ΕΥΧΕΣ-ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Τέλος 10ετίας του 60. Μάλλον 1969. Ο θεολόγος του επαρχιακού Γυμνασίου,  ρωτά την τάξη. 

-Ποια είναι η μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας;

Οι απαντήσεις- όσο ο κ Καθηγητής μειδιά, χωρίς να προκρίνει την σωστή απάντηση- περιλαμβάνουν τόσες ημερομηνίες όσοι και οι μαθητές. 

Χριστούγεννα; Πρωτοχρονιά; Ανάσταση; 15αυγουστος; κτλ

Ο καθιερωμένος γύρος ενημέρωσης από το ιντερνέτ, λίγο πριν τραβήξουμε για ύπνο στα τέλη Νοέμβρη μας βάζει σε δίλλημα.

Η Rynair προσπαθεί εδώ και τώρα να μας στείλει λίγο πριν τις γιορτές στην Κεντρική Ευρώπη.   

Τέτοια τιμή πήγαινε-έλα να πάει χαμένη;

 Φυσικά το φτηνό εισιτήριο έχει και τα ανάλογα βαρίδια, ειδικά στη στενότητα μεταξύ των καθισμάτων του αεροπλάνου και όχι μόνο...

Παραδόξως η 16 κ 17 Ε θέσεις αποδείχτηκαν οι καλλίτερες στο αεροπλάνο της εταιρείας. Τόση άνεση ούτε οι επιβάτες στη  διακεκριμένη  δεν απολαμβάνουν. Βλέπεις η πόρτα κινδύνου στην περίπτωση μας, έκανε το θαύμα της.

Κατά τα άλλα τα γνωστά.. 

Αφήσαμε την Αθήνα με νοτιά και βροχή. Περιμέναμε στον προορισμό κρύο και ίσως χιόνι.

Η αεροσυνοδός στο μικρόφωνο μετά τις οδηγίες προς ναυτιλλομένους, αρχίζει το ψηστήρι προκειμένου να «βγουν» τα σπασμένα της χαμηλής τιμής εισιτηρίου.

 Όλα πωλούνται. Φαγητό, νερό, λαχνοί, αρώματα, καφές, τσάι.

 Στα τάμπλετ, στα τηλέφωνα ή στον ύπνο γερμένοι οι επιβάτες σκοτώνουμε την ώρα μας.

-Όταν είναι να ταξιδέψω στο εξωτερικό θα πάω σαν άρχοντας. Στη μνήμη μου έρχεται σχετικό απόσπασμα από συζήτηση, μέση 10ετίας του 80, με συναδέλφους.

- Όχι έτσι, όπως εσύ με τα μπαγκάζια στην πλάτη.

 Μόλις είχα επιστρέψει από εξόρμηση στη Ρώμη. 

Προφανώς σαν backpacker.

Το σκέφτομαι και γελάω. Σίγουρα ο φίλος δύσκολα εκείνα τα χρόνια θα πήγε κάπου… Πιθανόν ακόμη να ψάχνει την αρχοντική μετακίνηση του.

Σε λιγότερο από 2 ακόμη ώρες περνάμε την πύλη του Μιχαήλ στην Μπρατισλάβα. Περπατάμε πάνω κάτω στην Stare Mestro την παλιά πόλη.

Διάολε, πανέμορφα  είναι στο Grand  Cru.

 Ο μπάρμαν αποδεικνύεται άριστος γνώστης των τοπικών ποικιλιών αμπέλου. Μα και άριστος στην εξυπηρέτηση. Μπουκάλια ντόπιων παραγωγών αραδιάζονται πάνω στο τραπέζι.  Ο Μάρτιν προτείνει, εξηγεί, γεμίζει ποτήρια και μας προτρέπει στη δοκιμή.

Tο νέκταρ Μοσχάτο του 2016 μας κλέβει την γεύση όπως και το κόκκινο από κτήμα στην  Περιοχή του Δούναβη.  

