Κλιματική κρίση και γεωργική παραγωγή: πραγματικότητα, αποτελέσματα, προτάσεις

 

Στην εφημερίδα των Συντακτών, δημοσιεύτηκε το παρακάτω άρθρο σχετικό με την σχέση της κλιματικής κρίσης και την γεωργική παραγωγή. 

Μου κίνησε την περιέργεια ο τίτλος του αλλά το ενδιαφέρον μου πολλαπλασιάστηκε όταν είδα πως ανάμεσα στους συντάκτες του άρθρου ήταν και ο φίλος π. υπουργός Σταύρος Αραχωβίτης (γεωπόνος MSc, βουλευτής Λακωνίας) με τον οποίο είχαμε και σχετική συζήτηση.Εξίσου όμως σημαντικοί είναι και οι συνυπογράφοντες  Κωνσταντίνος Λαγουβάρδος, Dr. μετεωρολόγος, διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, και Δημήτριος Μπιλάλης, καθ. Dr., Dr hc. Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Πιστεύω πως αυτό το θέμα είναι από τα ποιο σημαντικά σήμερα για την χώρα μας. Δυστυχώς αντί να προσανατολιζόμαστε σε τέτοια ζητήματα επάρκειας τροφίμων υγιεινών και φτηνών, με ανάλογη προστασία του εισοδήματος των αγροτών, παραμυθιαζόμαστε με δρόμους που δήθεν φέρνουν την ανάπτυξη, με ηλεκτρικά αυτοκίνητα , και με ότι άλλο βάζει στην προτεραιότητα της εξαγωγικής της βιομηχανίας η Γερμανία η Κίνα η Γαλλία κτλ. Έτσι για να θυμηθούμε και τη Φωκίδα, που παρακολουθώ κατά το δοκούν, το φράγμα στο Χάρμισκο δεν... στην εκβολή του Μόρνου δεν... η άρδευση του ελαιώνα δεν... ο συνεταιρισμός μπα σε καλό μας...δεν ...αλλά ανάπτυξη περιμένουμε αν μετά από 5 η 10 χρόνια θα πηγαίνουμε Αμφισσα Λαμία 6-7 λεπτά γρηγορότερα.  Υπάρχουν αρκετοί αρνητές της κλιματικής κρίσης και της κλιματικής αλλαγής. Μου είναι αδιάφορο. Αυτό που προέχει είναι η κατάκτηση της επάρκειας προιόντων διατροφής. Και η ελληνική γή έχει όλα τα στοιχεία για πολύ περισσότερα απότι σήμερα πέρνουμε. Υπό αυτό το πρίσμα δημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο.

"Οι αλλαγές του κλίματος στη χώρα μας είναι πλέον προφανείς και οι επιπτώσεις τους έχουν αρχίσει να είναι σοβαρές, τόσο στην καθημερινότητά μας όσο και σε αρκετούς τομείς της οικονομίας. Ολοι θυμόμαστε τον παρατεταμένο καύσωνα του 2021 και τις επιπτώσεις που είχε όχι μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στα οικοσυστήματα, με τις ανεξέλεγκτες δασικές πυρκαγιές αλλά και τον κλονισμό της αγροτικής παραγωγής. Τους τελευταίους μήνες βιώνουμε μια παρατεταμένη κατάσταση υψηλών θερμοκρασιών, με μικρά διαλείμματα, κατάσταση η οποία ήδη έχει αρνητικά αποτελέσματα στη γεωργία.

Είναι όμως τα παραπάνω γεγονότα απομονωμένα και τυχαία; Η απάντηση είναι όχι. Αναλύοντας τα δεδομένα, τις μετρήσεις θερμοκρασίας και βροχής και την τάση τους τα τελευταία 20-30 έτη, διαπιστώνουμε ότι η θερμοκρασία ακολουθεί μια διαρκώς αυξανόμενη τάση, με αποτέλεσμα η μέση μέγιστη θερμοκρασία στις περισσότερες περιοχές της χώρας να είναι σήμερα περίπου 1,5 βαθμό υψηλότερη απ’ ό,τι στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Η αυξητική αυτή τάση δυστυχώς είναι κοινή σε όλο στον πλανήτη. Οσον αφορά τις βροχοπτώσεις, η τάση τα τελευταία χρόνια είναι ελαφρώς αυξητική σε αρκετές περιοχές της χώρας μας, αλλά ταυτόχρονα αυξάνεται και ο αριθμός των ημερών με ισχυρές βροχές οι οποίες προκαλούν ζημιές στις καλλιέργειες και μια σειρά άλλων φαινομένων όπως διάβρωση του εδάφους.

Τα έντονα και ακραία φαινόμενα, οι χαλαζοπτώσεις και οι θυελλώδεις άνεμοι έχουν μόνο αρνητικές επιπτώσεις στην αγροτική παραγωγή.

Τα κλιματικά σενάρια για το εγγύς μέλλον (2021-2050) εκπέμπουν ανησυχητικά μηνύματα. Οι ημέρες με υψηλές θερμοκρασίες θα αυξηθούν, με κατά μέσο όρο 10-15 περισσότερες ημέρες με καυσωνικές συνθήκες. Αρκετές περιοχές της χώρας μας θα βιώσουν μείωση του αριθμού ημερών με βροχή. Οι αλλαγές αυτές θα πρέπει επομένως να αποτελούν βασική παράμετρο της διαμόρφωσης των πολιτικών για την αγροτική παραγωγή στη χώρα μας.

Για την επιτυχή ανάπτυξη καλλιεργειών, το έδαφος, η θερμοκρασία και το νερό αποτελούν τους κυρίαρχους παράγοντες. Οι ακραίες θερμοκρασίες σε συγκεκριμένες εποχές επηρεάζουν τη σπορά, την άνθηση, την καρπόδεση, τις τελικές αποδόσεις, καθώς και την ποιότητα των τελικών προϊόντων. Οι μειωμένες βροχοπτώσεις κατά τα κρίσιμα στάδια ανάπτυξης των καλλιεργειών καταπονούν καλλιέργειες πολύ σημαντικές για τον εθνικό πλούτο της χώρας μας, όπως ο αραβόσιτος, ο ηλίανθος, η βιομηχανική τομάτα. Το σενάριο για αναμενόμενη μείωση των βροχοπτώσεων κατά τους μήνες Μάρτιο-Μάιο σε σημαντικές παραγωγικές περιοχές, ειδικά στην Ανατολική Ελλάδα, θα επηρεάσει και χειμερινές καλλιέργειες όπως τα σιτηρά, που, αν και ξηρικές, θα αναγκάζονται οι αγρότες να τις αρδεύουν αυξάνοντας το κόστος παραγωγής.

Επίσης η συχνότερη εμφάνιση ακραίων φαινομένων, όπως καύσωνες, πλημμύρες και χαλαζοπτώσεις, υποβαθμίζει ή καταστρέφει μεγάλες εκτάσεις καλλιεργειών ή υποβαθμίζει σημαντικά την παραγωγή. Οι μεγάλης έντασης και διάρκειας βροχοπτώσεις, μέσω της απορροής, υποβαθμίζουν τα επικλινή εδάφη μέσω της διάβρωσης και μειώνουν σημαντικά τη γονιμότητά τους.

Η κλιματική μεταβολή επίσης διαφοροποιεί τη ζιζανιοχλωρίδα στις καλλιέργειες, με την εμφάνιση και νέων ειδών ζιζανίων που δεν υπήρχαν στην περιοχή ή που αν υπήρχαν δεν δημιουργούσαν πρόβλημα στο παρελθόν. Η αύξηση των προσβολών και η εμφάνιση νέων παθογόνων στις καλλιέργειες συσχετίζονται συχνά με τη διαφοροποίηση των κλιματικών συνθηκών.

Η αμειψισπορά (εναλλαγή καλλιεργειών), φιλοπεριβαλλοντικά συστήματα παραγωγής όπως η βιολογική γεωργία, η αναγεννητική γεωργία και η γεωργία άνθρακα μπορούν να μετριάσουν το αρνητικά αποτελέσματα. Οδηγούμαστε σε νέα μοντέλα γεωργικής παραγωγής με νέες εποχές καλλιεργειών, με νέα χαρακτηριστικά ποικιλιών προσαρμοσμένα στην κλιματική μεταβολή και με εισαγωγή πλέον νέων καλλιεργειών ειδικά σε περιοχές όπου οι παραδοσιακές καλλιέργειες δεν θα μπορούν πλέον να ανταποκριθούν στις υφιστάμενες και κυρίως στις μελλοντικές κλιματικές συνθήκες.

Η αύξηση της μέσης μέγιστης θερμοκρασίας κατά 1,5 βαθμό, όπως αναφέρθηκε, επηρεάζει άμεσα τη θερμοκρασία της θάλασσας με ευθεία επίπτωση στα ιχθυαποθέματα. Η εγκατάσταση ξενικών ειδών που απωθούν τα αυτόχθονα ή ο περιορισμός της γονιμότητας (π.χ. μύδια) συνεπάγονται πίεση στην εγχώρια αλιεία.

Ο στρατηγικός σχεδιασμός πλέον οφείλει να επικεντρωθεί στη θωράκιση της εγχώριας παραγωγής, στην προσαρμογή της στις νέες κλιματικές συνθήκες και παράλληλα να στοχεύει στη διασφάλιση της διατροφικής ασφάλειας της χώρας μας και της αειφορίας του πλανήτη.

Η συνεργασία όλων των σχετικών επιστημονικών ειδικοτήτων (διεπιστημονικότητα), χωρίς αποκλεισμούς και ηγεμονισμούς, είναι το προαπαιτούμενο. Η επαρκής στελέχωση των δομών και η αναστροφή της διαρροής επιστημόνων (brain dain) ώστε να προσφέρουν τις γνώσεις τους στη βελτίωση της εγχώριας παραγωγικότητας είναι επιβεβλημένες.

Η αξιοποίηση της νέας τεχνολογίας, της καινοτομίας, της έρευνας και η εισαγωγή τους στο πεδίο εφαρμογής με ορθολογισμό θα είναι το στοίχημα της επόμενης ημέρας. Προς τούτο, χρειάζονται τόσο η επαρκής χρηματοδότηση όσο και η ηλικιακή ανανέωση των αγροτών με ταυτόχρονη διαρκή εκπαίδευση και επιμόρφωση. Για παράδειγμα, η υδατο-οικονομία που θα επιτευχθεί από την έγκαιρη και εντοπισμένη μετεωρολογική παρατήρηση, από την πρόγνωση και έκδοση σχετικών οδηγιών θα είναι αμεσότερη, περισσότερο αποτελεσματική και οικονομικότερη ακόμα και από την κατασκευή φαραωνικών αρδευτικών έργων.

Η δημιουργία των απαραίτητων δημόσιων υποδομών με την ταυτόχρονη ενίσχυση της κοινωνικής συμμετοχής στον σχεδιασμό και τη διαχείρισή τους αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας. Στο πλαίσιο αυτό μπορούν να αναπτυχθούν ουσιαστικές δράσεις ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης υλικών και συσκευασιών, επέκταση της βιολογικής γεωργίας και της γεωργίας χαμηλών εισροών, δράσεις κατά της σπατάλης τροφίμων (food waste), περιβαλλοντικές παρεμβάσεις κατά της διάβρωσης και της ερημοποίησης.

Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων υπάρχουν χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορούν να υποταχθούν στον σκοπό. Η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) που μόλις ξεκίνησε αποτελεί το μεγαλύτερο χρηματοδοτικό εργαλείο για την ανάπτυξη των απαραίτητων εργαλείων και υποδομών. Η ΚΑΠ, ως η πρώτη και μόνη κοινή ευρωπαϊκή πολιτική, είναι ακόμα μια ευκαιρία για τη χώρα που δεν πρέπει να πάει χαμένη. Ωστόσο, ο σημερινός σχεδιασμός του Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου απέχει παρασάγγας από την εξυπηρέτηση αυτών των στρατηγικών.

Ταυτόχρονα, το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας είναι άλλο ένα χρηματοδοτικό εργαλείο για τη θωράκιση της χώρας και την εισαγωγή βιώσιμων πρακτικών και στον γεωργικό τομέα, το οποίο επίσης χρειάζεται άμεσα ανακατεύθυνση.

Επιπλέον, ευρωπαϊκά προγράμματα για την έρευνα, τη συλλογή κλιματικών, υδρογεωλογικών, εδαφολογικών δεδομένων και τη συστηματική συλλογή μετρήσεων, την εισαγωγή καινοτομιών, την εκπαίδευση των χρηστών, την προστασία από την ερημοποίηση περνούν ανεκμετάλλευτα ή, στην καλύτερη περίπτωση, υλοποιούνται αποσπασματικά χωρίς διασύνδεση και εκτός ενός κεντρικού σχεδιασμού και συντονισμού.

Το μέλλον διαγράφεται δύσκολο για την ελληνική γεωργική παραγωγή και την αλιεία. Ο χρόνος τρέχει σε βάρος των παραγωγών και της παραγωγής. Εχουμε υποχρέωση να μην αφήσουμε άλλες ευκαιρίες χαμένες. Εχουμε χρέος απέναντι στις επόμενες γενιές παραγωγών αλλά και καταναλωτών. Και το αναλαμβάνουμε.

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Σήμερα το πρωί μας περίμενε μια θλιβερή είδηση. 

Ο Νεκτάριος Σαντορινιός, έφυγε από τη ζωή νικημένος από τον καρκίνο.

Γνωρίσαμε τον Νεκτάριο προσωπικά τόσον εγώ όσο και ο τότε πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου Ν. Φωκίδας, ο Ν Καιμάρας. 

Ο Νεκτάριος ήταν τότε υφυπουργός Ναυτιλίας και μάλιστα είχε την ευθύνη να προτείνει και να εφαρμόσει το Μεταφορικό Ισοδύναμο, ενέργεια που αποσκοπούσε στην ελάφρυνση των εξόδων μετακίνησης κατοίκων νησιών καθώς και αγαθών σε αυτά. 

 Έτσι για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ παιρνόταν υπόψη ο νησιωτικός χαρακτήρας της χώρας και για την πολύνησία του Αιγαίου αλλά τέθηκε η βάση αντίστοιχα και για τα νησιά του Ιονίου.  Σήμερα η κυβάρνηση Μητσοτάκη, μέσα από διάφορους δρόμους και προφάσεις το έχει ουσιαστικά καταργήσει στην πράξη. Ποιο το περίεργο;

Όσο για την δική μας περίπτωση;. Φυσικά και δεν έχει να κάμει με το μεταφορικό ισοδύναμο. 

Απλά αναζητώντας μια ολοκληρωμένη κατά το δυνατόν πρόταση για την ανάπτυξη της θαλασσινής Ιτέας με κέντρο και άξονα την Μαρίνα την παραλία και το λιμενικό ταμείο σε συνεργασία με τοπικούς φορείς , αφού συζητήσαμε και διερευνήσαμε προθέσεις γνώμες δυνατότητες, βρεθήκαμε και με τον Υπουργό Σαντορινιό όπως και με τους δύο γενικούς του υπουργείου (Χ. Λαμπρίδης , Δ Τεμπονέρας). 

Αμεσο αποτέλεσμα τα 120.000 ευρώ από το ΠΔΕ του Υπουργείου με τα οποία έγινε ο ηλεκτροφωτισμός από Μαιάμι έως απόλαυση παρά τα διάφορα εμπόδια... Μα πέρα από αυτό, τέθηκε η βάση για συγκεκριμμένες ενέργειες οι οποίες δεν μπόρεσαν να υλοποιηθούν λόγω της κυβερνητικής αλλαγής. 

Στη φωτό ο Νεκτάριος μαζί με εκπροσώπους του ΟΦΣΕ σε έκθεση στη μαρίνα  Άλιμου, που συμμετείχαμε, ΣΑΝ ΛΙΜΕΝΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ  στο 2ο Γιώτινγκ Φέστιβαλ, τον Απρίλιο του 2019.

 

Στην πίτα της Αδελφότητας Κεφαλλήνων κ Ιθακησίων Πειραιά

 

Στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ελληνογαλλικής σχολής "Saint Paul", χθές Σάββατο, η Αδελφότητα Πειραιά έκοψε την πίτα για το 2023. Σε μια αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη με 100δες πολίτες, Κεφαλονίτες κάθε ηλικίας ξανασυνδεθήκαμε με τον πολιτισμό, τα έθιμα, την ιστορία των δύο νησιών του Ιονίου. 

Προς τούτο βοήθησαν αποφασιστικά η μικτή Χορωδία και Μαντολινάτα της Αδελφότητας, τα χορευτικά σύνολα αλλα και οι χαιρετισμοί των Προέδρου και όλων όσων πήραν στα χέρια το μικρόφωνο.

Με το 2023, η αδελφότητα καβατζάρισε τα 100 χρόνια και ταξιδεύει πλέον αισίως για τον δεύτερο αιώνα. 

Ας είμαστε αισιόδοξοι ότι και οι επόμενες χρονιές θα είναι δημιουργικές ώστε κάθε νεότερη γενιά να αγαπήσει τον τόπο τις παραδόσεις και να εξελίξει προς το κοινωνικά καλύτερο το κεφαλονήτικο πνεύμα, και εμείς οι μεγαλύτεροι να αναπολούμε το παρελθόν παίρνοντας δύναμη για το άγνωστο μέλλον. 

Η ΠΙΤΑ της Κινηματογραφικής Λέσχης Ιτέας

Ο Φλεβάρης έκανε ποδαρικό στην Ιτέα με κινηματογραφικό τρόπο. Ο λόγος; 

Η Κινηματογραφική Λέσχη της πόλης έκοψε την πίτα του 2023. Παράλληλα προβλήθηκαν 2 υπέροχες ταινιες μικρού μήκους - πολυβραβευμένες- κύριο χαρακτηριστικό των οποίων ήταν η συμμετοχή και στις δύο πολιτών από την περιοχή μας. Από το Νομό της Φωκίδας.

Έτσι η Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου στο καφέ ΜΙΑΜΙ εκτός από ευχές είχε και την έναρξη της νέας κινηματογραφικής περιόδου. 

Και αν κρίνουμε από τις ενθουσιώδεις κριτικές των 10δων φίλων που παραβρέθηκαν και η νέα σεζόν θα είναι κινηματογραφικά γόνιμη αποδοτική και ευχάριστη. Για την ιστορία να αναφέρουμε τις ταινίες μικρού μήκους που προβλήθηκαν.

1)    Η ταινία animation «Από το μπαλκόνι» (12’) των Άρη Καπλανίδη-Ηλία Ρουμελιώτη στην οποία πρωταγωνιστεί η δικιά μας Κωνσταντίνα Γεωργαντά από τη Δεσφίνα και      

 2)    Η ταινία «11.20πμ» (13’) του Δημήτρη Νάκου που κατάγεται από τον Πανουργιά Φωκίδας.

 

 

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ - Δ. Τεμπονέρας

 

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στα "ΝΕΑ" της Τετάρτης απο τον Διονύση Τεμπονέρα.

Φτάνοντας στο πέρας της συνταγματικής θητείας, της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, έρχεται η ώρα του απολογισμού.

Ο πρωθυπουργός εξελέγη το 2019, πρωτοστατώντας στο «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» και κατόρθωσε να σχηματοποιήσει και να κεφαλαιοποιήσει τα οφέλη, από μια νέα συμμαχία των ελίτ. Η αλήθεια είναι ότι, κατάφερε να πάρει την ρεβάνς, από την κοινωνική πλειοψηφία, που για 4,5 χρόνια, αρμένιζε σε άλλες εξερευνήσεις.

Ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα, το μιντιακό κατεστημένο, το «κράτος που έχει συνέχεια», οι  ισχυροί αρμοί της εξουσίας, συσπειρώθηκαν με στόχο να σταματήσουν τα κατώτερα πληρώματα, από την άνοδο, στα ανώτερα καταστρώματα του πλοίου.

Ο στόχος επετεύχθη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αξιοποίησε κάθε ευκαιρία που της δόθηκε(Ελληνοτουρκικά, πανδημία, πόλεμος στην Ουκρανία κλπ.) για να «ψηλώσει» την απόσταση, στην κοινωνική πυραμίδα.

Τα φτωχά και μεσαία λαϊκά στρώματα, ενώ περίμεναν να βιώσουν τον παράδεισο του νεοφιλελευθερισμού, ξεβράστηκαν στα απόνερα του κοινωνικού αποκλεισμού. Η νέα κατάσταση δυστυχώς, ήρθε μέσω μιας άτυπής συμμαχίας, με ορισμένα μεσοστρώματα που συνηθίζουν να ταυτίζουν την μετριοπάθεια, με την διατήρηση των «κεκτημένων». Κυριάκος Μητσοτάκης και συντήρηση, βρέθηκαν σε πλήρη αρμονία.

Και όμως, ένα σημαντικότατο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, πολλές φορές προερχόμενο από διαφορετική κοινωνικοπολιτική αφετηρία, αλλά με απόσταση από τον μεγάλο πλούτο και την «εξουσία», συνεχίζει να ερευνά την αλτερνατίβα, την πραγματική εναλλακτική, μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Η πολιτική αλλαγή, που επιδιώκουν οι εκατοντάδες χιλιάδες προοδευτικοί  πολίτες, κρατά ζωντανή, της σπίθα της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Αν αναλογιστεί κανείς, τι έχασαν οι πολίτες τα τελευταία σχεδόν 4 χρόνια(βλ. φτωχοποίηση, καταστολή, θεσμική κρίση,  γεωπολιτική υποβάθμιση της χώρας, όξυνση κοινωνικών ανισοτήτων, εκμαυλισμός συνειδήσεων και κοινωνικός εκφασισμός), τότε αντιλαμβάνεται ότι, μια νέα τετραετία Μητσοτάκη και «συν αυτώ», θα εξωθήσει τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, ακόμα πιο πίσω στην γαλαρία, με τον κίνδυνο, της οριστικής εκπαραθύρωσης.

Πολιτική αλλαγή λοιπόν, για να βγουν στο προσκήνιο οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας, όχι μόνο οι φτωχοί, αλλά οι πολλοί.

Πολιτική αλλαγή, για να σταματήσει ο κοινωνικός εκφασισμός και η ιδεολογική ηγεμονία, που γεννά τους «Κασιδιάρηδες».

Πολιτική αλλαγή, για μια  ουσιαστική δημοκρατική κανονικότητα, που αποδεικνύει στην πράξη ότι, «δεν είναι όλοι ίδιοι».

Πολιτική αλλαγή, γιατί  ναι, αυτή η κυβέρνηση πρέπει να τιμωρηθεί, γιατί επέλεξε συνειδητά, να είναι με τους «Πάτσηδες» της ρεμούλας  και όχι με τους «Νικολαΐδηδες «της αλληλεγγύης.

Πολιτική  αλλαγή, γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, κατόρθωσε να θέσει σε αμφισβήτηση, όλες τις κατακτήσεις του κινήματος, τα τελευταία 100 χρόνια (κοινωνικό κράτος, αντιπροσωπευτική δημοκρατία, κοινωνικός έλεγχος, πολιτική λογοδοσία, θεσμικά αντίβαρα).

Πολιτική αλλαγή, γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν έχει τίποτα νέο και διαφορετικό, να παρουσιάσει στον ελληνικό λαό.

Πολιτική αλλαγή, για να προταχθεί μια εναλλακτική, που θα δώσει ανάσα στα υποτελή στρώματα, στη νεολαία, στους εργαζόμενους της επισφάλειας, στους  γνωστούς «αόρατους», στους μόνιμα κοινωνικά αδικημένους.

Πολιτική αλλαγή, γιατί οι κοινωνίες καθοδηγούνται από τις ιδεολογίες και όχι από τους  «μπροστινούς» του χρήματος και το παρακράτος.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, θα μείνει στην ιστορία, γιατί προσπάθησε να «υποκλέψει» τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των πολιτών, αλλά και την κοινή λογική. Ο ίδιος ο  Πρωθυπουργός, σαν ένας όμηρος των συμφερόντων, που τον εξέθρεψαν και τον ανέδειξαν στην εξουσία, είναι πια ένα μη χρήσιμος και μη ωφέλιμος για τον λαό, κυβερνήτης και ήρθε η ώρα, να περάσει στην πολιτική ανεργία.