Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

“ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ”

http://www.politesstoproskinio.wordpress.com

ΔΗΜΟΣ ΔΕΛΦΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερο στα προγράμματα που αναφέρονται στην αυτοδιοίκηση κάνουν την εμφάνιση τους οι 2 αυτές λέξεις. Συμμετοχικός προϋπολογισμός. Με αρκετή καθυστέρηση οι Έλληνες πολίτες ξαναανακαλύπτουμε την αξία της συμμετοχής στα κοινά όχι μόνο δια μέσου της αντιπροσώπευσης αλλά και δια μέσου μορφών άμεσης δημοκρατίας.

Δυστυχώς τα φαινόμενα αδιαφάνειας, ρεμούλας, μικροπολιτικής, κομματοκρατίας, έχουν για τα καλά θρονιαστεί στους Δήμους. Αποδείχτηκε πως δεν αρκεί η παρουσία η η καταγγελία της όποιας αντιπολίτευσης, για να σταματήσουν τέτοιες πρακτικές. Αντίθετα. Η αντιπολίτευση συνήθως εξαντλεί τα περιθώρια δράσης της διαχειριζόμενη την κακοδιοίκηση με μοναδικό σκοπό να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και να συνεχίσει με μικροδιαφορές και μικροδιορθώσεις στο «ίδιο έργο θεατές». Η όπως λέει και ο Λαμπεντούζα στον Γατόπαρδο « να αλλάξουν όλα προκειμένου να μένουν όλα ίδια».

Ο συμμετοχικός προϋπολογισμός σαν αντίληψη και ενέργεια, έχει τη ρίζα του στην εκκλησία του δήμου. Στην αρχαία Αθήνα τα σημαντικότερα ζητήματα, ακόμη και προβλήματα που είχαν να κάνουν με την εξωτερική πολιτική της Αθηναϊκής δημοκρατίας αποφασίζονταν συλλογικά από τους πολίτες της πόλης. Ήταν δε τέτοια η σημασία που έδιναν οι Αθηναίοι στη συνέλευση του δήμου ώστε θεωρούνταν στίγμα για όποιον πολίτη δεν συμμετείχε.

Σήμερα, 2500 χρόνια μετά, ο Συμμετοχικός Προϋπολογισμός, έρχεται σαν ένα επίκαιρο εγχείρημα που μπορεί να αντιμετωπίσει άμεσα τις κρίσιμες προκλήσεις στη σύγχρονη δημοκρατία, η οποία όλο και περισσότερο ρέπει στην ολιγαρχία. Αν θέλουμε να τον ορίσουμε με σύντομο τρόπο, θα λέγαμε ότι είναι η «μέθοδος» εκείνη που μπορεί να μετατρέψει τη διοίκηση σε αυτοδιοίκηση. Να δώσει αν θέλετε νόημα και περιεχόμενο στο δημοτικό γίγνεσθαι και όχι μόνο.

Ο συμμετοχικός προϋπολογισμός (Σ.Π) είναι μια διαδικασία συμμετοχής και εμπλοκής των πολιτών στη λήψη αποφάσεων που έχουν να κάμουν με τους στόχους, την κατανομή, τις προτεραιότητες των επενδύσεων σε τοπικό επίπεδο. Άλλωστε η έντονη καχυποψία, διαπλοκή, και ρεμούλα σε αυτό το τομέα είναι διάχυτη. Η διαδικασία αυτή αναπτύσσεται σε όλη τη διάρκεια ενός έτους ώστε να καταρτιστεί αφενός μια πρόταση προϋπολογισμού βάσει των αιτημάτων των πολιτών, και αφετέρου μια διαδικασία ανοιχτού ελέγχου της ποιότητας και ποσότητας του αποτελέσματος.

Στη πραγματικότητα δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μοντέλο Σ.Π. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, διαφορετικά μεταξύ τους. Σε κάθε περίπτωση ο Σ.Π δεν είναι μια τελειωμένη κλειστή υπόθεση αλλά μια ανοιχτή διαδικασία , μια συνιστώσα ενός συστήματος συμμετοχής των πολιτών εναρμονισμένο με τις ιδιαιτερότητες την προϊστορία και την ιστορία του τόπου.

Η μέχρι τώρα εμπειρία μιλά για 2 κατηγορίες Σ.Π.

1. Αυτή που διαμορφώθηκε σε περιοχές της Βραζιλίας, του Περού και γενικά σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και που γενικά προβλέπει μεγαλύτερα περιθώρια αυτονομίας στη λήψη αποφάσεων, και

2. Αυτή που επικρατεί στη Β. Ευρώπη και τη Ν. Ζηλανδία αλλά και στις ΗΠΑ & Καναδά, η οποία αντιλαμβάνεται τη συμμετοχή με μια συμβουλευτική έννοια έχοντας σαν πρωταρχικό στόχο την αύξηση της διαφάνειας και αποτελεσματικότητας στη διαχείριση των δημοσίων πόρων.

Την αρμοδιότητα διαβούλευσης με τους πολίτες έχουν προφανώς ο δήμαρχος και η δημοτική αρχή σε επίπεδο δήμου, καθώς και ο περιφερειάρχης και η περιφερειακή αρχή σε επίπεδο περιφέρειας.

Οι δαπάνες που διαχειρίζεται ο ΣΠ δεν είναι κάτι παγιωμένο. Στο Πόρτο Αλέγκρε οι πολίτες συζητούν για το 100% των δαπανών που αφορούν επενδύσεις σε έργα και υπηρεσίες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το 15-25% του συνόλου των ετήσιων δημοτικών δαπανών. Εξαιρούνται συνήθως έξοδα προσωπικού, αν και σε άλλες περιπτώσεις όχι.

Πως λειτουργεί ο Σ.Π

Δεν υπάρχουν κοινοί κανόνες. Οι τρόποι συζήτησης με τους πολίτες μπορεί να είναι είτε άτυποι πχ ανοιχτές συγκεντρώσεις, ερωτηματολόγια, συζητήσεις η περισσότερο θεσμικοί πχ δημοψηφίσματα . Σε κάθε περίπτωση στα πλαίσια του Σ.Π πρέπει να υπάρχουν 2 παράλληλες διαδικασίες. Συζήτηση στις συνοικίες ενός δήμου και συζήτηση φορέων σε θεματική βάση. Άλλες οι προτεραιότητες του εμπορικού κέντρου μιας πόλεως και άλλες σένα χωριό που ερημώνει. Άλλες οι ανάγκες των ανέργων και υποαπασχολούμενων και άλλες των βιοτεχνών μιας περιοχής.

Ο Σ.Π συνδυάζει στοιχεία άμεσης δημοκρατίας και στοιχεία αντιπροσωπευτικής, όπου οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι συζητούν και εγκρίνουν με «δέσμευση εντολής» . Ο Σ.Π είναι μια διαδικασία ενίσχυσης της δημοκρατικής παρέμβασης, τα μοντέλα του συμμετοχικού προϋπολογισμού, απέδειξαν ότι αυτός διαθέτει σημαντική δυνατότητα κινητοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού στη κατεύθυνση διαφάνειας και αποτελεσματικότητας.

Η δημοτική κίνηση «ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ» φέρνει κυριολεκτικά στο προσκήνιο το συμμετοχικό προϋπολογισμό. Για πρώτη φορά στο Δήμο γίνεται συζήτηση για ζητήματα δημοκρατίας, συμμετοχής, συνελεύσεων φορέων κτλ. Φυσικά για εμάς, δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μια δυναμική διαδικασία η οποία μπορεί να εξελίσσεται στο βαθμό που το γενικότερο εργατικό κίνημα ανασυγκροτείται και διευρύνεται η βάση λειτουργίας και διεκδίκησης του. Σε δεύτερη μορφή η αυτοδιαχείριση στη μορφή συγκρότησης συνελεύσεων, λήψης αποφάσεων αλλά και η μη θεσμική λειτουργία πχ συνέλευση γειτονιάς – συνέλευση ανέργων υποαπασχολούμενων περιοχής- ανεξάρτητα από τη θέληση του δημάρχου είναι στις προτεραιότητες μας.

Για τους «ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ» ο συμμετοχικός προϋπολογισμός είναι η μέθοδος να περάσουν από το παρασκήνιο στο προσκήνιο για διεκδίκηση και λύση τα σοβαρά προβλήματα που σχετίζονται με την κοινωνική ανταποδοτικότητα των έργων, τη δημοκρατική ανέλιξη , την προοδευτική στροφή στη διακυβέρνηση του τόπου.

ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ 30-10-2010

ΑΡΘΡΟ

ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ και διαλυτικής χρεοκοπίας

Σε κάθε περίπτωση και με κάθε ανάγνωση, τ’ αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών αποτυπώνουν και πιστοποιούν:

α. Την ύπαρξη ενός τεράστιου πολιτικού κενού πάνω από το 50% που απορρίπτει το κοινωνικοπολιτικό σύστημα στο σύνολό του με συνειδητή ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΦΟΡΑ τουλάχιστον την ανεπάρκειά του.

Αυτό θάταν ακόμη μεγαλύτερο αριθμητικά, σε περίπτωση γενικών εκλογών, καθώς οι ιδιαιτερότητες των περιφερειακών εκλογών με τους πάνω από 100.000 υποψήφιους συνέτειναν στη μείωση του άκυρου, λευκού και της αποχής.

β. Την δημιουργία επίσης ενός τεράστιου κενού εξουσίας που εδράζεται στο πολιτικό κενό και τα χαρακτηριστικά του, ενεργητικά ή παθητικά.

Σημασία όμως δεν έχει η απλή διαπίστωση αυτών των γεγονότων. Αυτό μπορεί να κάνει και το κάνει ακόμη και η αγοραία δημοσκοπική δημοσιολογία, όσο και αν το αποφεύγουν οι πλέον αρμόδιοι γι αυτό, που είναι τα πολιτικά κόμματα!!!

Οι κοινωνικοί και πολιτικοί όροι που οδήγησαν σ΄ αυτή τη πραγματικότητα και την εκλογική καταγραφή, έχουν αξία και για το ποια θάναι η κατεύθυνση των εξελίξεων μέσα στις συνθήκες της ολοένα διευρυνόμενης κρίσης.

Τι βρίσκεται λοιπόν πίσω από τα ποσοστά, τα κέρδη και τις ζημιές των πολιτικών κομμάτων που αποτιμώνται με όρους στατιστικής;

1. Η κοινωνική ηγεμονία των συμφερόντων των κάθε είδους μεσοστρωμάτων που δημιούργησε η πρώτη φάση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης 1996-2004 για την ενσωμάτωση στην Ο.Ν.Ε.

2. Η κοινωνικοταξική ανασφάλεια αυτών των μεσοστρωμάτων που παράγει η κρίση και η δεύτερη φάση αναδιάρθρωσης του ελληνικού καπιταλισμού μέσω του μνημονίου.

3. Η ήττα του εργατικού και λαϊκού κινήματος και η πολιτική ουδετεροποίηση της εργατικής τάξης και κύρια της μισθωτής παραγωγικής εργασίας.

4. Η πολιτική ουδετεροποίηση της νεολαίας με την ταυτόχρονη επιβολή της αναρχοαυτόνομης πολιτικής ηγεμονίας σ΄ αυτή!!!

Σ΄αυτούς τους όρους μπορεί να διαβάσει κανείς την αντιμνημονιακή ρητορεία του νέου Ροβεσπιέρου Σαμαρά, την ανυπακοή του Κ.Κ.Ε., τον τρίτο γύρο του Αλαβάνου, την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από τον Π. Λαφαζάνη, τον αντιεξουσιασμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ!!.

Ο στρουθοκαμηλισμός του Παπανδρέου να καμώνεται πως τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών πιστώνουν την πολιτική του και δικαιώνουν το μνημόνιο και την διεθνή αρμοστεία, τους βόλεψε όλους για να χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο αρνούμενοι την πραγματικότητα.

Γι αυτό με ανακούφιση και σχεδόν χαμόγελο, η αντιπολίτευση δέχτηκε την θέση του Παπανδρέου για μη εκλογές.

Όμως η κοινωνική και πολιτική γεωγραφία που σκιαγραφήθηκε με τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, περιέχει και την ημερομηνία λήξης της διαχείρισης Παπανδρέου όποιο και νάναι το οξυγόνο που μπορεί να της δοθεί μέσω του 2ου γύρου των εκλογών.

Τ’ αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών θέτουν ζήτημα κοινωνικής και πολιτικής - άρα και δημοκρατικής – νομιμοποίησης της κυβέρνησης Παπανδρέου. Αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο.

Το πολιτικό σύστημα δεν φαίνεται νάχει καμιά δυνατότητα μέσω της σημερινής βουλής να δώσει έστω και πρόσκαιρα βιώσιμη διαχειριστική λύση. Η κρίση, όπως εξελίσσονται και μόνο τα οικονομικά της μεγέθη, είναι μη διαχειρίσιμη ακόμη και με μοντέλα μνημονίου. Αντίθετα οι εκδηλώσεις των φαινομένων της, θα γίνονται όλο και πιο εκρηκτικές, βάζοντας ουσιαστικά θέμα εξουσίας έξω από τα σημερινά συνταγματικά θεσμικά πλαίσια.

Ο Γ. Καραντζαφέρης επαναφέρει το ζήτημα πιο συγκεκριμένα και πιο προωθημένα!« οι αστικές πολιτικές δυνάμεις που έχουν αναφορά την ελεύθερη οικονομία να συγκροτήσουν πολιτικό μέτωπο κυβέρνησης έκτακτης ανάγκης και εξουσιών».

Η περί πατριωτισμού θεωρία του Παπανδρέου που εξέπεμψε στον πρώτο γύρο των εκλογών, προσφέρει απλόχερα πολιτική νομιμοποίηση σε μια τέτοια εξέλιξη ως διαδόχου της δικής του διαχείρισης.

Η σημερινή θέση του για μη εκλογές που διαδέχθηκε τον «εκβιασμό» των γενικών εκλογών, απλώς ωριμάζει και προετοιμάζει τις εξαιρετικά αντιδραστικές εξελίξεις.

Το λόγο έχουν οι προοδευτικές, δημοκρατικές δυνάμεις που δεν χωρούν στο μπλοκ της λύσης Καραντζαφέρη και πρώτιστα οι δυνάμεις της αριστεράς.

Το μήνυμα των εκλογών γι αυτούς είναι:

Στο μαύρο μέτωπο του μνημονίου, ν’ αντιταχθεί με την δική του διέξοδο, το μέτωπο των εθνικοανεξαρτησιακών, προοδευτικών δημοκρατικών και αντινεοφιλελεύθερων δυνάμεων.

Μιχάλης Βασιλάκης ,Γραμματέας του ΕΑΜ

eamgr.wordpress.com

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Πολιτικό Άρθρο του Μιχάλη Βασιλάκη γραμματέα του ΕΑΜ

ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ σε ΠΟΙΟΝ και ΓΙΑΤΙ;

και ΠΟΙΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ

Θάταν το απόλυτο παγκόσμιο πολιτικό και κοινωνικό παράδοξο, αν οι βδομαδιάτικές δημοσκοπήσεις του κ. Πρετεντέρη και των άλλων συστημικών της μιντιακής νομενκλατούρας, νομιμοποιούνταν να καθορίζουν κατευθύνσεις πολιτικών εξελίξεων στη χώρα, ενώ η άμεση και καθολική ψηφοφορία του λαού στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, θάχε αποκλειστικό περιεχόμενο, το διαφοροποιημένο προσωπικό στυλ διαχείρισης των Καλλικρατικών πολιτικών κέντρων εξουσίας! Νάταν δηλαδή αυτές οι εκλογές κάτι σαν καλλιστεία για την ανάδειξη του «ΜΙΣΤΕΡ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ»

Μια τέτοια άποψη δεν θα συνιστούσε βέβαια παράδοξο και θάταν συμβατή μάλιστα με την πραγματικότητα, αν ο ταξικά ακραίος αστικοκοινοβουλευτικός στρουκτουραλισμός, προς τον οποίο έχει εκφυλιστεί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, συνιστούσε και αναγνωριζόταν απ’ όλες τις πλευρές σαν το ΑΠΟΛΥΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ.

Αν, με άλλα λόγια, η ταξική πάλη είχε εξοβελιστεί όχι μόνο από το εσωτερικό του νεοελληνικού κοινωνικού σχηματισμού, αλλά και από τις διαδικασίες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης!

Θάταν στρουθοκαμηλισμός και πολιτικός φαρισαϊσμός, καθόλου όμως παράδοξο, αν την αποπολιτικοποίηση των δημοτικών εκλογών την επεδίωκε ο Παπανδρέου και η ηγετική του ομάδα ως εκπρόσωποι του μνημόνιου. Η συγκυρία από πολλές απόψεις ήταν ευνοϊκή για μια τέτοια προσπάθεια από πλευράς Παπανδρέου.

Αντί γι αυτό όμως, ο Παπανδρέου όχι απλά πολιτικοποίησε τις δημοτικές εκλογές, αλλά καθόρισε και ως πολιτικό επίδικό τους την ίδια του την εξουσία!! Η αντιπολίτευση αυτόματα και σύσσωμη τον κατάγγειλε για ωμό και απροκάλυπτο εκβιασμό. Την ίδια στιγμή βέβαια η ίδια καθόριζε τις δημοτικές εκλογές ως τη σημαντικότερη πολιτική διαδικασία της μεταπολίτευσης, χωρίς όμως ουσιαστικά πολιτικά επίδικα.

Εκτός του νεοφασιστικού πόλου που διαμέσου του μνημονίου και την στήριξη προς τον Παπανδρέου, διεκδικεί την πολιτική ηγεμονία των εξελίξεων με τη θέση για εξουσία και κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης.

Η παραδοξότητα της αντιστροφής των ρόλων απαιτεί ερμηνεία.

Ποιες αιτίες επέβαλλαν στον Παπανδρέου την πολιτικοποίηση των δημοτικών εκλογών και μάλιστα στο μέγιστο βαθμό! Πόσο είναι εκβιασμός και προς τα πού απευθύνεται η θέση για γενικές εκλογές;

Ένας εκβιασμός δεν μπορεί παρά ν’ απευθύνεται σε όσους έχουν κάτι και απειλούνται να το χάσουν.

Άρα ο εκβιασμός του Παπανδρέου δεν μπορεί ν’ απευθύνεται ούτε στο 1.5000.000 άνεργους, ούτε στο 1.000.000 και πάνω της ανασφαλούς εργασίας, της μαύρης εργασίας, της μερικής απασχόλησης.

Δεν μπορεί ν’ απευθύνεται στους εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους των 500ευρω, στις εκατοντάδες χιλιάδες της υπό περιθωριοποίηση νεολαίας!

Δεν μπορεί ν’ απευθύνεται ούτε και στο μικρομεσαίο παραγωγικό κεφάλαιο που στραγγαλίζεται από το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Για αυτές τις μάζες το μνημόνιο δεν προβλέπει καρότο μόνο μαστίγιο.

Στον εκβιασμό του Παπανδρέου όλοι αυτοί μπορούν κάλλιστα ν΄ απαντήσουν «γαία πυρί μειχθήτω», πράγμα που μπορεί ν’ αντιλαμβάνεται και ο ίδιος και αν όχι το διευθυντήριο των επιτρόπων του οπωσδήποτε.

Πού λοιπόν απευθύνεται ο εκβιασμός;

Η απάντηση είναι φανερή. Στην άρχουσα τάξη, τα μεσαία και ανώτερα παρασιτικά στρώματα και το πολιτικό προσωπικό του συστήματος.

Απευθύνεται στο εξουσιαστικό πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του αλλά και με ειδικό τρόπο, στο ίδιο το κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ ως διαμορφωμένο νεοφιλελεύθερο κοινωνικοπολιτικό μπλοκ.

Η απαίτηση του εκβιασμού είναι καθαρή.

Η κλείνουν άμεσα τα ρήγματα τόσο στο κοινωνικό όσο και στο πολιτικό επίπεδο του νεοφιλελεύθερου εξουσιαστικού μπλοκ, ή το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του αναλαμβάνει την ευθύνη για συνολική κατάρρευση του συστήματος! Δεν μπορεί για παράδειγμα η Ν.Δ. του Σαμαρά να υπερφαλαγγίζει ακόμη και την ακροαριστερά σε αντιμνημονιακή ρητορεία και ταυτόχρονα να εγκαλεί την κυβέρνηση για βραδυπορία στις διαρθρωτικές αλλαγές υπέρ των αγορών και του μεγάλου κεφαλαίου!

Κάτω από τέτοιες συνθήκες, ισχυρίζεται ο Παπανδρέου, το σημερινό καθεστώς της ελεγχόμενης πτώχευσης και της διεθνούς αρμοστείας, δεν μπορεί παρά να οδηγηθεί σε ανοικτή πτώχευση και κατοχή μέσα από την δημοκρατική επίφαση των γενικών εκλογών! Αυτό είναι το εκβιαστικό περιεχόμενο της θέσης του Παπανδρέου για προσφυγή σε γενικές εκλογές.

Από την άποψη αυτή αποτελεί και πρόκληση προς την Αριστερά. Ή ν΄ αναλάβει την ευθύνη μιας εναλλακτικής πρότασης διεξόδου, ή να συνεχίσει στον δρόμο του χαοτικού βερμπαλισμού της.

Σ’ αυτό επενδύει διπλά ο Παπανδρέου:

α) Να διασφαλίσει την δραπέτευσή του από την εξουσία με τους δικούς του όρους.

β) Να χρεώσει στην Αριστερά την στρατηγική του, των ανώμαλων δηλ. αντιδραστικών λύσεων.

Αυτό όμως που δεν ομολογεί ο Παπανδρέου, είναι ότι η διαλυτική πτώχευση, η κατοχή και οι ανώμαλες πολιτικές εξελίξεις που διαφαίνονται στον ορίζοντα και προς τις οποίες ραγδαία βαδίζει η χώρα,είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής του και του Μνημονίου.

Με τις γενικές εκλογές που απειλεί, επιδιώκει την νομιμοποίησή τους, εκτιμώντας πως δεν υπάρχουν δυνάμεις να ματαιώσουν μια τέτοια εξέλιξη. Σ’ αυτό επενδύει την δικαίωσή του και την υστεροφημία του.

Το σίγουρο είναι ότι κάνει λάθος σ΄ αυτή του την εκτίμηση.

Σε δυο βδομάδες είναι η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου! Μιας εξέγερσης που αποτελεί βασική αναφορά της συγκρότησης και της άνδρωσης του ΠΑΣΟΚ.

Αυτή η αναφορά είναι ικανή να βάλει στο δρόμο της χειραφέτησης από το νεοφιλελεύθερο και διεφθαρμένο ηγεμονικό μπλοκ του ΠΑΣΟΚ, ένα τεράστιο πολιτικό δυναμικό και χιλιάδες στελέχη που αναφέρονται στην εθνική ανεξαρτησία, τη δημοκρατία, την πρόοδο, την κοινωνική απελευθέρωση.

Σ’ αυτό το δυναμικό πρέπει ν’ απευθυνθεί η Αριστερά του Μαρξισμού και της διαλεκτικής για ένα ενιαίο κοινωνικό και πολιτικό μπλοκ δυνάμεων. Αυτό όχι μόνο θα υπερασπιστεί τα δημοκρατικά δικαιώματα και τα δικαιώματα της εργασίας από κάθε επιβουλή και ανώμαλες αντιδραστικές εξελίξεις που κυοφορούνται, αλλά θα προβάλλει και μια εναλλακτική αντινεοφιλελεύθερη, δημοκρατική και προοδευτική διέξοδο στ’ αδιέξοδα του Μνημονίου!

Στις εθνικές εκλογές – απειλή του Παπανδρέου, πρέπει να υπάρξει η απάντηση:

Κοινό ψηφοδέλτιο των εθνικοανεξηρτησιακών, δημοκρατικών, προοδευτικών δυνάμεων και της αριστεράς, με επικεφαλής έναν κοινής αποδοχής δοκιμασμένο στους λαϊκούς και δημοκρατικούς αγώνες πολιτικό παράγοντα που θα εγγυάται την υλοποίηση του κοινού προγράμματος της δημοκρατικής προοδευτικής αντινεοφιλελεύθερης διεξόδου.

Αυτή την απάντηση πρέπει να πάρει και ο Παπανδρέου αλλά και ο στρατηγικός του εταίρος κ.Καρατζαφέρης.

Μιχάλης Βασιλάκης, γραμματέας του ΕΑΜ

eamgr.wordpress.com 3/11/10

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Σε λίγες μέρες εκλογές

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

2/11/2010

Σε λίγες μέρες εκλογές

Πάλι τα ίδια.

Λαλίστατοι σωτήρες με καλές μεταγραφές, γυρνούν σπίτι-σπίτι, πόρτα-πόρτα, με τυπωμένα χαμόγελα, όμορφα λόγια, υπόσχονται για μια καλύτερη ζωή, για ποιότητα και ευημερία .

Είναι σχεδόν όλοι τους ανεξάρτητοι, δεν έχουν σχέση με τους κυβερνώντες τη χώρα και τους ενδιαφέρει μόνο το καλό του τόπου τους.

Τελικά όλοι αυτοί οι «ποιητές» που απευθύνονται;

Πέρασε ένας χρόνος με τους καινούργιους σωτήρες να ακολουθούν τα βήματα των προηγούμενων, συνεχιστές του καταστροφικού τους έργου, ώστε να μη μείνει τίποτα όρθιο.

Τα ακούσαμε όλα, ξεκάθαρα: Πρώτα, «υπάρχουν τα λεφτά», μετά «μαζί τα φάγαμε», «κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα».

Η λύση απλή: Φόροι, περικοπή μισθών και συντάξεων. Απολύουμε κόσμο καταργούμε κάθε έννοια κοινωνικού κράτους και κάνουμε επενδύσεις με κινέζους, άραβες και γερμανούς.

Η συνταγή γνωστή: Αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμοι, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, υγεία, πανεπιστήμια και οικοδομικά τετράγωνα με πολυεθνικές ταμπέλες.

Κι εμείς, τα παδιά μας, τι; Ανεργία ή υπάλληλοι. 580,00 € φτάνουν για να ζήσεις. Αυτός είναι ο πρώτος μισθός για ένα εργαζόμενο από το επίσημο κράτος.

Τελικά, το θράσος έχει όριο; Βγήκε ο «ποιητής» στην διακαναλική να ζητήσει τι από τον ελληνικό λαό;

Ο καθένας από μας έχει τη δική του ευθύνη σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

Η καμήλα αν δεν σκύψει, δεν μπορείς να τη φορτώσεις.

Δώστε τους την απάντηση που τους αξίζει. Το χρωστάμε στον πολιτισμό μας, στην ιστορία μας, στα παιδιά μας.

Γιάννης Φλώρος μέλος Δ.Σ ΠΕΤ ΟΤΕ

Χρήστος Βανδώρος μέλος Δ.Σ ΠΕΤ ΟΤΕ

Δολοφονία Τεμπων. Η Συνέχεια

  Δεν γνωρίζω πόσοι πολίτες, άκουσαν η διάβασαν όσα η κ. Μαρία Καρυστιανού ανέφερε σε δύο εμβληματικές παρουσίες της.  Η "ΜΗΤΕΡΑ των ΤΕ...