ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ κ μείωση ΒΡΟΧΟΠΤΩΣΕΩΝ

 σχετικα με βροχοπτώσεις , ανεμογεννήτριες κ φωτοβολταικά

Ο καθηγητής Γεωλογίας στο Πανεπ. Πάτρας κ. Αβραάμ Ζεληλίδης, σε άρθρο του σχετικό με την μείωση των βροχοπτώσεων ανάμεσα σε προτάσεις του αναφέρεται και στη σχέση Ανεμογεννητριών και φωτοβολταικών με το ύψος των βροχοπτώσεων. Επειδή δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά και τελευταία έχουμε υπερεπάρκεια και των δύο, ας προβληματιστούμε για όσα ο κ. Καθηγητής αναφέρει.. 

 «Διάβαζα σε ένα άρθρο το οποίο με προβλημάτισε πάρα πολύ και άρχισα να το πιστεύω, έλεγε ότι οι ανεμογεννήτριες καταστρέφουν το μικροκλίμα της περιοχής, προκαλώντας ανομβρία γιατί οι επιφανειακοί υδρατμοί συγκεντρωνόντουσαν και λόγω της διαφορετικής ταχύτητας και συμπύκνωσης φτάνανε στην κορυφή του βουνού και γινόντουσαν βροχή.

Τώρα εκεί που υπάρχουν ανεμογεννήτριες δεν αφήνουν αυτή την υγρασία να συμπυκνωθεί με αποτέλεσμα σε περιοχές που έβρεχε εξαιτίας αυτού του φαινομένου σήμερα με τις ανεμογεννήτριες δεν έχουν βροχοπτώσεις, επιτείνοντας το φαινόμενο της λειψυδρίας στην περιοχή αυτή. Αυτά τα βουνά λειτουργούσαν ως υδροφορείς, εμπλούτιζαν τις υδροφόρους, δεν είναι μόνο το οικολογικό και γεωλογικό που καταστρέφονται το βουνό, πλέον φαίνεται ότι επηρεάζει και το μικροκλίμα με τις βροχοπτώσεις.

Αλλά συνεχίζουν να δίνουν άδειες σε όλες τις βουνοκορφές για ανεμογεννήτριες. «Τώρα αυτό που μεγαλώνει ακόμα περισσότερο είναι τα φωτοβολταϊκά, με φωνάξαν προχθές λοιπόν σε μία περιοχή να δω ένα τέτοιο φωτοβολταϊκό κέντρο σε ένα βράχο.

Αρχικά δεν ήμουν αντίθετος να μπαίνουν φωτοβολταϊκά πάνω σε ξερές βουνοκορφές ή πλαγιές αλλά πηγαίνοντας εκει διαπιστώνει κανείς ότι στη βάση αυτού του ορεινού όγκου έχει πηγές.

Πας σε μια τέτοια λοφοσειρά να κάνεις ένα φωτοβολταϊκό και από κάτω σου έχεις μία πηγή η οποία υδροδοτεί 5-6 χωριά, ίσως και περισσότερα, και αναρωτιέστε ποιος έδωσε την άδεια να γίνει αυτό; Έχει σκεφτεί κανένας ότι μία διαρροή σε ένα τέτοιο φωτοβολταϊκό που είναι τοξικό, θα μολύνει δια παντώς και ανεπιστρεπτί αυτές τις πηγές;

Το ίδιο που ισχύει για τις ανεμογεννήτριες ισχύει και για τα φωτοβολταϊκά, όταν βάζεις πάνελ και σκεπάζεις ένα ορεινό όγκο τότε μειώνεις το νερό που θα πάει στον υδροφόρο σε ποσότητα, συνεπώς στην Ελλάδα δε γίνεται τίποτα με μελέτη, αλλά εκ του προχείρου». Αβραάμ Ζεληλίδης

 Το πρόβλημα της λειψυδρίας λοιπόν αν καταλάβαμε απόσα οι ειδικοί λένε ήρθε για να μείνει και αν αναζητούνται μέτρα ώστε μόνο και μόνο να κερδίσουν κάποιες εταιρείες γνωστές και μη εξαιρετεες τα περισσότερα τότε και θα διψάσουμε και θα πεινάσουμε .

---

ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Στα ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου δημοσιεύτηκε το παρακάτω κείμενο του Δ. Τεμπονέρα, με τιτλο

               "Για μια νέα αρχή" 

Θεωρώντας ότι ξεφεύγει από την αβάσταχτη ελαφρότητα όλων όσων μέχρι τώρα μπλέκονται και ανακυκλωνονται στα ζητήματα της αντιπολίτευσης χωρίς ίχνος αναφοράς σε ιδεολογία, ιστορία, και ότι άλλο σηματοδοτεί την αριστερά και την πρόοδο,  το αναδημοσιεύω.

Το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωπαϊκών εκλογών αποκάλυψε την βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης του κομματικού συστήματος, αλλά και την πλήρη, οριζόντια ρευστοποίησή του.

Η ΝΔ εισπράττει την έντονη αποδοκιμασία απέναντι στις εφαρμοζόμενες πολιτικές, βλέποντας στα (ακρο)δεξιά της νέα σχήματα, τα κόμματα του ευρύτερου προοδευτικού χώρου βρίσκονται σε μια κρίση πολιτικής ταυτότητας, που ενισχύεται από την παρατεταμένη εσωστρέφεια και τον ανταγωνισμό μεταξύ τους για τη σειρά κατάταξης σε δεύτερη και τρίτη θέση και η Αριστερά, με εξαίρεση το ΚΚΕ, μάλλον περιορίζεται σε χαμηλές καταγραφές, αδυνατώντας να αρθρώσει ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση.

Πρόκειται ενδεχομένως για την «τέλεια καταιγίδα» που προφανώς ενισχύει την ιδιώτευση και την αποστασιοποίηση από κάθε πολιτική διαδικασία. Οι αιτίες όλων των ανωτέρω είναι πολλές, αλλά η παράθεσή τους ίσως υποπέσει σε υποκειμενισμούς, που μάλλον αδικούν το διακύβευμα.

«Τι κάνουμε»;

Επειδή ακριβώς στο δημόσιο λόγο κυριαρχούν η τοξικότητα, η αντιπολιτική, η «ατάκα» και οι προσωπικές φιλοδοξίες, πρέπει να κινηθούμε στον αντίποδα.

Χρειαζόμαστε να γυρίσουμε στα βασικά για να μπορέσουμε να επαναπροσδιοριστούμε στις νέες συνθήκες, όχι πάντως με τους όρους που το κάναμε μέχρι σήμερα. Οφείλουμε να απαντήσουμε σε κρίσιμα ερωτήματα:

«Ποιοι είμαστε»; «Ποιους εκπροσωπούμε»; «Ποιος είναι ο στρατηγικό μας στόχος»; «Πως θα τον επιτύχουμε»;

Υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσουμε όλοι σε αυτά;

Είναι δύσκολο, ειδικά όταν πρόκειται για ένα κατακερματισμένο και σε βαθιά κρίση αξιοπιστίας πολιτικό σύστημα.

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε;

Να ανοίξουμε το διάλογο για την επόμενη μέρα. Να ανοίξουμε το διάλογο των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων σε προγραμματική βάση, με στρατηγικό στόχο την διατύπωση αριστερής εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης.

Είμαστε λοιπόν αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες, που έχουν στόχο και παλεύουν για το σοσιαλισμό, για μια κοινωνία που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Είμαστε με τα μη προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας, πρωτίστως με τις δυνάμεις της εργασίας και της δημιουργίας. Δεν είμαστε με τις ελίτ, με το «κεφάλαιο», με τους ολιγάρχες, με όσους στύβουν τους εργαζόμενους για να κερδίζουν ακόμα περισσότερα. Εκφράζουμε τις αγωνίες του προοδευτικού κόσμου για κοινωνική δικαιοσύνη, για σεβασμό στο περιβάλλον, για την ορθή απονομή της δικαιοσύνης, για την υπεράσπιση των εθνικών δικαίων και συμφερόντων, για την ενίσχυση και στήριξη του κοινωνικού κράτους αλλά και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Για να εκκινήσουμε από μια καλύτερη αφετηρία την νέα προσπάθεια πρέπει να ενεργοποιήσουμε τους πολίτες, να τους δώσουμε κίνητρο συμμετοχής, μέσα από τα κινήματα, μέσα από το μαζικό χώρο και τις λοιπές συλλογικές εκφράσεις, αλλά και προοπτική κυβερνησιμότητας. Η κοινωνική αντιπολίτευση δείχνει σημάδια κοινωνικής κινητικότητας, λείπει όμως το πολιτικό σχέδιο που θα πείσει ότι υπάρχει εναλλακτική. Στόχος είναι η κοινωνία να περάσει από μια κατάσταση παθητικής σε μια κατάσταση ενεργητικής άμυνας, προκειμένου ο εν εξελίξει διάλογος να μετατραπεί σταδιακά σε συγκροτημένη πολιτική έκφραση.

Μπορούν τα υφιστάμενα κόμματα μόνα τους να εξασφαλίσουν μια τέτοια προοπτική;

Η απάντηση είναι πως όχι.

Απαιτείται διάλογος που θα καταλήξει σε μια προγραμματική συμφωνία με τη συμμετοχή κομμάτων, κινημάτων και κοινωνικών εκπροσωπήσεων που θα δημιουργήσει και συνθήκες εκλογικής συμπόρευσης. Όσο για τα πρόσωπα και τους ρόλους, αρμόδιος να τα υποδείξει είναι μόνο ό λαός.

6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ .Συνέβη στη Χιροσίμα.

                  

Η νύχτα δεν σταματάει ποτέ στην Χιροσίμα... 

Κάθε χρόνο την 6η Αυγούστου  την ώρα που η ατομική βόμβα έπεσε στη Χιροσίμα, χτυπά η Καμπάνα και   χιλιάδες κάτοικοι της σημερινής πόλης και απόλο τον κόσμο, συγκεντρώνωνται  στο πάρκο Ειρήνης  να προσευχηθούν για τα θύματα  και  να βροντοφωνάξουν “ΠΟΤΕ ΠΙΑ”. 

Το ίδιο και φέτος 79 χρόνια από τη ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα (6  και  Ναγκασάκι 9 Αυγούστου 1945) από τις Η.Π.Α.

Η ρίψη των ατομικών βόμβών , έγιναν με απόφαση του Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν. «Αν και η ήττα της ήταν βεβαία»  ( Τσώρτσιλ)  καθώς  Η Ιαπωνία δεν ήταν  σε θέση να συνεχίσει τον πόλεμο, μάλιστα επεδίωκε   συμβιβασμό με τους Συμμάχους, Όμως.

Στις 16 Ιουλίου,  πραγματοποιήθηκε η δοκιμαστική έκρηξη της νέας ατομικής βόμβας στο Αλαμογκόρντο, και ο Τρούμαν  στο Πότσνταμ, έλαβε  μήνυμα που έλεγε: “Ευτυχής η έκβαση του τοκετού» . Η αμερικανική ηγεσία ήθελε να κάνει χρήση του τρομερού αυτού νέου όπλου , επιθυμώντας αφενός να περιορίσει τις απαιτήσεις της Σοβιετικής Ένωσης στη μεταπολεμική Ευρώπη και αφετέρου να ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες από την εμπλοκή της στο μέτωπο του Ειρηνικού.  Σε καμία περίπτωση οι Αμερικάνοι δεν ήθελαν ανάμιξη του Στάλιν στην Ιαπωνία.  φοβόνταν πως ο Κόκκινος Στρατός θα κέρδιζε  τμήμα του νησιού και  ο Στάλιν θα ζητούσε ζώνη κατοχής και στην Ιαπωνία. .

  Οι δύο αμερικανικες  βόμβες ,  έδωσαν το έναυσμα στον Ψυχρό Πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση.

Για  όλα αυτά, ο Τρούμαν έπρεπε  να λυγίσει την Ιαπωνία το συντομότερο  .

 Στις 3 Αυγούστου ο Τρούμαν υπογραφή τη ρίψη των βομβών..

Στις 2.45′ απογειώθηκε το βομβαρδιστικό Β-29 «Enola Gay», που κουβαλούσε  την ατομική βόμβα, κατασκευασμένη μ’ ένα ισότοπο του ουρανίου, το  235∙ η βόμβα είχε βαφτιστεί ειρωνικά από τους Αμερικάνους «Little Boy» , «Pika-don» την ονόμασαν οι «hibakusha» , που σημαίνει φως και θόρυβος.

Στις 8.15′, η βόμβα εγκαταλείπει το Β-29.

Στις οκτώ και δεκαέξι λεπτά η Χιροσίμα έσβηνε από την επιφάνεια της γης.

Η Χιροσίμα, γεμάτη από απεριόριστους σωρούς από τέφρα.

...Εσείς που κλαίτε αν και δεν έχετε μάτια

Που θρηνείτε αν και δεν έχετε χείλη

Που επιθυμείτε να αγκαλιάσετε σφικτά αν και δεν έχετε καθόλου

δέρμα για να αγγίξετε...

 sankich επιζησας

Η λέξη κόλαση δεν είναι αρκετή… , ο Κεϊσούκε Χιρόκι, διοικητής  ναυτικής βάσης, δίνει   λεπτομέρειες: “… Ο αριθμός των νεκρών είναι απίθανος, εκατό χιλιάδες, διακόσιες χιλιάδες… Δεν υπάρχει ελπίδα... Πεθαίνουν σαν μύγες, με τις σάρκες τους διαλυμένες…

Ο ποιητής μπορεί να συνθέσει την φρίκη. Μόνο αυτός...

Τα χέρια μου και τα πόδια μου τα ’χω ξεθάψει απ’ τη Χιροσίμα.

Τα χείλη μου γίνηκαν σκόνη και πέσανε.

Μόνο το στόμα μου έμεινε ν’ ανοιγοκλείνει.

Τ’ άσπρο μου σαν ασβεστωμένο πρόσωπο,

δε μπορεί πια να κλάψει, να γελάσει, να ’χει ένα όνομα.

Ο Χιροχίτο, η κυβέρνηση και το πολεμικό συμβούλιο στις 8 του Αυγούστου διατύπωσε τέσσερις προϋποθέσεις για την παράδοση της Ιαπωνίας: τη διατήρηση της kokutai (του αυτοκρατορικού δηλαδή θεσμού ), την ανάληψη από τις αυτοκρατορικές δυνάμεις της ευθύνης για τον αφοπλισμό και την αποστράτευση, καμία κατάληψη των μητροπολιτικών ιαπωνικών Νήσων, της Κορέας ή της Φορμόζας και εξουσιοδότηση στην ιαπωνική κυβέρνηση για την εκδίκαση και τιμωρία των υποθέσεων που αφορούσαν στους εγκληματίες πολέμου .

Το ίδιο βράδυ, Η Σοβιετική Ένωση κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας, και αμέσως μετά   η Λ.Δ. της Μογγολίας και στις 11 του μηνός, ο λαϊκός  στρατός της Κίνας.Η Αμερική έπρεπε να επισπέυσει φοβούμενοι ότι η Ιαπωνία θα γίνει νέα Γερμανία για τα σοβιετικά στρατευματα.

στις 9 Αυγούστου 1945, Στις 3.49 το πρωί, απογειώθηκε  το «Bocks’ Car»,   που μετέφερε μια ατομική βόμβα .

στις 11.1′ π.μ. της 9ης του Αυγούστου 1945 ο «Fat man» απελευθερώθηκε από την κοιλιά του βομβαρδιστικού αεροσκάφους.

 Το Ναγκασάκι ακολούθησε την Χιροσίμα.

 «Ε, Τσάρλυ, τραβήξου από τον ήλιο.

Σήμερα, έπεσε η Ατομική…

Σήμερα, στα λιμάνια,

οι σωματέμποροι και οι πορτοφολάδες

μπορούν να περηφανεύονται

που δεν έγιναν εφευρέτες…

Σήμερα, θα μπορούσε να λέει την προσευχή της,

μια πόρνη:

«Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ,

που δε γέννησα…»  θα γράψει ο Φωτης Αγγουλες δίνοντας την κοινονική και πολιτική διάσταση με τον καλλίτερο τρόπο.

Στις 10, η Ιαπωνία γνωστοποίησε ότι δεχόταν την άνευ όρων παράδοση στους Αμερικάνους. Ο Χιροχίτο διατήρησε τον θρόνο του, όπως και λοιποί εγκληματίες πολέμου...όλοι αυτοί αδιάφοροι για το δράμα του λαού τους, των παιδιών σαν Το κοριτσάκι της Χιροσίμα που μας θυμίζει  μέσα από την πένα του μεγάλου Ναζίμ Χικμέτ

...στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε

κι είμαι παιδί τα εφτά δεν τα καλόκλεισα

μα τα νεκρά παιδιά δεν μεγαλώνουν.

Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου

μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια

Όλη όλη μια χουφτίτσα στάχτη απόμεινα

την πήρε ο άνεμος κι αυτή σ’ ένα ουρανό συννεφιασμένο.

Την ίδια ώρα η κραυγή των «hibakusha» κλείνει το μάτι στη ζωή

..Έρχεται τo μωρό! ακούστηκε.

Στο υπόγειο της κόλασης επί γης.

Μια νέα γυναίκα άρχισε να γεννά....

ΧΙΡΟΣΙΜΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Βρέθηκα στην πόλη σε μια επέτειο του θανάτου της. Πάνε 37 χρόνια από τότε. Μα οι μνήμες είναι ζωντανές.

 Στο πάρκο της Χιροσίμα, το λεγόμενο πάρκο της  ειρήνης με πολλές χιλιάδες άτομα από κάθε φυλή και χρώμα,  Ξενύχτησα 5 προς 6 Αυγούστου …. Οι βουδιστές μοναχοί έδιναν τον τόνο με τις τελετουργίες τους ύμνους, με τα κίτρινα ρούχα ρασα τους. Άναβαν φαναράκια και τα έριχναν στο ποτάμι. Συμβόλιζαν τις ψυχές των αδικοχαμένων κατοίκων.

Παραπέρα οι γκέισες μοίραζαν το κλασικό τσάι. Ύμνοι πάθος ομιλίες από τον δήμαρχο της πολης κτλ. . Προτροπές για παγκόσμια ειρήνη, ποτέ πια Χιροσίμα κ περιστέρια σύμβολα ειρήνης να πετούν και Στο τέλος η πορεία.

Ναι. Η νύχτα δεν σταματάει ποτέ στην Χιροσίμα.

Μετράω ακόμη το πόσα είδα και πόσα έμαθα στη Χιροσίμα.

Μα μια Χιροσίμα είναι η Μέση Ανατολή, η Παλαιστίνη, η μαύρη ήπειρος. Είναι ο φασισμός που σηκώνει κεφάλη στην Ευρώπη. Ας μας προβληματίσει η τακτική της Γιαπωνέζικης ολιγαρχίας τότε, της Αμερικάνικης αντίστοιχα  τότε κ τωρα, των ευρωπαίων . 

Ας μάθουμε λοιπόν από την Χιροσίμα....καθώς δεν είδαμε τίποτε ακόμη...

Χρηστος Βανδώρος ( τις φωτό πήρα το μακρινό 1987)