Τρίτη 26 Ιουλίου 2016

ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ



ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ
Διάφορα καθόλου παράξενα αλλά "παράξενα" βλέπω, νομίζω, ακούω να συμβαίνουν.
Το καθεστώς "Οικογένεια Μητσοτάκη" έχει αναθέσει με 108 -όπως λέγαμε στο πεζικό - στο νεότερο μέλος την άλωση της Φωκίδας.

ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΤΡΟΧΟΣ...



ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΤΡΟΧΟΣ… κκ της Εταιρείας Μεταλλείων
Τα τελευταία γεγονότα είναι αποκαλυπτικά. Την Τρίτη έγινε η συνάντηση του σωματείου Εργαζομένων με τον υπουργό κ Σκουρλέτη παρόντος του Βουλευτή Φωκίδας καθώς και εκπροσώπων της επιθεώρησης μεταλλείων.
Την προσεχή Δευτέρα θα γίνει η τριμερής στο υπουργείο Εργασίας, με ανοιχτά όλα τα ζητήματα που δημιουργεί η αντεργατική τακτική της διοίκησης.
 Το αποτύπωμα από αυτές τις ενέργειες διαγράφεται ολοκάθαρα.
H διοίκηση της εταιρείας σε κάθε περίπτωση έχει ηττηθεί.
Η αλαζονική, δικτατορική συμπεριφορά της, η σύμφωνη με την ρήση «όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω …»και «...ξέρεις ποιος είμαι εγώ» έσπασε το σχοινί της όποιας κοινωνικής ισορροπίας είχε υπάρξει. Ο φόβος και τα καθρεφτάκια με τις χάνδρες  που τόσα χρόνια «πουλούσαν» αποδείχτηκαν λίγα μπροστά στην συσσωρευμένη αγανάκτηση.
Σε αυτές τις περιπτώσεις , όταν φτάσει ο εργαζόμενος - γενικά ο αδικημένος πολίτης να αισθανθεί ότι από εδώ και πέρα έχει να χάσει μόνο τις αλυσίδες του, το νόμισμα γυρίζει προς έκπληξη όλων, από την άλλη μεριά. Συμβαίνει αυτό που λέει ο λαός "να γυρίσει ο τροχός να …..".
Όμως τα πράγματα στην κοινωνία δεν είναι μονοδιάστατα. Εκτός των παραπάνω, ειδικά η αδιαφορία της εργοδοσίας για την ασφάλεια και τη ζωή των εργαζομένων στις στοές και πολλά μικρά γεγονότα δρουν σαν καταλύτες ώστε να δρομολογήσουν στο τέλος μια άλλη συμπεριφορά.
Το ανάλογο περιβάλλον ΛΟΙΠΟΝ τώρα δημιουργήθηκε (και δημιουργείται) από την ίδια την κυβέρνηση αλλά κυρίως ΑΠΟ την γενικότερη συμπεριφορά και ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ Φωκίδας.
Φυσικά τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Η υπόθεση μεταλλεία - Φωκίδα και Βωξίτης δεν είναι κούρσα 100 μέτρων...θα πρόκειται για υπερμαραθώνιο.
 Ας μην ξεχνάμε ότι διαχρονικά και παγκόσμια η εργοδοσία στα μεταλλεία ήταν-είναι η πιο σκληρή απάνθρωπη και αυταρχική. Ξεκίνησε με εργασία δούλων και ποτέ δεν «χώνεψε» ότι υπάρχουν άνθρωποι εργαζόμενοι. Πάντοτε διαπλεκόμενοι με τις τοπικές εξουσίες, είχαν μεταφέρει στην διαδικασία εξόρυξης το ανάλογο μοντέλο της φεουδαρχίας και των τσιφλικιών.
Από την άλλη, πόσο τυχαίο είναι ότι όλοι οι λαλίστατοι, πρώην βουλευτές, αυτοδιοικητικοί πάσης φύσεως και βαθμού αλλά και τα μη εργατικά σωματεία (η μήπως όχι;) και σύλλογοι όλο αυτό τον καιρό αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι να πάρουν θέση;
Για πρώτη φορά όμως στην περιοχή μας οι εργαζόμενοι δεν είναι μόνοι τους. Για πρώτη φορά οι κοινωνικές δυνάμεις μπορούν να θέσουν σε κατάσταση ομηρείας, έστω και σχετικής, τα πολλαπλά συμφέροντα που τόσα χρόνια λυμαίνονται τον υπόγειο πλούτο, καταθέτοντας την ελάχιστη προστιθέμενη αξία στον τόπο που υπάρχει, στους εργαζόμενους που ματώνουν.
Η «ανάπτυξη τους» γίνεται ο μινώταυρος της περιοχής.
Οι εργαζόμενοι έχουν αυτή την στιγμή με το μέρος τους και την λεγόμενη σιωπηλή πλειοψηφία αλλά και ενεργή πολιτική κάλυψη.
Τα τερτίπια όλων όσων θέλησαν και θέλουν να γίνουν "γράσο" στα ρουλεμάν και στους ιμάντες συναίνεσης (ουσιαστικά συμμόρφωσης των εργαζομένων στις απαιτήσεις της διοίκησης), πρέπει και μπορούν να σταματήσουν.
Η τελική έκβαση είναι ανοικτή, μα οι συνθήκες ευοίωνες. 
Ελπίζουμε ΟΛΟΙ να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας θέτοντας και απαντώντας τις σωστές ερωτήσεις. Ίσως αυτές που ο δολοφονημένος Δημ. Μπάτσης οραματίστηκε, έγραψε και σφράγισε με το αίμα του στις σελίδες του βιβλίου του «Η Βαρειά Βιομηχανίας στην Ελλάδα» μας.
Τα γεγονότα αυτά και η εξέλιξη τους, θέτουν επί τάπητος και ένα ακόμη ζήτημα. Τι είναι ο νεοφιλελευθερισμός και ποια η απάντηση εκ μέρους του κοινωνικού συμφέροντος. Αναδεικνύουν ότι η ελεύθερη αγορά, η ιδιωτικοποίηση, κτλ είναι το αιτιατό την ώρα που το αίτιο είναι η αποφασιστική εξάλειψη της διαπραγματευτικής δύναμης του εργαζόμενου σαν ομάδα αντιτιθέμενων συμφερόντων. Πέρα από οράματα και μπροσούρες ας δείξουμε ΤΩΡΑ με την αλληλέγγυα δράση μας ότι μπορούμε να διεκδικήσουμε την αξιοπρέπεια του εργαζόμενου.
                                                                                              Χ Βανδώρος

ΑΠΟΡΙΑ ΨΑΛΤΟΥ ΒΗΞ



ΑΠΟΡΙΑ ΨΑΛΤΟΥ ΒΗΞ
Την Δευτέρα 6 Ιουνίου η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Δ. Δελφών, ξεκίνησε με πρώτο και κυρίαρχο θέμα τις εξελίξεις και τα διαχρονικά συμβαίνοντα στην – και με – την εταιρεία εξορύξεων της περιοχής μας.
Μια διαδικασία που κατά καιρούς σχεδόν με τον ίδιο τρόπο επανέρχεται και σχεδόν ομοιόμορφα υποχωρεί, …προκειμένου να ξανάρθει.
Σοβαρά ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας, περιβαλλοντικά προβλήματα και επιπλέον τον τελευταίο χρόνο απολύσεις προσωπικού, στα πλαίσια μιας τακτικής κλιμακούμενης έντασης από την εταιρεία ειδικά μετά την πώληση της και την αλλαγή (εναλλαγή;) ιδιοκτησίας.
Έως εδώ όλα «καλά» και συνηθισμένα. Χρόνια η δυσκολία της μόνιμης αντίδρασης των συνδικάτων και των πολιτικών υποκειμένων στις πολιτικές που εκπορεύονται από την εργοδοσία. Ειδικά η μεταλλευτική εργοδοσία στην οποία θα μπορούσαμε να προσάψουμε τον τίτλο του πρωταθλητή όχι μόνο για την σκληρότητα της αλλά και για τον ειδικό ρόλο της στην κάθε προσπάθεια πρωταρχικής συσσώρευσης στο καπιταλισμό.
Όμως τώρα κάτι ξεφεύγει ακόμη περισσότερο.
Τα γεγονότα –μετά την τελευταία «επίσκεψη» των επιθεωρητών μεταλλείων και τις σχετικές αποκαλύψεις τους- εν δυνάμει αλλάζουν τα δεδομένα, στριμώχνουν την ιδιοκτησία  
Προσπαθώ λοιπόν να καταλάβω την τακτική των παρατάξεων του δημοτικού συμβουλίου Δ. Δελφών καθώς και του σωματείου και του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας, στο θέμα με την εταιρεία μεταλλείων της περιοχής. Η ενημέρωση μου από τα σάιτ και την εφημερίδα αλλά και η άμεση γνώση του προβλήματος από όλες τις προηγούμενες φορές και περιπτώσεις με οδηγεί σε σκέψεις και απορίες.
         Η διαδικασία της σύγκρουσης ήταν προδιαγεγραμμένη μετά την έναρξη των πρώτων απολύσεων.
Τα ζητήματα (ανα)ασφάλειας στην εργασία μόνιμα και επώδυνα για τους εργαζόμενους.
Οι έλεγχοι του υπουργείου και τα πρόστιμα συνεχή. Το τελευταίο συμβάν έξω και πέρα από κάθε όριο νομιμότητας, αφού η εταιρεία δεν είχε άδεια για εκμετάλλευση της στοάς όπου εργάζονταν.
Στις 17 Μαΐου έγινε συνάντηση του σωματείου με τον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Εργασίας με παρέμβαση του βουλευτή του νομού. Εκεί αποφασίστηκε να γίνει 3μερής δηλ. σωματείο, εργοδοσία και Υπουργείο.
 Το μάθαμε καθυστερημένα από δελτίο τύπου του βουλευτή.
Μετά έρχεται το θέμα στο δημ. συμβούλιο ουσιαστικά από το σωματείο.
Στο δημ. συμβούλιο που καταλήγουμε;
Απόφαση για επίσκεψη των επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων στην εταιρεία, ενώ το σωματείο χθες προχώρησε σε 2μερή σωματείου -εταιρείας αντί να επισπευτεί η τριμερής συνάντηση !!!
Φυσικά η τακτική της έντασης που έχει επιλεγεί από την εταιρεία δεν μπορεί να είναι συνεχώς αυξανόμενη. Όταν στριμώχνεται, θα επιστρέφει σε ελιγμούς δήθεν «συνεννόησης» και προσέγγισης.
Αυτό το παιγνίδι άριστα - κατά την γνώμη μου- εξυπηρετείται από τις τελευταίες κινήσεις και αποφάσεις. Ο έλεγχος των υπηρεσιών στις στοές, η αποκάλυψη όλων των παρανομιών, θα κάρφωναν εν δυνάμει στον τοίχο την εταιρεία κατά τη διάρκεια της τριμερούς συνάντησης και θα αποδυνάμωναν την όποια αποτελεσματικότητα της τακτικής της, με δεδομένη μάλιστα την συνεπή στάση του βουλευτή σε αυτή την σύγκρουση. Αντί λοιπόν να πέσει το βάρος σε αυτή την κατεύθυνση επιλέγεται ουσιαστικά να κλείσει το ζήτημα, πράγμα που ευνοεί την εταιρεία αφού τα ντοκουμέντα είναι όλα εναντίον της. Και όλα αυτά με τους απολυμένους στη μοίρα τους…
 Προς το παρόν αυτά.

Δολοφονία Τεμπων. Η Συνέχεια

  Δεν γνωρίζω πόσοι πολίτες, άκουσαν η διάβασαν όσα η κ. Μαρία Καρυστιανού ανέφερε σε δύο εμβληματικές παρουσίες της.  Η "ΜΗΤΕΡΑ των ΤΕ...