διάβασα το άρθρο Βαξεβάνη σήμερα και συμφώνησα σε πολλά. 

Μια παρατήρηση από μένα. 

Η άκρατη ενασχόληση με τα δικαιώματα μάλλον καλύτερα η αντικατάσταση της ταξικής ανάλυσης στο ΣΥΡΙΖΑ και η ανάδειξη των δικαιωμάτων και των δικαιωματιστών στην υπέρτατη αρχή που οδηγεί στη δημοκρατία στο σοσιαλισμό και ότι άλλο νωμίζουν, πόσο άρραγε συμμετέχει σε όλο αυτό το κλίμα μέσα στο οποίο εγκλωβίζεται και αποπροσανατολίζεται η κάθε αλήθεια, και γίνεται προπαγάνδα σε βάρος της?  Ας απαντηθεί λοιπόν μετά και την ανάγνωση του κειμένου που ακολουθεί. 

"Ας κάνουμε μια παραδοχή. Έστω ότι αύριο, ο Παύλος Πολάκης, εξαφανίζεται από την ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Επιλέγει να ασχοληθεί με την Ιατρική και μόνο με την Ιατρική, αφήνοντας πίσω του το ΣΥΡΙΖΑ, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την μεγάλη του αδυναμία τον Άδωνη Γεωργιάδη. Αν συμβεί αυτό, υπάρχει πιθανότητα να μετατραπεί η Ελλάδα σε χώρα όπου περισσεύει η πολιτική ευγένεια επειδή θα αντικατοπτρίζει την ποιότητα της πολιτικής ηθικής της;

Αν δεν υπάρχει κανένας μα κανένας που υποστηρίζει κάτι τέτοιο με σοβαρότητα, τότε πρέπει να αποτιμήσουμε τα πράγματα όπως έχουν, αντί να καταναλώνουμε προπαγάνδα και υποκρισία με ιστορίες για αγρίους (Πολάκηδες).

Ο Πολάκης έχει τον δικό του τρόπο να πορεύεται στην πολιτική. Λέει πράγματα που καλό θα ήταν να μην λέει (αν δεν θέλει να τον χρησιμοποιούν και να τον ακυρώνουν πολιτικά) αλλά λέει και πράγματα τα οποία δεν λένε άλλοι.

Ο καθένας έχει δικαίωμα να κρίνει όσα λέει ο Πολάκης (και ας μην του αρέσει αυτό όπως δεν αρέσει άλλωστε σε κανέναν πολιτικό) , αλλά στην κρίση πρέπει να συμπεριλάβουμε και το γεγονός πως υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που προτιμούν την ουσία από την υποκρισία.

Ο πρώην υπουργός και νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, μοιάζει να έχασε για μια ακόμη φορά το δίκιο του, γιατί ενώ αποκάλυψε και ζήτησε εξηγήσεις για κάτι πάρα πολύ σοβαρό, τον αποκλεισμό από το σύστημα συνταγογράφησης των ανασφάλιστων πολιτών, δεν φέρθηκε όπως έπρεπε στην γραμματέα της ΝΔ, Μαρία Συρεγγέλα. Οι βολές κατά ριπάς, έκαναν την εμφάνισή τους από κάθε πλευρά. Από Δεξιά, Αριστερά, πάνω, κάτω αλλά κυρίως υπογείως. Ο Πολάκης φέρεται να είπε ένα «άντε δουλέψτε» στην κυρία Συρεγγέλα, το οποίο μεταφράστηκε με πολλούς τρόπους αλλά όπως πάντα, με την ίδια διάθεση που κάποτε κοσμούσε το γνωστό «ο Πολάκης καπνίζει».

Σε μια πρόσφατη αναδρομή σε όσα έχουν ειπωθεί από πολιτικούς όλων των αποχρώσεων, εντοπίζει κανείς βρισιές προς τους γιατρούς από τον Άδωνη Γεωργιάδη («είστε ανθρωπάκια ασήμαντα , κάφροι, άντε να κάνετε καμιά δουλειά»), ομοφοβικές επιθέσεις από τον βουλευτή της ΝΔ Δ. Κυριαζίδη προς τον Κασσελάκη («δεν ξέρω αν πρέπει να τον πω ο ή η»), ψέματα από τον πρωθυπουργό της χώρας για την ακρίβεια και άλλα πολλά.

Γιατί ο Παύλος Πολάκης έχει τέτοιο σουξέ στην ομαδική καταδίκη; Γιατί η κοινή γνώμη είναι έτοιμη σαν από καιρό να ανταπεξέλθει σε οτιδήποτε βαφτίζεται ως «πρόκληση Πολάκη;» Γιατί θεωρείται πιο σοβαρό το «βουλώστε το» που εξαπολύει ο Πολάκης από το ίδιο το γεγονός ότι μένουν χωρίς φάρμακα άνθρωποι που τα έχουν προπληρώσει με τους φόρους τους εδώ και χρόνια;

Η μία εξήγηση είναι ότι ο Πολάκης μορφοποιήθηκε ως τέρας από τους αντιπάλους του (συμπεριλαμβάνονται οι εσωκομματικοί) και χρησιμοποιήθηκε εναντίον του η δολοφονία χαρακτήρα γιατί ήταν επικίνδυνος για τους ίδιους. Όσα λέει, όσα καταδεικνύει, όσα αποκαλύπτει πρέπει να φαίνονται λιγότερο απειλητικά από αυτόν, άρα πρέπει να φιλοτεχνηθεί ως δράκος.

Η άλλη εξήγηση αφορά τον ίδιο. Ο Παύλος Πολάκης, συνεπαρμένος ίσως από τον σκοπό στον οποίο θεωρεί ότι έχει ταχθεί και τις ιδιότητες που αποδίδει στον εαυτό του, αφέθηκε να εργαλειοποιηθεί από το σύστημα που τόσο μισεί. Προσφέρει τον εαυτό του προς πάσα μειωτική χρήση, από ανθρώπους που δεν έχουν ανάστημα και αποκτούν εύκολα πατώντας πάνω του. Ο Πολάκης το έχει δει να συμβαίνει εκατοντάδες φορές, να αποδίδει υπέρ όσων αντιμάχεται, αλλά το παραβλέπει. Όχι, δεν φταίει αυτός γιατί περισσεύει η υποκρισία και όσοι καταπίνουν την κάμηλο διυλίζουν τις λέξεις του. Στην Ελλάδα της διαφθοράς, της απάτης, της μίζας, της απόγνωσης, το πρόβλημα δεν είναι οι εκφράσεις Πολάκη και το στυλ Πολάκη. Φταίει όμως γιατί αφήνει τον εαυτό του να γίνεται όπλο εναντίον του και εναντίον όσων πιστεύει. Δεν ξέρω αν είναι πετυχημένη η έκφραση ότι «χύνει την καρδάρα με το γάλα», αλλά τους επιτρέπει να τον αρμέγουν συνεχώς."