παραπλευρες ωφέλειες

 

ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΩΦΕΛΕΙΕΣ

Μάθαμε πως ισχύει το «Ουδέν κακόν αμιγές καλού». Σωστά, αλλά εάν υπάρχει μόνο καλό τότε δικαιούμαστε να ισχυριστούμε το «ουδέν καλό αμιγές καλύτερου».

Στην περίπτωση μας, το καλύτερο, είναι αυτό που περιγράφω σαν παράπλευρες ωφέλειες. Λοιπόν, το καλό είναι το 33^ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών στην Νάξο. Τι ωραιότερο από την συντονισμένη παρουσία μερικών από τους σπουδαιότερους υπηρέτες της 7^ης τέχνης της χώρας μας, σε ένα πανέμορφο κυκλαδονήσι! Τι ανώτερο από την παρακολούθηση την αλληλογνωριμία, ενός ικανότατου αριθμού μελών λεσχών και τοπικών σινεφίλ στη διάρκεια του συνεδρίου.

 Τι καλύτερο από την αναγνώριση από τον τοπικό δήμο της αξίας της πραγματικής πολιτιστικής σχέσης στην τουριστική και την γενικότερη ανάπτυξη μιας περιοχής. Ο κινηματογράφος δεν είναι απλά διασκέδαση και πολιτική προπαγάνδα καθώς τον ρόλο αυτό τον παίζουν κυρίως τα προγράμματα τηλεόρασης.

 Ευφυώς, αρκετές περιοχές στην χώρα μας έχουν καταλάβει την προστιθέμενη αξία των λεσχών, των κινηματογραφόφιλων, των δημιουργών και με την βοήθεια των δημοτικών αρχών, διοργανώνουν φεστιβάλ μερικά εκ των οποίων απευθύνονται στο διεθνές κοινό. Ενδεικτικά να αναφέρω της Ολυμπίας, της Δράμας, της Σύρου, της Κορίνθου, της Αλεξάνδρειας, της Χαλκίδας κτλ. 

  

Η Κιν/κή Λέσχη της Ιτέας, με τις όποιες δυνατότητες της αποδίδουν οι θεατές της, έχει προσφέρει πολλά στον τόπο. Σπουδαίοι καλλιτέχνες και δημιουργοί έχουν ανέβει στη σκηνή της και άλλοι ετοιμάζονται για το φετινό καλοκαίρι.

Το αμέσως ερχόμενο διάστημα ο σπουδαίος συγγραφέας Γιάννης Ξανθούλης θα βρεθεί κοντά μας και αμέσως μετά ο αγαπητός σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος, ο οποίος (μετά την ταινία Dolphin man που απολαύσαμε πριν ένα χρόνο), αναβαθμισμένος από την επιτυχία της σκηνοθεσίας του στις «Άγριες Μέλισσες» θα ξανάρθει ΙΤΕΑ με πρωταγωνιστές της δημοφιλούς σειράς.

Μα η ατζέντα έχει αρκετές ακόμη εκπλήξεις που θέλουμε να πιστεύουμε πως μπορούν να πραγματοποιηθούν προς ωφέλεια του τόπου. 

Καιρός όμως να ρίξουμε μια πρόχειρη φωτογραφική – καταρχή - ματιά στον κυκλαδίτικο περίγυρο. Αυτόν που θαυμάζουν, που έχει γίνει σημείο παγκόσμιας αναγνώρισης. Ίσως η παρατήρηση και ενασχόληση να τροφοδοτήσει με συμπεράσματα και θετικές ενέργειες άτομα ή ομάδες  που ενδιαφέρονται στην περιοχή.

Μπορεί το κυκλαδίτικο τοπίο να είναι μοναδικό, αλλά η εδώ περιοχή έχει εξίσου πλεονεκτήματα που ξεκινούν από τους Δελφούς αλλά διακτινίζονται στο σύνολο θαλάσσιο και ορεινό τοπίο.

 Μου έκανε εντύπωση η αποδοχή των μονοπατιών από τους τουρίστες στα νησιά, η στροφή και η επένδυση εκεί στον περιπατητικό τουρισμό, όταν τα μονοπάτια στη περιοχή μας είναι συνειδητά(;) στα αζήτητα. Η προβολή των τοπικών προϊόντων επίσης. Ο συνεταιρισμός στη Νάξο είναι το καλύτερο χαρτί . Πλήρως καθετοποιημένος, με παραγωγή δεκάδων γαλακτοκομικών προϊόντων, μάλιστα τις ημέρες που ήμασταν εκεί διοργάνωνε παρουσίαση της ΠΟΠ Γραβιέρας. Το ίδιο σχετικά με το παγκόσμια γνωστό κίτρο, που με έκπληξη μάθαμε πως βγαίνει όχι από τον καρπό, αλλά από τα φύλλα του δένδρου με σχετική διαδικασία απόσταξης.

Να σημειώσω πώς προσπαθούν στα εστιατόρια να  επιβάλλουν τα τοπικά προϊόντα και σε πολύ μεγάλο βαθμό το έχουν κατορθώσει. Μας υπογράμμιζαν με έμφαση την αξία του γαστρονομικού τουρισμού που μπορεί να περιλαμβάνει τη συμμετοχή σε μαθήματα μαγειρικής, την αγορά τοπικών προϊόντων την επίσκεψη σε χώρους παραγωγής τροφίμων ή ποτών, την πραγματοποίηση περιηγήσεων σε μία τοποθεσία, τη συμμετοχή σε γαστρονομικές εορτές και φεστιβάλ και πολλά ακόμη.Ο τουρισμός μόνο αν στηριχθεί στο πολιτισμό και στον πρωτογενή τομέα έχει μέλλον, καθώς το σλόγκαν "Καμάκι Μπανάκι Συρτάκι" τελειώνει.

Τέλος για να μην αφήσω απορίες, το ΚΤΕΛ Νάξου μας περιήγησε στην ενδοχώρα πριν την αναχώρηση μας , η Blue Star έδωσε έκπτωση στα εισιτήρια, και ο Δήμος ανέλαβε την 2ήμερη φιλοξενία την οποία σχεδόν όλοι επιμηκύναμε με δικά μας έξοδα.

 

 

 

 

Η Θάλασσα 60 Κινηματογραφικές Λέσχες κ το νησί της Αριάδνης

πορταρα

Την Κυριακή 13 Ιουνίου, έκλεισε την αυλαία του το 33ο Συνέδριο της ΟΚΛΕ (Ομοσπονδία Κιν/κων Λεσχών Ελλάδας). Το συνέδριο, στο οποίο συμμετείχε και η Κινηματογραφική Λέσχη Ιτέας, έγινε στην Νάξο, σε συνεργασία με την τοπική Λέσχη, και την υποστήριξη του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων. Το κεντρικό θέμα των εκδηλώσεων συμπυκνώθηκε στο τίτλο «Η ΘΑΛΑΣΣΑ στον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ» και

προεδρος ΟΚΛΕ κ Δήμαρχος Ναξου

υποστηρίχθηκε από κορυφαίους, καταξιωμένους δημιουργούς, υπηρέτες της 7ης τέχνης. Στ. Βαλούκος, Γ. Σολδάτος, Κ. Κυριακός, Λευτέρης Χαρίτος, Γ. Φρέντζος, Δ. Θεοδωρόπουλος, Στ. Κυμιωνής κλπ. Στις εκδηλώσεις τιμήθηκαν ο Σκηνοθέτης Γιάννης Οικονομίδης και ο διευθυντής φωτογραφίας Γιώργος Αρβανίτης.

Αξίζουν συγχαρητήρια στο τοπικό συμβούλιο της Κινηματογραφικής Λέσχης Νάξου, ιδιαίτερα στη Πρόεδρο και στη κ Αγγελική Ευσταθίου. 

Ο πρόεδρος της ΟΚΛΕ Δημήτρης Καλαντίδης πιστώνεται με μια ακόμη σπουδαία σελίδα στην ιστορία της ομοσπονδίας. (περισσότερες λεπτομέρειες θα αναρτηθούν στη σελίδα της Κινηματογραφικής Λέσχης Ιτέας στο fb).

Λ Χαρίτος προσεχώς Ιτέα

Γ.Οικονομίδης

Εν αναμονή της έναρξης των προβολών και εκδηλώσεων της Κινηματογραφικής Λέσχης στην Ιτέα κάθε Τετάρτη και Παρασκευή από 30 Ιουνίου.

Γ.Αρβανίτης

χώρα της Νάξου

ΔΙΣΤΟΜΟ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944

 

ΔΙΣΤΟΜΟ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 1944

Δίστομο, Χορτιάτης Βιάνος, Κομμένο, Καλάβρυτα 10δες μαρτυρικά χωριά και πόλεις 100δες, χιλιάδες, άγρια δολοφονημένοι Έλληνες κάθε ηλικίας, βασανισμένοι παραμορφωμένοι στο όνομα του Ναζιφασισμού.

Και σήμερα  ΟΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ Η ΜΝΗΜΗ ΕΙΝΑΙ… και μας καλεί όχι μόνο στις επετείους αλλά καθημερινά…

Η μάχη δίνεται σήμερα για τις αποζημιώσεις από την Γερμανία στην χώρα μας. Δίκαια δίνεται.

Μα δικαιότερα να δοθεί η μάχη για την μνήμη εκείνων των χρόνων κ την δικαίωση των νεκρών.

 Για την καταδίκη των φασιστικών μορφωμάτων που κατακλύζουν ξανά την Ευρώπη. Και είτε το βλέπουμε είτε όχι, είναι η επίθεση στην ζωντανή εργασία η ΚΥΡΙΑ αιτία που ο φασισμός με πολιτικό εκπρόσωπο τον άκρατο αλλά ουσιαστικά αποτυχημένο νεοφιλελεύθερο ξαναγυρίζει αποζητώντας σάρκα και αίμα.

Στο Δίστομο, μέσα από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, από βίντεο και ηχογραφημένες συζητήσεις, μπορούμε να πάρουμε μια μικρή γεύση των περιστατικών που σημαδεύουν την μνήμη, την ιστορία, αλλά και την συνέχεια μας σαν λαός.

Η γενιά της εθνικής εαμικής αντίστασης έκανε και συνεχίζει να κάνει το καθήκον της.

…Σα ληστής σύρθηκε στο συρματόπλεγμα

Μοίρασε σαν αντίδωρο τη ζωή και το θάνατο

Οι άνθρωποι της γενιάς μου δεν πέθαναν

Στα νοσοκομεία κραύγαζαν έξαλλοι στα εκτελεστικά

Αποσπάσματα τα χέρια τους ήταν μαγνήτες

Τρώγαν πικρό ψωμί καπνίζαν φημερίδες

Ζητώντας ευλαβικά μια θέση σαυτή τη γη.

Όπου κι αν σταθήκαν οι σκιές τους ριζώναν

Άδικα προσπαθείτε δε θα ξεριζωθούν ποτέ

Θα προβάλλουν μπροστά στα τρομαγμένα σας μάτια…

Το δικό μας καθήκον, τα ιδανικά της εθνικής αντίστασης να γίνουν πράξη

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ το λιοντάρι της Ρούμελης

 

από Andreas Mp 

Το βράδυ της 5ης Ιουνίου του 1825 το ξυλοφορτωμένο σώμα του Οδυσσέα Ανδρούτσου ρίχτηκε από τον βράχο της Ακρόπολης. 

Ο υπασπιστής του οπλαρχηγός Γκούρας τον δολοφόνησε κατόπιν συμφωνίας με τον Κωλέττη. Ο Κωλέττης ο άθλιος είχε προσπαθήσει κι άλλες πολλές φορές να βγάλει από την μέση τον λαοπρόβλητο Ανδρούτσο. 

Στο πρόσωπο του Οδυσσέα συγκεφαλαιώνεται ένα μεγάλο μέρος των αντιθέσεων της επανάστασης. Ο ίδιος, υπέρτατο κομάντο μα και στρατιωτικός ηγέτης από τους λίγους, βρισκόταν σε μονίμως δυσχερή θέση από τους πολιτικούς ηγέτες και τον Άρειο Πάγο. Ο αρχιστράτηγος της Ανατολικής Ελλάδας εξέφραζε στο ανώτερο επίπεδο τις διαμάχες εξουσίας που κατέληξαν σε πολύ συχνούς εμφυλίους.

 Οι οπλαρχηγοί με τους πολιτικούς. Οι οπλαρχηγοί μεταξύ τους. Οι πολιτικοί μεταξύ τους με πληρωμένους οπλαρχηγούς. Οι Ρουμελιώτες με τους Μωραίτες. Πρωταγωνιστής στην παραπλάνηση και διάσπαση του Οθωμανικού μετώπου, ο πρώην αρχηγός της φρουράς του Αλί Πασά, μυημένος στις αξίες της Φιλικής Εταιρείας, μα και οπαδός της πανβαλκανικής προοπτικής του Ρήγα, καθυστέρησε την κάθοδο του Ομέρ Βρυώνη στην Πελοπόννησο στα πρώτα κρίσιμα βήματα της Εθνεγερσίας. Απηυδησμένος από την κατοπινή του απομόνωση παρέδωσε τους τίτλους του, απομονώθηκε στην Δρακοσπηλιά του, για να επανέλθει κατόπιν λαικής απαίτησης όταν έσφιξε ο κλοιός των Οθωμανών καβαλάρης υπερασπιστής της Αθήνας υπό τις επευφημίες του πλήθους. 

Μα η Επανάσταση ήταν διμέτωπη, ενάντια στις ελληνικές φατριές και στους Τούρκους. Το λιοντάρι της Γραβιάς με τις υπεράνθρωπες δυνάμεις και με την τρομερή φήμη, με τον τραγικό του θάνατο, προοίμιο άλλωστε και της δολοφονίας του Καραισκάκη, μένει σύμβολο των διχασμών που σηματοδότησαν τις προοπτικές της Επανάστασης μα και ταλαιπωρούν το νεοελληνικό έθνος εξαρχής της συγκρότησης του σε έθνος. Μπορεί να βρήκε τέλος από αδερφική προδοσία, όμως ούτε οι αντιφάσεις του, ούτε η καταφυγή του στους Τούρκους, στο τέλος, του αφαίρεσαν την θέση του στο πάνθεον των Ηρώων. 

Εξάλλου ο Δυσσέας εκτός από αγρίμι των βουνών ήταν κι από τους λίγους μορφωμένους οπλαρχηγούς. 

Σαν τους Κολοκοτρωναίους, έτσι και η γενιά των Βερουσέων, Βερούσης ήταν το επώνυμο του Οδυσσέα, γιου του Καπετάν Ανδρέα (εξού και Ανδρούτσος) που τον αποκεφάλισαν οι Τούρκοι όταν ο Δυσσέας ήταν μόνον 8, δηλαδή το 1797, είχαν χορτάσει από βουνίσια δράση πολλές γενιές πίσω.

 Η γενιά του Οδυσσέα και του Κολοκοτρώνη ήταν το απαύγασμα, η κορύφωση γενεών αιώνων: ήταν το πλήρωμα του χρόνου.

Ο ΕΞΑΝΤΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

 

Την Παρασκευή 4 Ιουνίου, στο αίθριο του παλιού Δημοτικού Νοσοκομείου της Πάτρας έγινε η παρουσίαση του βιβλίου "Ο εξάντας της ζωής μας".

Μεγάλο πλήθος πολιτών από όλες τις ηλικίες, κυρίως από την περιοχή της Πάτρας, αλλά και από Πειραιά και Αθήνα, παρακολούθησε τους ομιλητές, τον Βασίλη Λαδά, τον Θάνο Αμπατζή, τον Διονύση Τεμπονέρα, τον Δημήτρη Γκόβα και την Ουρανία Μπίρμπα και τον Ντίνο Βγενόπουλο,

 

με σύντομες, περιεκτικές αλλά διεισδυτικές τοποθετήσεις να σκιαγραφούν, να χαράζουν στον αέρα τις αξίες, τα ιδανικά που γέμισαν την αγωνιστική προσφορά των δύο ξεχωριστών συντρόφων και συνοδοιπόρων του Κομμουνιστικού χώρου, τον Νίκο Τεμπονέρα και τον Μιχάλη Βασιλάκη. Άλλωστε το βιβλίο δεν είναι τίποτε διαφορετικό παρά οι μέχρι και το 2020  ομιλίες του Μιχάλη, κάθε 9 Γενάρη στην εκδήλωση μνήμης και τιμής στο χώρο θυσίας του Νίκου. 

...θα διαφυλάξουμε τις αξίες και τα ιδανικά του Ν. Τεμπονέρα και του Μ. Βασιλάκη, γιατί όπως λέει ο Μπρέχτ ".η θέση μας είναι χειρότερη. αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα" .

Να τον θυμάστε τον Μιχάλη, όπως γράφει η Κ. Γώγου "...έτσι ζωγραφισμένο/ σένα κόκκινο μπαλόνι που ανεβαίνει/ Δε μιλάει/ ανεβαίνει πάνω από την πόλη."

ΕΝΑ ΕΣΠΡΕΣΟ… ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

 

ΕΝΑ ΕΣΠΡΕΣΟ… ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

Διάβασα το άρθρο του Σπύρου Οικόπουλου, συντάκτη στο Docville και στο Doc Food & Drink, και ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα.

Τόσο Ιταλικό χρώμα, γεύση και άρωμα δεν περίμενα να περικλείει ένα φλιτζάνι με καφέ!

Φυσικά όταν λέμε καφέ στην Ιταλία, εννοούμε εσπρέσο. Σκέφτηκα λοιπόν πως θα ήταν άκρως εγωιστικό να μην μεταδώσω την γνώση που ξεπηδάει από την πένα του  Οικόπουλου.

Πόσο μάλλον που εμείς είμαστε η πιστεύουμε ότι είμαστε, una faccia una razza (ούνα φάτσα ούνα ράτσα). Άλλωστε το πλήθος των καφετεριών μπαρ κτλ σε κάθε πόλη, χωριό, περιοχή στη μέση του πουθενά, που σερβίρει όλους τους καφέδες με προτίμηση όμως στους διάφορους εσπρέσο, πιστοποιεί πως εκτός από τα μακαρόνια, συναγωνιζόμαστε και στο καφέ την γειτονική μας Ιταλία  .

Ας απολαύσουμε λοιπόν το κείμενο του Οικόπουλου.

 Πριν από το κείμενο να προσθέσω μόνο πως ο κάθε μπαρίστας που σέβεται την ιδιότητα του μπορεί να συνθέτει τον δικό του εσπρέσο καφέ. Έναν τέτοιο απολαμβάνω συχνά , όταν βρίσκομαι στην Ιτέα στο Μαϊάμι. Πράγματι ο καφέ μόκα του Αλέξανδρου είναι μια κατηγορία από μόνος του.  Ας πάμε όμως στο κυρίως μενού.

Εσπρέσο!

Για να ξεκινήσουμε με την ονομασία και ορολογία, ο ιταλικός φυσικά όρος «εσπρέσο» σημαίνει απόκομμα υπό πίεση και δεν είναι καθόλου εκτός πραγματικότητας, αν σκεφτούμε πώς παρασκευάζεται το συγκεκριμένο ρόφημα.

Σύμφωνα με τους απολύτως ειδικούς, ο εσπρέσο είναι ένας σύντομος καφές, με έντονο άρωμα και με τρόπο παρασκευής κατόπιν διήθησης με μεγάλη πίεση. Με απλά λόγια, το ζεστό νερό πρέπει να περάσει γρήγορα κάτω από μια πίεση 9 bar (μπαρ, μονάδα μέτρησης πίεσης) μέσω του ψιλοκομμένου και ψιλοκαβουρδισμένου καφέ. Αν θέλουμε ορίσουμε το εσπρεσάκι τελείως μπάι δε μπουκ, ο πιστοποιημένος εσπρέσο είναι ένα φλιτζάνι το οποίο περιέχει 25ml καφέ, με μία κρέμα άρτιας υφής στην επιφάνειά του και χρώμα φουντουκί προς καφέ σκούρο. Το άρωμα πρέπει να είναι έντονο και πλούσιο με αρωματικές αποχρώσεις λουλουδιών, φρούτων, σοκολάτας και φρυγανιάς. Στη γεύση ο καφές πρέπει να είναι δυνατός και βελούδινος, ελαφρώς πικρός και ποτέ στυφός.

Στην προηγούμενη παράγραφο έκανε την εμφάνισή της η λέξη πίεση και η δανική τιμή που θα πρέπει να έχει, σύμφωνα με τους ειδικούς. Πέρα από αυτό, αποτελεί τον λόγο που θα μπούμε στη χρονκάψουλά μας για να ανακαλύψουμε την…

Ιστορία της μηχανής!

Η εσπρεσιέρα, όπως λέμε και στο χωριό μου, είναι αυτή που κάνει τη διαφορά στην όλη απόλαυση. Για αυτό τον λόγο μπαίνουμε στη χρονοκάψουλα και φτάνουμε στο Τορίνο το 1884, για να γνωρίσουμε τον Άντζελο Μοριόντο.

Το θέμα που ήθελε να λύσει με την κατασκευή του ήταν η μείωση του χρόνου παρασκευής του καφέ την εποχή εκείνη, καθώς η πεντάλεπτη αναμονή ήταν σίγουρη και σενάριο επιστημονικής φαντασίας η φράση «ένας καφές στα γρήγορα». Ο Άντζελο λοιπόν σχεδιάζει μια μηχανή που κάνει πρώτη φορά χρήση ατμού, το γνωστό «φςςς» που ακούμε μέχρι σήμερα. Ο ατμός ήταν το τεχνολογικό σουξέ της εποχής και μείωνε δραστικά τον χρόνο παρασκευής του καφέ. Με τα σημερινά δεδομένα της εποχής και αναφερόμενος στην περιβόητη πίεση της πιο πάνω παραγράφου, δεν υπερέβαινε τη 1,5 ατμόσφαιρα.

Στην πορεία βέβαια σαφώς και σαφέστατα θα πρέπει να μνημονεύσουμε τον Λουίτζι Μπετσέρα και αργότερα τον Ντεσιντέριο Παβόνι, οι οποίοι εξέλιξαν την ιδέα του Άντζελο, προσθέντοντας κλείστρα, στόμια και σταθεροποιώντας τη θερμοκρασία του μηχανήματος.

Ο Αχιλλέας…

…όχι από το Κάιρο, αλλά από την Ιταλία και αυτός, καθώς στα τέλη της δεκαετίας του ’40, ο Ακίλε Γκάτζια θα φέρει την επανάσταση. Ο Αχιλλέας εισάγει καινοτομίες στη μηχανή που θα επιτρέψουν καλύτερο έλεγχο της εκχύλισης, θα σταθεροποιήσουν το μέγεθος του εσπρέσο και θα ανεβάσουν την πίεση στο σημερινό επίπεδο των 8-10 bar. Αλλά η επανάσταση δεν σταματάει εδώ, καθώς γίνεται η έφοδος της κρέμας! Οι Ιταλοί θεωρούσαν την κρέμα ως κάτι κακό και την απομάκρυναν από τον καφέ τους, αλλά ο Ακίλε στις μαρκετινίστικες κινήσεις του αποφάσισε να προωθήσει τον καφέ που παρήγαγαν οι μηχανές του ως «Caffe Crema», κάτι που έκανε τους υποψήφιους πελάτες να δουν με άλλο μάτι το νέο χαρακτηριστικό του ροφήματος.

Στην πορεία κατάφερε να μειώσει και τον όγκο των καφεμηχανών, καθώς οι πρώτες κατασκευές δεν ήταν σε μέγεθος οικιακής χρήσης, αφού πλησίαζαν το σάιζ της ίδιας της οικίας, με το αντίστοιχο κόστος αγοράς και συντήρησης. Όλα αυτά τα τεχνολογικά φυσικά και λειτουργούν υπέρ των ανθρώπων που επιθυμούν την απόλαυση του καφέ, όμως οι απόλυτα ειδικοί, γείτονες και φίλοι Ιταλοί έχουν τη δική τους φιλοσοφία σχετικά με το μυστικό της επιτυχίας, το οποίο δεν είναι μόνο η εσπρεσιέρα, αλλά όπως λένε οι ίδιοι…

«Τα τέσσερα Μ»

Έχουμε και λέμε λοιπόν και μάλιστα θα κάνουμε και ταχύρυθμο μάθημα ιταλικής γλώσσας, καθώς τα «τέσσερα Μ» που οδηγούν στον απόλυτο εσπρέσο είναι τα ακόλουθα:

Macchina: Φυσικά αναφέρονται στη μηχανή του εσπρέσο

Macinazione: Κατά την ιταλική γλώσσα, είναι  το σωστό άλεσμα των κόκκων

Miscela: Το χαρμάνι που χρησιμοποιείται και που φυσικά προκαλεί συνθήκες παγκόσμιας σύρραξης μεταξύ των εταιρειών παραγωγής καφέ.

Mano: Εδώ έχουμε το αυτονόητο, δηλαδή το χέρι του ανθρώπου που θα φτιάξει τον καφέ, του μπαρίστα όπως λέμε και στα μέρη μας, διότι όσο και να αγγίζει το τέλειο η κάθε μηχανή, ο ανθρώπινος παράγοντας παραμένει πάντα ένας από τους βασικούς.

