Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015

ΑΠΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ;



ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ
(σκόρπια ανάλεκτα)

Το τελευταίο διάστημα, κατακλυστήκαμε από δηλώσεις, αποχωρήσεις, όρκους πίστης σε δημοκρατικές διαδικασίες, καταστατικά , προγράμματα κτλ. Όλα αυτά συμβαίνουν στην αριστερά μάλιστα στο κυβερνών κόμμα και προφανώς για λόγους τακτικής, δηλ. ψηφοθηρίας , από όσους βάζουν στόχο να κάμουν ηχηρή την παρουσία τους όχι με θέσεις, αλλά με συνθήματα, αποδομώντας το κόμμα στον ίσκιο του οποίου μεγάλωσαν…  Φυσικά δεν υπάρχει κάτι πρωτότυπο σε όλο αυτό το σκηνικό. Χρόνια τώρα τμήματα της  αριστεράς ασχολούνται αποκλειστικά με την λοιπή αριστερά ελλείψει άλλου άμεσου ενδιαφέροντος.
Η διαφορετικότητα τώρα, έγκειται στην αποχώρηση από κυβερνών κόμμα.
Έτσι και αλλιώς όλες οι αποχωρήσεις ομάδων, ατόμων, η και μεμονωμένων μελών, από τον όποιο κομματικό σχηματισμό, συνοδεύονται από δύο πανομοιότυπες δηλώσεις και λόγους.
Πρώτον. Φεύγουμε διότι …δεν υπάρχει δημοκρατία εντός του κομματικού σχηματισμού και μια μικρή ομάδα πέριξ του προέδρου σφετερίζεται την κορυφή κάνει ότι θέλει με τους λίγους υποτακτικούς της στο σύνολο της οργάνωσης.
 Δεύτερο. Η ομάδα αυτή παραβίασε κατάφορα το καταστατικό, τις καταστατικές αρχές και το κυριότερο τις λεγόμενες προγραμματικές θέσεις που το τάδε συνέδριο,(προφανώς αυτό ήταν δημοκρατικό συνέδριο αφού το δέχεται η καταγγέλλουσα ομάδα) ενέκρινε!!!
Και μετά αρχίζει ο εμφύλιος που σκοπό έχει να μπετονάρει κατά την κομματική αργκό τα μέλη στις ομάδες, προσδίδοντας ποδοσφαιρική οπαδική διάσταση στην κατά τα άλλα πολιτική-ιδεολογική σύγκρουση!!!  
Όλα ωραία όλα καλά και αγγελικά πλασμένα. Ας τα εξετάσουμε.
Όλα τα κόμματα μα όλα τα κόμματα, λειτουργούν τυπικά και άτυπα βάση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και όσο τα συμφέροντα έχουν ισχυρό κοινό παρανομαστή το καράβι αποδέχεται και την πορεία και τον καπετάνιο. Τα διαφορετικά καπετανάτα υπάρχουν αλλά οι επικεφαλής ισχυρίζονται ότι λειτουργούν σαν εγγυητές της ενότητας!!!.  
Αν στραβώσει κάτι όλοι ρητά η άρρητα καταγγέλλουν την τέτοια λειτουργία δηλ του Δημοκρατικού συγκεντρωτισμού σαν σταλινισμό, δικτατορία κτλ κρατώντας –εδώ είναι το ωραίο- από αυτόν ότι μέχρι τότε τους συμφέρει. Κατόπιν Φτιάχνουν την ομάδα τους με τα ίδια υλικά, την ίδια συνταγή, ζυμώνοντας με τον ίδιο τρόπο σε ανάλογο φούρνο ψήνοντας τα ίδια πάνω κάτω καρβέλια.
Όσον αφορά στο δεύτερο λόγο, τα μεν (αριστερά) κόμματα που μονίμως θέλουν και βολεύονται στην αντιπολίτευση χωρίς να   ενδιαφέρονται  να κυβερνήσουν, έχουν εκπαιδευτεί στο «πολιτικό αεικίνητο».
 Είτε  πλασάρονται σαν αριστερά-συνήθως- είτε όχι, είτε αναλώνονται με βαρύγδουπες αναφορές σε  τάξεις , ταξικές προτεραιότητες, αναλύσεις και σε υπερβατικές επί μέρους τοποθετήσεις κτλ έχουν τον μαγικό τρόπο να δίνουν παντού χωρίς να παίρνουν από πουθενά!!!
Προφανώς εμπνέονται από τον εν Κανά γάμο και το θαύμα του Χριστού, με μια μικρή διαφορά. Αν πιθανότατα βρεθούν στο μοίρασμα,  δεν θα μετατρέψουν το νερό σε κρασί αλλά  κινδυνεύουν,  το τελευταίο να το κάμουν ξύδι!!! Όλοι αυτοί με περισσή ευκολία, αντικαθιστούν την μελέτη και λύση προβλημάτων με συνθήματα τα οποία στην πραγματικότητα διακρίνονται για την σαφέστατη ασάφεια τους, την καθολικότητα τους και το γλείψιμο των νοικοκυραίων. Σε τι διαφέρουν από τα λοιπά κόμματα; Στο ότι μεγάλο ποσοστό των μελών τους πιστεύουν σε κάποιο παραδείσιο τελικό σκοπό  και μάλιστα εδώ και τώρα.
…Από τα γκρι κλαριά
Στάζαν τα δάκρυα,
Που μονάχα τα δέντρα χύνουν
την παραμονή του χειμώνα…

