1η ΜΑΙΟΥ 2019

                         1η Μάη 2019

 

εκατομμύρια άνθρωποι της άμεσης ζωντανής παραγωγικής εργασίας, μετανάστες, πρόσφυγες, νεολαίοι, διανοούμενοι σε συνθήκες μιας ζοφερής παγκόσμιας πραγματικότητας, θα αναζωπυρώσουν την ελπίδα για μια νέα ζωή, απέναντι στις άμεσες απειλές του κεφαλαίου όχι μόνο στην κοινωνική υπόσταση του ανθρώπου, αλλά και στην ίδια την ύπαρξη του ως έμβια οντότητα και είδος.πρωτομαγιά

«Το τέλος του κεφαλαίου είναι άραγε και το τέλος της ιστορίας». Σε αυτή την απειλή πρέπει και είναι ανάγκη να απαντήσουμε σήμερα. Αυτή την απειλή εκπέμπει η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού και η κρίση του ως παγκοσμιοποιημένο κεφαλαιοκρατικό σύστημα.

Η κρίση που ξέσπασε το 2008 βεβαίως εμπεριέχει όλα τα χαρακτηριστικά προηγούμενων καπιταλιστικών κρίσεων, αλλά χαρακτηρίζεται και από ποιοτικά νέα στοιχεία στα οποία καμία κλασική καπιταλιστική θεωρία δεν μπορεί να απαντήσει.

Μονάχα ο μαρξισμός ως υλιστική διαλεκτική γνωσιοθεωρία μπορούσε να έχει ποιοτική απάντηση, αν δεν είχε καθηλωθεί σε κλειστά συστήματα εξουσίας που ηττήθηκαν σε όλα τα μέτωπα, αφήνοντας την εργατική τάξη στο τέλος του 20ου αιώνα χωρίς πολιτική εκπροσώπηση και με πολυδιάσπαση στο επίπεδο των κοινωνικών της οργανώσεων να κατατρύχεται από έναν συντεχνιακό οικονομίστικο ανταγωνισμό τουλάχιστον αναντίστοιχο με το ρόλο τους στην ταξική πάλη και εχθρικό στην άμεση ζωντανή εργασία.

Τα μαζικά ακτιβιστικά κινήματα που ξεσπούν συχνά πυκνά και στον ευρωπαϊκό χώρο από επιμέρους αιτίες αναζητώντας στην πορεία πολιτική ολοκλήρωση, συνομολογούν την έλλειψη πολιτικής και κοινωνικής εκπροσώπησης της εργατικής τάξης και για αυτό στο τέλος μανιπουλάρονται από τις νεοσυντηρητικές και συστημικές πολιτικές δυνάμεις.

Η κρίση του 2008 που για ενδέκατη  συνεχή χρόνια εξελίσσεται σε χώρο, χρόνο, μορφή και περιεχόμενο συνιστά μια νέα την πιο επικίνδυνη και απειλητική μεταβατική φάση της ανθρωπότητας.

Το κεφάλαιο με τον νεοφιλελευθερισμό στην απόλυτη κυριαρχία του που ήρθε και με την Σοβιετική κατάρρευση «υποσχέθηκε» με τις αλματώδικες και γιγαντιαίες καπιταλιστικές ολοκληρώσεις, ότι θα άρει τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και ότι η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και ανθρώπων θα διασφάλιζε την  οικονομική συμμετρία, την σταθερή οικονομική ανάπτυξη, την δημοκρατική λειτουργία των κοινωνιών, την προστασία του περιβάλλοντος!

Πριν όμως περάσουν 20 χρόνια από την απόλυτη κυριαρχία του ένας κορυφαίος γκουρού του νεοφιλελευθερισμού ο ALAN GRISMAN πρώην πρόεδρος της F.I.D δηλώνει επίσημα και δημόσια σε κορυφαία σύσκεψη για την αντιμετώπιση της κρίσης του 2008 στην Ουάσινγκτον  «πάντα πίστευα ότι η χρηματιστηριακή αγορά παραγωγών θα διασφάλιζε την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα και ισορροπία, έκανα λάθος με συγχωρείται αποσύρομαι..»

Ο GRISMAN αποσύρθηκε όχι όμως και ο νεοφιλελευθερισμός που έγινε ακόμα πιο επιθετικός με τον αφροαμερικανό Ομπάμα, τον κινέζικο δράκο, τους σοσιαλδημοκράτες και τους συντηρητικούς στην Ευρώπη, τους Ρώσους ολιγάρχες.

Οι κοινωνίες έξω από κάθε εθνικό σύνορο και περιορισμό γίνονται αιχμάλωτες των παραγωγικών δυνάμεων του κεφαλαίου, οδηγώντας τις παραγωγικές δυνάμεις και τις κοινωνικές σχέσεις όχι μόνο σε απόλυτη αναντιστοιχία αλλά σε καθολική αντιπαλότητα.

Για τον νεοφιλελευθερισμό το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού μετατάσσεται αν όχι στη κατηγορία του «άχθος αρούρης» σίγουρα στις κατηγορίες του δούλου και του δουλοπάροικου και το φυσικό περιβάλλον σε εχθρό του ανθρώπινου είδους!

Σε αυτές τις συνθήκες ο ΤΡΑΜΠ καθαρό παράγωγο της Walt-Street, ο άνθρωπος που χλευάστηκε με τον πιο απαξιωτικό τρόπο όχι μόνο από την αμερικανική αριστερά αλλά και σημαντικό μέρος της συντηρητικής ελίτ. Ο άνθρωπος που χλευάστηκε από το σύνολο σχεδόν των προοδευτικών αριστερών αλλά και συντηρητικών δυνάμεων στην Ευρώπη αναδείχθηκε πρόεδρος των ΗΠΑ για να επιβάλλει ως παγκόσμια πολιτική ηγεμονία την αντιδραστική εθνική αναδίπλωση ως όρο άμυνας και υπεράσπισης του «Αμερικανικού ονείρου»! Εξακόσια χιλιόμετρα νέου σινικού τείχους και η στρατηγική νομιμοποίησης με όρους διεθνούς δικαίου προληπτικού πυρηνικού πλήγματος σκιαγραφεί καινούρια στρατηγική πορεία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και ηγεμονίας.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου χωρίς αιτία μέσα σε αυτές τις συνθήκες η άνδρωση και η επιθετικότητα πολιτικών υποκειμένων του ακραίου εθνικισμού, του σωβινισμού, του ρατσισμού και μορφωμάτων φασιστικής και ναζιστικής έμπνευσης στην καρδιά του αναπτυγμένου καπιταλισμού. Είναι οργανικές και γονιδιακές εκβλαστήσεις του νεοφιλελευθερισμού της κρίσης του που λιπαίνονται από την απουσία πολιτικής και κοινωνικής εκπροσώπησης της εργατικής τάξης, των δυνάμεων της άμεσης ζωντανής παραγωγικής εργασίας.

Συμπερασματικά ο κόσμος ζει στην ισορροπία ενός οικονομικοπολιτικού τρόμου, που  δημιουργούν και συντηρούν δυο θανάσιμα αντίπαλες και ταυτόχρονα αλληλοτροφοδοτούμενες παγκόσμιας εμβέλειας αγορές ΗΠΑ-ΚΙΝΑΣ.

Η δεύτερη διασφαλίζει την παγκόσμια νομισματική ηγεμονία της πρώτης και οι ΗΠΑ την νεοαποικιοκρατική επεκτατικότητα της δεύτερης μαζί και της παραγωγικής αποδιάρθρωσης και απομόνωσης  του ευρωπαϊκού χώρου ως αντίπαλου και των δύο!

Το ζήτημα για την εγχώρια εθνική πραγματικότητα είναι πως αντανακλάται αυτή η διεθνής συγκυρία σε αυτήν, αλλά και πως η ίδια εθνική πραγματικότητα ως αντανακλώμενο επηρεάζει σύμφωνα με τις δυνατότητες της το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Το Ε.Α.Μ δεν αρνείται τα πεπραγμένα της πολιτικής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ παρά τις διαφωνίες του σε κεντρικά ζητήματα στρατηγικής και τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ότι η χώρα διατήρησε την γεωπολιτική της ενότητα, η κοινωνία δεν αντιμετώπισε ανθρωπιστική κρίση τύπου Βουλγαρίας, Αλβανίας, Ουκρανίας κλπ.

Το ότι ανθρωποκεντρικά ζητήματα μπήκαν στην παγκόσμια πολιτική ατζέντα.

Το ότι συγκρούστηκε με τις αιτίες μιας ανολοκλήρωτης εθνικής ταυτότητας.

Το ότι υπερασπίστηκε τις βάσεις ενός κοινωνικού κράτους, είναι ζητήματα που πιστώνονται στη διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και αν είναι ζητήματα αστικοδημοκρατικού εξορθολογισμού.

Όμως όλα αυτά δεν πιστώθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεσία του στην εργατική τάξη και στην κοινωνική αριστερά ούτε στο επίπεδο της παραγωγής πολιτικής, ούτε στο επίπεδο των αποτελεσμάτων.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τόσο στο επίπεδο παραγωγής πολιτικής όσο και στην διαχείριση των αποτελεσμάτων της , συμπεριφέρθηκε και συμπεριφέρεται όχι ως αριστερά, αλλά ως πολιτικό μόρφωμα που του εκχωρήθηκε η διαχείριση της εξουσίας λόγω αδυναμίας και δραπέτευσης των συστημικών πολιτικών δυνάμεων!

Ο μεσσιανισμός , ο ναρκισσισμός και η απέραντη ηττοπάθεια οδήγησαν και οδηγούν στην κέντρο-νέο-φιλελεύθερη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ με την αναπαραγωγή του διλλήματος ΔΕΞΙΑ-ΑΝΤΙΔΕΞΙΑ.

Το δίλημμα δεν είναι πραγματικό, δεν ανταποκρίνεται στο επίπεδο της ταξικής πάλης που κατακτήθηκε από την κοινωνική αριστερά στα 5 χρόνια διαχείρισης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Περισσότερο αντιστοιχεί σε ένα πολιτικό εκβιασμό της κοινωνίας της εργασίας με δημοσιοσχετιστικούς όρους.

Το Ε.Α.Μ θα στηρίξει εκλογικά το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές με κορυφαία επιλογή του την Κωνσταντίνα Κούνεβα που πλήρωσε με όλες τις ιδιότητες της γυναίκας, της μετανάστριας, της εργάτριας, της συνδικαλίστριας τον νεοφιλελεύθερο κοινωνικό καταμερισμό εργασίας.

Η ψήφος του αυτή δεν σημαίνει συμφωνία με τον πολιτικό εκβιασμό δεξιά-αντιδεξιά που υποβαθμίζει την αριστερά και τις ιστορικές της υποχρεώσεις.

Η αριστερά δεν μπορεί να δραπετεύει από την πραγματικότητα με καμία μορφή. Όχι άλλοι μύθοι, όχι άλλα φολκλορικά υπολείμματα της ιστορίας, όχι άλλα μαυσωλεία.

Η πραγματικότητα είναι εδώ, αληθινή και απειλητική ας την αντιμετωπίσουμε μαζί με τα εκατομμύρια των προλετάριων την 1η ΜΑΗ του 2019.

Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο