ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΤΛΑΚΗΣενας ηρωας από το Αιγαίο στην Καλοσκοπή

...κι η σφαίρα, σφηνωμένη στην καρδιά σου, να μη λιώνει,

όταν η καρδιά σου, που τόσο αγάπησε τον κόσμο, θα’χει λιώσει...

Ο Μιχάλης Κουτλάκης ήταν μεταξύ των 33 νεκρών ανταρτών, οι οποίοι μετά από ενέδρα έπεσαν στην Αγία Τριάδα Καλοσκοπής την χιονισμένη ημέρα της 5 Ιανουαρίου του 1944.

Θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο, ο δε Μιχάλης με το όνομα (ψευδώνυμο) Μιχάλης Νησιώτης από την Κω. Αναγνωρίστηκε δε με το πραγματικό του όνομα το 1987  δηλ Μιχάλης Κουτλάκης από την ακριτική Κάσο.

Την Δευτέρα 17 Ιουνίου στην εκδήλωση μνήμης και τιμής στην περιοχή όπου το μνημείο πεσόντων, παραβρέθηκαν ο αδελφός του ήρωα 90ετής κ Γιώργος Κουτλάκης και η ανιψιά του κ Σοφία Μαστοράκου, η οποία χαιρέτησε την εκδήλωση.

Ήταν μια ιδιαίτερη ομιλία η οποία κατά την γνώμη μου αξίζει από εδώ και πέρα να διδάσκεται τουλάχιστον στους μαθητές της περιοχής μας.

Ακολουθεί η ομιλία την οποία η κ. Σοφία μου έστειλε και την ευχαριστώ βαθύτατα. 

  Καλοσκοπή 17/6/2019

Κυρίες και κύριοι ,

Φέτος η Βουλή των Ελλήνων ,195 χρόνια μετά το ολοκαύτωμα της Κάσου το 1824, ονόμασε μαζί με τα Ψαρρά το μικρό μας νησί Ηρωικό.

Η δική μου γενιά , είναι η πρώτη γενιά Δωδεκαννησίων  , που γεννηθήκαμε Έλληνες πολίτες.

Ο θείος μου  Μιχάλης Κουτλάκης  ,Ιταλός υπήκοος του Αιγαίου, πολέμησε για να απελευθερώσει την πατρίδα του και για να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα .

Δεν τα κατάφερε......

Κάθε χρόνο , όταν έρχομαι εδώ στα άγια αυτά χώματα να τιμήσουμε όλοι μαζί τους ήρωές μας, αισθάνομαι μεγάλη συγκίνηση .

Ο υπέροχος τόπος σας, τόσο ακριτικός όσο και ο δικός μας , αλλά και τόσο φιλόξενος και ανθρώπινος έχει γίνει  και δικός μας τόπος.

    Πριν από  32 χρόνια από ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα, μάθαμε, ότι ο θείος μου Μιχάλης Κουτλάκης βρίσκεται εδώ στην Καλοσκοπή. Ένα τηλεφώνημα έβαλε τέλος στο δράμα της οικογένειά μου , που για χρόνια θρηνούσε το χαμένο παιδί της, και αναζητούσε το μνήμα του για να εναποθέσει τα δάκρυά της και να ησυχάσει.

    Όταν πολύ διστακτικά ,σχημάτισα το τηλέφωνο του Δήμου Άμφισσας, δεν πίστευα πως θα μάθω κάτι ουσιαστικό. Σκεφτόμουν πως μετά από τόσα χρόνια και μετά από τόση προσπάθεια που έκαναν ο παππούς μου και η γιαγιά μου για να τον βρουν, δεν υπήρχε ελπίδα.

 Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα που νοιώσαμε, όταν για πρώτη φορά  αντικρίσαμε το μνήμα. Δεν θα ξεχάσω την αντίδραση της μητέρας μου την πρώτη φορά που ήρθαμε εδώ και σαν μεγαλύτερη αδελφή κατέθεσε το στεφάνι. Τρέμοντας και ενώ την στήριζα για να μην λιποθυμήσει, εκείνη μου ψιθύρισε:

«Ο Μιχαλάκης μας, που το αίμα του ήταν αλμυρό σαν την θάλασσα είναι θαμμένος εδώ μέσα στο βουνό…».

 «Σκέψου, η ζωή να τραβάει το δρόμο της, και συ να λείπεις, νάρχονται οι Άνοιξες, με πολλά διάπλατα παράθυρα, και συ να λείπεις,

νάρχονται τα κορίτσια, στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα, και συ να λείπεις,

οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι, και συ να λείπεις,

ένα ανθισμένο δέντρο να σκύβει· στο νερό,

πολλές σημαίες ν’ ανεμίζουν στα μπαλκόνια,

ν’ ανεβαίνει μια παρέλαση την οδό Σταδίου,

χιλιάδες κόσμος, κρατώντας στα χέρια του σημαίες,

κρατώντας επί τέλους τα όνειρά του μέσα στα χέρια του,

να λένε δυνατά τη λέξη σύντροφος, και συ να λείπεις,

ύστερα, ένα κλειδί να στρίβει – η κάμαρα νάναι σκοτεινή,

δύο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο, και συ να λείπεις,

σκέψου δύο χέρια να σφίγγονται, και σένα να σου λείπουν τα χέρια,

δύο κορμιά να παίρνονται και συ να κοιμάσαι κάτω απ’ το χώμα,

και τα κουμπιά του σακακιού σου, ν’ αντέχουν πιότερο από σένα, κάτω απ’ το χώμα

κι η σφαίρα, σφηνωμένη στην καρδιά σου, να μη λιώνει,

όταν η καρδιά σου, που τόσο αγάπησε τον κόσμο, θα’χει λιώσει».

            Γιάννης Ρίτσος

            απόσπασμα από το ποίημα

            «Οι γειτονιές του κόσμου»

Αυτό το ποίημα του Ρίτσου αντιπροσωπεύει τα συναισθήματα όλων όσων  βρισκόμαστε κάθε χρόνο εδώ στην Αγία Τριάδα σε αυτή την εκδήλωση μνήμης να τιμήσουμε την προσφορά των προγόνων μας για την ελευθερία.

Εκ μέρους της οικογένειας μου, θέλω  να ευχαριστήσω την οικογένεια της Ελένη και του Γιάννη Τσικνή  από την Άμφισσα, τον Δήμο Δελφών, που κάθε χρόνο οργανώνει αυτή την εκδήλωση μνήμης ,μα πιό πολύ , πιο πολύ,  θέλω να ευχαριστήσω έναν έναν ,όλους εσάς ,τους ανθρώπους της Καλοσκοπής για όσα κάνατε και για όσα συνεχίζεται να κάνετε για την μνήμη όλων των αγωνιστών που αναπαύονται σε αυτά εδώ τα χώματα μαζί με τον θείο μου.

                                Σας ευχαριστώ

                             Σοφία Μαστοράκου