Ταξίδι στην Ιταλία 4ο μέρος

 

Ταξίδι στην  Ιταλία – ΜΠΟΛΟΝΙΑ

Νομίζω στην ταινία «Ληστεία αλά ιταλικά», ειπώθηκε ο περίφημος διάλογος, ανάμεσα στον γκάγκστερ και τον επιστήμονα ο οποίος θα αναλάμβανε τον σχεδιασμό της μεγάλης κλοπής, έναντι της ικανοποίησης του απίθανου πάθους του να συνευρίσκεται με όσο το δυνατόν ποιο χονδρές  πολύ χονδρές γυναίκες.

Καλά τι βρίσκετε στις χονδρές, ρωτά ο γκάνγκστερ , για να πάρει την απάντηση..,

– Μεγάλη η ηδονή της σαρκός. Και όσο μεγαλύτερη η σάρκα τόσο μεγαλύτερη και η ηδονή!».

Η Μπολόνια λοιπόν είναι η πόλη εκείνη που ένα από τα τρία παρατσούκλια της και μάλλον το καλύτερο είναι ακριβώς η λέξη LA GRASSA δηλ η χοντρή. Πράγματι η ηδονή της χοντρής Μπολόνιας είναι απερίγραπτη. Ο παράδεισος του φαγητού.

Προσοχή. Του καλού φαγητού.

Tortellini en brodo, tagliatelle al ragu, cotoletta alla Bolognese συνοδευόμενα με άριστης ποιότητας κρασιά σαν τα  PIGNOLETTO, SANGIOVESE,  LAMBRUSKO είναι μικρές μεγάλες απολαύσεις οι οποίες στα μεσαιωνικά στενά της πόλης δίπλα σε πύργους κ μέσα σε κλειστή αγορά, κ κάτω από τα 60 χιλιόμετρα στοών και τοξοτών διαδρόμων, θα μας δώσουν την χαρά της ικανοποίησης συνδυασμού αισθήσεων. Η πόλη ζει στον παλμό της ιταλικής κουζίνας, με όλες τις αισθήσεις του ντόπιου και του τουρίστα να παίρνουν «το μερτικό τους από την χαρά».

Να μην ξεχάσουμε τα άλλα δύο ονόματα της πόλης.   La Rossa και La Dotta. Η κόκκινη και η διανοούμενη!  Κόκκινη από το χρώμα των κεραμιδιών και τις αριστερές προτιμήσεις των κατοίκων, και διανοούμενη γιατί το πανεπιστήμιο της ξεκίνησε από το 1088, πρώτο στην Ευρώπη. Στις αίθουσές του κάθισαν ένας Δάντης, ένας Μαρκόνι, ένας Κοπέρνικος. Σήμερα δε θαυμάζουμε την πρωτοπόρα αίθουσα ανατομίας.

Μα αν κοιτάξουμε τους 24 πύργους που ακόμη υψώνονται, με «μπροστάρηδες» τους Ασινέλι και Γκορισέντα,  μπορούμε να προσθέσουμε ακόμη ένα όνομα. Λοιπόν είναι και η πόλη των πύργων.  Η Πίζα έχει το όνομα αλλά η Μπολόνια την χάρη. 

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην χοντρή.

Η πόλη είναι γεμάτη μικρές ταβέρνες osteria οι οποίες είναι ακολούθως γεμάτες καλά τυριά, καλύτερα αλλαντικά και φυσικά θεϊκά κρασιά. Όλα αυτά δίπλα σου καθώς περιδιαβαίνεις στο κέντρο της πόλης. Καθώς βρίσκεσαι υπό τον λαβύρινθο των PORTICI δηλ των ατέλειωτων στοών. Κοιτάς και αναρωτιέσαι ποιο το καλύτερο μαγαζί, σε ποιο πάγκο να ακουμπήσεις . Όλα είναι όμορφα! Η παλιά πόλη, η μεγαλύτερη απ’ ότι λέγεται παλιά πόλη στον πλανήτη σε μαγεύει.

Και Τι ωραίες συνήθειες που ανακαλύπτεις!!!

Λοιπόν Aperitivo! Ανοίγει λένε την όρεξη πριν το κυρίως .

Μεταξύ 7 και 9 το απόγευμα σαν προοίμιο του δείπνου ξεκινά ένα μικρό γεύμα που συνοδεύεται από ένα ποτήρι κρασί σε κοκτέιλ συνήθως με βάση το  καμπάρι , ή το aperol, με σόδα και πάγο και μια φέτα πορτοκάλι . Ονομασίες όπως  Negroni Aperol,  aperol spritz, σε ποτήρι οίνου με μια φέτα πορτοκάλι και πολύ πάγο.  Μυστικές συνταγές 100δων χρόνων, γεύση ελαφρώς πικρή, μικρή ποσότητα αλκοόλ συνοδεύουν  κρύα πιάτα μορταδέλας, σκληρά τυριά ακόμη και κρύα ζυμαρικά.

Στα φοιτητικά στέκια η διαδικασία είναι ιεροτελεστία και οι τιμές ανάλογα χαμηλές. Μπολόνια ένα απέραντο μπαρ, χαρούμενων ανθρώπων. Μια μεσαιωνική πόλη υπόδειγμα . Οι βιτρίνες μαγνητίζουν.  Αρχόντισσα.

Κοιτάζω τα μαγαζιά μόδας. Ίδιες φίρμες με εδώ αλλά.. καμία σχέση. Όλα χορεύουν στον ρυθμό μιας απέραντης κομψότητας. Μιας άλλης αρχοντιάς. 

Όσο για τα σημεία ενδιαφέροντος;  Εύκολα προσβάσιμα.

 Η κεντρική πλατεία λέγεται piazza maggiore, και ο ναός πάνω της  Σαν Πετρονιο. Τι ναός!. 132 μέτρα μήκος 60 πλάτος 45 ύψος.

Θέλησαν να τα βάλλουν, να ξεπεράσουν,   τον Άγιο Πέτρο της Ρώμης! Αλλά ο Πάπας τους έκοψε το βήχα και ο ναός δεν τέλειωσε ποτέ. Παραδίπλα το δημαρχείο μουσείο της πόλης η δημοτική βιβλιοθήκη Σαλαμπόρσα, το σιντριβάνι του Ποσειδώνα με τις 4 μορφές που αντιπροσωπεύουν τα 4 ποτάμια Νείλο Αμαζόνιο Δούναβη και Γάγγη. Λέγεται δε ότι η τρίαινα του Ποσειδώνα έδωσε την ιδέα για το σήμα της Μαζεράτι.   300 μέτρα παρακάτω οι διάσημοι πύργοι της Μπολόνιας.

To παρεκκλήσι Bentivoglio γεμάτο έργα τέχνης. Και το Το πανεπιστήμιο.

Νεολαία στα σκαλάκια πλανόδιοι μουσικοί, ψάξτε που θα ευχαριστηθείτε το πιάτο σας. Για παγωτό το μαγαζί λέγεται OGGI GELATO, όσο για τον καφέ, παντού είναι φτηνός σχετικά και καλής ποιότητας. Επισκέφτηκα αρκετά μαγαζιά αλλά θα δώσω μόνο 1-2 διευθυνσεις.

Περιπλανώμενος στο κέντρο, μετά από καμιά δεκαριά και βάλε χιλιόμετρα σταμάτησα τυχαία για καφέ. Ο Αποστόλης λοιπόν  με καταγωγή από Μάνη, εργάζεται στο GILBERT στην piazza San Martino.

αιθουσα ανατομίας

Να πάτε. Αξίζει. Για πρωινό καφέ κτλ στο εύηχο; PAPPARE, και στο φοιτητικό LAB 16 στη Via Zamboni  το απόγευμα. Ψάξτε καθίστε δοκιμάστε. Λίγο από πολλά, και ετοιμαστείτε να ξαναπάτε.

Αξίζει

Στο ΑΓΡΙΝΙΟ για το 37ο συνέδριο των Κιν/κων Λεσχών

       

  Από τον Νέο στον Συγχρονο Ελληνικο Κινηματογράφο, στο 37ο συνέδριο ΟΚΛΕ

Από την Παρασκευή 14, έως και την Κυριακή 16 Ιουνίου, παραβρεθήκαμε εκ μέρους της Λέσχης Ιτέας στο Αγρίνιο, όπου μαζί με δεκάδες σινεφίλ από λέσχες και μή της Ελλάδας ζήσαμε ακόμη μία χρονιά γεμάτη κινηματογράφο, ομιλίες σχετικές με την τέχνη και την σύνδεση της με την καθημερινότητα, αλλά συγχρόνως περιηγηθήκαμε την μοντέρνα πλέον πόλη του Αγρινίου, με το πράγματι  όμορφο πλακοστρωμένο κεντρο της. 

Τέλος μείναμε έκπληκτοι μπορώ να πώ από τους "κρυμένους" και προς εξερεύνηση για πολλούς εξ ημών θησαυρούς της περιοχής. Μια περιοχή πλούσια σε νερά, λίμνες, καλλιέργειες, ορεινό όγκο πανέμορφο, χωριά παραλίες αλλά πάνω απόλα ΣΠΑΝΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΥΜΑΤΑ και τόπους.

Το συνέδριο της ΟΚΛΕ, πραγματοποιήθηκε στους δύο δημοτικούς κινηματογράφους , τον χειμερινό "ΑΝΕΣΙΣ", και τον πανέμορφο θερινό "ΕΛΛΗΝΙΣ" (ίσως από τους ωραιότερους στην Ελλάδα).

Γνωστοί διανοητές και δημιουργοί,  με πολλά χιλιόμετρα στο χώρο της τέχνης και του κινηματογράφου πλαισίωσαν τις εκδηλώσεις δίνοντας μια άλλη διάσταση σε αυτό που λέμε κοινωνία - πολιτισμός.

Ο κριτικός διανοούμενος Νίνος Φενέκ Μικελίδης ένας έφηβος 88 χρονών, καθήλωσε τους θεατές αναπολώντας σελίδες από την απέραντη καριέρα του στο χώρο. Ο Γιάννης Σολδάτος, ο Χρήστος Σκυλλάκος, η ιφιγένεια Καλαντζή, ο Στάθης Βαλούχος συγραφείς, κριτικοί κινηματογράφου, τοποθετήθηκαν εξήγησαν απάντησαν σε απορίες. 

Ξεχωριστή η παρουσία του σκηνοθέτη Τώνη Λυκουρέση τόσο στην ομιλία του όσο και μέσα από την ταινία του Η ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟΥΣΑ (1978) αλλά και την ματιά του Αχιλλέα Κυριακίδη. 

Ο γραφίστας Δημήτρης Αρβανίτης, είναι μια διεθνής προσωπικότητα για τον οποίο μίλησαν ο σκηνοθέτης Σταύρος Ψυλλάκης και ο πρώην Πρύτανης της Ανωτάτης σχολής Καλών Τεχνών, ο Πάνος Χαραλάμπους.

Ειδική αναφορά σε δύο πρόσωπα .

Στην φίλη της Λέσχης Ιτέας, την πανεπιστημιακό Χρυσάνθη Σωτηροπούλου, και στην ψυχή της όλης διοργάνωσης για άλλη μια χρονιά, τον πρόεδρο της ΟΚΛΕ Δημήτρη Καλαντίδη. 

Η αποτίμηση του τρήμερου θα ήταν λειψή αν δεν ανέφερα τουλάχιστον δύο ακόμη σημεία.

 Την επίσκεψη στο μουσείο ΘΕΡΜΟΥ, η οποία μας έβαλε στην αξία του νομού από αρχαιολογικής άποψης και δεύτερο την ολοκλήρωση από μένα με το TERRANO και της τρίτης εναλλαχτικής καταπληκτικής διάσχισης από Θέρμο σε γέφυρα Μπανια!

Τα ευχαριστήρια σε όλους όσους
συνετέλεσαν στην άψογη διοργάνωση του 37ου συνεδρίου δηλ στο δήμαρχο της πόλης (Γ. Παπαναστασίου) στην ομάδα της Λέσχης Αγρινίου και φυσικά στην ΟΚΛΕ.

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ στην ΙΤΑΛΙΑ (μέρος 3ο)

 Αναγκαστικά σταματήσαμε την δημοσίευση "λόγω εκλογών" . Τώρα συνεχίζουμε στο τρίτο μέρος. Ελπίζουμε να το τελειώσω με ένα ακόμη κείμενο. Γιατί τα γράφω;. Μα για όσους ενδιαφέρονται και σε τελευταία ανάλυση για να τα θυμάμαι όταν δεν θα μπορώ να ταξιδεύω...

Πάντοβα, Ωδή στον Giotto… Μάντοβα, Dynasty Gonzaga… Πάρμα. Περνάμε καλά για καφέ στη Μόντενα…

Συνήθως οι περισσότεροι ταξιδιώτες της βόρειας Ιταλίας, αρκούνται στη Βενετία, στη Φλωρεντία, στο Μιλάνο και αν περισσεύει χρόνος άντε και καμιά Πίζα ή Σιένα. Οι πόλεις του τίτλου περνάνε απαρατήρητες. Θα πέρναγαν και από εμένα αν δεν φρόντιζε η Ουνέσκο να εντάξει κάποιες από αυτές στα  μνημεία παγκόσμιας Κληρονομιάς. Αλήθεια πόσα αγνοούμε!

 Μάντοβα και Πάντοβα. Διαμαντάκια στη περιοχή πέριξ Βενετίας Μιλάνου Μπολόνιας. Πάρμα γαστριμαργικός παράδεισος, Μοντένα η πόλη των FERRARI.

Στο περίφημο παρεκκλήσι Σκροβένι στην Πάντοβα, είχαμε κλείσει να επισκεφτούμε ημέρα Σάββατο στις 8 το βράδυ για ένα και μόνο τέταρτο της ώρας!!!

Το παρεκκλήσι δικαίως είναι διάσημο καθώς το έχει διακοσμήσει ο GIOTTO. Η επίσκεψη γίνεται μετά από κράτηση, μέσα από μικρά γκρουπ, και  πριν την είσοδο στο ναό γίνεται ενημέρωση σχετικά με την ιστορία του χώρου και τις συνθήκες συντήρησης.

Ο Τζιόττο είναι ο πρώτος των μεγάλων καλλιτεχνών που όρισαν την ιταλική Αναγέννηση. «Άλλαξε την τέχνη της ζωγραφικής» φέρνοντας την κοντά στην πραγματικότητα. «…έκανε μια αποφασιστική ρήξη με το …βυζαντινό ύφος κ έφερε στη ζωή τη μεγάλη τέχνη της ζωγραφικής …εισάγοντας την τεχνική του να σχεδιάζει κανείς με ακρίβεια από τη ζωή, που είχε παραμεληθεί για πάνω από 200 χρόνια» (G. Vasari).

 Η διακόσμηση του ναού ολοκληρώθηκε το 1305 απεικονίζει δε τις ζωές της Παναγίας κ του Χριστού. Το παρεκκλήσι περιλαμβάνει ένα κύκλο 39 τοιχογραφιών, ένα τοίχο με την καθολική κρίση και ένα διακοσμητικό που «παίζει» με τις κακίες και τις αρετές, που φαίνονται σαν γλυπτά σε μάρμαρο. Ανάμεσα στα παραπάνω ξεχωριστή θέση κατέχει το διάσημο φιλί του Ιούδα στο Χριστό. Το 2021 το Scrovegni ανακηρύχτηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

Το Παλάτσο ντέλα Ρατζόνε ένα ακόμη στολίδι στη Πάντοβα. Η αναπαράσταση του εκκρεμούς του Φουκώ, το ξύλινο άλογο αντίγραφο του Ντονατέλλο, η πέτρα της ντροπής, η ξύλινη οροφή σαν ένα αναποδογυρισμένο κύτος πλοίου,  η σκεπαστή αγορά, οι τοιχογραφίες, αντίγραφα έργων του Giotto. Όσο για το μέγεθος της κεντρικής αίθουσας;. Η μεγαλύτερη στην Ευρώπη. Στη μονή της Αγίας Ιουστίνης θα βρούμε εικόνα της Παναγίας από Κων/λη και τον τάφο του ευαγγελιστή Λουκά.

Ο ναός του Αγ. Αντωνίου του 1232 με 8 τρούλους και 2 καμπαναριά.

Αυτός ο άγιος είναι διαφορετικός από τον Αντώνιο των ορθοδόξων. Πρόκειται για πορτογάλο Φραγκισκανό μοναχό που γεννήθηκε το 1195. Είναι πολύ αγαπητός άγιος και προστάτης της Πάντοβα. Στην όμορφη εκκλησία «του» υπάρχει ο τάφος του, κομμάτια του μανδύα του και αν έχετε τον Θεό σας, η γλώσσα του που ανακαλύφθηκε 100 κοντά χρόνια μετά το θάνατο του (!) καθώς και τρίχες(!), λίγο δέρμα(!) και μέρος της γνάθου του. Όλα αυτά σε θήκες πνιγμένες στο χρυσό!

 Θεωρείται θαυματουργός αλλά κάποιοι μαφιόζοι έκλεψαν πριν 30 χρόνια περίπου τη γλώσσα και ζήτησαν λύτρα. Φυσικά μετά από παρέμβαση των Καπο  της ΚΟΖΑ ΝΟΣΤΡΑ επεστράφη η άγια γλώσσα χαρητι θεια?

Θα σταματήσουμε στην ελλειπτική πλατεία των 89 στρεμμάτων!!! που χαρακτηρίζεται από το νησάκι Isola Memmia, το κανάλι τα 78 αγάλματα τις μικρές γέφυρες και την ημέρα της δικής επίσκεψης από τους ατέλειωτους πάγκους ρούχων πέριξ της πλατείας. Πόσα ακόμη; Πολλά. Μα πόσα ο επισκέπτης των λίγων ωρών; Πάντως η συγκέντρωση και πορεία για την Παλαιστίνη ήταν ικανοποιητική.

Η σκεπαστή αγορά προσφέρεται για όμορφο γεύμα, η τζελατερία La Romana φημίζεται για το παγωτό κρέμα και ότι άλλο, οι δρόμοι δε γύρω από την πλατεία όπου το παλάτσο ξαφνικά θύμισαν περασμένες εποχές. Ομάδα ατόμων με παραδοσιακά εργαλεία και ανάλογη αμφίεση, με κέφι θύμισαν παλιά ξεπερασμένα επαγγέλματα όπως ράφτης, γαλατάς, παγοπώλης κτλ. Μια όμορφη εικόνα νοσταλγική, ντυμένη με ανάλογη παραδοσιακή μουσική.

Η Πάντοβα δεν τελειώνει αλλά εμείς ταξιδεύουμε για  ΜΑΝΤΟΒΑ.

Μέσα από τα 2 ποιο γνωστά μνημεία της πόλης μπορείς αν θέλεις να συνειδητοποιήσεις αφενός την αξία αφετέρου την υποκρισία αυτής της τάξης που από τα αρχαία χρόνια νέμεται την εξουσία.

 Η δυναστεία των Gonzaga κυριάρχησε στην περιοχή από το 1328 ως το 1707. Από τα σπλάχνα της ξεπηδούν μια αυτοκράτειρα, μια βασίλισσα, 12 καρδινάλιοι, 14 επίσκοποι και ένας καθολικός Άγιος! ( Hydronetta).

Μα το σπουδαιότερο, συνέδεσαν την παρουσία τους με έργα του διάσημου αναγεννησιακού ζωγράφου Ανδρέα Μαντένια, του αρχιτέκτονα Τζούλιο Ρομάνο και του μεγάλου Μοντεβέλντι (συνθέτης).

Η περιοδεία λοιπόν στα δύο διάσημα συγκροτήματα της Μάντοβα, δηλ. στα Palazzo Ducale  και το Palazzo TE, αναδείχνουν την πραγματική ταυτότητα της άρχουσας τάξης –για μένα- από αρχή μέχρι σήμερα.

Το επίσημο παλάτι ένα τεράστιο συγκρότημα με πάνω από 500 (ναι 500) δωμάτια και τι δωμάτια με ενδιάμεσους κήπους κτλ με τοιχογραφίες που υμνούν την δόξα της οικογένειας των αρχόντων με ένα κάρο μαντόνες και σκηνές θρησκευτικές, και από την άλλη το Palazzo TE, στα απώτερα σημεία της πόλης μια εξοχική υπέρλαμπρη κατοικία, ιδανικό καταφύγιο του Δούκα των υψηλών φιλοξενούμενων του και των φιλενάδων τους. Όσο για την διακόσμηση;

Μπορείτε να την φανταστείτε; Στα όρια της «πορνογραφίας» σύμφωνα με τα χρηστά;(δηλ υποκριτικά) ήθη της εποχής εκείνης αλλά και της σημερινής. Η ελληνική μυθολογία δίνει τα θέματα και η χρωστήρα του Μαντοβάνο, χάρμα οφθαλμών! Λοιπόν Palazzzo TE.  Μια βίλλα της σχολής του αναγεννησιακού Μανιερισμού όπως λένε, του 1500 , «…μια κατοικία Θεών ένα μυθολογικό ερωτικό όνειρο, που απαγορεύεται στα κοινά όντα…». Μια δημιουργία που φέρει την σφραγίδα του G. Romano.

Η υποκρισία λοιπόν στα όρια της; Μήπως είμαστε εθελοντές υποκριτές όλοι μας; Στην άκρη του κήπου υπάρχει και η μυστική σπηλιά… Σταματώ εδώ. Η Μάντοβα μας περιμένει.

Στην Πάρμα φτάσαμε με βροχή. Συνεχή βροχή ευκαιρία για έναν αναζωογονητικό καφέ στη πλατεία. Επίσκεψη στο Βαφτιστήριο, διακοσμημένο θαυμάσια στο μουσείο της πόλης και φυσικά στο ναό της Santa Maria Assunta. Όσο για τα ιδιαίτερα εδέσματα δηλ παρμεζάνες κτλ καλυφθήκαμε πλήρως μετά από επίσκεψη και αγορά σε γνωστό κατάστημα DELICATESSEN της πόλης. (SILVANO ROMANI, θυμηθείτε το όσοι πιστοί πάτε Πάρμα. Τι νομίζετε;).

Δεν υπήρχε χρόνος για πολλά. Η βροχή μας δέσμευσε χρόνο. Περιοδεία στα όμορφα καντούνια τραίνο για ΜΟΝΤΕΝΑ.

Άραγμα στην PIAZZA GRANDE και γλυκό με καφέ στο caffe Concerto. Απέναντι μας ο ναός, Ρωμανικής σχολής, με σχέδια του Λανφρανκο,  Duomo με τα δύο λιοντάρια στην κεντρική πύλη την Porta Regia,

 το καμπαναριό των 87 μέτρων Torre Ghirlandina, αφιερωμένος στον San Geminiano, (εγκαινιάστηκε από τον Πάπα ΠΑΣΧΑΛΗ τον Β !) μνημείο Ουνέσκο από το 1997.

Σήμα κατατεθέν της όμορφης πόλης .

 ΜΟΝΤΕΝΑ. Πόλη του Παβαρότι και του Φερράρι. Το τραίνο φεύγει για Μπολόνια… Τα ξαναλέμε…