ΑΠΟ την Αγία Σοφία στον SAN VITALΕ (RAVENNA)

ΑΠΟ την Αγία Σοφία στον SAN VITALΕ

Η ημερομηνία 29 Μαίου, είναι καρφωμένη στο σύνολο του Ελληνικού λαού. Κορυφαία ημερομηνία αφού το 1453 έπεσε η Κωνσταντινούπολη. Τώρα αν έχουμε σαν λαός βγάλει τα σωστά συμπεράσματα από όλη αυτή την ιστορία είναι άλλο θέμα.

Στο οδοιπορικό στην Εμίλια Ρομάνα, επέλεξα σήμερα να αναρτήσω κάποιες γραμμές με αρκετές φωτό γύρω από την εκεί πόλη Ραβέννα . Αυτό γιατί τα καλλίτερα διατηρημένα ψηφιδωτά εκτός από την Αγιά Σοφιά, βρίσκονται σε ναούς στην πόλη αυτή, και ειδικά στον ναό  San Vitale.

Δημιουργήθηκαν την ίδια εποχή επί αυτοκράτορα Ιουστινιανού κ Θεοδώρας και μέσα από την επίσκεψη στη Ραβέννα  θα μας δοθεί η ευκαιρία να ξαναδούμε γνωστές εικόνες από τα βιβλία ιστορίας των γυμνασιακών μας χρόνων.

8 μνημεία που βρίσκονται στη Ραβέννα έχουν ανακηρυχθεί μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO και είναι απαραίτητο σε κάθε επισκέπτη να τα εξερευνήσει.

Το ψιλόβροχο είχε ξεκινήσει καθώς αφήσαμε το σιδηροδρομικό σταθμό, προκειμένου να κατευθυνθούμε στο πανέμορφο RBNB . Ήταν το βράδυ στις 15 Μαΐου. Η αυριανή ημέρα προμηνυόταν δύσκολη με πολύ ποδαρόδρομο καθώς θα αλωνίζαμε την περιοχή. Πολύ κοντά, σχεδόν απέναντι από την κατοικία , έτσι για ζέσταμα, ξεκινήσαμε από την εκκλησία του San Giovani Evangelista  που είναι η παλαιότερη εκκλησία στην πόλη και η οποία βομβαρδίστηκε στον 2ο πόλεμο καταστράφηκε αλλά αποκαταστάθηκε. Όμορφος χώρος κορινθιακά κιονόκρανα, ψηφιδωτά, που δεν αντέχουν σε σύγκριση με όσα ακολούθησαν.

Γρήγορα λοιπόν για την Basilica Di S. Apollinare Nuovo, όπου βγάζεις ενιαίο εισιτήριο με 12,5 Ευρώ για επίσκεψη 5 αξιοθέατων. Όλες σχεδόν οι επισκέψεις έχουν συγκεκριμένη ώρα εισόδου άρα και παραμονής σε κάθε χώρο. (Ο Απολλινάριος είναι ιδρυτής κ μάρτυρας της τοπικής εκκλησίας)

Τι να πρωτοθαυμάσουμε; Τα ψηφιδωτά είναι από τον 6^ο

αιώνα με σκηνές από τον βίο του Χριστού και της Παναγίας. Αποφεύγω τα πολλά πολλά καθώς πιστεύω πως μόνο η επιτόπια ματιά σε αυτό το σκηνικό μπορεί να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να «δούμε» πραγματικά αυτά τα αιώνια έργα τέχνης κ πολιτισμού. Να συμπληρώσω έτσι για την ιστορία ότι την χρονολογία των έργων υπήρξε ισχυρή διαμάχη στην Ορθοδοξία με τον Αρειανισμό. Οι δε αυτοκράτορες του Βυζαντίου από την εποχή του Κωνσταντίνου και μετά δεν είχαν πρόβλημα να ισορροπούν ανάμεσα  στις αιρέσεις και στους «αιρετικούς» ανάλογα τα συμφέροντα, ανεξάρτητα από τις «τελικές κρίσεις»; της ιστορίας.

Το μικρό Βαφτιστήριο  Degli Ariani βρίσκεται κοντά στα προηγούμενα αλλά ιδρώσαμε να το βρούμε. Έχει ξεχωριστό εισιτήριο (3 ευρώ) ήταν των οπαδών του Αρείου , με 8γωνο σχήμα περίπου 2 -2,5 μέτρα βυθισμένο με ψηφιδωτά στο θόλο όπου ο Χριστός χωρίς γένια βαφτίζεται από τον Ιωάννη που φοράει δέρμα λεοπάρδαλης. Ο δε Ιορδάνης ποταμός αναπαρίσταται σαν γέροντας με καβουροδαγκάνες στο κεφάλι. Γύρω γύρω δε οι Απόστολοι.

Όμως το αξιοθέατο που ξεχωρίζει στη Ραβέννα είναι η αριστουργηματική San Vitale. Ψηφιδωτά της συναγωνίζονται τα αντίστοιχα της Αγίας Σοφίας.  Ιστορίες της Παλιάς κ της Νέας Διαθήκης, με κορυφαία τον Χριστό να δίνει το στέμμα στον Βιτάλιο ενώ ο επίσκοπος Ecclesius του παραδίνει το εκκλησιαστικό μοντέλο, (ο Εκλέσιους το 527 μχ ξεκίνησε την οικοδόμηση του ναού). Σε άλλα σημεία εξυμνείται η αυτοκρατορία , ο Ιουστινιανός με την Θεοδώρα , η ενότητα της εκκλησίας με την αυτοκρατορία , η Ιερουσαλήμ η Βηθλεέμ.

Γενικά η υποταγή της εκκλησίας στον Αυτοκράτορα. Παραδίπλα, το μαυσωλείο της GALLA PLACIDIA, η οποία είναι η κόρη του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Α. Μάλιστα σε μία από τις 3 ευρισκόμενες σαρκοφάγους λέγεται ότι είναι τα οστά της. Στην  οροφή παριστάνεται ο ουρανός έχοντας στη μέση χρυσό σταυρό. Ιδιαίτερης προσοχής το μωσαϊκό με τον Χριστό στα χρυσά σαν καλό ποιμένα στο κοπάδι του.

Το Βαφτιστήριο του επίσκοπου Νέωνος διακοσμημένο με λαμπρά ψηφιδωτά και είναι το αρχαιότερο παλαιοχριστιανικό μνημείο στη Ραβέννα. Πλούσιο εσωτερικό με εικόνες προφητών , με τον Χριστό με γένια να τον βαφτίζει ο ποιος άλλος; Ο Ιωάννης Βαπτιστής  

Το μαυσωλείο του Θεοδώριχου,  το Μουσείο e Cappella Arcivescovile.  Στον πρώτο όροφο του μουσείου είναι η εκκλησία του Αγ. Ανδρέα. Κτίστηκε στην εποχή του Θεοδώριχου με τα λείψανα του Αγίου Ανδρέα που έφτασαν στη Ραβέννα από την Κωνσταντινούπολη στα μισά του 6^ου αιώνα. Εδώ και η απεικόνιση του Χριστού σαν πολεμιστής .

Στην πόλη υπάρχει και η σαρκοφάγος του παγκόσμιου Δάντη (κοντά στη Βασιλική San Fracesco). Την θεία κωμωδία την έγραψε στην Ραβέννα.

Να μην αφήσουμε το Πάρκο Rocca Brancaleone με τα βενετσιάνικα τείχη την τάφρο τις γέφυρες επικοινωνίας.

Φυσικά είναι δύσκολη και η φωτογράφιση χωρίς τα κατάλληλα εργαλεία , αλλά ακόμη και η σωστή παρακολούθηση των εικόνων λόγω της απόστασης από το μάτι του παρατηρητή αλλά και λόγω της ηλικίας του ματιού!!! Τι να κάνουμε;.

Μακάρισα δίπλα μου την κυρία με τα αποτελεσματικά μικρά κιάλια με τα οποία εκστασιασμένη παρατηρούσε τα πάντα. Με είδε και μου τα παραχώρησε για λίγη ώρα.

Μάθημα πρώτον λοιπόν. Μικρά κιάλια άκρως απαραίτητα.

 Όσο για τα λοιπά. Ο καφές στην Ιταλία παντού είναι καλός και φτηνός. Τα παγωτά το ίδιο. Αν βρείτε στο δρόμο σκεπαστή αγορά ε, τότε το φαγητό σίγουρα θα ξεπερνάει τις προσδοκίες μας. Ειδικά όταν προσφέρει ένα μαγαζί aperitivo. Πάντως το Passatelli αποδείχτηκε πάρα πολύ καλό στις παραδοσιακές γεύσεις που δοκιμάσαμε.

Στη Ραβέννα δεν πάμε για φαγητό αποκλειστικά. Πάμε πρώτα και κύρια γιατί πρόκειται για «το άλλο» ΒΥΖΑΝΤΙΟ, στην ΙΤΑΛΙΑ.

 

Η πόλη του απόλυτου Έρωτα λέγεται Βερόνα.

                   

ΣΤΗ ΒΕΡΟΝΑ πόλη του απόλυτου έρωτα

Για τον παραπάνω τίτλο της πόλης Βερόνα, φρόντισε αρχικά ο σημαντικότερος Άγγλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.

Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Ουσιαστικά λοιπόν η πόλη είναι «δική του» εδώ και αρκετούς αιώνες. Εκτός από την 18^η Μαΐου που για μία ημέρα έγινε η πόλη του Πάπα Φραγκίσκου. 

Εκεί στη μεγαλόπρεπη Αρένα της Βερόνα που στέκει σαν άλλο Κολοσσαίο από το 30 μχ διοργανώθηκε η ημερίδα «Αρένα της ειρήνης» όπου μπροστά σε 10-12 χιλιάδες ρωμαιοκαθολικούς, ο παλαιστίνιος που είχαν δολοφονήσει τον αδελφό του οι Ισραηλινοί στρατιώτες, αγκαλιάστηκε με τον ισραηλινό που έχασε τους γονείς του στην επίθεση της Χαμάς ( 7 Οκτωβρίου). 

Μα και οι παρεμβάσεις του Πάπα ήταν πολύ μπροστά σε σχέση με όλες τις πολιτικές δυνάμεις εξουσίας της Ευρώπης και όχι μόνο.

Όσο για την Βερόνα;

 

Ο Σαίξπηρ έδωσε την ώθηση με το αριστούργημα «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» αλλά είναι ο Δήμαρχος το μακρινό 1937 απότι διάβασα που εμπνεύστηκε όλο το σκηνικό. 

Ο Ουίλιαμ φυσικά ποτέ δεν επισκέφτηκε την περιοχή, αλλά και τα γεγονότα με το ερωτευμένο ζεύγος δεν υπήρξαν. 

Όμως ο δήμαρχος κατάλαβε την αξία και την υπεραξία της υπόθεσης και προσανατολίστηκε στο να δημιουργήσει μια τουριστική «κότα» που γεννάει από τότε συνεχώς χρυσά αυγά. 

Βρήκαν ένα σπίτι παραδοσιακό, αρχοντόσπιτο, πρόσθεσαν και το περίφημο μαρμάρινο μπαλκόνι στόλισαν τον κήπο κάτω από το μπαλκόνι με το άγαλμα της Ιουλιέτας και το καραβάνι πήρε το δρόμο του.  Χιλιάδες καθημερινά επισκέπτονται το μέρος, κάνουν ουρά για να φωτογραφηθούν στο μπαλκόνι αλλά και για κάτι ακόμη.

 Να χουφτώσουν το δεξί στήθος στο άγαλμα κάνοντας συγχρόνως μια ευχή αγάπης η οποία έτσι αποκτά εχέγγυα αλήθειας.  Δεν έχει σημασία τι πιστεύει κανείς.

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη και τον μύθο και την ευχή. Άλλωστε αν όλο αυτό το σκηνικό το δούμε σαν μέσο για να έρθουμε στην Βερόνα και να διακτινιστούμε στην λοιπή Εμίλια Ρομάνα, τότε ναι ΑΞΙΖΟΥΝ κ το σκηνικό και ο Μύθος που το περιβάλει. 

Αν ακόμη παρακινηθούμε να γνωρίσουμε τον θεατρικό συγγραφέα καλύτερα, ε, τότε πετύχαμε το τερπνόν μετα του ωφελίμου που μας έλεγαν οι δάσκαλοι μας. (φυσικά παρακάτω από το Casa di Giulietta ανακαλύπτουμε και το αντίστοιχο του Ρωμαίου. Τι όχι;)

Η Βερόνα είναι μια κούκλα. Μια πόλη με παλμό ζωντάνια και πάθος. Πραγματικά πόλη της επικοινωνίας της διασκέδασης της ομορφιάς. Ο Αδίγης (Αντιτζε) από τις Άλπεις παίρνει το νερό και το κυλάει μέσα στη Βερόνα μέχρι την Βενετία καμαρώνοντας γέφυρες και αξιοθέατα δίπλα στις όχθες του. Ιστορικές τοποθεσίες διαδέχονται η μία την άλλη όπως η arena di Verona, η Piazza delle Erbe, piazza dei signori, to Museo Castelvecchio , ο καθεδρικός ναός, ναός San Fermo Maggiore κτλ.

 Το google πλέον δίνει άφθονες πληροφορίες άρα οι δικές σημειώσεις περισσεύουν.

 Αυτό που με εντυπωσίασε είναι το χαρούμενο πλήθος. Οι γελαστές ουρές για παγωτά, η γαστριμαργική πανδαισία σε κάθε μεσαιωνικό και αναγεννησιακό στενό της πόλης, οι παρέες νέων μεγάλων μεγαλύτερων. Το αστείρευτο χαμόγελο όλων.

 Τελειώνοντας επισκεφτείτε όσοι πάτε 2-3 πολύ χαρακτηριστικά σημεία που νομίζω αξίζει να τα τιμήσουμε…

Την Gelateria Ponte Pietra,  το caffe Borsari αλλά κυρίως το μαγικό – για μένα- τo εστιατόριο LA TRADISION, για την ποιότητα και τις τιμές.  

 Αυτά τα λίγα. Για περισσότερα ταξιδεύετε.  Οι δρόμοι είναι ανοιχτοί.