H Οινογνωσία συνεχίστηκε ως το τέλος, που ο Μαρτίν βλέποντας πως η ώρα μας στο Cru πλησίαζε στο τέλος της, μας έφερε απόσταγμα των 55 παρακαλώ βαθμών μαζί με  λικέρ των 33 βαθμών «μόνο», από  απόσταγμα φρούτων του δάσους αναμειγμένα με χυμό σταφυλιού από το περίφημο Τοκαι (περιοχή και είδος Tokaji aszu)  και αγαπημένο του Προέδρου κατά δήλωση του. (πρόκειται για το Bentianna).

Δυο πατώματα πιο κάτω, σε υπόγειο που θύμιζε μεσαίωνα σε κάστρο, και μύριζε ελαφρά μούχλα από την υγρασία αναπαύονταν τα μπουκάλια της κάβας του μαγαζιού. Τέτοιος επαγγελματισμός…

Να μην ξεχάσω. Μια αρκούντως ικανοποιητική ποικιλία τυριών, αλλαντικών αλλά, τι έκπληξη και ελιών, μας συντρόφεψε . Ελιών;

Θου κύριε. 

Στην περιοχή της Φωκίδας, που η ελιά είναι το εθνικό της δένδρο, δεν είμαι σίγουρος αν σερβίρεται με τσίπουρο.

Στον τρίτο όροφο του Europaian  στο VEA CAFFE απολαμβάνω το ρόφημα μου έχοντας στα μάτια μου τον γαλάζιο Δούναβη.

Μια απέραντη γιορτή όλη η παλιά πόλη. 

Χριστουγεννιάτικη αγορά στη Μεσευρώπη σημαίνει χρώματα, αρώματα γεύσεων, φωνές χαράς, τραγούδι, γέλιο, ξεγνοιασιά, παραδοσιακά φαγητά.

Το νεανικό πανέμορφο Mondieu Laboratoire μας καλεί για ένα καφέ με συνοδεία μερικές από τις θαυμάσιες δημιουργίες του Σεφ.

 Καταπληκτική σοκολάτα και λοιπά που προκαλούν την όραση,  γεμίζουν  την όσφρηση και τέλος ικανοποιούν την γεύση.

 Ασθενικός ο ήλιος ντρέπεται να βγει, παίζει κρυφτό με τα γκρίζα σύννεφα. Θερμοκρασία 3-4 βαθμοί την ημέρα και χαμηλότεροι σαν βραδιάζει.  Κόσμος άψογα ντυμένος,  σκουφιά, κασκολ,μπουφαν, κόκκινα μάγουλα, χέρια με γάντια, μπότες που κτυπούν τα δάπεδα.

Ο χάλκινος άνθρωπος που βγαίνει από το φρεάτιο είναι ο μόνος νόμιμος ηδονοβλεψίας – χαρακτηριστική φωτογραφική ατραξιόν της πόλης μαζί με τους άλλους 3-4 ακόμη σε χαρακτηριστικές πόζες στην βόλτα της παλιάς πόλης.

 Ο γαλάζιος Δούναβης βρέχει τις άκρες της, ισορροπεί την όλη εικόνα δίνοντας της το χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των σπουδαίων πόλεων δίπλα σε νερό.

 Το κάστρο δίπλα μας, μικρά μουσεία, άνετη η περιήγηση, στο βάθος πάνω στο Δούναβη, στη καλωδιωτή γέφυρα το Ούφο σύγχρονο σήμα κατατεθέν της πόλης αλλά και πολύ κοντά σε αυτό ένα-δύο απέραντα πολυκαταστήματα .

  Άραγε αυτό να είναι η Μπρατισλάβα; Μια όμορφη πόλη με μικρή μεσαιωνική περιοχή; . Ένα μέρος για ένα αξέχαστο διάλλειμα;.

Κάποιοι διαχρονικά ρωτούν: 

Εκεί που πήγες, τι θα μπορεί να αγοράσει κάποιος επισκέπτης;   Η απάντηση μου; ΤΙΠΟΤΕ . 

 Παραμόνο εικόνες, φιλίες, γεύσεις συγκρίσεις, γνώση ενός διαφορετικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας. Αυτά αρκούν.

Συνεχίζεται….

Υστερόγραφο. Στο δεύτερο μέρος και το σύνολο φωτογραφικό υλικό.