Από την ελιά στο λάδι

                                        η τιμή της ελιάς στο λάδι

Δύσκολη η φετινή χρονιά για όλους μας.

 Και για τους έχοντες δένδρα ελιάς και για τους πολίτες καταναλωτές. Εδώ και αρκετό χρόνο διαβάζουμε και γινόμαστε μάρτυρες διαφορετικών εκτιμήσεων και κριτικών, που έχουν να κάμουν με την τιμή του λαδιού. Σε πάμπολλες περιπτώσεις οι μεν παραγωγοί τα βάζουν με τους καταναλωτές οι δε δεύτεροι με τους παραγωγούς. 

-Μα είναι δυνατόν να πίνουν καφέ με 4 και πέντε ευρώ, και να λένε πως το λάδι των 8 η 10 ευρώ το λίτρο είναι ακριβό; διατείνονται οι μέν. 

Αντίστοιχης αξίας και τα επιχειρήματα των δε.

- Για λίγα ημερομίσθια που χρειάζεται η ελιά προκειμένου να σας δώσει το λάδι δικαιολογείται τέτοια τιμή;

Το διαίρει και βασίλευε η αλλιώς ο κοινωνικός αυτοματισμός καλά κρατεί. Η εύκολη λύση ήταν πάντα η ίδια. Ο φτωχός να πολεμάει τον φτωχότερο πιστεύοντας ότι έτσι δεν θα βρεθεί στην θέση του. Έτσι κρύβει και την όποια δυνατότητα να τα βάλει με τον δυνατότερο και πλουσιότερο, αναπαυόμενος στην αγκαλιά της αδυναμίας του. 

Σήμερα μίλαγα με φίλο καλλιεργητή. Από 150 δένδρα μου λέει έβγαλα 35 κιλά λάδι! Πόσοι ακόμη στην ίδια γραμμή; Τελικά ναι και για τις δύο ομάδες είναι δύσκολα τα πράγματα. Ο κόπος των αγροτών ειδικά των "κανονικών" είναι πολύς δύσκολος, μεγάλος. Ανάλογα και οι πολίτες καθημερινά ζούν με το άγχος των ενοικίων των καυσίμων των ανατιμήσεων και συνολικά των χαμηλών αποδοχών.Της ανασφάλειας, του μέλλοντος των παιδιών της υποβάθμισης στην υγεία κτλ. Μα καταναλωτές είμαστε όλοι μας. Αυτό να σταθμίσουμε. Και οι ελαιοπαραγωγοί και οι άλλοι.

 Άρα κοινό το παρόν και το μέλλον μας.  Ο κόπος όλων των εργαζόμενων και στην ελιά είναι μεγάλος, το κέρδος λίγο οι μισθοί μικροί, η αισχροκέρδεια στην αγορά, η ασυδοσία του μεγάλου πλούτου κτυπάει
κόκκινο και οι πολιτικές για τους πολλούς -εμάς- μας οδηγούν προς τα κάτω. Μα όλα αυτά μοιάζουν με προπατορικό αμάρτημα...

Θα γυρίσουμε τον τροχό; Τί λέτε;