ΟΤΑΝ ο ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ συνάντησε τους ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΥΣ του ΑΣΤΕΡΑ ΙΤΕΑΣ

Ο ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ στην Ιτέα και οι ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΙ του ΑΣΤΕΡΑ ΙΤΕΑΣ

Το ποδόσφαιρο, είπε ο Αλφ Γκαρνετ, είναι το μπαλέτο της εργατικής τάξης.

Μετά από αυτό δικαιούμαστε απόλυτα να συμπληρώσουμε, ότι ο Μαραντόνα είναι ο «ΑΓΡΙΟΣ ΚΥΚΝΟΣ» του.

Την Τετάρτη 22 Ιουλίου, η Κινηματογραφική Λέσχη Ιτέας και οι Παλαίμαχοι του Αστέρα της πόλης, απολαύσαμε την διάσημη ταινία για τον πιο διάσημο ποδοσφαιριστή και αθλητή των τελευταίων 50 χρόνων, του θρυλικού Πίμπο Ντ όρο.

Στον γνωστό καλοκαιρινό χώρο της Μαρίνας , 10δες φίλοι, πολίτες της περιοχής, χειροκρότησαν άλλη μια φορά έναν πολύ μεγάλο αθλητή, προβληματιστήκαμε από την κοινωνική διάσταση του όλου θέματος «ποδόσφαιρο και αθλητισμός» θαυμάσαμε το ταλέντο, τις αντοχές, αλλά και την θλίψη, που κυριαρχεί μαζί με όλες τις συνέπειες «όταν σβήνουν τα φώτα της σκηνής».

Ο Μαραντόνα ήταν κάτι πολύ πάνω από ένας ποδοσφαιριστής.

Ήταν ένας ημίθεος με την μπάλα στα πόδια.

Ο ιδανικός «αλήτης». Ευθύς, απρόβλεπτος, περιζήτητος, αυτοκαταστροφικός.

Ο άνθρωπος που μελοποίησε ποίηση σε μουσική αρμονία στο ποδοσφαιρικό πεντάγραμμο.

Ο Θνητός μιας παραγκούπολης του Λατινικής Αμερικής, που έγινε ημίθεος γιατί η ευτυχία για αυτόν ήταν να παίζει για τον εαυτό του, για την καύλα του.

Ο Μαραντόνα ευτύχησε να ενσαρκώσει την εκδίκηση του ταπεινωμένου λόγω Φώκλαντ, Αργεντίνικου λαού, στην επική μάχη εναντίον της Αγγλίας. 

Που είχε όμως και την ατυχία να γίνει γρήγορα, μηχανή θεάματος, εξάρτημα σίγουρα σπουδαίο, αλλά εξάρτημα μιας αδυσώπητης μηχανής εμπορευματοποίησης του αθλητισμού, που στο τέλος τον σύνθλιψε, αφού πρώτα ο ίδιος, προσπαθώντας να διευρύνει τα όρια του, εισέδυσε στην περιοχή του χάους της κοκαΐνης…

ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΙ ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΑ;

Μετά την προβολή είχαν φροντίσει να μετατραπεί ο χώρος  σε εκδήλωση χαράς και χαμόγελου.

Γιατί ακριβώς αυτό είναι το νόημα του αθλητισμού. Μια ιστορία στη σκιά και στο φώς, όπως έγραψε ο μεγάλος Γκαλεάνο. Μια ιστορία που ξανακάνει  τον μεγάλο σε ηλικία, παιδί στην αλάνα του χωριού του, την ίδια ώρα που το Γκόλ γίνεται ο ομαδικός οργασμός της ομάδας, και η μπάλα η πόρνη της ιστορίας…

Ο μεγάλος Ντι Στέφανο στην είσοδο του σπιτιού του έστησε μια μπρούτζινη μπάλα και έγραψε «σε ευχαριστώ παλιοκόριτσο».

Ευχαριστούμε τους Παλαίμαχους του Αστέρα. Αξίζει με χίλια η προσπάθεια τους, και για την πόλη και για τον αθλητισμό της περιοχής. Βλέποντας τους να συνομιλούν , να χειρονομούν να γελούν, να θυμούνται, να συντονίζονται σαν ομάδα, σκέφτομαι πόσο δίκιο έχει ο διανοητής που έγραψε πως ποδόσφαιρο είναι το βασίλειο της ανθρώπινης συντροφικότητας ασκούμενης σε ελεύθερο χώρο.

Απόψε Παρασκευή 24 Ιουλίου στον γνωστό χώρο θα παιχτεί η ίδια ταινία. 

Ο Μαραντόνα στην Ιτέα άλλη μια φορά.