Η πόλη του απόλυτου Έρωτα λέγεται Βερόνα.

                   

ΣΤΗ ΒΕΡΟΝΑ πόλη του απόλυτου έρωτα

Για τον παραπάνω τίτλο της πόλης Βερόνα, φρόντισε αρχικά ο σημαντικότερος Άγγλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.

Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Ουσιαστικά λοιπόν η πόλη είναι «δική του» εδώ και αρκετούς αιώνες. Εκτός από την 18^η Μαΐου που για μία ημέρα έγινε η πόλη του Πάπα Φραγκίσκου. 

Εκεί στη μεγαλόπρεπη Αρένα της Βερόνα που στέκει σαν άλλο Κολοσσαίο από το 30 μχ διοργανώθηκε η ημερίδα «Αρένα της ειρήνης» όπου μπροστά σε 10-12 χιλιάδες ρωμαιοκαθολικούς, ο παλαιστίνιος που είχαν δολοφονήσει τον αδελφό του οι Ισραηλινοί στρατιώτες, αγκαλιάστηκε με τον ισραηλινό που έχασε τους γονείς του στην επίθεση της Χαμάς ( 7 Οκτωβρίου). 

Μα και οι παρεμβάσεις του Πάπα ήταν πολύ μπροστά σε σχέση με όλες τις πολιτικές δυνάμεις εξουσίας της Ευρώπης και όχι μόνο.

Όσο για την Βερόνα;

 

Ο Σαίξπηρ έδωσε την ώθηση με το αριστούργημα «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» αλλά είναι ο Δήμαρχος το μακρινό 1937 απότι διάβασα που εμπνεύστηκε όλο το σκηνικό. 

Ο Ουίλιαμ φυσικά ποτέ δεν επισκέφτηκε την περιοχή, αλλά και τα γεγονότα με το ερωτευμένο ζεύγος δεν υπήρξαν. 

Όμως ο δήμαρχος κατάλαβε την αξία και την υπεραξία της υπόθεσης και προσανατολίστηκε στο να δημιουργήσει μια τουριστική «κότα» που γεννάει από τότε συνεχώς χρυσά αυγά. 

Βρήκαν ένα σπίτι παραδοσιακό, αρχοντόσπιτο, πρόσθεσαν και το περίφημο μαρμάρινο μπαλκόνι στόλισαν τον κήπο κάτω από το μπαλκόνι με το άγαλμα της Ιουλιέτας και το καραβάνι πήρε το δρόμο του.  Χιλιάδες καθημερινά επισκέπτονται το μέρος, κάνουν ουρά για να φωτογραφηθούν στο μπαλκόνι αλλά και για κάτι ακόμη.

 Να χουφτώσουν το δεξί στήθος στο άγαλμα κάνοντας συγχρόνως μια ευχή αγάπης η οποία έτσι αποκτά εχέγγυα αλήθειας.  Δεν έχει σημασία τι πιστεύει κανείς.

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη και τον μύθο και την ευχή. Άλλωστε αν όλο αυτό το σκηνικό το δούμε σαν μέσο για να έρθουμε στην Βερόνα και να διακτινιστούμε στην λοιπή Εμίλια Ρομάνα, τότε ναι ΑΞΙΖΟΥΝ κ το σκηνικό και ο Μύθος που το περιβάλει. 

Αν ακόμη παρακινηθούμε να γνωρίσουμε τον θεατρικό συγγραφέα καλύτερα, ε, τότε πετύχαμε το τερπνόν μετα του ωφελίμου που μας έλεγαν οι δάσκαλοι μας. (φυσικά παρακάτω από το Casa di Giulietta ανακαλύπτουμε και το αντίστοιχο του Ρωμαίου. Τι όχι;)

Η Βερόνα είναι μια κούκλα. Μια πόλη με παλμό ζωντάνια και πάθος. Πραγματικά πόλη της επικοινωνίας της διασκέδασης της ομορφιάς. Ο Αδίγης (Αντιτζε) από τις Άλπεις παίρνει το νερό και το κυλάει μέσα στη Βερόνα μέχρι την Βενετία καμαρώνοντας γέφυρες και αξιοθέατα δίπλα στις όχθες του. Ιστορικές τοποθεσίες διαδέχονται η μία την άλλη όπως η arena di Verona, η Piazza delle Erbe, piazza dei signori, to Museo Castelvecchio , ο καθεδρικός ναός, ναός San Fermo Maggiore κτλ.

 Το google πλέον δίνει άφθονες πληροφορίες άρα οι δικές σημειώσεις περισσεύουν.

 Αυτό που με εντυπωσίασε είναι το χαρούμενο πλήθος. Οι γελαστές ουρές για παγωτά, η γαστριμαργική πανδαισία σε κάθε μεσαιωνικό και αναγεννησιακό στενό της πόλης, οι παρέες νέων μεγάλων μεγαλύτερων. Το αστείρευτο χαμόγελο όλων.

 Τελειώνοντας επισκεφτείτε όσοι πάτε 2-3 πολύ χαρακτηριστικά σημεία που νομίζω αξίζει να τα τιμήσουμε…

Την Gelateria Ponte Pietra,  το caffe Borsari αλλά κυρίως το μαγικό – για μένα- τo εστιατόριο LA TRADISION, για την ποιότητα και τις τιμές.  

 Αυτά τα λίγα. Για περισσότερα ταξιδεύετε.  Οι δρόμοι είναι ανοιχτοί.