Και επειδή το ξενόγλωσσο καλά κρατεί, υπάρχει και ένας σχετικά μακρύς κατάλογος για το πώς μπορεί κάποιος να απολαύσει το εσπρεσάκι του και τον οποίο καλού κακού θα τον προσθέσω ακριβώς από κάτω… – μη μας περάσουν και για αμόρφωτους!

Εσπρέσο ristretto («βαρύς»): Πολύ δυνατός καφές, ο οποίος ετοιμάζεται με λιγότερο νερό για την ίδια δόση καφέ

Εσπρέσο lungo («επιμήκης»): Εσπρέσο τον οποίο αποκτούμε αφήνοντας να τρέξει περισσότερο νερό μέσω του φίλτρου της μηχανής, περίπου 1/3 του νερού περισσότερο. Όλο το νερό περνά στο φίλτρο

Εσπρέσο all’ Americana ή Americano: Εσπρέσο στον οποίο προσθέτουμε ζεστό νερό, μερικές φορές σε ίσες αναλογίες ή χρησιμοποιώντας απλώς έναν κλασικό διηθητήρα

Εσπρέσο long black: Εσπρέσο τον οποίο έχουμε προσθέσει σε ζεστό νερό σε αντίθεση με τον εσπρέσο Americano, ώστε να διατηρηθεί η κρέμα

Εσπρέσο corretto (υπό την έννοια του «διορθωμένου»): Καφές με λίγο λικέρ ή με όποιο αλκοόλ τραβάει ο οργανισμός μας

Εσπρέσο macchiato («κηλιδωμένος»): Καφές με λίγο αφρό γάλακτος

Φρέντο εσπρέσο macchiato: Καφές με λίγο κρύο γάλα

Εσπρέσο con Panna: Καφές με χτυπημένη κρέμα στην επιφάνειά του

Εσπρέσο Hag: Εσπρέσο ντεκαφεϊνέ με την ονομασία του να προέρχεται από τον πρωτοστάτη του ντεκαφεϊνέ Kaffee HAG (Kaffee-Handels-AG), εκ Γερμανίας προερχόμενος

Εσπρέσο schiumato: Καφές με περισσότερο αφρό

Εσπρέσο in vetro: Καφές σ’ ένα μικρό ποτήρι

Εσπρέσο macchiatone: Μεγάλος εσπρέσο macchiato

Εσπρέσο mojito: Καφές στον οποίο προσθέτουμε φλούδα κίτρου ή λάιμ και φύλλα μέντας

Εσπρέσο Caldo con ghiaccio: Ρίχνουμε στον καφέ ένα παγάκι, για να γίνει πιο δροσερός

Εσπρέσο Amalfi: Καφές με μία φλούδα λεμονιού

Εσπρέσο di capra: Καφές με κατσικίσιο γάλα (μπεεε!)

Εσπρέσο Miniveneziano: Μακρύς, σ’ ένα ποτήρι, macchiato, με λίγη σκόνη κακάο

Εσπρέσο doppio («διπλός»): Μαύρος καφές, δυνατός και επιμήκης

Εσπρέσο doppio in tazza grande: Διπλός καφές εσπρέσο σε μεγάλο φλιτζάνι

Εσπρέσο latte (καφές με γάλα): Ένα μεγάλο μπολ με ζεστό γάλα και λίγο καφέ

Χτυπημένος καφές: Εσπρέσο, ζάχαρη, βανίλια και παγωτό, τα οποία χτυπιούνται στο κοκτέιλ σέικερ ή στο απλό σέικερ

Καπουτσίνο: Εσπρέσο σ’ ένα μεγάλο φλιτζάνι, με αφρό γάλακτος που περνάει από τον ατμό και λίγο κακάο

Αντί επιλόγου…

Σιγά σιγά ανταμώνουμε! Αυτό είναι ίσως το βασικότερο συστατικό της επιτυχίας ενός καφέ, διότι καλό το σόλο και το μοναχικό, αλλά η καλή παρέα ξεπερνά ακόμα και τα χαρμάνια ανώτερης ποιότητας.

Άλλωστε ποτέ δεν μένει η γεύση του καφέ στο τέλος της ημέρας, αλλά μόνο τα όσα ζήσαμε με την παρέα, γράφοντας πάντα μια ξεχωριστή, καθημερινή ιστορία…