ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΔΡΑ ΣΤΑ ΕΔΡΑΝΑ

«Από την έδρα στα έδρανα

Έργα και ημέρες μιας αριστερής κυβέρνησης »

Ο κ. Κώστας Δουζίνας πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο συγγραφέας του βιβλίου με τον παραπάνω τίτλο.

Είναι ευχής έργο αυτή την περίοδο, που η διανόηση στην Ελλάδα η βουλιάζει η αδιαφορεί η κυρίως θεραπεύει τον νεοφιλελευθερισμό, ένας Διανοούμενος του βεληνεκούς του Δουζίνα, καταπιάνεται συνολικά με πολιτικά προβλήματα και ζητήματα τα οποία η σύγχρονη αριστερά η αρνείται να κοιτάξει η συνήθως κάνει ότι δεν τα βλέπει. Πολύ χαρακτηριστικά στο βιβλίο αναφέρεται.

 «…Σε αυτή τη μεταβατική περίοδο οι διανοούμενοι …γίνονται οι λούμπεν αστοί στην εποχή της παρακμής της…».

Πέρα από διαφορετικές απόψεις που πάντα υπάρχουν, πρόκειται για ένα σπονδυλωτό βιβλίο, που αξίζει και πρέπει να μελετηθεί και να προσεγγιστεί με κριτική σκέψη.

Σήμερα την εποχή της παγκοσμιοποίησης της ψηφιοποίησης του νεοφιλελευθερισμού, περισσότερο από ποτέ είναι η ώρα της αριστεράς. Η εποχή και η κοινωνία έχουν ανάγκη από προοδευτικές απαντήσεις που δυστυχώς έχουν αργήσει.

Από αυτή την σκοπιά η κριτική στην αριστερά είναι κατά την γνώμη μου και εύστοχη και διεισδυτική. « … η δική μας αριστερά δεν έχει ακόμη ισορροπήσει μεταξύ ενός δειλού ταξικού οικονομισμού και της εύκολης υπεράσπισης του φιλελεύθερου και δικαιωματικού ατομισμού. Αφήσαμε την θεωρία, μετατρέψαμε την κυβερνησιμότητα σε κυβερνητισμό…» καθώς διαβάζουμε σε άλλη σελίδα, «.. το πρόβλημα δεν είναι ότι έχουμε πολλή θεωρία και λίγη πράξη, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Πολλές αστοχίες ήταν αποτέλεσμα περιορισμένης θεωρητικής κατανόησης…» .

Ιδιαίτερα επιτυχημένη η ανάλυση πάνω στα σύγχρονα εργασιακά ζητήματα. 

Αυτό το κεφάλαιο και οι απαντήσεις που θα δοθούν άλλωστε, θα επικαθορίσουν το μέλλον της Ελληνικής κοινωνίας των Ευρωπαϊκών λαών. Η αριστερά η θα απαντήσει αποτελεσματικά η θα εξαφανιστεί, γιατί δεν θα χρειάζεται.

«…το συμβολικό επάγγελμα του νεοφιλελευθερισμού είναι ο ντελιβεράς. Η οικονομία των υπηρεσιών στηρίζεται σε μερική η εκ περιτροπής απασχόληση …η δια βίου μάθηση…προετοιμάζει εργαζόμενους χωρίς μονιμότητα, ώστε να χάνεται η υπερηφάνεια του επαγγέλματος η της τέχνης που οδηγούσε στις συνδικαλιστικές και πολιτικές συσσωματώσεις…» . πολύ σωστά στο κεφάλαιο αυτό ο κ Δουζίνας καταλήγει. « Οι τάξεις και η πάλη τους δεν καταργήθηκαν. Όμως η συνεχής αναφορά στο τέλος «της μεσαίας τάξης» (επινόημα της αμερικάνικης κοινωνιολογίας) αποτελεί έμμεση αναγνώριση του τέλους της σύνδεσης τάξης και πολιτικού κόμματος».

 Κεφάλαιο του βιβλίου ασχολείται με Το ζήτημα της ΕΕ των θεσμών, της δημοκρατίας, όπου διαπιστώνεται πως  «…Όλες οι αρχές του δημοκρατικού κοινοβουλευτισμού από τον διαχωρισμό των εξουσιών ως τη λογοδοσία και τη διαφάνεια της εκτελεστικής εξουσίας παραβιάζονται… ο νεοφιλελευθερισμός αφαιρεί συνεχώς αρμοδιότητες και ύλη από την πολιτική και το κοινοβούλιο και τις αναθέτει σε άλλους- δικαστήρια ανεξάρτητες αρχές τεχνοκράτες…» . Εύστοχες οι διαπιστώσεις για το κράτος τους δημόσιους υπαλλήλους καθώς «…το κράτος και το δίκαιο βρίσκονται απέναντι από την αριστερά ως προς το περιεχόμενο και την μορφή…» Επιτέλους μετά από 4 χρόνια διακυβέρνησης και ερασιτεχνισμού!?.

Το βιβλίο ακόμη και αν δεν δίνει τις σωστές απαντήσεις σε όλους και για όλα, πιστεύω πως βάζει ΤΑ ΣΩΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ. 

 Αυτό είναι το σημαντικό.

 Η αριστερά έχει χρέος απέναντι στην κοινωνία να τα συζητήσει και να απαντήσει. Αυτό είναι το πρώτο και πάνω στις απαντήσεις θα κτίσει την ενότητα και θα βρει την δύναμη της. Το σίγουρα πρόχειρο αυτό σημείωμα μπορώ να το τελειώσω με κάτι εξαιρετικό από τις σελίδες του βιβλίου.

«...δεν θα υπάρξει κάποια στιγμή που θα αναφωνήσουμε φτάσαμε πετύχαμε…ο ορίζοντας δεν είναι ούτε ουτοπία όυετ κάποιο καθεστώς που που το ξέρουμε από πριν…ο ορίζοντας υπάρχει εδώ και τώρα ενσωματωμένος σε κάθε σχέση σε κάθε αγώνα σε κάθε νίκη…»

                                                           χ. βανδώρος