ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Στα ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου δημοσιεύτηκε το παρακάτω κείμενο του Δ. Τεμπονέρα, με τιτλο

               "Για μια νέα αρχή" 

Θεωρώντας ότι ξεφεύγει από την αβάσταχτη ελαφρότητα όλων όσων μέχρι τώρα μπλέκονται και ανακυκλωνονται στα ζητήματα της αντιπολίτευσης χωρίς ίχνος αναφοράς σε ιδεολογία, ιστορία, και ότι άλλο σηματοδοτεί την αριστερά και την πρόοδο,  το αναδημοσιεύω.

Το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωπαϊκών εκλογών αποκάλυψε την βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης του κομματικού συστήματος, αλλά και την πλήρη, οριζόντια ρευστοποίησή του.

Η ΝΔ εισπράττει την έντονη αποδοκιμασία απέναντι στις εφαρμοζόμενες πολιτικές, βλέποντας στα (ακρο)δεξιά της νέα σχήματα, τα κόμματα του ευρύτερου προοδευτικού χώρου βρίσκονται σε μια κρίση πολιτικής ταυτότητας, που ενισχύεται από την παρατεταμένη εσωστρέφεια και τον ανταγωνισμό μεταξύ τους για τη σειρά κατάταξης σε δεύτερη και τρίτη θέση και η Αριστερά, με εξαίρεση το ΚΚΕ, μάλλον περιορίζεται σε χαμηλές καταγραφές, αδυνατώντας να αρθρώσει ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση.

Πρόκειται ενδεχομένως για την «τέλεια καταιγίδα» που προφανώς ενισχύει την ιδιώτευση και την αποστασιοποίηση από κάθε πολιτική διαδικασία. Οι αιτίες όλων των ανωτέρω είναι πολλές, αλλά η παράθεσή τους ίσως υποπέσει σε υποκειμενισμούς, που μάλλον αδικούν το διακύβευμα.

«Τι κάνουμε»;

Επειδή ακριβώς στο δημόσιο λόγο κυριαρχούν η τοξικότητα, η αντιπολιτική, η «ατάκα» και οι προσωπικές φιλοδοξίες, πρέπει να κινηθούμε στον αντίποδα.

Χρειαζόμαστε να γυρίσουμε στα βασικά για να μπορέσουμε να επαναπροσδιοριστούμε στις νέες συνθήκες, όχι πάντως με τους όρους που το κάναμε μέχρι σήμερα. Οφείλουμε να απαντήσουμε σε κρίσιμα ερωτήματα:

«Ποιοι είμαστε»; «Ποιους εκπροσωπούμε»; «Ποιος είναι ο στρατηγικό μας στόχος»; «Πως θα τον επιτύχουμε»;

Υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσουμε όλοι σε αυτά;

Είναι δύσκολο, ειδικά όταν πρόκειται για ένα κατακερματισμένο και σε βαθιά κρίση αξιοπιστίας πολιτικό σύστημα.

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε;

Να ανοίξουμε το διάλογο για την επόμενη μέρα. Να ανοίξουμε το διάλογο των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων σε προγραμματική βάση, με στρατηγικό στόχο την διατύπωση αριστερής εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης.

Είμαστε λοιπόν αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες, που έχουν στόχο και παλεύουν για το σοσιαλισμό, για μια κοινωνία που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Είμαστε με τα μη προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας, πρωτίστως με τις δυνάμεις της εργασίας και της δημιουργίας. Δεν είμαστε με τις ελίτ, με το «κεφάλαιο», με τους ολιγάρχες, με όσους στύβουν τους εργαζόμενους για να κερδίζουν ακόμα περισσότερα. Εκφράζουμε τις αγωνίες του προοδευτικού κόσμου για κοινωνική δικαιοσύνη, για σεβασμό στο περιβάλλον, για την ορθή απονομή της δικαιοσύνης, για την υπεράσπιση των εθνικών δικαίων και συμφερόντων, για την ενίσχυση και στήριξη του κοινωνικού κράτους αλλά και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Για να εκκινήσουμε από μια καλύτερη αφετηρία την νέα προσπάθεια πρέπει να ενεργοποιήσουμε τους πολίτες, να τους δώσουμε κίνητρο συμμετοχής, μέσα από τα κινήματα, μέσα από το μαζικό χώρο και τις λοιπές συλλογικές εκφράσεις, αλλά και προοπτική κυβερνησιμότητας. Η κοινωνική αντιπολίτευση δείχνει σημάδια κοινωνικής κινητικότητας, λείπει όμως το πολιτικό σχέδιο που θα πείσει ότι υπάρχει εναλλακτική. Στόχος είναι η κοινωνία να περάσει από μια κατάσταση παθητικής σε μια κατάσταση ενεργητικής άμυνας, προκειμένου ο εν εξελίξει διάλογος να μετατραπεί σταδιακά σε συγκροτημένη πολιτική έκφραση.

Μπορούν τα υφιστάμενα κόμματα μόνα τους να εξασφαλίσουν μια τέτοια προοπτική;

Η απάντηση είναι πως όχι.

Απαιτείται διάλογος που θα καταλήξει σε μια προγραμματική συμφωνία με τη συμμετοχή κομμάτων, κινημάτων και κοινωνικών εκπροσωπήσεων που θα δημιουργήσει και συνθήκες εκλογικής συμπόρευσης. Όσο για τα πρόσωπα και τους ρόλους, αρμόδιος να τα υποδείξει είναι μόνο ό λαός.