ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ

 

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ καλή υγεία

Αυτές τις γιορτές, σίγουρα ποτέ των ποτών δεν τις είχαμε ζήσει. Ούτε τις περιμέναμε όση φαντασία και αν διαθέταμε.

Οι παιδικές φωνές που λένε τα κάλαντα, οι φιλαρμονικές, δεν θα ακουστούν. Οι χειραψίες και οι αγκαλιές έχουν στερέψει.

Αυτή η καραντίνα μάς υποχρεώνει να αναλογιστούμε  πόσο μας έλειψαν τα απλά καθημερινά πράγματα.  Μια βόλτα στην απέναντι πλαγιά, ένα ταξίδι μέχρι την Πρωτεύουσα αλλά κυρίως ένα καφεδάκι στο ΜΑΙΑΜΙ, στο Base, ένα τσιπουράκι στο 50/50, στο Πέτρα η μια βραδιά από τις τόσες όμορφες στα εστιατόρια της περιοχής.

Προπαντός λείπει η παρέα, το χαμόγελο, ενώ περισσεύει η αγωνία, ο προβληματισμός, για το μέλλον.

Τα μαγαζιά, οι επαγγελματίες ασφυκτιούν. Οι πολίτες «εκπαιδευτήκαμε»  βίαια στις ψηφιακές αγορές. Θα μπορέσουν τα επαρχιακά εμπορικά να επανέλθουν στην αγορά; Μετά από αυτό; Δύσκολο πολύ.

Οι μεγάλες εμπορικές αλυσίδες αυγατίζουν τα κέρδη τους, η βαριά βιομηχανία- ο τουρισμός- αποδείχνεται ο αδύναμος κρίκος της οικονομίας και η κυβέρνηση των «αρίστων», παραμένει σε αυτό που έχει μάθει στις σχολές του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.  

Αν με ρωτήσετε τι στόχο πρέπει να βάλουμε από δώ και πέρα, νομίζω είναι αυτονόητος.

Περισσότερη κοινωνική αλληλεγγύη, με διεκδίκηση ενός άλλου δρόμου  για μια «νέα οικοδομή»

Σαν επίλογο διάλεξα  τα Χριστούγεννα του Ληξουριώτη ποιητή, Μικελάκη Άβλιχου

            ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Στή φάτνη τών χτηνών Χριστός γεννάται

χωρίς της Έπιστήμης συνδρομή'

ή θεία Φύσις κάνει γιά μαμμή

κι ό δράκος, σάν άρνί, θεός κοιμάται.

Αύριον, άντρας, σά ληστής κρεμάται-

νέα του κόσμου θέλει οiκοδομή,

Σταυρό του δίνει ό Νόμος πληρωμή -,

πλήν άγιο φώς στόν τάφο του πλανάται.

Διάκοι του Βάαλ, δέν είναι δικός σας

αύτός της φάτνης ό φτωχός Χριστός,

πού εκήρυξε γιά νόμο του τή χάρη.

Έσάς τιμή σας μόνη τό στιχάρι.

Πομπές, θεοπομπές τό ιδανικό σας,

κι ειν' ό θεός σας, σάν κι εσάς, μικρός!