Σαν σήμερα Μανώλης Αναγνωστάκης

 

23/6/2005 Σαν Σήμερα

Την ημερομηνία αυτή, ο ποιητής και γιατρός στο επάγγελμα ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ πήρε τον δρόμο του θανάτου.

Δεν βρίσκω πως κάτι περισσότερο πρέπει να πούμε από το να θυμηθούμε όλα όσα μας έχει γραφτά παραδώσει. Μάλλον για κάτι περισσότερο αρκεί και το βιογραφικό του.

Πιστεύω, είμαι σίγουρος πως ο Μ. Αναγνωστάκης τα έχει πει ΟΛΑ μέσα από τα ποιήματα του. Ο Αναγνωστάκης ανήκει σ’ αυτούς που λένε ξεκάθαρα τη γνώμη τους. Είναι ο ποιητής που έκανε πράξη το «Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις, Να μην τις παίρνει ο άνεμος», γιατί Έχουμε πόλεμο και εγώ θα πολεμήσω.

 Μελοποιήθηκε από κορυφαίους συνθέτες και τραγουδιέται παντού. Από παρέες, σε συναυλίες, σε ταβέρνες σε χαρές σε λύπες, σε νίκες και ήττες του μαζικού κινήματος.

Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει

θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά

και θα 'ρθεις να σφίξεις τα χέρια μου

παλιέ μου φίλε

Κι ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσεις

μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου

κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη,

πικραμένη σου μνήμη

Κάποιο τρένο, τη νύχτα, σφυρίζοντας,

ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο

θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας

και τα όνειρά μας

Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες

μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περισσότερο

από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου

παλιέ μου φίλε

 

Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που σου 'κλειναν την πόρτα

μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο

να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που γέμιζαν τις ταβέρνες

και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια

κάθε βράδυ

και τώρα τα ξανασπάζουν

όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη

και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν

και τώρα σε λοιδορούν

γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.