ΑΝΤΙ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑΣ

  

Ο Φλεβάρης τελειώνει.

  Τα όμορφα νέα κάθε ημέρα απομακρύνονται. Ξεφυλλίζουμε το ημερολόγιο ζητώντας την επομένη. Ο καιρός ανοιξιάτικος, μας καλεί στα τραπεζάκια έξω αλλά τα πρόστιμα και ο αριθμός διασωληνομένων μας τρομάζουν. 

Τα νομοσχέδια αντικατάστασης της όποιας δημοκρατίας με την νεοφεουδαρχία των ισχυρών, διαδέχονται το ένα το άλλο. Τελευταίο νέο…τα κατορθώματα των Λιγνάδηδων των προστατών και των διάφορων πολιτικών τους φίλων.  

Μα τι γράφω τώρα. Αυτά στην φεουδαρχία δεν ήταν καθεστώς;

Αν κύριοι πολίτες θέλουμε να μιλάμε για Λιγνάδηδες ας μιλήσουμε και για ανεργία, φτώχεια και ανισότητα. Δηλ. Για νεοφιλελευθερισμό. Αλλιώς η κοιλιά του ζώου μας περιμένει…

Μια καληνύχτα με την                                      

                                         ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ

Καλησπέρα σας

Ζω εδώ και χρόνια στην κοιλιά του λύκου

Με χωνεύει μαζί με το σπιτάκι του δάσους

την πεθαμένη γιαγιά μου και τα αντεστραμμένα δένδρα

Και φυσικά θα καταλάβετε ποια είμαι

Είμαι εκείνη που καταβρόχθισε ο λύκος

και σκίζει συστηματικά τα γράμματα σας

που επιχειρούν ακόμα να με πείσουν

πως όλα αυτά συμβαίνουν τυχαία

και πως κανείς δεν φέρει την ευθύνη.

Μάλιστα κάποιοι αφελείς επιμένουν

πως είναι αναστρέψιμα τα πράγματα

και πως υπάρχουν τάχα ελπίδες –τι αστείο-

για όσους έχουν φαγωθεί.

 

Δεν ωφελεί πια να απαντώ στα ψέματα σας

κι ούτε έχω βέβαια λόγο να επιστρέψω

αισθάνομαι ασφάλεια στην κοιλιά του ζώου

αν εξαιρέσεις τα γαστρικά του υγρά

που ανοίγουν πάνω μου μεγάλες τρύπες.

καμιά φορά ακούω και την καρδιά του

σαν μακρινή και πένθιμη καμπάνα

Άλλοτε, πάλι, μ επισκέπτεται η γυναίκα του

Φορώντας μια τεράστια ματωμένη κάπα.

(Κατερίνα Καριζώνη από τη συλλογή Σκοτεινός χρόνος)