Η νύχτα δεν σταματάει ποτέ στην Χιροσίμα...
Κάθε χρόνο την 6η Αυγούστου την ώρα που η ατομική βόμβα έπεσε στη Χιροσίμα, χτυπά η Καμπάνα και χιλιάδες κάτοικοι της σημερινής πόλης και απόλο τον κόσμο, συγκεντρώνωνται στο πάρκο Ειρήνης να προσευχηθούν για τα θύματα και να βροντοφωνάξουν “ΠΟΤΕ ΠΙΑ”.
Το ίδιο και φέτος 79 χρόνια από τη ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα (6 και Ναγκασάκι 9 Αυγούστου 1945) από τις Η.Π.Α.
Η ρίψη των ατομικών βόμβών , έγιναν με απόφαση του Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν. «Αν και η ήττα της ήταν βεβαία» ( Τσώρτσιλ) καθώς Η Ιαπωνία δεν ήταν σε θέση να συνεχίσει τον πόλεμο, μάλιστα επεδίωκε συμβιβασμό με τους Συμμάχους, Όμως.
Στις 16 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε η δοκιμαστική έκρηξη της νέας ατομικής βόμβας στο Αλαμογκόρντο, και ο Τρούμαν στο Πότσνταμ, έλαβε μήνυμα που έλεγε: “Ευτυχής η έκβαση του τοκετού» . Η αμερικανική ηγεσία ήθελε να κάνει χρήση του τρομερού αυτού νέου όπλου , επιθυμώντας αφενός να περιορίσει τις απαιτήσεις της Σοβιετικής Ένωσης στη μεταπολεμική Ευρώπη και αφετέρου να ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες από την εμπλοκή της στο μέτωπο του Ειρηνικού. Σε καμία περίπτωση οι Αμερικάνοι δεν ήθελαν ανάμιξη του Στάλιν στην Ιαπωνία. φοβόνταν πως ο Κόκκινος Στρατός θα κέρδιζε τμήμα του νησιού και ο Στάλιν θα ζητούσε ζώνη κατοχής και στην Ιαπωνία. .
Οι δύο αμερικανικες βόμβες , έδωσαν το έναυσμα στον Ψυχρό Πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση.
Για όλα αυτά, ο Τρούμαν έπρεπε να λυγίσει την Ιαπωνία το συντομότερο .
Στις 3 Αυγούστου ο Τρούμαν υπογραφή τη ρίψη των βομβών..
Στις 2.45′ απογειώθηκε το βομβαρδιστικό Β-29 «Enola Gay», που κουβαλούσε την ατομική βόμβα, κατασκευασμένη μ’ ένα ισότοπο του ουρανίου, το 235∙ η βόμβα είχε βαφτιστεί ειρωνικά από τους Αμερικάνους «Little Boy» , «Pika-don» την ονόμασαν οι «hibakusha» , που σημαίνει φως και θόρυβος.
Στις 8.15′, η βόμβα εγκαταλείπει το Β-29.
Στις οκτώ και δεκαέξι λεπτά η Χιροσίμα έσβηνε από την επιφάνεια της γης.
Η Χιροσίμα, γεμάτη από απεριόριστους σωρούς από τέφρα.
...Εσείς που κλαίτε αν και δεν έχετε μάτια
Που θρηνείτε αν και δεν έχετε χείλη
Που επιθυμείτε να αγκαλιάσετε σφικτά αν και δεν έχετε καθόλου
δέρμα για να αγγίξετε...
sankich επιζησας
Η λέξη κόλαση δεν είναι αρκετή… , ο Κεϊσούκε Χιρόκι, διοικητής ναυτικής βάσης, δίνει λεπτομέρειες: “… Ο αριθμός των νεκρών είναι απίθανος, εκατό χιλιάδες, διακόσιες χιλιάδες… Δεν υπάρχει ελπίδα... Πεθαίνουν σαν μύγες, με τις σάρκες τους διαλυμένες…
Ο ποιητής μπορεί να συνθέσει την φρίκη. Μόνο αυτός...
Τα χέρια μου και τα πόδια μου τα ’χω ξεθάψει απ’ τη Χιροσίμα.
Τα χείλη μου γίνηκαν σκόνη και πέσανε.
Μόνο το στόμα μου έμεινε ν’ ανοιγοκλείνει.
Τ’ άσπρο μου σαν ασβεστωμένο πρόσωπο,
δε μπορεί πια να κλάψει, να γελάσει, να ’χει ένα όνομα.
Ο Χιροχίτο, η κυβέρνηση και το πολεμικό συμβούλιο στις 8 του Αυγούστου διατύπωσε τέσσερις προϋποθέσεις για την παράδοση της Ιαπωνίας: τη διατήρηση της kokutai (του αυτοκρατορικού δηλαδή θεσμού ), την ανάληψη από τις αυτοκρατορικές δυνάμεις της ευθύνης για τον αφοπλισμό και την αποστράτευση, καμία κατάληψη των μητροπολιτικών ιαπωνικών Νήσων, της Κορέας ή της Φορμόζας και εξουσιοδότηση στην ιαπωνική κυβέρνηση για την εκδίκαση και τιμωρία των υποθέσεων που αφορούσαν στους εγκληματίες πολέμου .
Το ίδιο βράδυ, Η Σοβιετική Ένωση κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας, και αμέσως μετά η Λ.Δ. της Μογγολίας και στις 11 του μηνός, ο λαϊκός στρατός της Κίνας.Η Αμερική έπρεπε να επισπέυσει φοβούμενοι ότι η Ιαπωνία θα γίνει νέα Γερμανία για τα σοβιετικά στρατευματα.
στις 9 Αυγούστου 1945, Στις 3.49 το πρωί, απογειώθηκε το «Bocks’ Car», που μετέφερε μια ατομική βόμβα .
στις 11.1′ π.μ. της 9ης του Αυγούστου 1945 ο «Fat man» απελευθερώθηκε από την κοιλιά του βομβαρδιστικού αεροσκάφους.
Το Ναγκασάκι ακολούθησε την Χιροσίμα.
«Ε, Τσάρλυ, τραβήξου από τον ήλιο.
Σήμερα, έπεσε η Ατομική…
Σήμερα, στα λιμάνια,
οι σωματέμποροι και οι πορτοφολάδες
μπορούν να περηφανεύονται
που δεν έγιναν εφευρέτες…
Σήμερα, θα μπορούσε να λέει την προσευχή της,
μια πόρνη:
«Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ,
που δε γέννησα…» θα γράψει ο Φωτης Αγγουλες δίνοντας την κοινονική και πολιτική διάσταση με τον καλλίτερο τρόπο.
Στις 10, η Ιαπωνία γνωστοποίησε ότι δεχόταν την άνευ όρων παράδοση στους Αμερικάνους. Ο Χιροχίτο διατήρησε τον θρόνο του, όπως και λοιποί εγκληματίες πολέμου...όλοι αυτοί αδιάφοροι για το δράμα του λαού τους, των παιδιών σαν Το κοριτσάκι της Χιροσίμα που μας θυμίζει μέσα από την πένα του μεγάλου Ναζίμ Χικμέτ
...στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε
κι είμαι παιδί τα εφτά δεν τα καλόκλεισα
μα τα νεκρά παιδιά δεν μεγαλώνουν.
Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου
μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια
Όλη όλη μια χουφτίτσα στάχτη απόμεινα
την πήρε ο άνεμος κι αυτή σ’ ένα ουρανό συννεφιασμένο.
Την ίδια ώρα η κραυγή των «hibakusha» κλείνει το μάτι στη ζωή
..Έρχεται τo μωρό! ακούστηκε.
Στο υπόγειο της κόλασης επί γης.
Μια νέα γυναίκα άρχισε να γεννά....
ΧΙΡΟΣΙΜΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
Βρέθηκα στην πόλη σε μια επέτειο του θανάτου της. Πάνε 37 χρόνια από τότε. Μα οι μνήμες είναι ζωντανές.
Στο πάρκο της Χιροσίμα, το λεγόμενο πάρκο της ειρήνης με πολλές χιλιάδες άτομα από κάθε φυλή και χρώμα, Ξενύχτησα 5 προς 6 Αυγούστου …. Οι βουδιστές μοναχοί έδιναν τον τόνο με τις τελετουργίες τους ύμνους, με τα κίτρινα ρούχα ρασα τους. Άναβαν φαναράκια και τα έριχναν στο ποτάμι. Συμβόλιζαν τις ψυχές των αδικοχαμένων κατοίκων.
Παραπέρα οι γκέισες μοίραζαν το κλασικό τσάι. Ύμνοι πάθος ομιλίες από τον δήμαρχο της πολης κτλ. . Προτροπές για παγκόσμια ειρήνη, ποτέ πια Χιροσίμα κ περιστέρια σύμβολα ειρήνης να πετούν και Στο τέλος η πορεία.
Ναι. Η νύχτα δεν σταματάει ποτέ στην Χιροσίμα.
Μετράω ακόμη το πόσα είδα και πόσα έμαθα στη Χιροσίμα.
Μα μια Χιροσίμα είναι η Μέση Ανατολή, η Παλαιστίνη, η μαύρη ήπειρος. Είναι ο φασισμός που σηκώνει κεφάλη στην Ευρώπη. Ας μας προβληματίσει η τακτική της Γιαπωνέζικης ολιγαρχίας τότε, της Αμερικάνικης αντίστοιχα τότε κ τωρα, των ευρωπαίων .
Ας μάθουμε λοιπόν από την Χιροσίμα....καθώς δεν είδαμε τίποτε ακόμη...
Χρηστος Βανδώρος ( τις φωτό πήρα το μακρινό 1987)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου