ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

 

Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Τό κέρδος λυσσάει τόν Αὔγουστο

τρώει τίς θάλασσες τά ὄρη

τρέφει φουσκώνει τά παιδιά

σπέρνει καρκίνους πολυκατοικίες

Σε λίγες ώρες, ο φετινός Παράξενος Αύγουστος θα παραχωρήσει την θέση του στον επόμενο μήνα. Τα φύλλα στο ημερολόγιο θα γυρίσουν προκειμένου να  φέρουν στο προσκήνιο τον Σεπτέμβριο.

Οι  αυτοκινητοουρές, τα μποτιλιαρίσματα, η αγωνία για θέση παρκαρίσματος στην Αθήνα και στις μεγάλες πρωτεύουσες, οι άδειοι δρόμοι, οι μοναχικές παραλίες και το πρωινό καφενείο στην επαρχία.  

τό κέρδος φουντώνει τόν Αὔγουστο

μαραίνει ἀφανίζει λέξεις καί πουλιά

τό κέρδος ἁλωνίζει καί θερίζει

μιλάει κεφαλλονίτικα γελάει ἀμερικάνικα

— βούτυρο καί τσιμέντο

Τέλος Αυγούστου και όλοι μας, γνωστοί αναμεταξύ μας, στην μικρή μας πόλη θα συναντιόμαστε σχεδόν καθημερινά στα σούπερ μάρκετ, στις παραλιακές καφετέριες, θα χαιρετιόμαστε στα στενά πεζοδρόμια, περιμένοντας το μοναδικό μποτιλιάρισμα κάθε Παρασκευή στη λαϊκή…

Μα ο φετινός Αύγουστος δεν μπορεί, δεν είναι παράξενος για όλα τα παραπάνω, που δεν είναι μόνο φετινά.

 Είναι έτσι από παλιά.  Καιρό τώρα, πολλά χρόνια , ο Αύγουστος στην κάθε επαρχία, συναντιέται με τους «εξ Αθηνών ντόπιους», πλημυρίζει φωνές γιορτινές του Σωτήρος –  κορυφώνει τον 15Αύγουστο. Τα τραπεζάκια έξω, τα αντηλιακά στην αμμουδιά, ο πλάτανος στο χωριό με την ετήσια γιορτή του συλλόγου. Και μετά σιγή. Ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του…

πέτρινε

πέτρινε Μαρίνο

ποῦ τρέχει τώρα ὁ λογισμός σου;

βούτυρο καί τσιμέντο οἱ κομμοῦνες σου

καράβι στά χάη

Ούτε και οι αυγουστιάτικες φωτιές είναι κάτι το ασυνήθιστο. Οι καύσωνες και τα μελτέμια δεν κουράζονται κάθε χρόνο, βοηθούντος και λοιπών γνωστών και μη εξαιρετέων δυνάμεων να μαυρίζουν χιλιάδες στρέμματα  Δάσους, σπιτιών και ανθρώπινες ζωές. Μα από θάλασσα σε θάλασσα ρε αθεόφοβοι κυβερνήτες; Μα μπίζνες στα καμένα; Μα τέτοιο ενεργειακό μπάχαλο, και σπρώξιμο για κερδοσκοπία, από την μύγα ξίγκι;   

 Την μεγάλη διαφορά την κάνουν όμως τα γράμματα της αλφαβήτα.

  Προς το παρόν είμαστε κολλημένοι στο γράμμα Δ και έχει ακόμη ο κορονοιός δρόμο, νεκρούς, απευθείας αναθέσεις, ιδιωτικοποιήσεις, νεόπτωχους, ραγιαδισμό, και κυρίως  αντιδημοκρατικό κατήφορο.

Την μεγάλη διαφορά την κάνει και η συνειδητή προσπάθεια της κυβέρνησης να διαιρέσει τους πολίτες σε έτσι και αλλιώς επαναφέροντας σε όλα τα επίπεδα τις διαχωριστικές γραμμές του μετεμφυλιακού κράτους σε νέα έκδοση, και περιτύλιγμα. Μα θα μου πείτε μόνο αυτά είναι τα παράξενα που σημαδεύουν τον Αύγουστο;

Ακριβώς ναι. Η κυνική αποδοχή του δόγματος ΕΓΩ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ και η ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ. Παρακολούθησα τις δυο έκτακτες  συνεδριάσεις, της Περιφέρειας και της βουλής. Ακούστε τες και χαρακτηρίστε συμπεριφορές απόψεις και αποτελέσματα.

 ΕΙΝΑΙ Η επιμονή στο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ συμπολίτη μου…  

φεγγάρι γραμμένο

φεγγάρι σβησμένο

φιλί στό ποτέ

μαδημένη πατρίδα

τριαντάφυλλο

στά χοντροδάχτυλα τοῦ κέρδους

                              (Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, Ποιήματα, εκδ. Πανοπτικό

Υστερόγραφο. Την Παρασκευή 27 Αυγούστου στις 8,45 μμ, ο ζωγράφος του φακού, ο Γ Αρβανίτης διευθυντής φωτογραφίας με διεθνή καριέρα  στην Ιτέα φιλοξενούμενος της κιν/κης Λέσχης της πόλης.  Αξίζει η συμμετοχή μας.

ΟΛΟΙ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΜΠΑΝΟ κι εμείς ΚΡΥΦΟ ΚΑΜΑΡΙ

 

ΟΛΟΙ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΜΠΑΝΟ κι εμείς ΚΡΥΦΟ ΚΑΜΑΡΙ

Υπήρχε εντολή μη κατάσβεσης στην Εύβοια

Στην χθεσινή έκτακτη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Στερεάς Ελλάδας, ο Περιφερειάρχης κ Σπανός κατήγγειλε τα εξής:

«…Κληθήκαμε να σβήσουμε μια φωτιά μόνοι μας. Χωρίς αεροπλάνα, χωρίς ελικόπτερα, χωρίς επίγεια πυροσβεστικά μέσα. Με πάρα πολλές περιπτώσεις που μαρτυρούνε αμέτρητοι συμπολίτες μας, ότι τα λιγοστά επίγεια μέσα είχαν εντολή μη κατάσβεσης...»

Και ανατωτιέμαι.

Τι διαφορετικό είπε απότι οι κάτοικοι της Εύβοιας τις ημέρες της φωτιάς κατήγγελαν;

Τι διαφορετικό μάθαμε όλοι μας παρά όσα με την απλή λογική καταλαβαίνουμε;.

Πως γίνεται να σβύνει μια φωτιά όταν φτάνει σε θάλασσα - ενθε κακείθεν – και την ίδια ώρα να αυτοθαυμάζονται οι κυβερνητικοί πως τα κατάφεραν μια χαρά;

ΑΡΑ το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα.

ΠΕΤΥΧΑΝ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΔΕΝ ΕΤΥΧΑΝ

Η καταγγελία Σπανού σχετικά με τις πολιτικές εντολές που υπήρχαν στην Πυροσβεστική είναι βαρειά.

Ας μην περιμένουμε απαντήσεις ούτε από τον Αρχηγό της Πυροσβεστικής, που δήλωνε ότι δεν γνωρίζει την πορεία της πυρκαγιάς γιατί βρίσκεται σε άλλο μέτωπο, ούτε από τους Χρυσοχοΐδη-Χαρδαλιά ούτε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ας μην έχουμε ελπίδες ούτε από την έρευνα; η την δήθεν έρευνα της ανεξάρτητης κτλ Δικαιοσύνης.

Ο μόνος που μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη είναι ο λαός, αυτός ο γίγαντας όταν και αν το αποφασίσει. Μέχρι τότε όσοι μπορούμε οφείλουμε να  παλεύουμε για το ραντεβού με αυτή την ώρα.

 Και να θυμόμαστε . Ότι ωριμάζει και παραωριμάζει στο τέλος σαπίζει….

Δυστυχώς έχουν σαπίσει πολλά…. 

 

Γιατί οι Ταλιμπάν;

 

Η ειδησεογραφία των τελευταίων ωρών στα ΜΜΕ άρχισε να αλλάζει. Η αποχώρηση των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν και η συνακόλουθη κατάληψη της κυβέρνησης από τους πρώην Ταλιμπάν, ήταν η καλλίτερη ευκαιρία ώστε να αρχίσουν οι «ανησυχίες» των εφημερίδων, των τηλεμαιντανών, πολιτικών και γενικότερα, για το μετά. Ανησυχίες για τους πρόσφυγες, για τα σύνορα στον Έβρο, για τις Αφγανές γυναίκες για τα παιδιά για οτιδήποτε εδώ και 20 χρόνια δεν απασχολούσε αυτούς που τώρα σφόδρα ανησυχούν… Σίγουρα ντόμινο εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή θα ξεδιπλωθεί. Σίγουρα οι κινήσεις στην σκακιέρα των κύριων παιχτών, Ρωσίας, Κίνας ΗΠΑ, Ιράν, Πακιστάν και Τουρκίας θα αναδείξουν για άλλη μια φορά τα στρατηγικά και τακτικά αδιέξοδα της ΕΕ συνολικά, τον ραγιαδισμό της Ελληνικής κυβερνητικής πολιτικής.

Ας έχουμε υπομονή. Όλα θα τα λουστούμε. Μέχρι τότε ας εντρυφήσουμε σε σχετικές αναλύσεις και πρώτα πρώτα στην ανάλυση του Αναπληρωτή καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, υπεύθυνου του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών, www.cemmis.edu.gr κ Σωτήρη Ρούσσου,  στην εφημερίδα των Συντακτών (22-8-2021) .

Γιατί οι Ταλιμπάν;

Η αμερικανική και ΝΑΤΟϊκή επέμβαση στο Αφγανιστάν δεν ήταν ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο από μια στρατιωτική κατοχή με τους αναγκαίους συμμάχους, φυλάρχους, γαιοκτήμονες-φεουδάρχες και πολέμαρχους. Μάλιστα πολλοί από τους πολέμαρχους και τους φυλάρχους, ιδιαίτερα στον βορρά της χώρας, ήταν άμεσα συνδεδεμένοι με τη διακίνηση του οπίου. Οι κυβερνήσεις της Καμπούλ δεν κατάφεραν να αποκτήσουν πραγματική σύνδεση με τα κοινωνικά στρώματα της υπαίθρου και συνήθως αντιμετώπιζαν την παθητική ή και ενεργητική αντίσταση των μουλάδων.

Πριν από μόλις μία εβδομάδα το περιοδικό Economist και το Carnegie Endowment for International Peace εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην αμερικανική αποχώρηση από το Αφγανιστάν χαρακτηρίζοντάς την μεγάλο ιστορικό λάθος. Δεν υπάρχει ούτε μία λέξη για να εξηγήσουν γιατί είκοσι χρόνια ανηλεούς καταδιώξεως των Ταλιμπάν, ένα τρισεκατομμύριο δολάρια σε δαπάνες για την άμυνα και την ανοικοδόμηση του Αφγανιστάν, εκατοντάδες καλοπληρωμένοι ΜΚΟ και ένας τεράστιος, πλήρως εξοπλισμένος στρατός τριακοσίων χιλιάδων ανδρών οδήγησαν τελικά τους Ταλιμπάν στο προεδρικό μέγαρο της Καμπούλ.

Το Αφγανιστάν είναι μια κατά κύριο λόγο αγροτική χώρα με τεράστιες κοινωνικές, οικονομικές και μορφωτικές διαφορές μεταξύ των μεγάλων πόλεων, και ειδικά της Καμπούλ, και της υπαίθρου, όπου διαβιοί η μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού. Πρόκειται για μια πολυεθνοτική χώρα με μεγαλύτερη την κοινότητα των Παστούν από την οποία προέρχονται και οι Ταλιμπάν. Οι τρεις βασικοί πόλοι κοινωνικής και οικονομικής εξουσίας είναι οι μεγάλοι γαιοκτήμονες, οι τοπικοί μουλάδες (θρησκευτικοί ηγέτες) και οι φύλαρχοι. Η αντίδραση των τριών αυτών ομάδων ακύρωσε τις δύο μεγάλες προσπάθειες δυτικού εκσυγχρονισμού, κοσμικού και σοσιαλίζοντος χαρακτήρα, που αποπειράθηκαν να πραγματοποιήσουν μορφωμένες ελίτ των μεγάλων αστικών κέντρων στην περίοδο του Μεσοπολέμου και στη δεκαετία του 1970. Καμία από τις δύο απόπειρες δεν υλοποίησε μια αξιόλογη αγροτική μεταρρύθμιση που θα εξουδετέρωνε τους μεγάλους γαιοκτήμονες, ούτε μια μορφωτική επανάσταση από τα κάτω που θα μείωνε δραστικά την επιρροή των μουλάδων και των φυλάρχων. Η προσπάθεια της σοβιετικής κατοχής να διευρύνει την εκπαίδευση στην ύπαιθρο ήταν μια από τα πάνω αυταρχική προσπάθεια που δεν είχε τη συναίνεση των αγροτικών στρωμάτων και έδωσε την ευκαιρία στους μουλάδες να ξεκινήσουν την εξέγερση των μουτζαχεντίν. Με τη βοήθεια των ΗΠΑ, του Πακιστάν και της Σαουδικής Αραβίας οι μουτζαχεντίν πήραν την εξουσία εκδιώκοντας τους Σοβιετικούς και σηματοδοτώντας την αρχή της ραγδαίας αποσύνθεσης του ανατολικού συνασπισμού.

Οι Ταλιμπάν, των οποίων το όνομα σημαίνει σπουδαστές θρησκευτικών σχολείων, είναι αποτέλεσμα του πολέμου των μουτζαχεντίν. Πρόκειται για ομάδες νέων που συγκροτήθηκαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 στα στρατόπεδα Αφγανών προσφύγων του Πακιστάν και επηρεάστηκαν από το Ντεομπάντι ισλαμικό κίνημα του Πακιστάν, που συνδυάζει την εφαρμογή μιας πολύ αυστηρής, φονταμενταλιστικής εκδοχής του Ισλάμ με την αντι-ιμπεριαλιστική ιδεολογία. Η επικράτησή τους από το 1996 ώς το 2001 στο Αφγανιστάν βασίστηκε κυρίως στην υποστήριξη της μεγαλύτερης εθνοτικής ομάδας στη χώρα, των Παστούν, στις συμφωνίες με τοπικούς μουλάδες και φυλάρχους, στην ιδεολογική και οργανωτική συνοχή και στη σταθερή υποστήριξη του Πακιστάν.

 

Πέρα από την άτεγκτη και πολλές φορές ιδιαίτερα βάναυση εφαρμογή της δικής τους εκδοχής του ισλαμικού νόμου, οι Ταλιμπάν πολιτεύτηκαν με πολύ λιγότερη διαφθορά σε σύγκριση με το καθεστώς της αμερικανικής κατοχής που ακολούθησε και περιόρισαν δραστικά βάρβαρα «προνόμια» των γαιοκτημόνων, όπως η αρπαγή μικρών αγοριών για τα «χαρέμια» τους. Την ίδια στιγμή περιόρισαν δραστικά την παραγωγή οπίου από 4.300 μετρικούς τόνους σε μόλις 73 ετησίως. Η παραγωγή υπερπολλαπλασιάστηκε κατά τη διάρκεια της αμερικανικής επέμβασης ξεπερνώντας σε αξία το 50% του νόμιμου αφγανικού ΑΕΠ. Είναι μάλιστα ενδεικτικό της αποσυνθετικής επιρροής της παραγωγής οπίου και του ναρκεμπορίου στην αφγανική κοινωνία το γεγονός ότι το ένα τρίτο των μελών των δυνάμεων ασφαλείας είναι εθισμένα στα ναρκωτικά και αναμεμειγμένα στην παραγωγή και τη διακίνηση του οπίου. Σήμερα το Αφγανιστάν είναι η πηγή του 90% της παγκόσμιας παραγωγής οπίου.

