ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΩΦΕΛΕΙΕΣ
Στη μονή Εικοσιφίνισσας
Εκτός από
τον όρο παράπλευρες απώλειες, ο οποίος πρωτοφορέθηκε μετά τις βάρβαρες
αμερικάνικες επιθέσεις στον άμαχο πληθυσμό, στη διάρκεια του Αμερικανοιρακινού
πολέμου, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τον αντίθετο του …ωφέλειες όταν κάτι
καλό προκύπτει σαν επακόλουθο κάποιου γεγονότος.
Στα πλαίσια
λοιπόν του 42ου Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στη Δράμα πάντα
επισκέπτομαι και κάτι ακόμη. Μια ανάσα ένα διάλειμμα?
Μάλλον μια συμπλήρωση γνώσης και ευχαρίστησης στη
διάρκεια ενός κουραστικού μακρινού για εμάς τους Νότιους ολιγοήμερου ταξιδιού.
Το μακρινό
1993 πέθανε ο θεσσαλονικιός συγγραφέας ποιητής και ζωγράφος Νίκος Γαβριήλ Πετζίκης. Διαβάζοντας τότε τα
σχετικά με αυτόν ρεπορτάζ, είχα «κολλήσει» θυμάμαι, στις λέξεις ιερά Μονή παναγίας Εικοσιφίνισσας» την μονή
που επισκεπτόταν ο συγγραφέας.
Μου φάνηκε παράξενη η ονομασία και ερευνώντας,
ακόμη περισσότερο η όλη φιλολογία γύρω από την ιστορία της.
Σε υψόμετρο
750 μέτρων στο κατάφυτο και πανέμορφο Παγγαίο ένα εκκλησιαστικό συγκρότημα που
η απαρχή του τοποθετείται τον 5ο μχ αιώνα, με μια εικόνα, της
παναγίας η οποία σύμφωνα με τις χριστιανικές διηγήσεις δεν κατασκευάστηκε από
ανθρώπινο χέρι αλλά παρουσιάστηκε λουσμένη μέσα σε κόκκινο φώς. Εξ ού και το
όνομα Εικοσιφίνισσα (εικόνα φοίνισσα).
Το Φεστιβάλ
τέλειωσε και ο δρόμος επιστροφής περνούσε πολύ κοντά από την μονή. Να η
ευκαιρία.
Πλήθος
κόσμου από την Β. Ελλάδα και ανάμεσα τους μερικοί από τον Νοτιά. Όπως σε όλες τις μονές συμβαίνει…
Μερικές φωτό, από τις πολλές που υπάρχουν είναι αρκετές πιστεύω να
διεγείρουν την διάθεση σε όποιον θέλει για τα περαιτέρω.
Δηλ. Για την μονή και για τον Γαβριήλ Πετζίκη , τον επονομαζόμενο και Τζεημ Τζους της Ελλάδας.
Αυτές αρκούν.
Άλλωστε Ο
δρόμος της επιστροφής είναι μακρύς…
Χρ. Βανδώρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου