Από την πανδημία στον καύσωνα

 

Τελικά οι έκτακτες συνθήκες υπάρχουν για να περνά η κυβέρνηση του Σαββατοκύριακου Μητσοτάκη την πολιτική της διάλυσης της κοινωνίας. Η πανδημία αποτελειώνει το σύστημα υγείας, βρήκε την ευκαιρία να κλείσει πανεπιστημιακές σχολές, να αποκλείσει υποψήφιους στα ΑΕΙ φυσικά για να ενισχυθούν τα κολέγια. Να πριμοδοτήσει τις ανεμογεννήτριες και την εισαγωγή αερίου σε βάρος του φτηνού εγχώριου λιγνίτη, να δυναμιτίσει τις εργασιακές σχέσεις κα το ασφαλιστικό. Η δε απάντηση σε όλα είναι μία και μοναδική. Η ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ, ο απλός πολίτης...Το παρακάτω άρθρο του Σωτήρη Σιδέρη είναι από το ΩΜΕΓΑ PRESS.

Από την πανδημία στον καύσωνα: η ευθύνη είναι πάντα ατομική, η αθλιότητα πάντα κυβερνητική ..

                                                                                 Του Σωτήρη Σιδέρη

Όσο εξοργιστικό και αν ακούγεται, η επίσημη συμβουλή –προτροπή του πρωθυπουργού προς τους πολίτες είναι να περιορίσουν την κατανάλωση ρεύματος τις ώρες αιχμής. Δηλαδή τις ώρες που δεν μπορούν να ανασάνουν και πρέπει να βρίσκονται σε χώρο με κλιματισμό. Έτσι λοιπόν, αν συμβεί κάτι δυσάρεστο σε ασθενείς ηλικιωμένους ή γενικότερα σε ανθρώπους με προβλήματα υγείας, η ευθύνη είναι δική τους. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση ξεμπλέκουν με τις συμβουλές και όχι με την πολιτική ευθύνη που οφείλουν να αναλαμβάνουν. Δίνουν έτσι ταυτόχρονα την εντύπωση ότι η κυβέρνηση τα έχει κάνει όλα σωστά, οπότε οτιδήποτε συμβεί η ευθύνη ανήκει στους πολίτες.  Η στάση του πρωθυπουργού δεν διαφέρει ουσιαστικά από μια άθλια , όσο και τραγελαφική εκστρατεία του πατέρα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος ήθελε να αυξήσει την τιμή του νερού και να ιδιωτικοποιήσει στην συνέχεια την ΕΥΔΑΠ. Οπότε  καθημερινά , με αφορμή μια περίοδο ξηρασίας ζητούσε από τους πολίτες να βάλουν τούβλα στο καζανάκι για περιοριστεί υποτίθεται η σπατάλη νερού. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητά να κλείνουμε τα φώτα και τα πάντα στο σπίτι μας. Όπως κάνει ο ίδιος στο σπίτι του… Δεν πρόκειται όμως για παράδοξο. Η ωμότητα της πολιτικής ανισοτήτων είναι η ιδεολογία του….

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά από σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε  στο Εθνικό Κέντρο Ελέγχου Ενέργειας στο Κρυονέρι ζήτησε την βοήθεια των καταναλωτών  για να περιοριστεί η ζήτηση κυρίως τις ώρες αιχμής και πρόσθεσε: «Ποιες είναι οι ώρες αιχμής: Οι μεσημεριανές ώρες από τη 1 μέχρι τις 3, αλλά κυρίως οι βραδινές ώρες από τις 6 - 7 το απόγευμα μέχρι τις 10 - 11 το βράδυ. Αν έπρεπε να το εξηγήσουμε με απλά λόγια είναι εκείνες οι ώρες όπου δυστυχώς, επειδή έχει δύσει ο ήλιος δεν έχουμε στη διάθεσή μας τη σημαντική ενέργεια η οποία παράγεται από τα φωτοβολταϊκά τα οποία έχουμε εγκατεστημένα στη χώρα»  και ιδιαίτερα το βράδυ , 7-10 να κλείνουμε τα φώτα . Ακριβώς όπως κάνει ο ίδιος στο σπίτι του. Δεν το είπε γιατί δεν το κάνει, τα μέτρα αφορούν τους άλλους όπως πάντα.

Εκ των προτέρων να διευκρινίσουμε ότι δεν είναι αρνητικό να δίνονται συμβουλές στους καταναλωτές για οικονομία. Είναι όμως διαφορετικό πράγμα αυτό και διαφορετικό πράγμα διάφορες έκτακτες συνθήκες να γίνονται αφορμή και ευκαιρία για να περνά ο Μητσοτάκης τις πολιτικές που θέλει . Την πανδημία την έκανε εργαλείο για να αποδυναμώσει το ΕΣΥ, τις Πανελλαδικές Εξετάσεις ευκαιρία για να στηρίξει τα κολλέγια, την ανεργία για να περάσει αντεργατικές πολιτικές και να στηρίξει τους εργοδότες. Σε όλα αυτά να προσθέσουμε και την σχεδόν βίαιη απολιγνιτοποίηση , τις αυξήσεις στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, τον διπλασιασμό  ή και περισσότερο των απολαβών των στελεχών της ΔΕΗ, την στήριξη με κρατικό χρήμα των εργολάβων των ΑΠΕ, την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, την προβληματική συντήρηση του δικτύου, σκόπιμα για πολλούς . Επιπρόσθετα να σημειωθεί ότι όλοι οι αναλυτές περί τα ενεργειακά τονίζουν ότι τα επόμενα χρόνια θα εμφανιστεί και μια νέα τάξη, των ενεργειακά φτωχών , αυτών δηλαδή που δεν θα μπορούν να πληρώνουν το πανάκριβο ρεύμα , καθώς οι ιδιώτες έχουν εξασφαλισμένα κέρδη , που σε συνδυασμό με την πολιτική ανισοτήτων δε θα μπορούν να ανταποκριθούν στα στοιχειώδη που απαιτεί το αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο.    

Φτώχεια που τρομάζει

Το πρόβλημα αυτό δεν είναι μεμονωμένο. Στην Ευρώπη η φτώχεια τρομάζει , οι ανισότητες οξύνονται η ζωή γίνεται όλο και πιο δύσκολοι. Τελευταίο παράδειγμα είναι η μελέτη της Eυρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (ETUC), σύμφωνα με την οποία  «οι εργαζόμενοι που λαμβάνουν αμοιβές σε επίπεδο φτώχειας είναι μεταξύ των 35 εκατομμυρίων φτωχότερων Ευρωπαίων που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάνε διακοπές το καλοκαίρι».
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη μελέτη της ETUC, η οποία βασίζεται σε στοιχεία της Eurostat, το 28% των πολιτών της ΕΕ δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά διακοπές μιας εβδομάδας εκτός σπιτιού. Το ποσοστό αυτό αυξάνεται σε 59,5% για τα άτομα με εισόδημα κάτω από το όριο κινδύνου φτώχειας (60% του μέσου όρου).
Η χειρότερη κατάσταση καταγράφεται στην Ελλάδα με το 88,9% (ή 1,38 εκατομμύρια) των ανθρώπων που ζουν σε κίνδυνο φτώχειας να μην μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα διάλειμμα. Ακολουθούν η Ρουμανία (86,8%), η Κροατία (84,7%), η Κύπρος (79,2%) και η Σλοβακία (76,1%).
Η Ιταλία καταγράφει τον μεγαλύτερο αριθμό ατόμων σε αυτήν την κατηγορία με 7 εκατομμύρια, ακολουθούμενη από την Ισπανία (4,7 εκατομμύρια), τη Γερμανία (4,3 εκατομμύρια), τη Γαλλία (3,6 εκατομμύρια) και την Πολωνία (3,1 εκατομμύρια).  Όλα αυτά δεν είναι συνέπεια της ατομικής ευθύνης των Ευρωπαίων πολιτών. Είναι συγκεκριμένες πολιτικές , είναι νόμοι, είναι η επιβολή μιας νέας τάξης πραγμάτων στην Ευρώπη, από την οποία επωφελούνται οι ελάχιστοι εις βάρος των πολλών.
Αυτή η νοοτροπία διακατέχει και τη ελληνική κυβέρνηση. Όλοι οι νόμοι που έχουν ψηφιστεί με γνώμονα τα συμφέροντα των λίγων, οδηγούν τον ελληνικό λαό , όλο και περισσότερο σε μια κρίση διαρκείας που θα αλλάξει μόνο με πολιτική αλλαγή και ανατροπές. Ο διαρκής τονισμός της ατομικής ευθύνης , στόχο έχει να αποσιωπηθεί το κύριο ζήτημα που είναι η στήριξη του κεφαλαίου  άνευ όρων και να μεταφέρει την συζήτηση και το πρόβλημα στο πεδίο της κοινωνίας και όχι στην κριτική προς τα μεγάλα συμφέροντα.

Άλλωστε είναι πλέον φανερό, ότι στην Ευρώπη, φυσικά και στην Ελλάδα, ταξικούς αγώνες δεν κάνει η Αριστερά και τα Κομμουνιστικά Κόμματα, που δεν υπάρχουν πλέον, αλλά ο καπιταλισμός. Και μάλιστα κάνει ακραίο ταξικό αγώνα, γιατί η κλιματική αλλαγή και η πανδημία δείχνουν και το ποιοι απειλούνται περισσότερο.

Από την άλλη όμως και η ψήφος….. ατομική ευθύνη είναι.