ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ του ΚΟΡΟΝΟΙΟΥ

                              

                        ΣΤΙΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΙΟΥ

…Με το ντόμινο κυρά μου με τ’ αφράτα σου

τα κάλλη και μεμε το φουκαρά να περνάς

το καρναβάλι με τον κάθε μασκαρά.

                                    Όλοι ας μασκαρευτούμε του τρελλού μας του καιρού

                                     γιατί όλοι μας θα πούμε πως χρωστάς της Μιχαλούς»

Έτσι τελείωνε το γνωστό ποίημα «το Καρναβάλι» (1901) του Ληξουριώτη Τζώρτζη Δελλαπόρτα. Που να ήξερε ο κ Τζώρτζης πως ο κορονοιός κατά πρώτο το 2020 αλλά οριστικά το 2021 θα πυρπολούσε τις μάσκες, τις φορεσιές, τα γλέντια ακόμη και τις παιδικές φωνές. Απέμεινε η Ελλάδα χωρίς καρναβάλι. Η πλάκα χωρίς ρετσίνα, οι δρόμοι χωρίς κομφετί το Γαλαξίδι, χωρίς αλευρομουτζούρεμα, η Άμφισσα χωρίς να εκδράμει το στοιχειό από τα ταμπάκικα στην πάνω πλατεία της πόλης και η Ιτέα τα παραδοσιακά κούλουμα.

Μα τι να πουν και οι προγιαγιάδες του καρναβαλιού; 

Η Πάτρα, η Νάουσα, η Ξάνθη, το Ληξούρι και άλλες πολλές περιοχές ειδικά στην Αττική που τα τελευταία χρόνια ανταγωνίζονταν επάξια τις παραπάνω πόλεις..

Την κατάσταση κάπως προσπάθησαν να διασώσουν, να χρωματίσουν με λίγο κουράγιο τα παιδικά χέρια που κρατούσαν και οδηγούσαν ψηλά στον ουρανό, τους πολύχρωμους αετούς  την Καθαρά Δευτέρα. Λίγος κόσμος περιδιάβαινε τα γνωστά μονοπάτια της αλλοτινής χαράς, στους πεζόδρομους της πόλης και ειδικά στο χώρο του Νιάρχου.

Δεν ξέρω τι περιμένει ο καθένας, τι σκέφτεται και τι ελπίζει.

«Ο χρόνος είναι οδηγός» έλεγε ο μπάρμπα Γιάννης όταν τέλειωνε με την μπάσα φωνή του το τραγούδι του Τζώρτζη και απολάμβανε το διπλό τσιγάρο με την κούπα γεμάτη θηνιάτικο του Μπάμπη.

Φιλόσοφε, τι χάνεσαι;

τον νου σου τι ζαλίζεις;

Το πρόβλημα το άλυτο

να λύσεις τι πασκίζεις;

 

Μι' αποκριά είν' η ζωή

τη μάσκα όλοι φορούμε,

Κι ένα τρανόν Καρνάβαλο

- τον Χάρο - καρτερούμε!