ΟΤΑΝ ΒΡΕΘΕΙΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙΞ δεκεμβρη μηνα

 

Το καλοκαίρι έσβησε απλά,
σαν να μην ήταν αληθινό.
Έπεφτε ζέστη από ψηλά.
Μα κάτι άλλο ζητώ. (1)

Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας της γέννησης. 

Αρχίζει η ημέρα να μεγαλώνει, "σπυρί σπυρί από του Αγίου Σπυρίδωνός και μετά" λέγανε η παλιοί, και το θυμώμαστε οι νεώτεροι τους παλιοί. 

Τα σπίτια ετοιμάζονται για τις γιορτές. Οι εξωτερικές εργασίες ατονούν, το τζάκι περιμένει την παρέα με το ,τον μεζέ, την σχόλη. Τα παιδιά μετράνε να κλείσουν τα σχολεία, οι παπάδες να ξαναγεμίσουν οι εκκλησίες, και τελευταία πλήθος πολίτες περιμέναν με περισσή προσμονή να ταξιδεύσουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. 

Στις χιονισμένες πρωτεύουσες των χριστουγένων, Στην Βιέννη, Στο Βερολίνο, στο Παρίσι στο Λονδίνο στο χωριό του Αη Βασίλη . Στις χριστουγεννιάτικες πλατείες, στην μαγική Κολμάρ, στο Σάλτσμπουργκ.

Άλλοι στα ορεινά του σκι μα και στα δικά μας χωριά του Αη βασίλη, στα Τρίκαλα, στη Δράμα, στην Αθήνα η επαρχία, στην επαρχία η Αθήνα. 

Μα ένας μικρός ιός, έδειξε την γύμνια της μεγάλης Ευρώπης.

 Χτύπησε αναλέητα το παλιό όνειρο, παραμέρισε όλες τις επί χάρτου ασκήσεις, και αποκάλυψε αυτό που όλοι γνωρίζουμε και ακόμη δεν θέλουμε να παραδεχτούμε. 

Ο κύκλος έχει κλείσει. 

 Ότι παραοριμάζει μοιραία σαπίζει.

 Έχει σαπίσει ο τρόπος της δήθεν ανάπτυξης, στην πραγματικότητα μεγένθυσης των ανισοτήτων, της ηθικής απαξίωσης, του ατομισμού, και του άκρατου ανταγωνισμού σαν μοναδική αρχή για ανέλιξη. 

Ολα αυτά που σαν νεοφιλελευθερισμός επιβλήθηκαν και επηρέασαν το σύνολο της κοινωνικής ζωής. 

Ας το ξανασκεφτούμε... Μπορούμε άραγε, να διαμαρτυρόμαστε για τον ρόλο των ΜΜΕ, την διαφήμιση, τα πολλαπλά ψέματα, τον καταναλωτισμό, την κυβερνητική αλαζονεία, τις πολλαπλές ήττες στα εθνικά στην οικονομία, την μετάβαση από την αρχιτεκτονική του Παρθενώνα στην πόλη του Γ. Γαϊτη, την εμπορευματοποίηση της υγείας, του φάρμακου, όταν αποδεχόμαστε τον κυρίαρχο τρόπο παραγωγής; 

Μήπως να τα δούμε "ανάποδα" για να τα βάλουμε όρθια;

Μήπως το άτομο προστατεύεται στην ομάδα και η υποχρέωση σε ένα κοινωνικό σύνολο προστατεύει την ελευθερία και την αυτενέργεια του; Και μήπως η ομάδα που επικρατεί είναι εκείνη με τα ποιο αλτρουιστικά μέλη;

Διανύουμε την 5η βδομάδα σε επιτήρηση. 

100δες καθημερινά τα κρούσματα, οι νεκροί στατιστικά στο υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη, η οικονομία κατεστραμένη και το χειρότερο ίσως δεν το είδαμε ακόμη. 

Όλα αυτά μου μοιάζουν σαν την επιστρεπταία προκαταβολή... Θα μας ξαναεπισκεφτεί και το τρίτο κύμα κορονοιού και ο φοροεισπράχτορας. Η όποια βεβαιότητα μου, πηγάζει από τα καθημερινά κατορθώματα της κυβέρνησης που δίνει τον τόνο και το άλλοθι στους δήμους και στις περιφερειες, για παρόμοια κατορθώματα.

Το χτύπημα των ήδη περιορισμένων εργασιακών δικαιωμάτων, πάντα επεκτείνεται ώστε να συμπεριλάβει ΑΝΑΠΟΔΡΑΣΤΑ και το τσεκούρωμα των συντάξεων. 

Ο κατακερματισμός του δημοσίου, οι ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων επιχειρήσεων, προμηνύουν απολύσεις και ανεργία. Οι γεμάτες στόμφο εξαγγελίες δήθεν αναπτυξιακών έργων από όλους αυτούς που έχουν αναγάγει την μίζα σε άγιο δισκοπότηρο της πολιτικής δράσης τους, δείχνει το σημείο που τα δημόσια ασημικά αλλάζουν επιτέλους χέρια.Οι ντόπιοι επιχειρηματίες και οι πολιτικοί φίλοι τους άλλη μια φορά ενδύονται τον μανδύα που τόσα χρόνια έχουν μάθει να φορούν. Μεταπράτες και μεσάζοντες των πλουτοκρατών των κύριων χωρών. Της Γερμανίας της Γαλλίας της Αγγλίας της Ρωσσίας κτλ 

Αξίζει να διατυπώνεις ερωτήματα. Ειδικά όμως τον φετινό Δεκέμβρη, που...

Κι έκλαιγαν τα δέντρα στις παραμονές

των αγαθών έργων και των γιορταστικών γενναιοδωριών,

των ευτυχισμένων τρικυμιών που στροβιλίζονται στο γαλάζιο, (1)

  νομίζουμε πως έχει ερθει ο καιρός των απαντήσεων...

Αλλιώς...

κανε τον πονο σου άρπα 

και δρόσισε τα χείλι στα χείλη της πληγης σου... (2)

Υστερόγραφο. (1) Ε. Ταρκόφσκι, (2) Κ. Καρυωτάκης