ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - Ελλάδα μια ατέλειωτη παράγκα

                   

   ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - Ελλάδα μια ατέλειωτη παράγκα

Ο Οκτώβριος είναι ένας παράξενος μήνας. Οι μέρες του κουβαλάνε κάτι από τον Ιανό.

Στην πραγματικότητα είναι ο μήνας που σηματοδοτεί το Φθινόπωρο σαν μια από τις τέσσαρες εποχές. Κάθε   πρωί η φύση μυρίζει και διαφορετική εποχή . Ο ήλιος, το σύννεφο, η βροχή, ο αέρας εναλλάσσονται μαζί με τα χρώματα στην ανατολή και ειδικά στην δύση του ήλιου. Η αλλαγή στα φυλλώματα των δένδρων καθώς το δάσος προσμένει τον χειμώνα είναι εντυπωσιακή. Το Καφεκίτρινο στρώμα στα χωμάτινα μονοπάτια, συναγωνίζεται το πρασινο-χρυσοκίτρινο πάνω στα δένδρα καθώς οι λιγοστές αχτίδες του ήλιου διαπερνούν τα φυλλώματα.

 Το εορτολόγιο εμπλουτίζεται, καθώς τα καλοκαιρινά πανηγύρια συνυφασμένα με τα χωριάτικα ανταμώματα στον πλάτανο της μικρής πλατείας δίνουν την θέση τους στις ολονυχτίες στις περιφορές και στην έναρξη των πολλών ονομαστικών γιορτών στα σαλόνια των σπιτιών. Τα καυσόξυλα στοιβάζονται στην αυλή, καθώς το τζάκι ετοιμάζεται να τα υποδεχτεί. Τα πρώτα δίχτυα στρώνονται στον ελαιώνα και τα στέμφυλα « ωριμάζουν» περιμένοντας το καζάνιασα.

Στη θάλασσα ο μεγάλος Σιρόκος δοκιμάζει τις αντοχές μας αφήνοντας προς το παρόν τον διπρόσωπο Γαρμπή να παίζει με τις ανάγκες των ανθρώπων και ειδικά με τις αγροτικές τους ασχολίες.

Προχωράνε οι ώρες και εσύ που ξύπνησες πρωί, ξεγελιέσαι με τον ήλιο που διέλυσε τα σύννεφα, μετά το βραδινό ψιλοβρόχι, κατεβαίνεις και δροσίζεσαι στο ΞΙ στα Μανιά στα έρημα Λέπεδα. Μεσημεριάζει και έχεις γυρίζεις στην Άνοιξη. Πήρε να βραδιάζει και νατη η απογευματινή ψύχρα μαζί με τον μαΐστρο.

Ανοίγεις το ραδιόφωνο ταξιδεύοντας με μισάνοιχτο παράθυρο στο αυτοκίνητο, πέφτεις στις ειδήσεις του καιρού, στον Αρναούτογλου, μαθαίνεις πως τα πρώτα χιόνα άσπρισαν τον Μύτικα του Ολύμπου, το Γεροντόβραχο του Παρνασσού και τον Κόρακα των Βαρδουσίων. Φέρνεις στο νου σου τις εικόνες του χειμώνα, το 4Χ4 να ανεβαίνει περήφανο προς τον Προφήτη Ηλία πάνω από τον Αθ. Διάκο, στην Αρβανιτοράχη πάνω από τον Πανουργιά. Χαμογελάς καθώς σκέφτεσαι το γεμάτο τραπέζι με τα κοντοσούβλια και τα τσίπουρα στο ποτήρι. Η αναμονή αυτής της ώρας της γεμάτης θαλπωρή σε κάνει αισιόδοξο. Προς το παρών μετράς τις στιγμές μέσα στις μέρες και αναπολώντας φιλοσοφείς την ζωή. Οι φωτογραφίες της φύσης αλλάζουν, σαν τα κλικ του Σ. εναλλάσσονται ταχύτατα, σαν τα βλέφαρα που ανοιγοκλείνουν.

Πρόσεξε μόνο μην πέσεις στις ειδήσεις των τηλεοράσεων.

Τα νεύρα μου μέσα… Για την ακρίβεια σότι πωλείτε στην αγορά φταίει ο Πούτιν από την Μόσχα, για την τιμή της κιλοβατώρας η προηγούμενη κυβέρνηση, για τα 300 400 Δις ων ουκ έστι αριθμός χρέος που μας οδήγησαν στα μνημόνιο ε ναι φταίει η αριστερά. Ακόμη και για τα πρόσθετα χρέη των 3 τελευταίων χρόνων μάλλον φταίνε οι Κινέζοι από το Γιουχάν! Για το θάψιμο των ασφαλιστικών ταμείων μετά από το Βενιζέλειο PSI και την διαχρονική καταλήστευση των αποθεματικών τους από χρηματιστήρια και δομημένα ομόλογα  προφανώς φταίει ο νόμος Κατρούγκαλου! Το ότι ο νόμος έγινε πολύ αργότερα από την καταλήστευση τι μας ενοχλεί;. Γεννηθήκαν κάποιοι για το ψέμα αυτό ξέρουν και αυτό (θα) υπηρετούν.

Θα Κλείνουν ΟΛΑ ουσιαστικά τα πανεπιστημιακά τμήματα στις επαρχίες για να ανεβαίνουν τα κολλέγια αλλά θα φταίει ο Κωστοπαναγιώτου που έφερε τα 2 τμήματα στην Άμφισσα και οι της Φωκίδας άριστοι έβαλαν τον οβολό τους στο σύνολο τους ώστε να αποβυθίσουν την ίδη βυθισμένη περιοχή. Όσο για την τάξη και ηθική; Οι απαντήσεις επαφίενται στο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας, όπως και οι 33.000 νεκροί στον Μητσοτάκη, στον Πλεύρη, και στον άρχοντα  οφφικίαλο. Ρε δεν πάτε από κει που ήρθατε.

Άραγε υπάρχει λόγος να στενοχωριόμαστε φθινοπωριάτικα;

Τα κλείνεις λοιπόν όλα. Τις ειδήσεις ΤΟΥΣ τις ξεχνάς. 

Ειδήσεις ΜΑΣ λέω να  είναι η ταλαιπωρία του γέροντα με την πενιχρή σύνταξη, τα απανωτά εργατικά ατυχήματα – δολοφονίες (όπως στην στοά του 51), τα κατορθώματα στα Σεπόλια τα άδεια νοσοκομεία από προσωπικό, η αρπαγή των περιουσιών από τις τράπεζες και τα αδέλφια τους τα Funds, τα δις αναθέσεις στους κολλητούς, οι αγώνες που δειλά ξεπηδάνε.

Αισιοδοξώ.στην ΕΛΛΑΔΑ ατέλειωτη Παράγκα.

 Έχω ποτάμια στο μυαλό/δέντρα δίχως φύλλα
Βγάζω το κεφάλι από το νερό/κι όταν πνιγώ θα γίνω πάλι ρίζα... (ευθυμιάδης)