Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2020

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΚΙΡΚΗ στα Ομαλά και πέριξ

 ΑΝΤΙΟ ΚΙΡΚΗ


Λίγες ώρες πριν το νέο κύμα κακοκαιρίας, που βαφτίστηκε Κίρκη, επισκέπτομαι τα Ομαλά στην Κεφαλονιά.

Γενικά κάθε κεφαλονίτης που σέβεται την καταγωγή του, θεωρεί υποχρέωση του αυτή την επίσκεψη. Προσωπικά για δύο πολύ συγκεκριμμένους λόγους κανω κι εγώ αυτήν την επίσκεψη.

Στα Ομαλά είναι το μοναστήρι του Αγίου Γεράσιμου. Νομίζω πως για τους Κεφαλονίτες άρα και για εμένα ο συγκεκριμένος άγιος είναι και έχει θέση, σαν  ο κοινός παππούς των ντόπιων, με προππάπου κατά την γνώμη μου τον Οδυσέα.

Ο δεύτερος λόγος ; Τουλάχιστον για εμένα Έχει να κάμει με τον συνεταιρισμό ρομπόλας. Απολαμβάνω κάθε φορά, δοκιμάζοντας όλες τις ποικιλίες που παράγει ο εξαίρετος τόπος το κλίμα, το κλήμα, ο ήλιος και η παραδοσιακή τέχνη του τοπικού καλλιεργητή. 

δοκιμαζοντας

Φυσικά τα παράλια της Κεφαλονιάς πάντα σε περιμένουν μοναδικά και αναντικατάστατα για μια βουτιά...



Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2020

Σκέψεις μετά την επίσκεψη Κ. Σκρεκα στην Φωκίδα

 


ΚΑΤΑ ΜΑΝΑ ΚΑΤΑ ΚΥΡΗ ΚΑΤΑ ΓΙΟ ΚΑΙ ΘΥΓΑΤΕΡΑ;

Το παραπάνω γνωμικό το έχουμε ακούσει πάμπολλες φορές. Φυσικά κανένα γνωμικό δεν μπορεί να έχει καθολική αποδοχή. Για αυτό το λόγο, και στην περίπτωση αυτή λέγεται πως η εξαίρεση απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Ο λόγος των παραπάνω γραφόμενων μου, έχει να κάνει με τον ερχομό του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Κ. Σκρέκα στην Φωκίδα.

Ο λόγος της επίσκεψης; Τα μεγάλα έργα στον ελαιώνα και στον Μόρνο καθώς και στο Χάρμισκο, που έχουν καταντήσει Γεφύρια της Άρτας.

Φυσικά υπάρχουν συγκεκριμένοι γνωστοί  και ορατοί λόγοι για τους οποίους η παράταξη του Κ Σκρέκα και του ΚΙΝΑΛ τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αντιπολίτευση, έπρεπε να έχουν απολογηθεί. Αλλά που…

Για επιβεβαίωση όλων αυτών αρκεί να ξαναδιαβάσουμε την τελευταία ανακοίνωση του ΤΟΕΒ Πεδιάδας Μόρνου, όπου ανάμεσα σε άλλα αναφέρεται ότι ενώ κατά τη παραλαβή του έργου (δεξαμενή) τον Μάρτιο του 2011 η κατασκευή χαρακτηρίστηκε «άριστη», τελικά φάνηκε ότι αντί δεξαμενής είχε κατασκευαστεί ένα σουρωτήρι!!! Να ήταν το μόνο; Όλο το έργο στην ίδια ράγα ταξιδεύει…

Όμως ξεφύγαμε. Γνωστά και μη εξαιρετέα τα παραπάνω. Όλα τα μεγάλα έργα στο νομό κάπως έτσι πορεύονται. Τυχαίο; Φταίει το κακό το ριζικό μας;

Αντίθετα υπάρχουν και τα όμορφα τοποθετημένα πράγματα.

Τον Ιούλιο του 2017 έγινε στη βουλή συζήτηση σχετική με την πορεία της ΛΑΡΚΟ. Ο τότε υπουργός Γ Σταθάκης ήταν αποκαλυπτικός.

Στην περίπτωση μας ιδιαίτερη σημασία έχει η αναφορά του στον πατέρα Σκρέκα. Αντιγράφω λοιπόν από την δημοσίευση της εφημερίδας των Συντακτών σχετικό απόσπασμα.

 «…ανέλαβε πρόεδρος της ΛΑΡΚΟ ο Θεόδωρος Σκρέκας, πατέρας του νυν υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης. Όπως είπε στη διήγησή του ο κ. Σταθάκης, η διοίκηση Σκρέκα «έσπασε» τα συμβόλαια την ώρα που κατρακυλούσαν οι τιμές στα 10.000 δολάρια ανά τόνο και ενώ το κόστος για την εταιρεία ήταν 22.000. Η εταιρεία στεγνώνει από ρευστό και τότε το Δημόσιο αποφασίζει να βάλει το χέρι στην τσέπη θέτοντας τις βάσεις για την υπόθεση των παράνομων κρατικών ενισχύσεων και το πρόστιμο των 160 εκατ. ευρώ από την Ε.Ε.

-Παρά ταύτα, ο Θ. Σκρέκας ανεβάζει τον μισθό του από τα 7.000 στα 9.000 ευρώ, ενώ προσλαμβάνει τη νύφη του και σύζυγο του νυν υφυπουργού, Ειρήνη Καραγκούνη-Σκρέκα, ως υποδιευθύντρια, «παρακάμπτοντας την ιεραρχία και με αποδοχές 4.219,35 ευρώ». Προσλαμβάνει όμως και τον συμπέθερό του, απόστρατο της Χωροφυλακής, ως διευθυντή Ασφαλείας στη Λάρυμνα με μισθό 2.700 ευρώ και συμφωνία που του επιτρέπει να εργάζεται και από την Αθήνα…

ΛΟΙΠΟΝ!!!;;; δεν είναι σίγουρη η επιτυχία όλων των έργων στο νομό αφού τα ευλόγησε εκτός του βουλευτή ο υφυπουργός και ο περιφερειάρχης; Εσείς τι λέτε; Εγώ πάντως αδυνατώ να αμφισβητήσω την επικεφαλίδα.

 

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2020

ΠΙΤΣΟΣ μπλέ

                       

      ΟΤΑΝ Η "ανάπτυξη" απογειώνεται

Οι τελευταίες ειδήσεις είναι αποκαλυπτικές.

Άλλη μια εταιρεία, αφήνει την Ελλάδα. Βάζει λουκέτο και παίρνει τον δρόμο για την Τουρκία. Όχι μια οποιαδήποτε εταιρεία.

 Αλλά Ο ΠΙΤΣΟΣ, εργοστάσιο από το μακρινό 1865.

Έτσι, μετά την Pizza Hut και το ναυάγιο στον τουρισμό, άλλη μια «επιτυχία» στον μακρύ δρόμο αποβιομηχάνισης καταγράφεται.

Φυσικά, μετά από μια τέτοια δύσκολη στιγμή, η κυβέρνηση των αρίστων, αντί να σκύψει το κεφάλι στο συνεχιζόμενο και αυξανόμενο πρόβλημα ανεργίας και οπισθοδρόμησης, θεώρησε μαζί με την ΟΑΚΚΕ !!! πως βρήκε άλλη μια ευκαιρία να επιβεβαιώσει την ρήση του Ζαν Πωλ Σαρτρ « Η κόλαση είναι ο άλλος».

Αυτό όμως που ξεπερνάει κάθε όριο, είναι η συσχέτιση και η έντεχνη – φασιστικής έμπνευσης- θεωρία της σημερινής ενέργειας της διεύθυνσης της εταιρείας με την απεργία του 1975 και κατ επέκταση με την από 2012 απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου της Ελευσίνας.

Το μακρινό 1975 οι 1400 περίπου εργαζόμενοι, στις 10 Δεκεμβρίου κατέβηκαν σε στάσεις εργασίας διεκδικώντας αυξήσεις μισθών και αύξηση στο πριμ παραγωγικότητας. Στις 16 Δεκεμβρίου ο ιδιοκτήτης της εταιρίας, Αποστόλης Πίτσος, προχωράει σε λόκ άουτ.

Συγχρόνως με την βοήθεια παρακρατικών ατόμων στήνει απεργοσπαστικό μηχανισμό, μεταφέρει απεργοσπάστες  από Βόλο, ενώ η αστυνομία συνεχώς προκαλεί και χτυπά τους απεργούς που περιφρουρούν το εργοστάσιο. Σπασμένα χέρια, αίματα και γρήγορα η συμπαράσταση των εργαζομένων του Πειραιά εκδηλώνεται. Στις 26 Γενάρη του 1976 οι εργαζόμενοι με αυξήσεις 20% στο μισθό επιστρέφουν στην εργασία.

Την ίδια χρονιά το 1976 η γερμανική BSH, σαν SIEMENS πραγματοποιεί την πρώτη εξαγορά της ΠΙΤΣΟΣ. Ο Γερμανοσπουδασμένος κ Πίτσος δεν ξέφυγε από τον κανόνα που θέλει τους με γερμανικές σπουδές γόνους να ξαναγυρίζουν στα φίλια εδάφη…

Το εργοστάσιο με την καθοδήγηση πλέον των Γερμανών. Αναδείχτηκε τότε ΠΡΩΤΟ σε παραγωγικότητα σε σχέση με ΟΛΑ τα εργοστάσια παγκόσμια του ομίλου!!! (θα συνεχίσουν κάποιοι να τα ρίχνουν στην απεργία;)

Φυσικά στην Ελλάδα σχεδόν μονοπώλησε τις πωλήσεις. Την 10ετία του 2000 είχε το 40% της ντόπιας αγοράς, με παραγωγή 400.000 συσκευών το χρόνο εκ των οποίων οι 100.000 ταξίδευαν Μέση Ανατολή και Ευρώπη.

SIEMENS ή MIZENS

Το 2005 έρχεται η ώρα της Ζήμενς. Το αμερικάνικο κεφάλαιο, στη σύγκρουση του με το Ευρωπαϊκό (Γερμανικό), και στριμωγμένο από την ανερχόμενη κινέζικη τίγρη, θα διεμβολίσει τον ποιο αδύναμο κρίκο.

Η Ζήμενς θα πληρώσει τα σπασμένα. Τα μαύρα ταμεία της θα έρθουν στο προσκήνιο. Χαρακτηριστική τότε η δήλωση του προέδρου της. Άραγε – είπε – υπάρχει τρόπος να πάρουμε δουλειές στις διάφορες χώρες χωρίς να χρησιμοποιήσουμε μαύρα ταμεία και μίζες; Διαχρονικό ερώτημα εις υγείαν της διαφάνειας… του κυρίαρχου τρόπου παραγωγής.

Στην Ελλάδα μπαίνουμε σιγά αλλά σταθερά στην οικονομική κρίση. Οι πωλήσεις στο εσωτερικό καταρρέουν. Οι πολίτες ανακαλύπτουν ότι δεν είναι ανάγκη να αγοράζουν συνεχώς κάθε νέο μοντέλο. Αρκεί που αγοράζουν τηλέφωνα. Οι εξαγωγές όμως πάνε καλά, ώστε το 2010 ο υπεύθυνος της ΠΙΤΣΟΣ – BSP Αναγγέλλει νέα μονάδα στον Ασπρόπυργο, χωρίς όμως να προχωρήσει. Η αντιδικία Ζημενς Δημόσιου συγχρόνως το 2012 λήγει με συμβιβασμό και δέσμευση της εταιρείας έναντι 170 εκατ ευρώ και επένδυση με 100δες θέσεις εργασίας.

ΠΟΙΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΕΓΙΝΕ;

Στον αέρα όλα. Η εταιρεία εντέχνως, έκλεινε το μάτι λέγοντας πως η επένδυση θα είναι η μεταφορά της ΠΙΤΣΟΣ στον Ασπρόπυργο που όμως είχε εξαγγελθεί όπως είπαμε το 2010 και ήταν άσχετη με την συμφωνία του 2012. Δηλαδή, η Ζήμενς και η ΒSP έψαχνε ΝΑ ΤΗΝ ΚΆΝΕΙ.  Έτσι,Το 2015 πούλησε το εργοστάσιο στην BOSCH . Η τελευταία δεν είχε πλέον καμία υποχρέωση στην επένδυση. Αντίθετα έχοντας συμφέροντα στην Τουρκία πηγαίνει ολοκληρωτικά εκεί. Πριν όμως προσπάθησε το 2017, έχοντας συρρικνώσει το προσωπικό του εργοστασίου, να το κλείσει οριστικά. Τότε η παρέμβαση του υπουργείου εργασίας (ΣΥΡΙΖΑ) το απέτρεψε.

Και τώρα τι;

Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας εξακολουθεί να είναι το ζητούμενο. Οι προοδευτικές δυνάμεις ας καθίσουν να χαράξουν μια άλλη πορεία. Η εμπειρία υπάρχει, η ειδίκευση υπάρχει, τα πανεπιστήμια λειτουργούν . Η πολιτική θέληση και η κοινωνική συμπαράταξη πόσες φορές ακόμη θα περιμένουν;

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ.

Το πολύ μακρινό 1972 κόλλησα τα πρώτα μου ένσημα στον Ρέντη στο εργοστάσιο του ΠΙΤΣΟΥ. Σε πολύ δύσκολες συνθήκες φοιτητής τότε εργάστηκα στο τμήμα κατασκευής πλυντηρίων, στις ηλεκτροπόντες.   

 

 

 



Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2020

ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΑΥΓΗ στην ΙΤΕΑ


 

 ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ

 Ηταν τέλη Αυγούστου το 2012. 

Ομάδα τραμπούκων οπαδών της ναζιστικής οργάνωσης , γύριζαν στην Δυτική Ελλάδα, μετά την συγκέντρωση, στις Θερμοπύλες της οργάνωσης τους.

Γενικά ο Μιχαλολιάκος είχε εντρυφήσει πλήρως στα διδάγματα του Ναζισμού και στην βίβλο του Χίτλερ, "Ο Αγών μου". Οι συγκεντρώσεις και οι ομιλίες αλλά και οι ενέργειες του ναζιστικού μορφώματος, ήταν αντίγραφα ανάλογων του Χιτλερικού. Το λεωφορείο σταμάτησε στην παραλία της Ιτέας. Τότε έγινε και το τραμπούκικο επισόδειο σε κάτοικο της περιοχής. Την άλλη ημέρα νομίζω 28 Αυγούστου, έγινε και η μοναδική από όσο θυμάμαι συγκέντρωση με πορεία στην πόλη. Η συγκέντρωση ξεκίνησε στην προβλήτα και η πορεία έγινε προς την αστυνομία, ο ρόλος της οποίας στην όλη υπόθεση ήταν υποτονικός. Στην αστυνομία έκανε τηλ. παρέμβαση και η τότε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ Κατριβάνου. Στην συνέχεια η πορεία με αρκετό νέο κόσμο από την περιοχή, κατευθύνθηκε προς την Κίρρα έως τα βραχάκια οπου γράφτηκαν συνθήματα κατά των Ναζί. 

Σήμερα, μετά την δικαστική απόφαση, όλο το κοινοβουλευτικό τόξο, αυτοδιοίκηση φορείς σωματεία καταδικάζουν την Χρ. Αυγή. Τότε δεν θυμάμαι να υπήρξε η παραμικρή συμμετοχή από όλους αυτούς. 

Τελικά η δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα έβαλε ένα δυνατό φραγμό στην νεοφιλελευθερη επέλαση της τότε κυβέρνησης Μητσοτάκη και η δολοφονία του Παύλου, φράζει τον δρόμο, βάζοντας ένα σοβαρότατο εμπόδιο στο Ναζιφασιστικό μέτωπο. 

Οι δημοκρατικοί πολίτες δεν μπορεί και δεν πρέπει να σταματήσουν την πορεία τους. Τα απότοκα της απάνθρωπης Χιτλερικής ιδεολογίας είναι μπροστά μας. Ο Ρατσισμός είναι ένα από αυτά. 

Και ο  νεοφιλελευθερισμός σήμερα προβάλλει σαν τον ιδανικό καταλύτη της παρουσίας του Ναζισμού...  


 


Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2020

Νο2 ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΩΦΕΛΕΙΕΣ

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΟΡΡΑ 

                            Χρ. Βανδώρος

Την Ροδία την γνωρίσαμε στην Άμφισσα το προπερασμένο καλοκαίρι.

Στην πάνω πλατεία, συζητήσαμε για πολλά και διάφορα. Θεσσαλονικιά, πήρε το ΚΤΕΛ και κατέβηκε στη Ναύπακτο. Από εκεί πήρε τον δρόμο της επιστροφής.  Περιηγήθηκε την παράλια ζώνη και κατέληξε στην Άμφισσα, το χρώμα της οποίας την συνεπήρε.

Χωρίσαμε, δίνοντας ραντεβού στην Θεσσαλονίκη. Φυσικά πήραμε και όλες τις κρίσιμες πρόσφατες πληροφορίες για την πόλη.

 Όταν έρθετε επάνω να πάτε στο ΧΑΡΟΥΠΙ, μας είπε.  

Στο δρόμο για Δράμα τιμήσαμε άλλη μια φορά την πρόταση της. 

Η λέξη καράτι προέρχεται από το Χαρούπι, είναι το κουκούτσι του. Με αυτό μετρούσαν στα αρχαία χρόνια το βάρος του χρυσού. Αυτό γιατί το κουκούτσι του χαρουπιού άσχετα από το σχήμα του έχει πάντα το ίδιο βάρος!

Λοιπόν, το εστιατόριο Χαρούπι στην Θεσ/κη άνετα μπορεί να γίνει μέτρο του καλού φαγητού. Τα κρητικά δημιουργικά «πειραγμένα» πιάτα του είναι εξαιρετικά. Συνοδεύονται δε από την πλούσια παραγωγή του κρητικού αμπελώνα. Ροδία σε ευχαριστούμε για τις προτάσεις σου, άλλη μια φορά.

Αν ζητιέται ένας παραδείσιος τόπος τότε ο δρόμος οδηγεί στο

Κεφαλάρι. Κρυστάλλινα νερά, πανύψηλα πλατάνια, πέστροφες και οξύρρυγχοι.

 Απέραντη δροσιά, γαλήνη και παντού να ξεχύνεται η μαγική μελωδία της φύσης. Στο καφέ ρίβερ καθόμαστε αμίλητοι.  Εκεί μιλάνε τα νερά, τα φύλλα, ο άνεμος.

Ό Παπαδόπουλος ήρθε πρόσφυγας από το Εσκί Σεχίρ, φέρνοντας μαζί του μια καλά κρυμμένη συνταγή. Χαλβάς Κυργιας. Εξαιρετικός και μαστιχωτός. Επιρρεπής σε όλες τις γλυκές  προτάσεις επιστρέφουμε στην Ιτέα έχοντας δοκιμάσει όλες τις γεύσεις και εναλλαγές. Ότι είναι μοναδικό πρέπει να διατηρείται και για να διατηρείται πρέπει να προτιμείται από τους κοινούς θνητούς.

Η Ανατολή τελικά βρίσκεται παντού στα Βόρεια. Στα φαγητά στα γλυκά στα αλλαντικά. Αυθεντικές γεύσεις, φυσικά μυρωδικά, απίθανα αρώματα. Άνεμοι από τα Άδανα και την Καππαδοκία, εγκλωβίζονται στις δημιουργίες του Σαρρήμπογια στα εργαστήρια του Sary.
 

    


 

Δολοφονία Τεμπων. Η Συνέχεια

  Δεν γνωρίζω πόσοι πολίτες, άκουσαν η διάβασαν όσα η κ. Μαρία Καρυστιανού ανέφερε σε δύο εμβληματικές παρουσίες της.  Η "ΜΗΤΕΡΑ των ΤΕ...