Κύριε αυτό το βιβλίο να αγοράσετε.
Η φωνή ακούστηκε από δίπλα αριστερά. Κοίταξα αδιάφορα, πιστεύοντας πως δεν με αφορούσε. Μα η κοπέλα γύρω στα 38 επεμεινε.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο είπε κοιτάζοντας με.
Το έχεται διαβάσει προφανώς. Η ερώτηση μου.
Φυσικά. Ηρθε άμεσα απάντηση. Και να πω την αλήθεια το περιεχόμενο του με έχει σημαδεύσει, πριν χρόνια όταν το διάβασα, συνέχισε.
Υπάρχει λοιπόν λόγος να σημαδεύσει και μένα; Απάντησα γελώντας ενώ συγχρόνως έπαιρνα στα χέρια μου το βιβλίο.
Τον Τζουνιτσίρο Τανιζάκι τον αγνοούσα.
Το βιβλίο του, με τιτλο ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ επίσης. Έχω δεί αρκετά έργα Ιαπώνων σκηνοθετών έχω διαβάσει λίγο ποίηση και αρκετά για την ιστορία της περιοχής ειδικά πριν το 1987 όταν είχα βάλει στόχο το ταξίδι στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου αλλά λογοτεχνία γιοκ.
Η βροχή είχε σταματήσει. Λίγες σταγόνες που και που. Συνέχισα να περιδιαβαίνω τους πάγκους στην έκθεση βιβλίου στο Πασαλιμάνι. Τι Ευλογία, να μπορείς να κοιτάς να πιάνεις στα χέρια να ξεφυλλίζεις τόσο πλούτο. Μα το βιβλίο του Τανιζάκι μου βάραινε τη σκέψη. Μια μεγάλη επιθυμία να το ανοίξω να διαβάσω έστω τον πρόλογο. Ωρα λοιπόν να καθήσω κάπου. Άρχισα να γυρίζω τους παράλληλους στον κάθετο πεζόδρομο που από το δημαρχείο κατεβάζει στο Πασαλιμάνι. Τα τραπέζια έξω θόρυβος και χαμηλωμένα φώτα. Άντε να "πιάσεις βιβλίο" με τέτοιες συνθήκες!
Η καλή μου τύχη με πέρασε και με σταμάτησε στο Le Pierrot. Τα τραπέζια έξω με κόσμο χαλαρό που έπινε το ποτό του. Κοίταξα καλύτερα και διέκρινα ένα υπέροχο εσωτερικό . Πανέμορφο και άνετο. Νότες τζαζ σε σωστή ένταση, φωτισμός υποφερτός και καθίσματα άνετα. Προσπέρασα τον έξω κόσμο, και προς έκπληξη της σερβιτόρας άρραξα στον δερμάτινο καναπέ με πορτατίφ παρακαλώ δίπλα στο τραπέζι, στο βάθος του καταστήματος. Χωρίς χρονοτριβή, Άνοιξα το βιβλίο παράγγειλα ένα ποτήρι ροζέ, άφησα στην διάθεση της σερβιτόρας το συνοδευτικό και ξεκίνησα την ανάγνωση.
Η ώρα περνούσε υπέροχα.
Οι σελίδες γύριζαν, το ποτήρι γουλιά γουλιά κατέβαινε και το απίθανο συνοδευτικό λιγόστευε πιρουνιά πιρουνιά.. Κάποια στιγμή μετά από ώρα κατάλαβα πως οι λέξεις "πετάριζαν". Πλησίαζα την 80στή σελίδα. Αρκετά. Την άλλη ημέρα κλείδωνα την 237 σελίδα, δηλ. την τελευταία του βιβλίου. Όταν ανέβω στο κέντρο σίγουρα θα αγοράσω και ένα ακόμη. Μάλλον σκέφτομαι πως ο καφές στο Le Pierrot πίνεται ποιο ευχάριστα με έναν ακόμη Τανιζάκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου