ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2024

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2024: ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Αναρτήθηκε από τον/την: eamgr στο 14 Νοεμβρίου, 2024

Όσα χρόνια κι αν περάσουν η εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένει άσβεστη φλόγα πάλης και αγώνα, ανάσα και κραυγή για ψωμί- παιδεία- ελευθερία- ανεξαρτησία.  

Αυτή  η κραυγή της ελευθερίας και της αντίστασης, ξεπηδάει σήμερα το ίδιο δυνατή από την Παλαιστίνη, το Λίβανο και θα ξεπηδήσει αργά ή γρήγορα από τις σημερινές αποκλεισμένες κοινωνίες του νεοφιλελεύθερου τρόμου.

Σήμερα που το διεθνές δίκαιο ανατρέπεται ξεδιάντροπα για να επαναδιατυπωθεί στις συνθήκες ενός διαρκούς παγκόσμιου πολέμου για την παγκόσμια ηγεμονία. Γενοκτονίες, ανοιχτές επεμβάσεις, επιβολή καθεστώτων, υπαγόρευση όρων εσωτερικής λειτουργίας των κρατών, όλα υπό την έγκριση των υπερεθνικών οργανισμών που ολοκληρωτικά είναι υποταγμένα στον ιμπεριαλισμό και τις αντιθέσεις του.

Σήμερα στη χώρα μας η κυβέρνηση της δεξιάς είναι σε συνθήκες αποδρομής με ένα πολιτικό κενό που συνεχώς μεγαλώνει. Ο κόσμος της εργασίας στενάζει και δεν βγάζει το μήνα χωρίς στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, ενώ την ίδια στιγμή η δημόσια υγεία και παιδεία απαξιώνονται και διαλύονται στο βωμό του κέρδους των ιδιωτών.

 Παρόλα αυτά, το σύστημα φαίνεται να εκπέμπει μια εικόνα παντοδυναμίας εμποδίζοντας την ενιαιοποίηση  της κοινωνικής διαμαρτυρίας και αγανάκτησης ενώ η κοινωνία φαίνεται διαχειρίσιμη.

Η   δύναμη του συστήματος εκπορεύεται και από το ιδεολογικό, πολιτικό έλλειμμα της αριστεράς που έχει χαθεί στους λαβυρίνθους της αναζητώντας σανίδα σωτηρίας στο κέντρο. Εκεί που δεν αμφισβητείται  ο ολοκληρωτισμός των νεοφιλελεύθερων αξιών, που μεταμορφώνει τους απανταχού Τραμπ μαζί και τους ντόπιους ακροδεξιούς που πολλαπλασιάστηκαν σαν τους αρουραίους στις τελευταίες εκλογές, σε «αντισυστημικούς»! Αυτός είναι ο ναζισμός της νέας εποχής.

Αυτόν τον εφιάλτη, μόνο το μεγάλο Πολυτεχνείο της εποχής μας, μπορεί να τον αντιμετωπίσει και να τον νικήσει.

Σήμερα λοιπόν ας αναστοχαστούμε  το Πολυτεχνείο του ΄73 που αποτέλεσε  σημαντικό  ιστορικό  σταθμό στην μεταπολιτευτική  πορεία της χώρας .

Το χουντικό τανκ μπορεί να γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου, όμως δεν το νίκησε. Λαός και νεολαία το κράτησαν και το κρατούν ζωντανό, ασπίδα, οδόφραγμα των αξιών της λαϊκής ενότητας που συγκροτήθηκε και εκδηλώθηκε σε εξέγερση το Νοέμβρη του ’73.

Ο Νοέμβρης του ’73 διδάσκει πως το αυθόρμητο μπορεί αλλά και πρέπει να μετεξελιχτεί  σε συνειδητό με αιτήματα και στόχους αδιαπραγμάτευτους  για το συνολικό κοινωνικό μετασχηματισμό προς την δημοκρατία της εργασίας και της γνώσης.

Από την εξεγερτική φλόγα του Νοέμβρη, αντλούμε αισιοδοξία, ελπίδα και κουράγιο για τους αγώνες και τις μάχες που έρχονται.

Η κοινωνία της εργασίας με εξεγέρσεις θα πορευθεί  και θα ανασάνει απέναντι  σε αυτή την γκρίζα πραγματικότητα.

• Στο δρόμο του Νοέμβρη βαδίζουμε ξανά για ψωμί – παιδεία – ελευθερία – ανεξαρτησία.
• Όχι στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού- Λευτεριά στη Παλαιστίνη- Αλληλεγγύη στην Λιβανέζικη αντίσταση

Όλοι στην πορεία για το Πολυτεχνείο 

Νοέμβρης 2024

Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο

Γ. Αρβανίτης. Γνώρισα το σκοτάδι και αναζήτησα το φως

                       Ενα 2μερο στο δημοτικό θέατρο Καλλιθέας         

ενα διήμερο στο δημοτικό θέατρο Καλλιθέας

 Η Κυριακή 10 και στη συνέχεια η Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2024 στάθηκαν ξεχωριστές ημερομηνίες στην πολιτιστική κίνηση της Καλλιθέας. 

Το Δημοτικό θέατρο της πόλης, μετά την εξαιρετική κίνηση του Δήμου και της νεοσύστατης Λέσχης κινηματογράφου και πολιτισμού γέμισε από φως. Από φως που "ο ζωγράφος του φακού" Γιώργος

Αρβανίτης απλόχερα σκορπάει μέσα από τις 112 ταινίες του ανά την υφήλιο. 

Από το Μεξικό και τις ΗΠΑ, στην Αφρική, στην Ευρώπη, στην Αυστραλία.

 
Άνθρωπος απλός με αστείρευτο χιούμορ. Ένας καλλιτέχνης που σήμερα αποτελεί την ίδια, την ζωντανή ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου, μέσα από τις ταινίες της ΦΙΝΟΣ και τους μεγάλους ηθοποιούς της εποχής. 

Αυτός που καταξιώθηκε φωτογραφίζοντας την Αναπαράσταση, το Θίασο και τις άλλες ταινίες του Αγγελόπουλου, "Τα πέτρινα χρόνια" και τις "Νύφες" του Παντελή Βούλγαρη, και τόσων άλλων, που συνδέθηκε με δυνατή φιλία με τον Μαστρογιάννι,  την Φανύ

Αρνταν, τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και πόσους ακόμη. 

Άνθρωποι του κινηματογράφου και της διανόησης παρέστησαν χειροκρότησαν και χειροκροτήθηκαν από το κοινό. Ενδεικτικά. Ο συγγραφέας-μεταφραστής Αχιλλέας Κυριακίδης, οι ηθοποιοί Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη και Γιάννης Αναστασάκης, η θεωρητικός κινηματογράφου και καθηγήτρια πανεπιστημίου Αφροδίτη Νικολαίδου, οι

σκηνοθέτες Χρ. Παληγιαννόπουλος, Αλέξης Αλεξίου, Δημήτρης Μουτσιάκας, οι διευθυντές φωτογραφίας Γιώργος Καρβέλας και Βασίλης Σταυρόπουλος, ο δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός Στ.Ελληνιάδης.

Την εκδήλωση άνοιξε η Βαγγελιώ Μπεμπή και στη συνέχεια το μικρόφωνο πέρασε στο δήμαρχο της πόλης Κώστα Ασκούνη. Το πάνελ των ομιλητών με την δημοσιογράφο Ελένη Τζανάτου, την συγγραφέα Ελισάβετ Χρονοπούλου, τον Φοίβο Δεληβοριά και τον σκηνοθέτη Περικλή Χούρσογλου, ανέδειξαν την προσφορά του Γιώργου Αρβανίτη ενός καταξιωμένου Έλληνα δημιουργού.

Ο ίδιος παίρνοντας τον λόγο και απαντώντας σε ερωτήσεις του κοινού απέδειξε την ιδιαίτερη στόφα που μόνο οι πραγματικόι δημιουργοί κατέχουν. Η δεύτερη ημέρα αφιερωμένη στην θέαση της τελευταίας ταινίας που εργάστηκε «Το παιδί που μετρούσε τον κόσμο» του Τάκη Κανδύλη (Γαλλία, Ελλάδα, Βέλγιο — 2023)  έδωσε ξανά την ευκαιρία στο κοινό και στον Γιώργο να συζητηθούν κυρίως τεχνικά θέματα της εργασίας.

Και τις δύο ημέρες στο φουαγιέ του θεάτρου οι πολίτες θαυμάσαμε την ξεχωριστή τεχνική του δημιουργού σε μια έκθεση που επιμελήθηκε η Αμαλία Καλούση. 30 γυναικεία πορτρέτα  φυλλοτεχνημένα με την ξεχωριστή ευαισθησία του καλλιτέχνη του φωτός. Συγχαρητήρια στους λοιπούς συντελεστές του επιτυχημένου διήμερου. Στο δήμο στη λέσχη σε ολους τους συμμετέχοντες από κάθε μεριά. Τέτοιες εκδηλώσεις σηκώνουν πάντα ψηλότερα τον πολιτιστικό πήχη στη πόλη. Δημιουργούν υποσχέσεις μελλοντικές αλλά και αισιοδοξία στους πολίτες. 

 Γνωρίζουμε το γκρίζο αλλά πρέπει να βρίσκουμε το φως.  

 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΙΣΣΙΑΣ

             

  Β. Πισσίας. Δεν φοβήθηκε ποτέ τις συμπληγάδες

Χθές, Δευτέρα 10/11/2024, στο νεκροταφείο του Ζωγράφου συνοδεύσαμε στην τελευταία κατοικία του, φίλοι και συναγωνιστές, τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΙΣΣΙΑ. Πλήθος κόσμου, ανάμεσα τους και εκπρόσωποι παλαιστινίων, το φέρετρο σκεπασμένο με τις ελληνική και παλαιστινιακή σημαία με σύνθημα λευτεριά στη Παλαιστίνη.

Ο Βαγγέλης Πισσίας γνωστός ακτιβιστής της αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας, ασυμβίβαστος αγωνιστής εκ των συντονιστών της διεθνούς «Πρωτοβουλίας για την Ειρήνη στην Συρία», φημισμένος για τις γνώσεις του σε θέματα της Μέσης Ανατολής και ιδιαίτερα γνωστός από την αγωνιστική δράση του στο  παλαιστινιακό,
με αποκορύφωμα το συντονισμό της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα», στα πλαίσια του διεθνούς κινήματος Free Gaza Movement, αλλά και σπουδαίος ειδικός στη γεωπολιτική ανάλυση της κατάστασης στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, αλλά και σε ζητήματα άκρως επιστημονικά σχετικά με την υδρολογία.

Γνωριστήκαμε με τον Βαγγέλη, που μας τίμησε με την παρουσία του στην ΙΤΕΑ, όταν στις 15 - 11- 2014 μέσα από την Πρωτοβουλία αλληλεγγύης Φωκίδας, μια ομάδα 5-6 ατόμων, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε ενέργειες απαραίτητες κατά την κρίση μας, τις οποίες τα λεγόμενα αριστερά και προοδευτικά κόμματα κ οργανώσεις τις υποτιμούσαν αν δεν τις απεχθάνονταν. Στην εκδήλωση με τον Πισσία παραβρέθηκαν επίσης ο δημοσιογράφος του 105,5 Χρυσόστομος Λουκάς καθώς και εκπρόσωποι της ομάδας Fair Planet. (βίντεο από την εκδήλωση της Ιτέας, στην διεύθυνση ( http://youtu.be/cRfDCnPmId8) και ( http://youtu.be/smmDKUOMwyo ).

Ο Βαγγέλης στα 77 του χρόνια τέλειωσε το επίγειο ταξίδι του. Άφησε ανεξίτηλα σημάδια και παρακαταθήκες στην κοινωνία. 

Το σπάσιμο της πολιορκίας στη Γάζα το 2008, η πειρατική ενέργεια των Ισραηλινών στην αντίστοιχη προσπάθεια του 2010 και το Mavi Marmara, δείχνουν την τόλμη την αποφασιστικότητα αλλά και το πόσο θα λείψει από σήμερα κ στο μέλλον.

ΚΑΛΛΙΘΕΑ 10 /11ου ΑΦΙΕΡΩΜΑ στο Γ. ΑΡΒΑΝΙΤΗ

 ΚΥΡΙΑΚΗ 10/11 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ - ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ     Αφιέρωμα στον διεθνώς καταξιωμένο διευθυντή φωτογραφίας
ΓΙΩΡΓΟ ΑΡΒΑΝΙΤΗ

Ο Δήμος Καλλιθέας σε συνεργασία με την Λέσχη Κινηματογράφου και
Πολιτισμού Καλλιθέας διοργανώνει αφιέρωμα στον διεθνώς καταξιωμένο
διευθυντή φωτογραφίας Γιώργο Αρβανίτη. Τον καλλιτέχνη που
ξεκινώντας από ένα ορεινό χωριό, το Δίλοφο Φθιώτιδας, έκανε ταινίες σε
όλον τον κόσμο και συνεργάστηκε με τους θρύλους του παγκόσμιου
σινεμά χωρίς να χάσει την ανθρωπιά, την απλότητα και το απίστευτο χιούμορ του.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Κυριακή 10/11 . 7μμ Εγκαίνια έκθεσης φωτογραφίας του Γιώργου Αρβανίτη με τίτλο
«ΓΥΝΑΙΚΕΣ» (σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων)
7.30μμ Παρουσίαση του βιβλίου της Ελισάβετ Χρονοπούλου: «Γιώργος
Αρβανίτης: Μια ζωή στο φως» (Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ)

Συμμετέχουν: Γιώργος Αρβανίτης, Ελισάβετ Χρονοπούλου, Περικλής
Χούρσογλου, Φοίβος Δεληβοριάς.
Συντονίζει η δημοσιογράφος Ελένη Τζαννάτου
Στο βιβλίο ο Γιώργος Αρβανίτης αφηγείται στην Ελισάβετ Χρονοπούλου
μια ζωή σαν ταινία, τη δική του συναρπαστική ζωή.
Πώς από τις στάχτες της ελληνικής επαρχίας στην Κατοχή φτάνει να γίνει
διεθνώς διακεκριμένος διευθυντής φωτογραφίας.

Πώς, ξεκινώντας από τη Φίνος Φιλμ όπου φώτιζε τους σταρ του παλιού
ελληνικού κινηματογράφου, βρήκε τον καλλιτεχνικό του δρόμο
φωτίζοντας τη συννεφιασμένη Ελλάδα των ταινιών του Αγγελόπουλου.
Πώς, γυρίζοντας ταινίες σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης, γνώρισε και
συνεργάστηκε με τους θρύλους του παγκόσμιου σινεμά.

Δευτέρα 11/11 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ - ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
7μμ Προβολή της ταινίας «Το παιδί που μετρούσε τον κόσμο» του Τάκη
Κανδύλη (Γαλλία, Ελλάδα, Βέλγιο — 2023)
Διευθυντής φωτογραφίας: Γιώργος Αρβανίτης
Θα ακολουθήσει συζήτηση με τον Γιώργο Αρβανίτη

Η ταινία γυρίστηκε το καλοκαίρι του 2023 στις Σπέτσες και έκανε
πρεμιέρα στη Γαλλία τον Ιούλιο του 2024. Στην Ελλάδα προβλήθηκε στο
24 ο Γαλλόφωνο Φεστιβάλ Κινηματογράφου τον Απρίλιο του 2024.
Πραγματεύεται τη δύναμη της αγάπης, τόσο για τους ανθρώπους, όσο και
για τους τόπους.

Θεσ/κη. Στο 65ο διεθνές κιν/κο φεστιβάλ

   

      Στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ λοιπόν

Τελικά όλα τα ωραία γεγονότα, πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνουν. Να τελειώνουν για να μπορούν να ξανάρχονται ανανεωμένα. Να ξαναγυρίζουν. Κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι όσο μας αρέσουν να ακολουθούμε την κάθε φορά αρχή τους σαν να είναι η πρώτη φορά.

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη αισίως κλείνει τα 65 χρόνια.

Μα δεν πρόκειται να πάρει σύνταξη, καθόσον είναι ένα με την ανάσα της πόλης, και όχι μόνο, με ισχυρό πολιτιστικό αποτύπωμα τοπικά, πανελλαδικά και παγκόσμια.

 Ο πολιτισμός και όλα όσα απορρέουν από αυτόν είναι μια μορφή της δημοκρατικής κοινωνικής κίνησης, μια σκάλα που μετράει και αναδεικνύει την πραγματική ποιότητα ζωής σε μια χώρα. 

Παραβρεθήκαμε λοιπόν και το 2024, για 3 ημέρες. Λιγο, πολύ λίγο, αν σκεφτουμε τις 252 ταινίες που προβάλονται από 1 έως 10 Νοέμβρη .

 Μα στην Καλλιθέα μάς περιμένει μια εξίσου σπουδαία εκδήλωση της νεοσύστατης Λέσχης κινηματογράφου και πολιτισμού της πόλης. 

Δ. Νακος

Παρακολουθήσαμε λοιπόν, όσες μπορούσαμε περισσότερες ταινίες. 

Ξεχωρίσαμε την δημιουργία του καταγόμενου από τον Πανουργιά Φωκίδος, Δημήτρη Νάκου "Το κρέας". Η ταινία η πρώτη μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη, πρωτοπροβλήθηκε τον Σεπτέμβρη στο 49ο φεστιβάλ στο Τορόντο, ενώ απέσπασε το βραβείο JAM για το σάουντρακ του μουσικού Κωσταντή Πιστιόλη στο Μονπελιέ.

 Η ταινία απαντά εύστοχα πάνω στις δύσκολες σχέσεις που επικρατούν και αναπαράγονται στην Ελληνική επαρχία, στο χωριό, κάτω από το βάρος της πατριαρχίας, του πατέρα αφέντη. 

Ενδιαφέρουσες κ πολλά υποσχόμενες οι ταινίες των Πέννι Παναγιωτοπούλου (Wishbonε) , του Άγγελου Φραντζή (Ο νόμος του Μέρφι) κ της Ελένης Αλεξανδράκη "Θολός βυθός". 

Από τις ξένες συμμετοχές ξεχώρησα της Ελληνορουμάνας

με την Sarra

Sarra Tsorakidis - "Νερό στο Μελάνι", μια σκιαγράφιση της σημερινής Ρουμανίας και της νεοαποικιακής αντιμετώπισης της από την δύση, και τέλος την "Γkρέισι" του Πορτογάλου Leonardo Monramateus. 

Μια διασκεδαστική και χαρούμενη νεανική ταινία που τόσο έχουμε ανάγκη στις συννεφιασμένες μέρες μας. 

Φυσικά αναφέρομαι σε ταινίες που είδα καθώς οι ταινίες που δεν είδα είναι η συντριπτική πλειοψηφία.

 Πόσες θα δούμε, πόσες θα πάρουν διανομή; Να μια πραγματι θλιβερή ιστορία...

ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΧΟΡΤΙΑΤΗ Ό,τι απόμεινε από τη μέρα εκείνη, η μνήμη είναι

                               

   ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ 80 χρόνια μετά

 

Ένα συγκλονιστικό ντοκυμαντέρ από παιδιά του ΓΕΛ Μενεμένης

https://youtu.be/2T_9PToa9aI?si=XUogahsb7Q9VXMQb

Πριν λίγες ημέρες, ο πρόεδρος της Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ βρέθηκε  στην μαρτυρική Κάνδανο Χανίων, σε εκδήλωση μνήμης για τα θύματα της ναζιστικής Γερμανίας. Εκεί, μιλώντας στα ελληνικά, ζήτησε συγχώρεση για τα βαριά εγκλήματα της Βέρμαχτ:  «Ζητώ συγχώρεση στο όνομα της Γερμανίας για τα βαριά εγκλήματα. Ζητώ συγγνώμη για την καθυστέρηση της Γερμανίας για μία 10ετία να τιμωρήσει αυτά τα εγκλήματα αλλά και τη σιωπή. Δεν θα απαλλαγούμε ποτέ από αυτήν την ντροπή».  Στις 2 Σεπτέμβρίου του 1944, 80 χρόνια πρίν είχαμε το κάψιμο στο Χορτιάτη. 146 άτομα νεκρά από τα φασιστικοναζιστικά κτήνη . ΓΕΡΜΑΝΟΙ κ ΕΛΛΗΝΕΣ μαζί στο απαίσιο έργο τους. Για τους γερμανούς ο πρόεδρος ζήτησε συγγνώμη. Για τους Έλληνες συνεργάτες τους φρόντισε η μεταπολεμική εξουσία να τους ανταμείξει απαλλάσωντας τους ουσιαστικά από κάθε κατηγορία. Όμως η μνήμη πρέπει να παραμείνει. Τα γεγονότα δεν παραγράφονται. Τα παιδιά και οι καθηγητές του 1ου ΓΕΛ Μενεμένης μας παρέδωσαν το συγκλονιστικό ντοκυμαντέρ η διεύθυνση του οποίου είναι στην πρώτη σειρά του άρθρου. Ο φίλος Μπάμπης Νανακούδης δίνει μάχες χρόνια τώρα υπηρετωντας αυτή την υπόθεση στο Χορτιάτη και πανελλαδικά

Από την πόλη της Ξάνθης στην Κοττάνη

                   

Κοττάνη

στην Κοττάνη του Τζεμήλ

Στην Θράκη έχω ανέβει αρκετές φορές.  Έχω γυρίσει όλους τους νομούς της, με κάθε πρόσφορο μέσο και τρόπο. Φυσικά την πρωτοκαθεδρία κατέχει ο νομός Έβρου όπου για 26 μήνες φύλαξα ψηλά, στα σύνορα, γύρω γύρω στο λεγόμενο τριεθνές.

Ο νομός της Ξάνθης επίσης με ιντριγκάρει. Μετά το πέσιμο της γνωστής μπάρας ξεκίνησα τις εξορμήσεις με το Νιβα στα ορεινά, στα πομακοχώρια. Θυμάμαι με ευχαρίστηση

πανέμορφες διαδρομές στο Χαιντού, με την βοήθεια  χάρτη που ο τότε δραστήριος δασάρχης μου είχε δώσει. Στο χάρτη αυτόν, μάλιστα είχε αποτυπώσει ανάλογα με την δυσκολία βατότητας τις διαδρομές σε 4 ζώνες αν θυμάμαι καλά.

Φυσικά είχαμε επιλέξει τις δυσκολότερες διαδρομές, μέχρι που τα γυναικόπαιδα μας επανέφεραν στα ομαλότερα… Το βουνό Χαιντού λέγεται και Ερύμανθος έχει δασικό χωριό από το 1980; και φημίζεται για την πλούσια βλάστηση με προεξάρχουσα τις πανύψηλες οξιές. Ένα τμήμα δε του δάσους  το λεγόμενο «δάσος της Τσίχλας» έχει κηρυχθεί μνημείο της φύσης. Τα θαυμάσαμε τότε όπως και τα κοντινά χωριά. Ξαναπήγαμε, περπατήσαμε, κάναμε κάμπινγκ δίπλα στο Νέστο, φάγαμε στις ταβέρνες αλλά αγνοούσαμε την Κοττάνη . Μάλλον δεν πήγαινε καν δρόμος τότε. Μονοπάτι και άλογα.

 Μάθαμε όμως πως ο χωματόδρομος έφτασε, μα κυρίως πως εκεί , πριν πάρεις τον χωματόδρομο, υπάρχουν οι θερμές  μάλλον οι ολόθερμες πηγές στο χωριό Θέρμη και μετά στον χωματόδρομο 2 χιλιόμετρα από την Κοττάνη, μας σας περιμένει ο Τζεμήλ  με την Μουσγιέν.

 Όλες οι αισθήσεις σε συναγερμό. Χρώματα αρώματα επιφωνήματα θαυμασμού. Πανδαισία . Αναφέρομαι στην ταβέρνα του Τζεμήλ στο τελευταίο πομακοχώρι της Ξάνθης ,που κατοικείται μόνο το Καλοκαίρι. Το σπίτι του παππού έγινε ταβέρνα αλλά μάλλον πρόκειται για λαογραφικό μουσείο .

Το 200 κοντά χρόνων πλινθόκτιστο ισόγειο  είναι η πομάκικη ταβέρνα με τα σχετικά χάλκινα , τις κουρελούδες στους τοίχους, το τζάκι.

Η  ξύλινη σκάλα δίπλα στο πάγκο της κουζίνας μας οδηγεί πάνω στα δωμάτια, όπου ξεχωρίζουν  φορεσιές έπιπλα,  χαλιά όπως παλιά σε κάθε; Σπίτι της περιοχής.  

Τα τραπέζια απλώνονται στην αυλή και το μάτι βόσκει στο απέναντι χωριό, στο μιναρέ και στην δασώδη βλάστηση. Για την ποιότητα των φαγητών μιλούν οι ταξιδιώτες που τα γεύτηκαν με τα καλλίτερα λόγια. Ειδικά για τις πίττες της Μουσγεν. Άρα εγώ περισσεύω. Αξίζει μια δοκιμή.

Καθίσαμε, φάγαμε ήπιαμε,  μιλήσαμε φιλικά με όλες τις παρέες. Όμορφα συζητήσαμε με το ζευγάρι. Μακάρι να αντέξουν τις δυσκολίες του χώρου και του τόπου.  Δεν είναι μικρό πράγμα στο πουθενά να βρίσκεις τέτοια γωνιά. Εμείς μείναμε ενθουσιασμένοι.

 

στη Θέρμη

Μα ο ενθουσιασμός μας ξεκίνησε από το χωριό Θέρμη όταν επισκεφτήκαμε τις  ανοιχτές λεκάνες- τσιμεντένιες μπανιέρες, του τρεχούμενου καυτού νερού. Εκεί, προσπαθήσαμε να μπούμε αλλά το νερό παραήταν ζεστό. Είμασταν μόνοι έτσι, πήραμε το λάστιχο του κρύου νερού, το αναμίξαμε και μπορέσαμε να καθίσουμε στην μπανιέρα. Μέσα στο χωριό με λίγα χρήματα απότι μάθαμε υπάρχουν ιδιωτικά λουτρά και φυσικά ταβέρνα με αξεπέραστα κρέατα.

 Όμως ο προορισμός μας, ήταν ακόμη λίγα χιλιόμετρα μακριά. Ο χωματόδρομος μας χάρισε ανεπανάληπτες εικόνες, παρόλο που αρχές Σεπτέμβρη τα δένδρα δεν είχαν πάρει τα φθινοπωρινά χρώματα. Δένδρα ξύλα σωριασμένα έτοιμα για τζάκι, έντονη βλάστηση ποτάμι με λίγα νερά αλλά αρκετές βρύσες με επιγραφές από το κοράνι στα δεξιά της πορείας μας. Το τοπίο κορυφώνεται όταν βρίσκεσαι «στο παλάτι του Τζεμήλ».

Ο Τζεμήλ, παραπονιέται γιατί ο δρόμος 5-6 χιλιόμετρα είναι βάρβαρος για τα ιχ. Αλλά για μας, τα 4χ4 είναι το στοιχείο μας.  Η 1,50 ώρα πήγαινε και άλλη τόση γύρνα από την Ξάνθη αξίζει τον κόπο με το παραπάνω. Μην φοβηθείτε τίποτε.  Φάτε πιείτε δοκιμάστε όσα περισσότερα. Αν μπορείτε να πάρετε κάποιο χωματόδρομο από τους πολλούς να περπατήσετε η ακόμη καλύτερα ελεύθερο κάμπινγκ όλα τα λεφτά. Δυστυχώς εμείς δεν…  λόγω προγραμματισμού και μετάβασης στην Δράμα. Καλλίτερα για να έχουμε ένα ακόμη κίνητρο για Κοττάνη. λοιπόν  στο επανιδείν .

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ. 80 χρόνια από την απελευθέρωση

 

80 χρόνια ελεύθερη πατρίδα, εξαρτημένη...ΕΟΚ κ ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο

Στις 12 του Οκτωβρίου 1944 η Ελλάδα ελευθερώθηκε από την χιτλεροφασιστική μπότα των Γερμανών. " ...προκειμένου να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη αποχώρηση" γράφει η ιστορικός κ Β. Λάζου, "απείλησαν (οι γερμανοί) με την πρόκληση χάους. Λιμάνια αεροδρόμια εργοστάσια ηλεκτρισμούκαι ύδρευσης, αποθήκες πυρομαχικών κ τροφίμων υπονομεύτηκαν ..." συμπληρώνει η κ. Λάζου στο ένθετο του Hot Dog History τεύχος 139 ένθετο στο Ντοκουμέντο 13 /10/2024. 

Τα γεγονότα που ακολούθησαν λίγο πολύ είναι γνωστά. 

Η μετάβαση στην ελευθερία πέρασε μέσα από τις συμπληγάδες των διωγμών των αγωνιστών του ΕΑΜ ΕΛΑΣ , από βασανιστήρια φυλακίσης εκτελέσεις. Από την αναγόρευση των κουκουλοφόρων γερμανοτσολιάδων

σε στελέχη του στρατού της αστυνομίας του κοινοβουλίου. Οιάγγλοι έπαιξαν τέλεια τον άθλιο ρόλο τους, η αντίσταση ηττήθηκε ο βασιλιάς ξαναγύρισε και πάλι από την αρχή. Οι διεθνής συνθήκες και ανάγκες μαζί με τα λάθη του κινήματος, δεν άφηναν περιθώρια. Οδηγούσαν στον εμφύλιο.

Ήταν όλα προσχεδιασμένα από την Αγγλία; Υπήρξε "ανίερη εκεχειρία" Τσόρτσιλ με Χιτλερ; Ο δημοσιογράφος ιστορικός Β Μαθιόπουλος, συμπεραίνει ότι "για να επιβάλει τη βρετανική πολιτική στην Ελλάδα ο Τσόρτσιλ έκλεισε συμφωνία με τον Χίτλερ , την μοναδική σε όλο τον πόλεμο. " Δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο. 

Αξίζει να διαβάσουμε το χθεσινό ένθετο περιοδικό της εφημερίδας Ντοκουμέντο. Θα έλεγα ότι επιβάλλεται.  

ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ

  πρεμιερες στην Αθήνα

οι σκηνοθέτες στον ΑΣΤΟΡ

σε εξελιξη βρίσκεται το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας. Με άλλα λόγια οι ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ από 2- 14 Οκτωβρίου.
Πλήθος σπουδαίων ταινιών ανεβαίνουν σε 9 νομίζω αίθουσες καθημερινά. 

Ταινίες που τις βλέπουμε πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Χθες παρακολούθησα στο ΑΣΤΟΡ 5 μικρού μήκους ελληνικές ταινίες. Κατά σειρά την ΚΥΡΙΑ ΝΙΤΣΑ της Νεφέλης Ράπτη, τον ΤΕΚΤΙΤΗΣ  της Σμαράγδας Νιτσοπούλου , τον ΑΧΕΡΟΝΤΑ της Κων/νας Παπαδοπούλου, το NUMB της Δεσποινας Κούρτη και την ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ του ΚΟΣΜΟΥ του Δημ. Χαραλαμπόπουλου.

Σμαράγδα Αδαμοπούλου, Δ. Καλαντίδης , Μάτα Κούρτη

Με ιδιαίτερη χαρά φυσικά υποδεχτήκαμε την τρίτη μικρού μήκους ταινία , τον ΑΧΕΡΟΝΤΑ, καθόσον το σενάριο έχει την υπογραφή της φίλης και μέλους της Λέσχης Κατερίνης της Μάτας Κούρτη. Δεύτερο σύν στην ταινία, η συμμετοχή του Αργύρη Μπακιρτζή που με την ιδιαίτερη χροιά της φωνής του δεν περνάει ποτέ απαρατήρητος. Και οι πέντε ταινίες εχουν να κάνουν με την απώλεια , το βίωμα της,ι το βύθισμα σε έναν άλλο κόσμο, την αντίδραση αντίσταση στη "μοίρα" αλλά και  το ξεπέρασμα τους. 

Αμέσως μετα το ΑΣΤΟΡ, σειρά ειχε ο ΔΑΝΑΟΣ στην Κηφισσίας που έπαιζε το SATURDAY NIGHT. Μια όμορφη χαρούμενη κομεντί 90 χαοτικών λεπτών, με γρήγορες εναλλαγες και έξυπνες ατάκες.

Στη Ξάνθη το Φθινόπωρο

                           

  ΣΤΗ ΞΑΝΘΗ

...αν ήμουν πουλί θα πετούσα γύρω από τη γη αναζητώντας διαδοχικά φθινόπωρα...(Τζόρτζ Έλιοτ)

Τα φθινόπωρα !

Καμιά άλλη εποχή του χρόνου δεν «απασχόλησε» τόσο πολύ την ποίηση. Ίσως η μετάβαση από το καλοκαίρι, συνδεμένη με την επιστροφή στην εργασία, στο σχολείο, μαζί με την αλλαγή του καιρού και των χρωμάτων στη φύση, προείκασμα  του χειμώνα, είναι αυτά που διεγείρουν το καλλιτεχνικό πνεύμα.

Λένε πως το φθινόπωρο είναι πορτρέτο της μελαγχολίας, αλλά μάλλον είναι πορτρέτο περισυλλογή και νέας δημιουργίας.

Εδώ και πολύ καιρό για μένα οι μήνες του Φθινοπώρου είναι ευκαιρίες  για ταξίδια και εξορμήσεις . Το πρώτο και κυριότερο τον Σεπτέμβριο στη Δράμα. Στο εκεί φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους.  Μα επειδή «για χάρη του βασιλικού ποτίζεται και η γλάστρα», δεν γίνεται να μείνουμε μόνο στην πόλη.  Άλλωστε πως είναι δυνατόν να κάνεις 1500 χιλιόμετρα με το γεροτζιπ, να ξέρεις για τα όρη και τα βουνά, τα ποτάμια και τα φαράγγια, να έχεις διαβάσει για μαγικά δάση, παρθένες περιοχές, να σε εξιτάρουν παράξενες για νότιο πολίτη ιστορίες και ονομασίες, να ακούς για φυλές, θρησκείες, συνήθειες και να μένεις αμέτοχος;  Δεν το μπορείς  και δεν το θέλεις. Κάνεις ότι γίνεται, ώστε να γεμίσεις τον χρόνο εκεί στα βόρεια πιστεύοντας  πως η ταξιδιωτική ταλαιπωρία  είναι κομμάτι μιας πραγματικής ποιότητας ζωής που πάντα ψάχνουμε. Ναι αυτή είναι η ποίηση του ελεύθερου χρόνου που έρχεται από το μέλλον.

Αλλά ας πάμε σε ποιο πεζά πράγματα.

Βρεθήκαμε λοιπόν στη Ξάνθη, στις  γιορτές του Σεπτεμβρίου, που είναι φανταστικές. Μόλις βραδιάζει, ξεχύνεται ο κόσμος στην πανέμορφη παλιά πόλη. Νεολαία, μεγάλοι, μεγαλύτεροι, δημιουργούν ένα αδιαχώρητο χαράς, χορού, γλεντιού. Μουσικές σε κάθε μαγαζί, μουσικές στις πλατείες και σε κάθε οργανωμένο χώρο. Περπατάμε, παρατηρούμε, χαιρόμαστε ενώ ένα σύννεφο τσίκνας από δεκάδες υπαίθριες ψησταριές στέλνουν μυρωδιές στην ατμόσφαιρα από 100δες σουβλάκια. Κανείς δεν πίνει νερό ούτε για να πάρει τα χάπια του, αν παίρνει. Το οινόπνευμα άφθονο. Φυσικά υπάρχουν άλλα πράγματα. Καλλιτεχνικές δημιουργίες όπως χειροτεχνήματα και εκθέσεις ζωγραφικής. Μα τι άλλο παρά μια ζωγραφιά είναι η παλιά πόλη;.

Τα βήματα μας σταματούν στο λεγόμενο σπίτι του Μάνου Χατζηδάκη. Εδώ στο πρώτο όροφο του αρχοντικού του εβραίου καπνέμπορου Ισαάκ Δανιέ γεννήθηκε και έζησε ο μεγάλος Μάνος,  από 1925 ως το 1932. Στο πιάνο του αρχοντικού με δασκάλα την Αρμένισα Αλτουνιά  πρωτοταξίδευσε στη μελωδία. Η οικογένεια βρέθηκε στη Ξάνθη όσο διάστημα ο δικηγόρος πατέρας του πρόσφερε τις νομικές υπηρεσίες του στη πλούσια πόλη. Η Ξάνθη στην αρχή του προηγούμενου αιώνα και από τον 17^ο , ήταν μια προνομιούχα περιοχή. Η εξαιρετική  ποιότητα του καπνού (μπασμάδες) και το εμπόριο του δημιούργησε ισχυρές οικογένειες, και οι τελευταίες επένδυσαν σε πολυτέλεια, σπίτια μόρφωση, πολιτισμό και ότι συντάσσεται με τον πλούτο και την ευημερία. Μέχρι το 1912 και τους βαλκανικούς πολέμους που οι Βούλγαροι ανέτρεψαν την πορεία, είχε δημιουργηθεί ισχυρή αστική τάξη αντίστοιχα και εργατική, ενώ η πόλη ζούσε την εποχή της  belle époque ( από το 1860 μέχρι το 1913,έζησε την μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη).

 

Μια χαρακτηριστική φωνή και μελωδία μας επαναφέρει στους ρυθμούς της πόλης. Αργύρης Μπακιρτζής. Διανθίζει τα τραγούδια με ιστορίες, κάθε τραγούδι και μια ανάμνηση.  Πόσο όμορφα!!! Το πρωινό ξύπνημα συνοδεύεται με καφέ και σιροπιαστά στην πλατεία ρολογιού. Παίρνοντας δυνάμεις μετά τη βραδινή κραιπάλη, ξαναρχίζουμε το φωτογραφικό οδοιπορικό στα στενά της παλιάς πόλης.

Πώς να μην θαυμάσεις τις όποιες αποκατεστημένες καπναποθήκες και τα αρχοντικά κτίρια όπως το αρχοντικό Κουγιουμτζόγλου που στεγάζει το λαογραφικό μουσείο και την λέσχη κινηματογράφου, το αρχοντικό Καλεύρα με την δημοτική πινακοθήκη, αλλά και πόσα ακόμη όπως τα αρχοντικά Καλούδη, Μωυσή, την καπναποθήκη Ρεζή κτλ.

Στην Ξάνθη το χθες στην παλιά πόλη, σμίγει με το σήμερα στην νέα πόλη. Πάρκα, πλατείες, φαρδιοί δρόμοι, πολυκατοικίες που ξεφεύγουν αισθητικά οδηγούν σε μια πολύχρωμη γραφικότητα  που μας σπρώχνουν να καταλήξουμε στα σοκάκια, στα λιθόστρωτα, στα ειδυλλιακά καφέ και στα ταβερνάκια.  

Μα η έκπληξη έρχεται με «το σπίτι της σκιάς»! Ο Τριαντάφυλλος Βαίτσης χειριζόμενος μικροαντικείμενα που ήταν είναι για τον κάδο σκουπιδιών , τα μετατρέπει με την βοήθεια  του φωτός μέσα από μια ευφάνταστη τεχνική σε έργα τέχνης θαυμαστά. Έργα που μιλούν, που ξυπνάνε συναισθήματα, που οδηγούν σε συλλογισμούς. Στην πραγματικότητα δεν έχω λόγια να εκφράσω την έκπληξη και αμηχανία που αρχικά αισθάνθηκα. Η συζήτηση με τον καλλιτέχνη απλά μου άνοιξε καλύτερα τη ματιά που κοιτούσα τις δημιουργίες του.

Ο νομός Ξάνθης έχει και τα λεγόμενα πομακοχώρια. Μα η μετάβαση σε αυτά και ειδικά στη Κοτάνη σε άλλη ανάρτηση.