"ΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ" (παρουσίαση στη κίνηση πολιτών Μεσοποταμία)

                                         ΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ του Μενέλαου Χαραλαμπίδη

  "...Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους..." (Χαλίλ Γκιμπράν).

Την παρουσίαση του εμβληματικού βιβλίου που με τόσο άρτιο τρόπο μας έδωσε ο Μενέλαος, τον περίμενα καιρό. Αιτία οι συνεχείς μετακινήσεις μου που δερν συνέπιπταν με την παρουσία του συγγραφέα στην Αθήνα φυσικά. Μέχρι που η δραστήρια κίνηση πολιτών ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ  στο Μοσχάτο, αποφάσισε χθές Πέμπτη να διοργανώσει εκδήλωση με τον συγγραφέα στον όμορφο κήπο όπου το στέκι της.

Τι ατυχία!!! Οι προγνώσεις για τον καιρό έδιναν βροχές και μάλιστα απογευματινές ώρες. Πράγματι το νερό άρχισε να πέφτει την καθορισμένη ώρα κάνοντας αβέβαιη την παρουσία σε μια ανοικτή εκδήλωση. Αλλά ευτυχώς. Σταμάτησε εγκαίρως. 

 Ο κήπος γέμισε πολίτες κάθε ηλικίας, διψασμένους για συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων.

Η εργασία του συγγραφέα είναι άξια θαυμασμού. Πάνω από 150.000 σελίδες διέτρεξε, προκειμένου να καταλήξει στο βιβλίο ευαγγέλιο των 400 σελίδων. Πρωτοποριακή μελέτη αν σκεφτούμε πως υπάρχουν άφθονα βιβλία για τους ήρωες και τις πράξεις της αντίστασης κατά των κατακτητών Ιταλών κ Γερμανών, αλλά ελάχιστα για τους Έλληνες συνεργάτες των φασιστωχιτλετικών. Φυσικά αφού οι κυβερνήσεις μετά την λήξη του πολέμου φρόντισαν να σβύσουν τα σημάδια της προδοσίας. Τα αρχεία η καταστράφηκαν η παρέμειναν ερμητικά κλειστα. Ανοιξαν κατά την περίοδο 2015-2019 για να εξαφανιστούν αμέσως μετά... Βλέπεται, στην Ελλάδα ανέβηκαν στην εξουσία όχι όσοι νίκησαν στον πόλεμο αλλά όσοι συνεργάστηκαν με τον κατακτητή.Και φυσικά δεν πρόκειται για ελάχιστα άτομα. Δυστυχώς ήταν πολλές δεκάδες χιλιάδες οι συνεργάτες των Γερμανών. Ελάχιστοι ήταν όσοι πέρασαν από δίκες μετά την απελευθέρωση και ακόμη λιγότεροι όσοι καταδικάστηκαν έστω στα χαρτιά χωρίς καν να φυλακιστούν. Ένα τεράστιο τραύμα στο σώμα της χώρας που ακόμη παράγει πόνο. Όλα στο όνομα του αντικομουνισμού. Συνεργασία οικονομική, πολιτική, στρατιωτική που στην πραγματικότητα αποτελεί την Ελληνική Κατοχή από Έλληνες στη χώρα μας. 

Στον ίδιο δρόμο η επίσημη ιστορία. Στον ίδιο δρόμο η εκπαίδευση. Η τελευταία είναι ολοφάνερο πως διαμέσου αυτής  στόχος της πολιτείας δεν είναι η γνώση, αλλά η δημιουργία ενοχικών και φοβικών προσωπικοτήτων.

Το βιβλίο είναι απαραίτητο να διαβαστεί και να συζητηθεί από όλους όσους δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό. 

Όχι για να "καταραστούμε " το παρελθόν, αλλά για να προετοιμάσουμε ένα μέλλον που αξίζει σε πολίτες. 

Μενέλαε Χαραλαμπίδη σε ευχαριστούμε για την εργασία σου Περιμένουμε την συνέχεια της.

 

Τα λυχναράκια του Σεπτεμβρίου

       

  Σεπτεμβρης και 47ο φεστιβάλ Δράμας

 Από το ανοιχτό παράθυρο

φυσάει μέσα ο Σεπτέμβριος

κ σβύνει 

το λυχναράκι 

του καλοκαιριού...(Γιάννης Τόλιας)

Μα πόσα λυχναράκια άραγε ανάβουν ώστε να αντικαταστήσουν αυτό του Αυγούστου κ του καλοκαιριού;

Για μένα και την όμορφη παρέα μας ένα δυνατό λυχνάρι ανάβει στη Βόρεια Ελλάδα. Στην μακρυνή κοντινή μαγική Θράκη, στην Δράμα. Ο Σεπτεμβριος είναι συνυφασμένος με το εκεί φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους. 

Με τις ανησυχίες τις αγωνίες τα ερωτηματικά αλλά και τις όποιες απαντήσεις μιας νέας γενιάς που με περιορισμένα οικονομικά εφόδια αλλά με πολλές σπουδές διάβασμα μελέτη επιμονή και θέληση ψάχνει και δημιουργεί. 

Στη Δράμα λοιπόν κάθε Σεπτέμβριο εδώ και 47 χρόνια, στην όμορφη δροσερή πόλη θα διαγωνιστούν οι νέοι δημιουργοί από την Ελλάδα, την Ευρώπη και άλλων χωρών.   Αυτοί οι νέοι δημιουργοί  δίνουν τον ξεχωριστό χαρακτήρα στο φεστιβάλ, καθώς οι ανησυχίες των νέων αποτυπωμένες στο πανί μπορούν και οραματίζονται το μέλλον με τον καλλίτερο τρόπο καθώς σαν νέοι τους ανήκει.

Εδώ και πολλά χρόνια λοιπόν αυτός είναι ο Σεπτέμβριος μου. 

Πόσο περισσότερο που πάντα συνδιάζεται με ανάλογες εξορμήσεις στην όμορφη φθινοπωρινή Θράκη.

Στα ατόφια πομακοχώρια με τους ταλαίπωρους κατοίκους - λιγοστούς πια- στις παραδοσιακές ταβέρνες τους στα τοπία της φύσης αλλά και στις πόλεις. Στις γιορτές στην Ξάνθη στο φυσικό ντεκόρ της Αγίας Βαρβάρας, στα οινοποιία της περιοχής, στις λαϊκές συνοικίες και στις λαϊκές των παραγωγών του μόχθου. Κ όχι μόνο.  Έχει δίκιο ο Ν. Καρούζος. 

Να μη λυπάσαι που πέφτουν τα φύλλα του Φθινοπώρου/ η δική σου τρυφερότητα θα τα φέρει και πάλι στα δένδρα/ δάκρυα μη χαλνάς όλοι ανήκουμε / στην ανάσταση.

Λοιπόν την Κυριακή στην τελετή λήξης του 47ου φεστιβάλ, η ταινία ΓΚΕΚΑΣ του Δημήτρη Μουτσιάκα βραβεύτηκε με το Χρυσό Διόνυσο. Η ταινία χρηματοδοτήθηκε και από την περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και γυρίστηκε στην Εύβοια. Αξιζε στο σύνολο της. Βραβεύτηκε και για το σενάριο και για την πράγματι πολύ καλή φωτογραφία. 

Βραβείο σκηνοθεσίας πήρε ο Γιώργος Φουρτούνης για την ταινία Mj. 

ΟΚΛΕ

Όσον αφορά το βραβείο της ΟΚΛΕ (Ομοσπονδία Κιν/κων Λεσχών Ελλάδας) δόθηκε στην Νικολέτα Λεούση για την ταινία ΑΣΚΟΠΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ.

Μέσα από το πρόγραμμα  ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ μπορούν σε διάφορες περιοχές και πόλεις να δούν πολίτες τις βραβευμένες ταινίες. Τον Οκτώβρη όπως κάθε φορά προβάλονται στην Αθήνα. Αξιζει η θέαση. 

 Υστερόγραφο.Θα ακολουθήσει Φωτογραφικό ρεπορτάζ από την περιοχή σύντομα.

 

Γ. Αρβανίτης κ Κιν/κη Λέσχη Ιτέας (Μια ζωή στο φως)

Γ. Αρβανίτης κ Λέσχη Ιτέας

 
 Ο φετινός Αύγουστος τελειωσε με τον ιδανικότερο τρόπο για την κινηματογραφική λέσχη της πόλης μας.

Την Παρασκευή το βράδυ, (30 Αυγούστου) στο Κυριακοπούλειο, έγινε ανακήρυξη του Γιώργου Αρβανίτη σε επίτιμο μέλος της κινηματογραφικής λέσχης Ιτέας- τιμής ένεκεν λόγω της μακρόχρονης προσφοράς του στον πολιτισμό, σαν ένας από τους σημαντικότερους διευθυντές φωτογραφίας, αλλά και για την ειδική σχέση φιλίας κ εκτίμησης με την λέσχη της πόλης μας. Το ίδιο και η συνοδοιπόρος του Αγγελική Αρβανίτη.

Είχαν προηγηθεί την Τετάρτη το βράδυ στο χώρο των καλοκαιρινών
προβολών, η παρουσίαση του βιβλίου - βιογραφία με τίτλο ΓΙΩΡΓΟΣ
ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟ ΦΩΣ που αποτυπώνει με την πένα της σπουδαίας
Ελισάβετ Χρονοπούλου το δύσκολο ξεκίνημα στη ζωή του πρωταγωνιστή,
αλλά και την επιμονή, την απέραντη αφοσίωση και ταύτιση του Γιώργου στην
τέχνη μέσα από την οποία κατέκτησε τον τίτλο του " ζωγράφου του φακού".

Ο Γιώργος, ένα μεγάλο κεφάλαιο για την Ελλάδα, τον πολιτισμό, ένας
διαπρεπής πλέον πρεσβευτής της χώρας ανά τον κόσμο με το «βάρος και το
ανεπανάληπτο ύψος» των 112 μέχρι τώρα συμμετοχών του σε ταινίες, με τις
δεκάδες συνεργασίες με διάσημους σκηνοθέτες και ηθοποιούς τιμά την λέσχη
Ιτέας με την τρίτη παρουσία του, σε μια μικρή περιφερειακή λέσχη.
Ξέρουμε ότι η φιλία η συνεργασία μας αλλά κυρίως η προσφορά του Γιώργου
θα συνεχιστεί. Έχει τόσα ακόμη να δώσει στη τέχνη και στην κοινωνία του
θεάματος.

Έχει τόσα ακόμη να πει να γράψει, να συζητήσει, να διδάξει. Το εμπεδώσαμε στην ομιλία του στην παρουσίαση του βιβλίου, τότε που όλοι μας κρεμαστήκαμε κυριολεκτικά από τα λεγόμενα του - ειδικά όταν ξεδίπλωσε αναμνήσεις από τις συνεργασίες του με συντελεστές ταινιών, ανατρέξτε ( https://youtu.be/4mtoGpHUhQM )  αλλά και στις μετά συζητήσεις. Περιμένουμε λοιπόν τη συνέχεια του βιβλίου...

Στο Κυριακοπούλειο την βράβευση του Γιώργου ακολούθησε η προβολή της
112 ης ταινίας του. Μιας ταινίας, βασισμένη στο βιβλίο του Μετίν Αρντιτί με τίτλο «το παιδί που μετρούσε τον κόσμο» σε σκηνοθεσία του Τάκη Κανδύλη και γυρισμένη στις
Σπέτσες.

Υστερόγραφο. Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου αυτοβιογραφίας του Γιώργου, έγινε στο πατάρι του ΙΑΝΟΥ στις 16 Απριλίου 2024 και υπάρχει ανάλογο άρθρο μου στο
παρόν site με τίτλο ΜΙΑ ΖΩΗ στο ΦΩΣ.