ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

 Στις 23 Ιουνίου 2015 πέθανε ο γιατρός ο αντιστασιακός ο αριστερός ποιητής. Ο Μανώλης Αναγνωστάκης. Δεν πρόκειται να γράψω πολλά. Τα περισσότερα γράφηκαν χθές στο διαδίκτυο. Η ζωή του ξεδιπλώθηκε σε κοινή θέα αλλού λιγότερο και αλλού με κάθε λεπτομέρεια.

Διάβασα ξαναδιάβασα με συγκίνηση είναι αλήθεια αρκετά. Άλλωστε πάντα ψάχνω το βιβλίο και τα γραφτά του. Ποιο πολύ στέκομαι στην μεγάληπερίοδο της σιωπής του.

Όμως χθές έπιασα τον εαυτό μου να αποζητά δύο δημιουργίες του. Έβαλα και ξανάκουσα την Ζορμπαλά το μελοποιηθές από Μίκη Θεοδωράκη "ΔΡΟΜΟΙ ΠΑΛΙΟΙ" , κ μετά ξαναδιάβασα το εμβληματικό

«Επιτύμβιον»

Πέθανες – κι έγινες και συ: ο καλός.

Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,

εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.

Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το ‘ξερα τι κάθαρμα ήσουν,

τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.

Κοιμού εν ειρήνη δε θα ‘ρθω την ησυχία σου να ταράξω.

(Εγώ μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω

πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο).

Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,

ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Δε θα ‘σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.

 

 (Το ποίημα ανήκει στην ποιητική συλλογή Ο Στόχος (1970), που περιέχει ποιήματα γραμμένα στην περίοδο της δικτατορίας (1967-1974).)