Η αμερικανική και ΝΑΤΟϊκή επέμβαση στο Αφγανιστάν δεν ήταν ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο από μια στρατιωτική κατοχή με τους αναγκαίους συμμάχους, φυλάρχους, γαιοκτήμονες-φεουδάρχες και πολέμαρχους. Μάλιστα πολλοί από τους πολέμαρχους και τους φυλάρχους, ιδιαίτερα στον βορρά της χώρας, ήταν άμεσα συνδεδεμένοι με τη διακίνηση του οπίου. Οι κυβερνήσεις της Καμπούλ δεν κατάφεραν να αποκτήσουν πραγματική σύνδεση με τα κοινωνικά στρώματα της υπαίθρου και συνήθως αντιμετώπιζαν την παθητική ή και ενεργητική αντίσταση των μουλάδων. Πολύ μικρό ποσοστό των δισεκατομμυρίων δολαρίων που δίνονταν σε διεθνείς ΜΚΟ για έργα και προγράμματα πήγαινε για την υλοποίηση του σκοπού τους, ενώ το μεγαλύτερο μέρος τους δαπανήθηκε για τα υπερβολικά υψηλά λειτουργικά έξοδα των ΜΚΟ ή κατευθυνόταν στις τσέπες της διεφθαρμένης ελίτ της Καμπούλ. Τα εκατομμύρια των Αφγανών της υπαίθρου που μετακινήθηκαν στην Καμπούλ προσδοκώντας ένα καλύτερο μέλλον κατέληξαν σε άθλιες παραγκουπόλεις παρακολουθώντας την απαστράπτουσα χλιδή της ελίτ μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά.

Από τη μία είχαμε μια κυβέρνηση και ένα κράτος που είχε δομηθεί αποκλειστικά πάνω στην υποστήριξη της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας και από την άλλη έχουμε ένα λαϊκό κίνημα που, μπορεί να μη μας αρέσει, μπορεί να είναι βάρβαρο, μπορεί να έχει εξτρεμιστικές απόψεις, άλλα είναι ένα λαϊκό κίνημα, το οποίο πολεμούσε και κατάφερε να επιβιώσει επί είκοσι χρόνια. Αυτή η ανθεκτικότητα το βοήθησε να αποκτήσει ερείσματα στο εξωτερικό πέρα από το Πακιστάν στις διάφορες μοναρχίες του Περσικού Κόλπου.

Η ηγεσία των Ταλιμπάν, εκτός από τον ανώτατο θρησκευτικό τους ηγέτη, είναι σχετικά νέα μεταξύ τριάντα πέντε και σαράντα πέντε ετών και δεν έχει την εμπειρία της προηγούμενης διακυβέρνησης. Εχουν ανδρωθεί πολιτικά μέσα από τον ανταρτοπόλεμο των τελευταίων είκοσι ετών. Η διακυβέρνησή τους θα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Εχουν επείγουσα ανάγκη διεθνούς οικονομικής βοήθειας, την οποία προσδοκούν από την Κίνα και χώρες όπως το Κατάρ, τα Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία. Εχουν επίσης ζωτική ανάγκη να συγκρατήσουν τα εξειδικευμένα στελέχη της αφγανικής κοινωνίας και πιθανόν να μην ασκήσουν την ίδια πολιτική άτεγκτης εφαρμογής του ισλαμικού νόμου, ώστε να αποτρέψουν τη μαζική φυγή τους. Είναι μάλιστα πολύ πιθανή η συνέχιση συγκρούσεων χαμηλής έντασης εναντίον τοπικών φυλάρχων για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι περιφερειακές δυνάμεις βλέπουν τους Ταλιμπάν με επιφύλαξη. Στις πρώτες δηλώσεις τους οι εκπρόσωποί τους διαβεβαίωσαν τη διεθνή κοινότητα ότι το Αφγανιστάν δεν θα γίνει εφαλτήριο δυνάμεων για εξαπόλυση επιθέσεων σε τρίτες χώρες. Αν τηρήσουν την υπόσχεσή τους τότε μπορεί να ανοίξει μια στενή συνεργασία με την Κίνα και να ενταχθεί το Αφγανιστάν στον κινεζικό «Δρόμο του Μεταξιού». Μπορούν επίσης να υλοποιηθούν συμφωνίες για αγωγούς πετρελαίου και κυρίως φυσικού αερίου από την Κεντρική Ασία στον Ινδικό Ωκεανό. Λιγότερο πιθανή είναι η βελτίωση των σχέσεων με το Ιράν και την Ινδία λόγω του μακρόχρονου ανταγωνισμού και της καχυποψίας των δύο αυτών χωρών προς τους Ταλιμπάν. Η Τεχεράνη ανησυχεί ιδιαίτερα για ένα νέο προσφυγικό ρεύμα που θα προστεθεί στα τρία εκατομμύρια, Αφγανούς κυρίως, πρόσφυγες που ήδη βρίσκονται στη χώρα.

Η αποχώρηση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν σηματοδοτεί τον τερματισμό της πρώτης μεταψυχροπολεμικής περιόδου, όταν η υπερδύναμη μπορούσε να επιβάλλει το δικό της μοντέλο οργάνωσης του κόσμου ακόμη και με την άμεση στρατιωτική επέμβαση και κατοχή μεγάλων περιοχών της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Η δεύτερη περίοδος αναδεικνύει πολλαπλά μοντέλα διεθνούς οργάνωσης, με το δυτικό να παραμένει το ισχυρότερο αλλά όχι το μοναδικό. Αυτή η αποδυνάμωση του δυτικού μοντέλου οργάνωσης του κόσμου είναι ο λόγος που ο Economist, το Carnegie και άλλοι ιδεολογικοί Ηρακλείς του μοντέλου αυτού αντιδρούν στην αμερικανική αποχώρηση.

 

ΤΟ ΠΑΣΧΑ του ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Δεκαπενταύγουστος, το Πάσχα του καλοκαιριού. 

...Κι όλο ζητώ πανώ στο νήμα να σταθώ, καρδιά μου,

 Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ Παναγιά μου, 

Φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό... τραγουδά η Γλυκερία  την ίδια ώρα που

οι 100δες εκκλησίες οι αφιερωμένες στην "κοίμηση της Παναγίας", θα κατακλύζονται από χιλιάδες πιστούς. 

για τα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, σε όσους γιορτάζουν αναδημοσιεύω ένα απόσπασμα από "τον λόγο εις την κοίμηση της Θεοτόκου" του μεγάλου εκκλησιαστικού ρήτορα Ηλία Μηνιάτη...

…Κεχαριτωμένη, Δεδοξασμένη, Παντάνασσα, ἀπὸ τὴν ἄφθονον ἐκείνην ἡλιοβολίαν τοῦ θείου φωτὸς ὁπού χαίρεσαι, παρισταμένη ἐκ δεξιῶν του μονογενοῦς σου Υἱοῦ, πέμψον ἐδῶ κάτω καὶ εἰς ἠμᾶς τοὺς εὐλαβεῖς δούλους σου μίαν μακαρίαν ἀκτίνα, ὁπού νὰ εἶναι καὶ φῶς εἰς τὸν ἐσκοτισμένον μας νοῦν καὶ φλόγα εἰς τὴν ψυχραμένην μας θέλησιν, διὰ νὰ βλέπωμεν νὰ περιπατοῦμεν σπουδαῖοι εἰς τὴν ὁδὸν τῶν θείων δικαιωμάτων. Ἠμεῖς, μετὰ Θεόν, εἰς ἐσὲ τοῦ Θεοῦ τὴν Μητέρα καὶ Μητέρα ἡμῶν ἔχομεν τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας· ἀπὸ σὲ ἐλπίζομεν τὰς νίκας τῆς γαληνοτάτης Αὐθεντίας, τὰ τρόπαια τῶν Εὐσεβῶν Βασιλέων· τὴν στερέωσιν τῆς Ἐκκλησίας· τὴν ἀντίληψιν τοῦ Ὀρθοδόξου γένους· τὴν σκέπην τῆς εὐλαβοῦς σου ταύτης πολιτείας, ὁπού εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τὴν ἄμαχόν σου βοήθειαν. Ναί, Παναγία Παρθένε, ναί, Μαρία, ὄνομα ὁπού εἶναι ἡ χαρά, ἡ παρηγορία, τὸ καύχημα τῶν Χριστιανῶν· δέξου τὴν νηστείαν καὶ παράκλησιν τῶν ἁγίων τούτων ἡμερῶν, ὁπού ἐκάμαμε εἰς τιμήν σου, ὡς θυμίαμα εὐπρόσδεκτον· καὶ ἀξίωσόν μας, καθὼς ἐδῶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν εὐλαβῶς ἀσπαζόμεθα τὴν ἁγίαν καὶ θαυματουργὸν ταύτην εἰκόνα, ἔτζι καὶ ἐκεῖ εἰς τὸν Παράδεισον νὰ ἰδοῦμεν αὐτὸ τὸ μακάριόν σου πρόσωπον, τὸ ὁποῖον νὰ προσκυνοῦμεν σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰώνας.