Εν έτει 2022 ανακαλύφθηκε ότι οι Ιταλοί μάς παίρνουν χύμα το ελαιόλαδό μας!

Με τον παραπάνω τίτλο δημοσιεύουμε άρθρο του Β. Ζαμπούνη από το olivenews.gr Τελικά φαίνεται να μην κάνει καλό το «σε όλα έχουμε δίκιο». Το συνεχές παράπονο των κατατρεγμένων που οι άλλοι μας φταίνε. Όσοι το διαβάσουμε ας σταθούμε με προσοχή στην παράγραφο (3). Η Κατεργαριά ποτέ δεν έφερε θετικά αποτελέσματα μακροπρόθεσμα. Φυσικά κάποιοι πονηροί εμπόροι,(ΣΕΒΙΤΕΛ), καλλιεργητές, δήθεν συνεταιριστές (ΣΑΣΙΤΕΛ), αλλά κυρίως πολιτευτές – από τους άφθονους δυστυχώς που έχει παραγωγή η Ελλάδα, γελάνε κάτω από τα μουστάκια τους. Στο χέρι των πολλών είναι όμως να κάνουμε ώστε να τους κοπεί το χαμόγελο και να μεταναστεύσει στα χείλη αυτών που πρέπει…

Εν έτει 2022 ανακαλύφθηκε ότι οι Ιταλοί μάς παίρνουν χύμα το ελαιόλαδό μας!

Με σημείο εκκίνησης την έκθεση του Γραφείου ΟΕΥ Μιλάνου για την ιταλική αγορά ελαιολάδου άρχισαν να γράφονται διάφορες βαθυστόχαστες αναλύσεις που εν έτει 2022 ανακαλύπτουν -ξαναζεσταίνοντας- την παλιά μπαγιάτικη σούπα: ότι οι Ιταλοί μας παίρνουν το ελαιόλαδό μας χύμα, κι έτσι χάνουμε τη σχετική υπεραξία της επώνυμης τυποποίησης. Επειδή αυτά γράφονται από έμπειρους δημοσιογράφους και αναπαράγονται σε κατ’ εξοχήν ελαιοπαραγωγές περιοχές θα αρκεστώ σε λίγες ερωτήσεις. “Πολλά ήταν τα λόγια που είπαμε ως εδώ, ας πούμε και μια αλήθεια να πέσει στο νερό”, που τραγούδαγε και ο παλιός Νιόνιος. Λοιπόν:

   1. Ποιος εμπόδισε τους Έλληνες από τη δεκαετία του ’80 να τυποποιήσουν και να εξάγουν το ελαιόλαδό τους (μας) ιδίως τότε που ο ισπανικός “γίγαντας” ήταν ακόμη στα σπάργανα;

    2. Γιατί η Ελλάδα έκανε μηδενική χρήση, αξιοποίηση, της ενίσχυσης (επιδότησης) που έδινε η Ε.Ε. για την τυποποίηση και εξαγωγή σε αγορές 3ων χωρών με υψηλές τιμές (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Αυστραλία κ.λπ.);

  3. Η άλλη ενίσχυση (στην κατανάλωση) που επιδοτούσε αδιακρίτως την τυποποίηση/ συσκευασία έως και 5 λίτρα και στο εσωτερικό, βοήθησε ή χαντάκωσε την ελληνική βιομηχανία εμφιάλωσης; Πώς έγινε και οι πληθωριστικές δηλώσεις 180 χιλ. τόνων, εκ των οποίων οι 160 περίπου ανήκαν στον ΣΕΒΙΤΕΛ και μόνο οι 20-25 στον συνεταιριστικό ΣΑΣΟΤΕ, επί 135 δρχ. το κιλό (υπολογίστε δισεκατομμύρια…) όταν καταργήθηκε η επιδότηση ξεφούσκωσαν στους 40-50 χιλ. σημερινούς τόνους. Αυτό το “τσουνάμι” αθέμιτου ανταγωνισμού και “πανωγραψιμάτων” οφελούσε την ελληνική ελαιοκομία ή άφησε πίσω της συντρίμμια από τα οποία δε μπορεί να συνέλθει;

4.    Πόσο αξιοποιήθηκαν τα άλλα εκατομμύρια των εκστρατειών προώθησης της κατανάλωσης; Πώς γίνεται μετά την εκτέλεση ενός προγράμματος να μειώνονται οι ελληνικές εξαγωγές; Το σκάνδαλο του ΣΕΒΙΤΕΛ με την έκθεση-καταπέλτη της OLAF (Υπηρεσία της Ε.Ε. κατά της απάτης) βρίσκεται εν εξελίξει στον Οικονομικό εισαγγελέα. Έχουν δημοσιευτεί αρκετές πληροφορίες στον ελληνικό Τύπο, θα μπορούσαν οι καλοί συνάδελφοι να κάνουν ρεπορτάζ ερευνητικής δημοσιογραφίας.

 5.   Γιατί σε κάποιους “ιδιωτικούς” (κερδοσκοπικούς) διαγωνισμούς με πληθωρισμό εκατοντάδων-χιλιάδων βραβείων οι ελληνικές συμμετοχές κατακτούν πληθώρα, εκατοντάδων βραβείων, ενώ στον Mario Solinas του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιοκομίας (IOC), οι ελληνικές βραβεύσεις είναι με το σταγονόμετρο και διαχρονικά μειώνονται;

 6.   Η υπερήφανη άποψη ότι το ελληνικό ελαιόλαδο είναι ποιοτικά το καλύτερο σε ποια αντικειμενικά δεδομένα βασίζεται;

 7.   Τελευταίο και κρίσιμο. Η Ελλάδα είναι πλεονασματική κατά 140 χιλ. τόνους εκ των οποίων τους 100 χιλ. περίπου απορροφά “χύμα” η Ιταλία. Μπορεί να διανοηθεί κανείς/καμία τι θα συνέβαινε εάν υπήρχε τυχόν φραγμός στην Αδριατική και τι επιπτώσεις θα είχε στην εσωτερική αγορά και στο εισόδημα των παραγωγών;