Όλο τον Αύγουστο, τον Σεπτέμβρη, μάλλον και μετά, (θα) είμαστε αναγκασμένοι εκόντες άκοντες  να παρακολουθούμε τις αποχωρήσεις και μετακινήσεις προσώπων, βαρύγδουπες δηλώσεις για την εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος κτλ ενόψει των σύντομων εκλογών του φθινοπώρου …
Δεν ξέρουμε που θα καταλήξουν. Σίγουρα όμως το «πολιτικό αεικίνητο» διάγει τις καλλίτερες μέρες του. Μαζί με αυτό σαν απαραίτητο εξάρτημα έχουμε και την «πολιτική φιλοσοφική λίθο» που άλλοτε παρουσιάζεται με το όνομα των ΙΟΥ άλλοτε με την δραχμή, άλλοτε με την πιστή τήρηση του μνημονίου, άλλοτε με την πίστη στο δόγμα του Γερμανοποιημένου Ευρώ κτλ.  
Όσο για τα «διαρρηκτηκά» πολιτικά εργαλεία; Αυτά παρουσιάζουν μια αξιοσημείωτη αντοχή στο χρόνο και αποδοχή στο χώρο. Το Χτύπημα της φοροδιαφυγής, η καταγγελία των τραπεζών, της Ελβετίας, της διαφθοράς η ειρωνική αντιμετώπιση της Μέρκελ (που ενδιαφέρεται για το εξαγωγικό προσανατολισμό της άρχουσας τάξης της μόνο;), και μερικά ακόμη το ίδιο πρωτότυπα!! Αραιά και πού θα δούμε στα ξεκάρφωτα και αναφορά στην ντόπια αστική τάξη, στο καπιταλισμό στις διεθνής σχέσεις . Όσο για την κατάσταση της πατρίδας μας; Ε αυτή μόνο πτωχευμένη δεν είναι απλά ριγμένη αλλά έτοιμη να απογειωθεί αν...
Τόσο απλά για να είναι αληθινά και τόσο δύσκολα για να τα πραγματοποιήσουμε; Τι διάολο συμβαίνει και δεν μπορούμε αυτά τα απλά που όλοι τα θέλουμε όλοι τα επιζητούμε όλοι μα όλοι ορκιζόμαστε, άντε βάζοντας και λίγη πρέζα φιλότιμου (ελληνικού) βεβαίως βεβαίως, μαζί με της φυλής την εξ αρχαιοτάτων χρόνων εφευρετικότητα, με λίγο κρασί λίγο θάλασσα το καμάκι μας και δεν τα τουμπάραμε;  
Αν η χώρα δεν αποφασίσει τι θα παράξει πως θα το παράξει που και πως θα το διαθέσει, με ποιους θα το παράξει,  με άλλα λόγια πως θα ενταχθούμε στον Ευρωπαϊκό και στο διεθνή καταμερισμό εργασίας δεδομένων 2 σημαντικών εξελίξεων- που παρακάτω ακροθιγώς αναφέρουμε, κανένα νόμισμα καμία πολιτική κίνηση δεν θα μας σώσει.
Η μία εξέλιξη φυσικά είναι το διεθνές περιβάλλον και η προσχώρηση του συνόλου των χωρών στον νεοφιλελευθερισμό. Η άλλη η επιδιωκόμενη σε όλη την Ευρώπη αλλά και μέσω του μνημονίου πολύ καθαρότερα επιβολή των σχεδίων που προκύπτουν από την εμπορική συμφωνία ΗΠΑ –ΕΕ (ΤΤΙΡ). Ουσιαστικά μεγάλο μέρος των μνημονίων είναι προσαρμογή στα συμπεράσματα της παραπάνω συνθήκης όσο και να μην έχει μέχρι τώρα τελική νομική μορφή.
 Θα επιδιώξουμε να προχωρήσουμε σε μια τέτοια συζήτηση; Η θα προσπαθούμε να λύσουμε προβλήματα εντός του προδιαγεγραμμένου πλαισίου – πέφτοντας αενάως σε μνημονιακά ρήγματα; Το κοινωνικό περιβάλλον έχει αλλάξει. Το οικονομικό πως θα προσαρμοστεί και αντιστρόφως;
Τα σχήματα στην αυτοδιοίκηση τα πανεπιστήμια ομάδες δουλειάς θα προσανατολιστούμε σαυτή την κατεύθυνση; Βέβαια υπάρχουν μεμονωμένες σοβαρές προσπάθειες που μάλλον γίνονται εκτός των κυρίαρχων κοινοβουλευτικών κομμάτων.. Το νήμα υπάρχει ας το πιάσουμε είναι μια πρόκληση και μια άμεση ανάγκη. Άμεση; Αμεσότατη εκ των ον ουκ άνευ.
Και ξαφνικά συνέβη το θαύμα:
……
Και η φωτεινή ακτίνα, ίδια Ιουνίου φως,
…..
Καρφώθηκε στο παρελθόν μου,
Περνώντας από το μέλλον.

Μπορεί να συμβεί το θαύμα;
Η κρίση έχει μακρύ δρόμο. Οι δυναμικές παγκόσμιες ισορροπίες συνεχώς θα μεταλλάσσονται σε δυναμικές ανισορροπίες. Το αναπτυξιακό μοντέλο τα τελευταία 40 χρόνια τελείωσε. Η Ελλάδα χρεοκοπημένη. ΕΚΛΟΓΕΣ. Το πολιτικό οικοδόμημα «βαβέλ του ΣΥΡΙΖΑ» προσπαθεί μετά από ένα επώδυνο καλοκαίρι να σταθεί ξανά με αξιοπρέπεια. Μετά την αποχώρηση όσων με περισσή αλαζονεία, αυτοϊκανοποίηση και περισσευούμενη εγωπάθεια αντιμετώπισαν την κατάσταση έχει όλα τα προσόντα, που δυστυχώς προκύπτουν από την πικρή εμπειρία της σύντομης διακυβέρνησης, να τραβήξει μπροστά.
Σίγουρα αυτή την ώρα είναι η μόνη δύναμη που μπορεί εφόσον συσπειρώσει τους δικούς και τους άλλους όσους για «γνωστούς λόγους» απείχαν να χαράξει και να βαδίσει στην πράξη σε προοδευτική τροχιά.
Σίγουρα είναι η μόνη δύναμη στην οποία προσβλέπει ο πολίτης ώστε να μη γίνει νέο πισωγύρισμα .
Σίγουρα οι ομάδες που έφυγαν, στερούν δυναμική αλλά συγχρόνως δημιουργούνται προϋποθέσεις πραγματικής λειτουργίας στο κομματικό σχηματισμό .
Ας προσπαθήσουμε πάση δυνάμει. Προέχει η νίκη στις εκλογές.
Η γλώσσα της αλήθειας μπορεί να σκεπάσει όλες τις άναρθρες κραυγές και αφορισμούς, με σοβαρότητα γιατί το κουτί με τις ευκαιρίες έχει αδειάσει.        

Χ Βανδωρος

ΚΕΜΑΛ ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΟΤΕ;



Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ;
                                                                          21-7-2015

Λίγες ώρες μας χωρίζουν από τα τελευταία δραματικά πολιτικά γεγονότα. Σίγουρα η εμβέλεια τους θα εξακολουθήσει για πολύ χρόνο να μας απασχολεί. Το μεγάλο ζητούμενο; Αν μετά από όλα αυτά θα προκύψει κάτι καινούργιο ή θα ανακυκλωθεί άλλη μια φορά το παλιό. Τίποτε δεν είναι σίγουρο. Προς το παρόν «απολαύσαμε» το Ελληνικό κοινοβούλιο στις καλλίτερες στιγμές του. Στην κατάσταση που «ο εξευτελισμός να γίνεται τέλειος».
Ο καπιταλισμός έγραψε ο Βάλτερ Μπένγιαμιν, είναι ενδεχομένως η πρώτη περίπτωση λατρείας που παράγει ενοχή, όχι εξιλέωση… (Πανοπτικόν 7, 2005).
Αυτή η ενοχή περίσσεψε, ξεχείλισε, και εξακολουθεί να γεμίζει κάθε απόφαση και ικμάδα της κοινωνικής ζωής.
Σε όλο αυτό το σκηνικό ας μου συγχωρεθούν μερικές σκέψεις, πινελιές στον –και για τον- διαμορφούμενο πολιτικό καμβά.     
 Μερικές σύντομες διαπιστώσεις.
 Τα μνημόνια πάνε γάντι με την Ελλάδα της  διεφθαρμένης έως μυελού οστών αστικής τάξης της.
  Τα μνημόνια σαν συνταγή όχι μόνο δεν απέτυχαν όπως ισχυρίζονται, αλλά η συνεχής εμβάθυνση και επιβολή τους είναι η κατεξοχήν γραμμή πλεύσης του φιλελευθερισμού σήμερα.
  Η αντίθεση «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» θα συνεχίσει να παράγει πολιτική αντικαθιστώντας σε άλλο επίπεδο και με διευρυμένους  καθαρούς ταξικά όρους την παλιά αντίθεση «δεξιάς αντιδεξιάς».
Η «νέα» αυτή μορφή θα συμπεριλάβει αναγκαστικά όχι μόνο την αντίθεση «ευρώ-δραχμή», αλλά και την «Εθνικό κράτος-ΕΕ».
  Σε συνέχεια των παραπάνω: Μνημόνιο δεν είναι μόνο και αποκλειστικά – όπως θέλουν να μας παρουσιάσουν- ο τρόπος πληρωμής δανείων ή απλά ο έλεγχος του ύψους των πρωτογενών πλεονασμάτων ΑΛΛΑ ένα σύνολο μέτρων μετάλλαξης του κοινωνικού, οικονομικού πολιτικού, πολιτιστικού στάτους του λαού και της χώρας στην κατεύθυνσης μιας νέας μορφής αποικίας και όλα αυτά στα πλαίσια συμφωνίας και αντίθεσης των πιο ισχυρών επιχειρηματικών διεθνών κεφαλαίων.

Ειδικά η συνταγματοποίηση των μνημονίων παραπέμπει σε μια νεοφασιστική μεταδημοκρατία, με αναίρεση όλων των κοινωνικών σχέσεων που διαμόρφωσε ιστορικά η ταξική πάλη δύο και πάνω αιώνων, από την διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου της αστικής Γαλλικής επανάστασης μέχρι σήμερα!


Αν τα παραπάνω είναι σωστά, τότε πρέπει να προκύψουν και ανάλογοι σχεδιασμοί υπέρβασης της κατάστασης, και απαντήσεις σε νέα ερωτηματικά.
Ας συμφωνήσουμε λοιπόν. Τον δρόμο τον ανοίγουμε περπατώντας. Ποιοί περπατούν; Πόσο αντέχουμε; Ποιοί θα κάνουν την υπέρβαση;

ΣΥΡΙΖΑ από party σε πάρτι

Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι άνεργοι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, δύο φορές σε 6 μήνες ψήφισαν-στήριξαν για όλα αυτά την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ενός κόμματος, που σήμερα τα μέλη του (;) αναλώνονται εν πολλοίς σε μάχη χαρακωμάτων εντός του facebook, οραματιζόμενα την επανάσταση που έγινε χωρίς να γίνει, κατηγορώντας ακόμη και όλα όσα δεν μπορούσαν να κάνουν γιατί δεν τα έκαναν!!! 
Φυσικά κουβέντα για την ανάγκη κάποιου άλλου παραγωγικού υποδείγματος αναγκαίου να ξεφύγουμε από την παραγωγή μνημονίων. Κουβέντα για τα προαπαιτούμενα προκειμένου το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ πραγματικά να «ντυθούν» το νόημα που τους δίνουν.
Γιατί τόσα χρόνια –από το 2012- σε καμία περιοχή δεν έγινε καν συζήτηση για την παραγωγική ανασυγκρότηση στα όρια πχ ενός δήμου ή περιφέρειας, αλλά ακόμη και αν έγινε οι μόνες προτάσεις θα ήταν συνθήματα, κακέκτυπα οικολογικών αναρχοαυτόνομων αναζητήσεων και προτάσεις στα πλαίσια της τουριστικής βιομηχανίας. Πως η Ελλάδα θα ενταχθεί στον Ευρωπαϊκό και στο διεθνή καταμερισμό εργασίας; Με τι τρόπο θα αυξηθούν οι εξαγωγές σε βάρος των εισαγωγών και ποιός τομέας θα είναι η ατμομηχανή σε αυτή την κατεύθυνση; Με πρωτογενή τομέα στα 3% και υπηρεσίες 82% που πηγαίνουμε; Τι νομίζουμε; Θα ξεφύγουμε από την μέγγενη των μνημονίων; Και τα δάνεια να χαριστούν πάλι σε μνημόνια θα πέφτουμε.

Το θέμα είναι τώρα τι λες, αλλά προπάντων τι κάνεις!

Η κυβέρνηση ουσιαστικά αλλά όχι και τυπικά έχει χάσει την δεδηλωμένη. Φρόντισαν με περισσή αυτοϊκανοποίηση  τα 38 κοινοβουλευτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για διαφορετικούς λόγους και αιτίες καθένα εξ αυτών. Οι αιτίες αυτές αργά αλλά σταθερά  θα αναπαράγονται, δημιουργώντας συνεχείς  κύκλους εσωστρέφειας και «συντροφικής» διαλυτικότητας.
Ας είναι. Καλλίτερα να διατυπώσουμε μερικά αναγκαία ερωτήματα .
 Πότε κατάλαβαν ότι η όλη διαπραγμάτευση καταλήγει σε μνημόνιο και μάλιστα χειρότερο από κάθε προηγούμενο - όπως λένε;
Στις 20 Φλεβάρη τι κατάλαβαν; Ο κ. Βαρουφάκης ούτε αυτός δεν κατάλαβε και ψηφίζει τώρα ΟΧΙ;
Οι λοιποί δεν πρόφτασαν να διαβάσουν, διάβασαν και δεν κατάλαβαν;
Στις 20 Φλεβάρη δεν «ανελήφθη» το ΤΧΣ και οι μονομερής ενέργειες;
Πριν τις 25 Γενάρη όταν ρωτούσε ο κόσμος που θα βρεθούν τα χρήματα όλοι οι υποψήφιοι τι απαντούσαν; ΤΧΣ, ΕΣΠΑ, φοροδιαφυγή. Δηλ όλα αυτά τι φωτογράφιζαν αν όχι συμφωνία εντός της ΕΕ δηλ. μνημόνιο με τους λεγόμενους θεσμούς; Που υπήρχε σε όλα αυτά η άλλη πρόταση, ο άλλος δρόμος από όλους τους διαφωνούντες; Και όχι μόνο;
Η δε βασική θεωρητική πρόταση ιδεολόγημα ήταν …μας έχουν ανάγκη …αν φύγουμε καταρρέουν…το κόστος εξόδου είναι μεγαλύτερο από το κόστος διάσωσης… κατά το γνωστό ρεφρέν …αν σε αρνηθώ αγάπη μου να πέσω να πεθάνω… Βεβαίως όλα τα παραπάνω δεν συνιστούν νομοτέλεια για τον Ιούλιο, αλλά ισχυρό εγκλωβισμό σε αυτή την πορεία.
Ίσως η γεωπολιτική θέση της χώρας να έδινε την βεβαιότητα που δεν υπήρχε. Όμως αυτή η θέση ενεργοποίησε τα Αμερικάνικα αντανακλαστικά και έβαλε σε εγρήγορση τις Γαλλία και Ιταλία αλλά και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού συμβουλίου Ντ. Τουσκ, ώστε να έχουμε το τελικό αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα τέτοιες βεβαιότητες στις σημερινές μέρες πλήρους ανισορροπίας του καπιταλιστικού υποδείγματος δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν τουλάχιστον με τον γραμμικό τρόπο που ξέραμε. Πολύ περισσότερο  που στην περιοχή μας πάντα πρέπει να συνυπολογίζεται ο ρόλος της Τουρκίας, συγχρόνως με την σύνολη επιθετικότητα του σιωνισμού και του ακραίου μουσουλμανικού παράγοντα.

Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ
Μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας...

 Ο Α. Τσίπρας το είπε καθαρά: ΓΕΡΑΣΙΜΕ ΧΑΣΑΜΕ!!! Ναι ηττηθήκαμε. Δεν είναι αυτή η συμφωνία που θέλαμε αλλά αυτό που μπορούσαμε, που μας ΕΠΕΒΑΛΑΝ την δοσμένη στιγμή και που θεωρούμε καλλίτερο από κάθε άλλο χειρότερο, που είναι η άτακτη χρεοκοπία. Θα κάνουμε ότι μπορούμε να ισορροπήσουμε την κατάσταση, υποστηρίζοντας τα χαμηλότερα εισοδήματα…  
Και τι του απαντούν με την θέση τους στην ψηφοφορία; "Πήγαινε με το ΠΑΣΟΚ την ΝΔ Το Ποτάμι.!!! Εμείς τα χέρια μας τα θέλουμε καθαρά!" Τα καθάρισαν βέβαια στις σκουριές από τις σκουριές!
Τον στέλνουν δεμένο χειροπόδαρα, δώρο στον ΣΟΙΜΠΛΕ να ξεπλένει - με την στάση τους - σημειώνω- τον Παπανδρέου, τον Βενιζέλο, τον Σαμαρά. Γιατί η κοινή λογική λέει: Τι περιθώρια έχεις για ρήξη όταν οι δικοί σου σε ρίξανε στην ανάγκη των διαπλεκόμενων; Τι περιθώρια υπάρχουν για αντιμνημονιακά οικοδομήματα, με μνημονιακά υλικά;
Μπορούσανε αν θέλανε να κρατήσουν ατόφια την κριτική τους στον Α. Τσίπρα, να σήκωναν το μέτωπο απέναντι στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, να στήριζαν τον Τσίπρα "εκβιάζοντας τον" συγχρόνως να ανοίξει ΠΑΡΑΥΤΑ το εσωτερικό μέτωπο με όρους ρήξης.
Φυσικά η ρήξη δεν συνεπάγεται κυνήγι μαγισσών.
 Δεν προσδιορίζεται από το γνωστό Σημιτικό μοντέλο διάλυσης που κυρίως προετοίμασε πνευματικά, ηθικά, οικονομικά, την κοινωνία για την μνημονιακή εποχή.
Δεν προσδιορίζεται από υπερφίαλα δήθεν αγωνιστικά συνθήματα.
 Προσδιορίζεται από την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας που θα στηρίζει και θα στηρίζεται σε ένα νέο ταξικό-πατριωτικό κίνημα. 
Προσδιορίζεται από την διεύρυνση της δημοκρατίας και την κινητοποίηση όλων των παραγωγικών μηχανισμών με πρωτεύουσα θέση την πολιτιστική και ηθική ενδυνάμωση των πολιτών. Προσδιορίζεται από την σταθερή προσπάθεια ανίχνευσης και πραγμάτωσης όλων των δυνατοτήτων ώστε να προχωρήσουμε σε μια άλλη πορεία συνολικής ανόρθωσης της χώρας και του λαού.
Το θέλουν άραγε; Θέλουν να κυβερνήσουν; Διευκολύνεται κάτι τέτοιο καλλίτερα αν παραδοθεί ολοκληρωτικά η κυβέρνηση της αριστεράς;
Η κυβέρνηση, παρά την τεράστια υποχώρηση της, φαίνεται να απολαμβάνει ακόμη την στήριξη της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Το ένστικτο του κόσμου τον οδηγεί στο να της παραχωρεί χρόνο σταθερά και επίμονα. Τα προαπαιτούμενα για υπερβάσεις υπάρχουν. Αν η κυβέρνηση θα τα αξιοποιήσει εξαρτάται από τους παραπάνω παράγοντες και όχι μόνο από καλές προθέσεις. Πολύ σύντομα θα φανεί.
Προς το παρόν ας κάνει ένα νέο ξεκίνημα, βάζοντας  όριο στον μισθό βουλευτών, Υπουργών, κτλ  (πχ 2000Ε) και στους συνεργάτες τους τον βασικό, εναρμονιζόμενη με την γενικότερη κατάσταση.

Κεμάλ αυτός ο κόσμος πρέπει και μπορεί να αλλάξει

ΥΓ1 Έχει σκεφτεί κανείς άραγε ότι η άτακτη χρεοκοπία εκτός από οικονομικές, μπορεί να συνεπάγεται και εθνικές απώλειες; Μήπως η πρώτη μεγάλη εθνική απώλεια είναι οι χιλιάδες νέοι και νέες που σήμερα προσφέρουν τις γνώσεις και την ευφυΐα τους στην Εσπερία; Μήπως σε καθεστώς άτακτης χρεοκοπίας θα μετρούσαμε 100δες χιλιάδες σε αυτή την κατεύθυνση;

Χρήστος Βανδώρος 

Δολοφονία Τεμπων. Η Συνέχεια

  Δεν γνωρίζω πόσοι πολίτες, άκουσαν η διάβασαν όσα η κ. Μαρία Καρυστιανού ανέφερε σε δύο εμβληματικές παρουσίες της.  Η "ΜΗΤΕΡΑ των ΤΕ...