Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

αναδιμοσιεύσεις

ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ,

ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ’73

Αυτά τα συνθήματα κυριάρχησαν στη συγκέντρωση και τη πορεία για τον Νίκο Τεμπονέρα, το απόγευμα της Δευτέρας 9/1, που διοργάνωσε για τρίτη χρονιά η ΟΛΜΕ και ΔΟΕ στη Πάτρα.

Φορείς, συλλογικότητες, σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι και πλήθος εργαζομένων και νεολαίας, συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν τον αγωνιστή δάσκαλο Νίκο Τεμπονέρα, καθώς συμπληρώθηκαν 21 χρόνια από τη δολοφονία του.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό του γραμματέα του ΕΑΜ Μιχάλη Βασιλάκη και ακολούθησαν οι ομιλίες του Πετράκη Σταύρου Γεν.Γραμμ. του ΔΣ της (ΔΟΕ) και του Κοτσιφάκη Θέμη, Γεν.Γραμμ. του ΔΣ της ΟΛΜΕ.

Και έκλεισε με χαιρετισμό εκ μέρους φοιτητικών Συλλόγων του Πανεπιστημίου.Στη συνέχεια επακολούθησε πορεία μέχρι το παράρτημα του πανεπιστήμιου.

Δημοσιεύουμε την ομιλία του Μ. Βασιλάκη

Φίλοι, συναγωνιστές, σύντροφοι, νέοι και νέες

· 21 χρόνια από το Γενάρη του ‘91 και κάθε χρόνο σε τούτο εδώ το μέρος, αποτιμούμε τα πεπραγμένα του πολιτικού συνασπισμού εξουσίας εκείνης της εποχής, γραμμένα γύρω από το κρατήρα στο κρανίο του Νίκου Τεμπονέρα από τους σιδερολοστούς του κράτους και του παρακράτους.

· Για 21 χρόνια μετά συνεχώς και σταθερά αυτός ο πολιτικός συνασπισμός εξουσίας εξελίσσεται, ανανεώνεται, διευρύνεται σε έκταση και σε βάθος για να διαμορφωθεί και τυπικά πια σε ΜΑΥΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ το Φλεβάρη του 2010 με την εσπευσμένη και προωρη εκλογή προέδρου δημοκρατίας επιβάλλοντας στη συνέχεια στο λαό και στη χώρα χωρίς πολιτικά προβλήματα τη γραμμή των μνημονίων με κοινοβουλευτική νομιμοποίηση τον Απρίλιο του 2010.

· Στη πορεία του αυτή, αυτός ο πολιτικός συνασπισμός εξουσίας από την νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία (ηγεμονική δύναμη του συνασπισμού εξουσίας) μέχρι και το νεοφασιστικό πόλο, δημιουργεί και την κοινωνική του βάση με την αντίστοιχη κοινωνική ηγεμονία, θεμελιωμένη στη διαφθορά, την κλοπή χρήματος, στο παρασιτισμό της προμήθειας, που απογυμνώνει την παραγωγική διάρθρωση της χώρας, αποδυναμώνει κοινωνικά και πολιτικά την εργατική τάξη την κοινωνία της εργασίας. Το «άρπαξε να φας και κλέψε να χεις» δεν εκπέμπεται απλά σαν υπολανθάνουσα ιδεολογία του εξουσιαστικού συστήματος, αλλά υλοποιείται προκλητικά σε κάθε επίπεδο των θεσμών και λειτουργιών του νεοελληνικού κράτους.

Το ΕΥΡΩ υψώθηκε από την παρασιτική ιθύνουσα τάξη στη θέση του απόλυτου φετίχ του νεοελληνικού κοινωνικού σχηματισμού, για να χρησιμοποιηθεί σαν δίαυλος καταλήστευσης του λαού και του τόπου, από τις συμμοριακές ομάδες των λαθρεμπόρων στα πεδία της οικονομίας, της πολιτικής, της κουλτούρας, του πνεύματος.

Αναπόδραστα έτσι φτάνουμε στην Ελλάδα του 2012 με τις συμμοριακές ομάδες και στα ανώτερα επίπεδα τους να συναλλάσσονται ανοικτά και χωρίς αιδώ, να παζαρεύουν για μερικά εκατομμύρια ευρώ τις τύχες ενός λαού και μιας χώρας, να αλληλοκαταγγέλονται και να αλληλοαποκαλύπτονται!!!

Η Ελλάδα του 2012 πολύ λίγο προσιδιάζει ακόμη και σε μια ταξική καπιταλιστική κοινωνία έστω και σε βαθιά κρίση!

Ούτε καν σε μια χώρα υπό πολιτική επιτήρηση, διαφέρει ακόμα και από καθεστώς αποικίας!

Περισσότερο προσιδιάζει και εξελίσσεται ραγδαία σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας και σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στα οποία το φετιχοποιημένο ευρώ έχει αντικαταστήσει την αγκαθωτή και ηλεκτροφόρα περίφραξη καθώς και τα θανατηφόρα αέρια των κρεματορίων του, για την εργατική τάξη.

Στο κουκούλι του εξωσυνταγματικού υβριδίου του ιδιόμορφου πολιτικού ολοκληρωτισμού που ακούει στο όνομα κυβέρνηση Παπαδήμου επωάζεται όχι απλά μια νέα μορφή κυβέρνησης και διαχείρισης αλλά η νέα ταξική εξουσία των στρατοπεδαρχών, η ακραία αντιδραστική ανατροπή και του σημερινού ακόμη συνταγματικού χάρτη στις βασικές του διατάξεις. Ο διαγωνισμός για μια θέση στο κάδρο των στρατοπεδαρχών έχει ήδη ξεκινήσει ανάμεσα στους Καρατζαφύρερ, τους παραπλανημένους από τον Εφραίμ και τα πολιτικά υποπροϊόντα του Παπανδρεισμού με την μάχη αποκαθήλωσης του.

Αναμφίβολα η κατάσταση που βρίσκεται χώρα και λαός είναι περίπλοκη.

Η παραγωγική συγκρότηση, η κοινωνικοταξική της διάρθρωση, το πολιτικό σύστημα, το πλαίσιο των διεθνών οικονομικών και πολιτικών της σχέσεων, η γεωπολιτική της θέση, στο κεντρικό θέατρο των ανταγωνισμών για παγκόσμια ηγεμονία ΕΥΡΩΠΗ και Μεσογειακή λεκάνη συγκροτούν ένα δίκτυο εκρηκτικών αντιθέσεων που μόνο η βαθειά γνώση και η πολιτική κατανόηση τους μπορεί να οδηγήσει και στη χάραξη μιας διεξόδου χωρίς την εξαθλίωση του λαού και τη διάλυση της χώρας.

Δημοκρατική, προοδευτική διέξοδος υπάρχει ακόμη και σήμερα…

Απέναντι στην εξουσία των στρατοπεδαρχών ας ορθώθει ο προοδευτικός, δημοκρατικός, αντινεοφιλελεύθερος συνασπισμός των δυνάμεων της εργασίας.

Σε αυτό τον αγώνα ας διεκδικήσουμε θέση και ευθύνη με την ίδια αποφασιστικότητα και θέληση που ο Νίκος Τεμπονέρας αντιμετώπισε τους σιδερολοστούς το Γεναριάτικο βράδυ του ΄91.

Σε αυτόν τον αγώνα ας διεκδικήσουμε θέση και ευθύνη με όλο το είναι του μικρού ανώνυμου αγωνιστή όπως τον βλέπει ο ποιητής στο ελεγείο πάνω στον τόπο της θυσίας του:

«…Έπαιξες τους δείχτες του ρολογιού που κατεβαίνουν από τα μεσάνυχτα.

Έπαιξες τη φωνή της ελπίδας εκεί που δεν υπήρχε φωνή.

Η πλατεία ήταν έρημη. Η πατρίδα είχε φύγει.

Ήταν καιρός! Δε βάσταξε η καρδιά του περισσότερο!

Άναψες κάτω από το σακάκι σου το πρώτο κλεφτοφάναρο.

Καρδιά των καρδιών! Σκέφτηκες τον ήλιο και προχώρησες.

Ανέβηκες στο πεζοδρόμιο και έπαιξες τον Άνθρωπο!»

ΝΙΚΟ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ ΖΕΙΣ

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

αναδημοσιεύσεις

Τετάρτη, 4 Ιανουαρίου 2012

ΝΙΚΟΣ TEMΠΟΝΕΡΑΣ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ

Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα…

ΓΕΝΑΡΗΣ 1991 - ΓΕΝΑΡΗΣ 2012


Αρχή της δεκαετίας του ΄90 μετά από 2 χρόνια πολιτικής αστάθειας το πολιτικό σύστημα βρίσκει τον βηματισμό του. Ο Νεοφιλελευθερισμός επελαύνει σε όλα τα μέτωπα, Εργασιακό, Ασφαλιστικό, Παιδεία ανοίγοντας το δρόμο για την ΝΕΟΚΑΤΟΧΙΚΗ Ελλάδα των μνημονίων του 2012.

Η Κοινωνία της Εργασίας και της Γνώσης αντιστέκεται στα εργοστάσια, στις πλατείες και τους δρόμους, στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια.
Κράτος και Παρακράτος σε ένα μαύρο μέτωπο βάζουν σημάδι την ζωή και τη γνώση το χειμωνιάτικο βράδυ του Γενάρη του ΄91. Οι σιδηρολοστοί του Παρακράτους συντρίβουν το κρανίο του Νίκου Τεμπονέρα στη πόρτα του σχολείου.

Νίκο Τεμπονέρα δεν δείλιασες, μπορεί να φοβήθηκες, αλλά δεν δείλιασες. Δεν δίστασες ούτε στιγμή, δεν είχες καιρό. Διάβηκες τη πύλη των οριζόντων.

Η μαθητική εξέγερση υπερβαίνει τα εσκαμμένα, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην κυβέρνηση. Αρνείται ολοκληρωτικά άλλη μια σκοταδιστική «μεταρρύθμιση» στην παιδεία που προωθεί ο τότε υπουργός παιδείας Κοντογιαννόπουλος.

Εκατοντάδες γυμνάσια και λύκεια βρίσκονται σε κατάληψη. Καθημερινά γίνονται πορείες και διαδηλώσεις με ένα αίτημα «θέλουμε δημόσια και δωρεάν παιδεία».
“Αγώνας μαζικός, αγώνας διαρκείας είναι η απάντηση στον Υπουργό Παιδείας”.

Στην Πάτρα όλα σχεδόν τα λύκεια και τα γυμνάσια βρίσκονται σε κατάληψη Καθημερινά ο μαθητόκοσμος πλημμυρίζει τους δρόμους φωνάζοντας και τραγουδώντας:
«Το σπίτι μου το άφησα
τη μάνα μου παράτησα
και ήρθα δω ν’ αγωνιστώ
για τη παιδεία που αγαπώ»
Ταυτόχρονα γίνονται καταλήψεις στα ΤΕΙ και στα Πανεπιστήμια ενάντια στο Πολυνομοσχέδιο του Κοντογιαννόπουλου για την Παιδεία.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρά την ανησυχία της πιστεύει ότι μετά το χτύπημα της απεργίας των εκπαιδευτικών το καλοκαίρι (απεργία στις εξετάσεις), θα τα καταφέρει να «ξεμπερδέψει» με το κίνημα των καταλήψεων των μαθητών κυρίως και των φοιτητών.
Εξάλλου έχει εξασφαλισμένη τη συναίνεση όλων των κομμάτων. Αλληλεγγύη στον αγώνα των μαθητών εκφράζουν μέσα από κοινή συνέντευξη τύπου οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών ΔΟΕ - ΟΛΜΕ - ΟΙΕΛΕ.

Ο κυβερνητικός τύπος κάνει αγώνα δρόμου για να συκοφαντήσει τη μαθητική εξέγερση.

Ο Κοντογιαννόπουλος απειλεί με χάσιμο της σχολικής χρονιά δηλαδή ν’ αφήσει στην ίδια τάξη τα 2/3 των μαθητών!!! που συμμετέχουν στις καταλήψεις.

Οι μαθητές στις 20 Δεκέμβρη, απαντάνε με μαζικά συλλαλητήρια σ’ όλη την Ελλάδα για συνέχιση του αγώνα και μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων.

Η κυβέρνηση βάζει σε εφαρμογή το σχέδιο «ανακατάληψης των σχολείων» σε ολόκληρη την Ελλάδα. Σαν ομάδα κρούσης χρησιμοποιεί «αγανακτισμένους πολίτες», δηλαδή την ΟΝΝΕΔ:
• προσπαθεί να εμπλέξει γονείς και καθηγητές μέσα από εγκυκλίους αλλά δεν τα καταφέρνει .
• την Δευτέρα 7 Γενάρη αρχίζουν τα επεισόδια σε σχολεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης
• στην Αμαλιάδα «αγανακτισμένοι» πολίτες, δηλαδή Οννεδίτες καταλαμβάνουν το δημαρχείο και η εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος στις 8/1/91 βάζει γραμμή
«εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Αμαλιάδα. Ανακαταλάβατε τα σχολεία. Καταλάβατε ακόμα και τα σπίτια των Μπαλωμένων» (ο τότε πρόεδρος της ΟΛΜΕ).

Στην Πάτρα η προετοιμασία ξεκίνησε από τις 22 Δεκέμβρη.
Σε σύσκεψη της ΔΑΚΕ εκπαιδευτικών με τον υφυπουργό Παιδείας Μπεκίρη στο ξενοδοχείο «ΑΣΤΗΡ» ο Καλαμπόκας κάνει κριτική και διαμαρτύρεται γιατί δεν χρησιμοποιείται συνολικά η ΟΝΝΕΔ!!! Και ο υφυπουργός - άκουσον – άκουσον – απαντάει: «Δεν ήρθε ακόμα η ΩΡΑ! Σύντομα θα σας αξιοποιήσουμε!!.»

8 Γενάρη 1991 έφτασε η ώρα της «αξιοποίησης» της ΟΝΝΕΔ.
Σε σύσκεψη των διευθυντών των σχολείων ο Νομάρχης Αχαΐας Τάγαρης δηλώνει:
«ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ από οποιονδήποτε είναι ΝΟΜΙΜΕΣ.»

Ο κύβος ερρίφθη.

«Ξέρω ποτέ δεν σημαδεύουν στα πόδια, στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου ε!» που έγραφε και η Κ. Γώγου.

Οι μαθητικές καταλήψεις θα πνιγούν με κάθε τρόπο έστω κι αν χρειαστεί να ματώσουν.

Η ΟΝΝΕΔ αναλαμβάνει τη «βρώμικη δουλειά», να καθαρίσει τα σχολεία της Πάτρας.
Πραγματοποιούν σύσκεψη στα γραφεία της ΟΝΝΕΔ και σε απόλυτη συνεργασία με τοπικά στελέχη και βουλευτές κανονίζουν τις λεπτομέρειες της επίθεσης ανακαταλήψης των σχολείων.

Ρόπαλα, αλυσίδες, μαχαίρια και λοστάρια είναι τα όπλα της γνωστής τραμπουκικής συμμορίας των οννεδιτών.
Επικεφαλής τους είναι ο Δημοτικός σύμβουλος της Ν.Δ. Γιάννης Καλαμπόκας.
Μαζί του ακόμη και νεοπροσληφθέντες δόκιμοι αστυνομικοί.

Η επιχείρηση των τραμπούκων της ΟΝΝΕΔ – συνοδεία ασφαλιτών – ξεκινάει από το Πολυκλαδικό όπου βρίσκονται και τα γραφεία της ΕΛΜΕ Αχαΐας, αλλά αποτυγχάνει.

Επόμενος στόχος το σχολικό συγκρότημα της πλατείας ΒΟΥΔ, σήμερα σχολεία Νίκου Τεμπονέρα.

Κραδαίνοντας ρόπαλα, αλυσίδες και λοστάρια, εισβάλλουν μέσα στο σχολείο, ξυλοκοπούν τους μαθητές, ξυραφιάζουν τα χέρια του προέδρου του 15μελούς συμβουλίου Κώστα Σκρεμύδα.
Οι μαθητές καλούν σε βοήθεια, το ίδιο οι γονείς και οι καθηγητές.
Παρά τις συνεχόμενες εκκλήσεις, η Αστυνομία δεν εμφανίζεται!!
Σαν να υπάρχει μια συμφωνία μυστική, ώστε να ολοκληρώσει η ΟΝΝΕΔ το σχέδιο ανακατάληψης με όποιο κόστος!
Στο χώρο του σχολείου φτάνουν μαθητές, γονείς, καθηγητές, εργαζόμενοι.

Στο κάλεσμα των μαθητών ανταποκρίνεται – ως όφειλε – ο δήμαρχος της Πάτρας και η ΕΛΜΕ Αχαΐας.
Ο Δήμαρχος, με κίνδυνο της σωματικής του ακεραιότητας – μπαίνει στο σχολείο, καλεί τους ανακαταληψίες να αποχωρήσουν από το σχολείο και να σταματήσουν τις επιθέσεις ενάντια στους μαθητές.
Η συμμορία αρνείται πεισματικά, πιστή στις άνωθεν εντολές.
Ο Δήμαρχος βγαίνει από το σχολείο και εκεί που ενημερώνει τους μαθητές, δέχονται νέα επίθεση από τους ανακαταληψίες με πέτρες, ξύλα και σίδερα. Φωνές, κραυγές, απειλές, εκτοξεύονται από τους τραμπούκους.

Στη σιδερένια καγκελόπορτα του σχολείου εμφανίζεται ο αρχηγός της συμμορίας, Γ. Καλαμπόκας μαζί με τα πρωτοπαλίκαρά του, με υψωμένους τους σιδερολοστούς, δίνει το σύνθημα του θανάτου...
Ο Νίκος Τεμπονέρας βρίσκεται μπροστά στην πόρτα.

Ήταν η στιγμή, η μοιραία στιγμή συνάντησης με τους δολοφόνους του.
Ο σιδηρολοστός του Καλαμπόκα υψώνεται και χτυπά ανελέητα.
Ο Νίκος, ο δάσκαλος Τεμπονέρας, καταρρέει, πέφτει στο έδαφος …
Το λοστάρι υψώνεται και ξαναχτυπάει. Το αποτέλεσμα
έπρεπε να είναι σίγουρο. Ο Νίκος Τεμπονέρας από κείνη τη στιγμή είναι ουσιαστικά νεκρός.!

«...Κι ήθελε ακόμη
πολύ φως να ξημερώσει.Όμως εγώ δεν
παραδέχτηκα την ήττα.
Έβλεπα τώρα, πόσα κρυμμένα τιμαλφή
έπρεπε να σώσω
Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις
φλόγες...».

Η είδηση απλώνεται σαν κεραυνός σ’ ολόκληρη την πόλη, σ’ ολόκληρη τη χώρα.
Ο καθηγητής Ν. Τεμπονέρας μεταφέρεται στο νοσοκομείο με το αυτοκίνητο του δήμαρχου.
Οι αυτόπτες μάρτυρες θα δηλώσουν κατηγορηματικά στην ανάκριση:
«…Είδα τον Καλαμπόκα με σιδερένιο λοστό να χτυπά το κεφάλι του Τεμπονέρα…»

Η ιατροδικαστική έκθεση αργότερα θα περιγράψει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τα χτυπήματα.
Ένα καινούργιο στυγερό πολιτικό έγκλημα έχει συντελεστεί από το παρακράτος με τη βοήθεια και την ανοχή του κράτους.
Κράτος και Παρακράτος συσκέπτονται χωρίς ελπίδα για την συγκάλυψη της πολιτικής δολοφονίας.

Το βράδυ φτάνει στην Πάτρα ο γραμματέας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης Κουτελιδάκης και μαζί με το Νομάρχη Αχαΐας Τάγαρη και τον αστυνομικό διευθυντή Μπάδα αμπαρώνονται στα γραφεία της Αστυνομικής διεύθυνσης.
Στόχος είναι: να συγκαλυφθεί το έγκλημα, να καλυφτούν όλοι, φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί.

Ο λαός και η νεολαία αγρυπνά μια αυθόρμητη πορεία, ξεκινά από το νοσοκομείο Άγιος Αντρέας. Φτάνει στη Νομαρχία και στην αστυνομική διεύθυνση όλοι με ένα στόμα μια φωνή φωνάζουν το σύνθημα: «Νομάρχη – Καλαμπόκα – φασίστες δολοφόνοι», “Ενας στο χώμα χιλιάδες στον αγώνα”
Οι δολοφόνοι φυγαδεύονται μαζί με το ματωμένο λοστάρι..

Η αστυνομία παρά τις συγκεκριμένες καταγγελίες εκείνης της νύχτας για το ποιος σκότωσε τον Νίκο μένουν απαθείς και δίνουν χρόνο στους δολοφόνους να κρυφτούν.

Από εκείνο το βράδυ στις 8 Γενάρη η Πάτρα, η Ελλάδα ολόκληρη βρίσκεται σε διαρκή διαδήλωση καταδίκης της κυβέρνησης που σε αγαστή συνεργασία με το παρακράτος δολοφονεί. Πραγματικές μάχες στους δρόμους της Πάτρας ενώ η αστυνομία προσπαθεί να πνίξει τους διαδηλωτές με τα δακρυγόνα. Λαός και νεολαία πεισμώνουν και βγαίνουν ξανά και ξανά στους δρόμους.
Στην Αθήνα τα χημικά της ΕΛΑΣ πέφτουν μέσα στο κατάστημα Κ. Μαρούσης με αποτέλεσμα να πιάσει φωτιά και να καούν 4 άνθρωποι.

Η κηδεία του αγωνιστή δάσκαλου Νίκου Τεμπονέρα γίνεται ποτάμι λαϊκής οργής που κατεβαίνει στους δρόμους της Πάτρας. Δάκρυα και γροθιές γίνονται ένα.
«…Κυλάει το αίμα
σκέπασε τον ήλιο
και ο χάρος εροβόλαγε
Σφαλούν τα μάτια και οι καρδιές
Σφαλούν τα παραθύρια…
Νίκο Τεμπονέρα ΖΕΙΣ!!»

Φωνάζουν οι μαθητές σου, η νεολαία, ο λαός ολάκερος.

Ο Νίκος προστίθεται απ΄τη νεολαία στην ατέλειωτη σειρά μαρτύρων και οδηγών του λαού μας.

Για 6 ολόκληρες μέρες οι φονιάδες κρύβονται με τη βοήθεια της αστυνομίας, κυβερνητικών και κομματικών στελεχών της Ν.Δ. για να μεθοδευτεί η γραμμή συγκάλυψης που ξεκίνησε μαζί με το
έγκλημα.
Ο Μητσοτάκης «θυσιάζει» τον υπουργό Παιδείας Κοντογιανόπουλο και τον παραιτεί, αλλά διατηρεί τον νομάρχη του εγκλήματος Τάγαρη στη θέση του, φοβούμενος, ότι αν γίνει αλλιώς, θα ξετυλιχτεί το κουβάρι του στυγερού εγκλήματος.

Εκείνοι που έδωσαν το σύνθημα του θανάτου, δίνουν και το σύνθημα της συγκάλυψης.
Όμως ο λαός και νεολαία είναι αποφασισμένοι όχι άλλη πολιτική δολοφονία ατιμώρητη, στις σημαίες τους γράφουν του στίχους του Πάμπλο Νερούντα:
«Του προδότη που προχώρησε ως ετούτο το
έγκλημα ζητώ την τιμωρία.
Εκείνου που ‘δωκε το σύνθημα του θάνατου
ζητώ την τιμωρία.
Εκείνων που προστατέψανε αυτό το έγκλημα
ζητώ την τιμωρία.».

Δεκατρείς ολόκληρους μήνες κρατάει η ανάκριση!! για την υπόθεση του Τεμπονέρα από τον ανακριτή Ευσταθίου.

Η δολοφονική συμμορία σταδιακά αποφυλακίζεται, προκαλώντας βάναυσα το δημοκρατικό λαό.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στήνει εξεταστική επιτροπή στη Βουλή για την υπόθεση. Μέλη της επιτροπής είναι και οι Αχαιοί βουλευτές της Ν.Δ. Αυτό μόνο αρκεί για να καταλάβουμε τι πόρισμα μπορεί να βγάλει αυτή η επιτροπή.

Οι μαζικές κινητοποιήσεις του λαού συνεχίζονται σταθερά αποκαλύπτοντας και ματαιώνοντας κάθε επιχείρηση συγκάλυψης. Επιβάλλεται τελικά το ξεκίνημα της δίκης λίγες μέρες μόνο πριν εξαντληθεί το 18μηνο.
Όμως η δίκη των δολοφόνων του Τεμπονέρα μεταφέρθηκε 300 χιλιόμετρα μακριά, στο Βόλο, από τον τόπο του εγκλήματος. Ότι δεν τόλμησε το κράτος και το παρακράτος το 1963 στην υπόθεση του Γρηγόρη Λαμπράκη το επιχείρησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το Παρακράτος το 1992.
Μεθοδεύεται η ουσιαστική αθώωση των δολοφόνων.

Στέλνουν στο εδώλιο τον Καλαμπόκα και τη παρακρατική του συμμορία μαζί με το νεκρό Νίκο Τεμπονέρα και τους συναγωνιστές του.
Στη δίκη του Βόλου οι μηχανορραφίες και οι μεθοδεύσεις συγκάλυψης έφτασαν σε επικίνδυνα επίπεδα. Βουλευτές, στελέχη της Ν.Δ και της ΟΝΝΕΔ γίνονται συνήγοροι και μάρτυρες υπεράσπισης των δολοφόνων, παρεμβαίνουν ανοιχτά στη δικαστική διαδικασία εκφοβίζοντας και τρομοκρατώντας.

Ένα παλλαϊκό, δημοκρατικό, προοδευτικό μέτωπο ορθώνεται αποφασιστικά και συνεχόμενα απέναντι
τους (παρά τις ηχηρές απουσίες κάποιων).
Oκτώ χρόνια διαρκούν τα δικαστήρια (πρωτόδικα στο Βόλο και δυο εφετεία στη Λάρισα) .
Το αίμα του Νίκου Τεμπονέρα νίκησε τους δολοφόνους του.
Καταδίκασε το δολοφόνο Καλαμπόκα σε ισόβια.
Ισόβια ήταν και παραμένει η καταδίκη τους στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας και των ηθικών αυτουργών της δολοφονίας.
Τα σχέδια συγκάλυψης δεν πέρασαν, καταδικάστηκαν αμετάκλητα στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας.
Καταδικάστηκαν γιατί απέτυχαν να απενεχοποιήσουν την εγκληματική τους δράση, ώστε να μπορούν να την ενσωματώνουν και στο μέλλον στις μεθόδους πολιτικής δράσης και καταστολής των αγώνων του λαού.

ΓΕΝΑΡΗΣ του 2012.

Κρατάμε το χέρι του Νίκου Τεμπονέρα και συνεχίζουμε ενάντια στην ΝΕΑ ΚΑΤΟΧΗ, την εξαθλίωση, το Φασισμό, των Κουίσλιγκς.
Ο ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ.
Το ΟΧΙ του Νίκου Τεμπονέρα στην πόρτα του σχολείου δείχνει το δρόμο
ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ ΖΕΙΣ
ΜΕ ΠΕΤΡΟΥΛΑ - ΛΑΜΠΡΑΚΗ
ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ

Δολοφονία Τεμπων. Η Συνέχεια

  Δεν γνωρίζω πόσοι πολίτες, άκουσαν η διάβασαν όσα η κ. Μαρία Καρυστιανού ανέφερε σε δύο εμβληματικές παρουσίες της.  Η "ΜΗΤΕΡΑ των ΤΕ...