18 Μαρτίου. «Με τι κανάτα δεν τον εσύφερνε να το πωλεί με το κουταλάκι τον συφέρνει!»

 

Ο σατυρικός ποιητής Μικελάκης Άβλιχος πρωτάνοιξε τα μάτια του στις 18 Μαρτίου του 1844 στο Ληξούρι.Εκεί τελείωσε το  Γυμνάσιο για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Bέρνης. 

Ανήσυχο πνεύμα, περιόδευσε για χρόνια στο Παρίσι, την Bενετία την Zυρίχη. Επηρεάσθηκε από τις επαναστατικές ιδέες της εποχής του, γνωρίστηκε με τον M. Mπακούνιν και έγινε μέλος της A’ Διεθνούς. 

Λέγεται ότι ήταν παρών, στα γεγονότα της Παρισινής Kομμούνας.

Αν και από νωρίς ξεκίνησε να γράφει ποιήματα, σήμερα λιγοστό είναι  το ποιητικό του έργο.

 Ο M. Άβλιχος αρνιόταν πεισματικά να δημοσιεύει τα ποιήματά του. Διαβάζουμε δε πως "...Σπάνια υπέγραψε τα ποιήματά του με το πραγματικό του όνομα και χρησιμοποίησε περίπου 30 διαφορετικά ψευδώνυμα..." όμως...ενυπόγραφους στίχους έδινε για δημοσίευση στο περιοδικό «Zιζάνιο». Χαρακτηριστικά είναι μερικά γνωμικά που παρακάτω αναγράφονται και προέρχονται από την διεύθυνση         https://zbaro.blogspot.com/2012/10/blog-post.html

 Μια μέρα με το φίλο του ( Μικέλη) πήγε στ’ Αργοστόλι, σε μια κηδεία φίλου του γιατρού. Ο κόσμος ήταν λίγος και σε ερώτησι μερικών στον Άβλιχο γιατί είνε λίγος κόσμος, ο ποιητής απαντά ότι γι’ αυτό κ’ εγώ θα του γράψω ένα επίγραμμα:
«Για το γιατρό που πέθανε
ολίγοι στη κηδεία
την έστειλε για υποδοχή
μπροστά τη πελατεία!»

Για ένα ταβερνιάρη που έγινε παπάς έλεγε:
«Με τι κανάτα δεν τον εσύφερνε να το πωλεί με το κουταλάκι τον συφέρνει!»
Όταν πρωταντίκρυσε αεροπλάνο είπε στους φίλους του:
«Για φαντασθήτε ο άνθρωπος τι έκανε, κατόρθωσε να γίνη πουλί και ψάρι. Ένα μόνον δεν κατόρθωσε να γίνη άνθρωπος!»

Κάποια μέρα έκανε πολλούς σεισμούς στη Κεφαλλωνιά. Μητρόπολις του Ληξουρίου είνε «ο Παντοκράτωρ» που σε κάθε σεισμό επάθενε βλάβες. Ο Άβλιχος έλεγε:
«Περίεργο πράγμα ο Παντοκράτορας να βαστάη όλο τον κόσμο και τον εαυτόν του να μη μπορεί να τον βαστάξη».

Ο Άβλιχος δεν πίστευε ότι υπάρχει και άλλη ζωή μετά θάνατο και όταν βρισκότανε στα τελευταία είπε στο Φραγκόπουλο, γιατρό στο Νοσοκομείο Αργοστολίου:
«Άλλο δεν μένει στον Άβλιχο παρά νους και συνείδησι».
«Το φως μου… το φως μου». Και πέθανε.

Για το γιατρό που πέθανεν,
ολίγοι στην κηδεία του.
Την έστειλε, για υποδοχή,
μπροστά στην πελατεία του!
Πηγή: https://www.sansimera.gr/anthology/416

© SanSimera.gr

«Ο ποιητής είνε ο δυστυχέστερος κ’ εν ταυτώ ο ευτυχέστερος. Διά της φαντασίας του αισθάνεται το καλόν και το κακόν πριν έλθη. Ο ποιητής είνε εκείνο που παράγει διότι ενεργεί υπό το κράτος των αισθήσεων. Οι άλλοι των ανθρώπων την έννοιαν μένουν ψυχροί».

 

Για το γιατρό που πέθανεν,
ολίγοι στην κηδεία του.
Την έστειλε, για υποδοχή,
μπροστά στην πελατεία του!
Πηγή: https://www.sansimera.gr/anthology/416

© SanSimera.gr