κόκκινοι δάσκαλοι
" ...Αυτά που συμβαίνουν και στη χώρα μας απόρροια είναι, με μικροδιαφορές, αυτής της γενικότερης συνθήκης. Αν τα παραπάνω τα συσχετίσουμε και με τη νεκρανάσταση του φασισμού παντού, τότε εύλογα προκύπτει το συμπέρασμα πως ζούμε μαύρες εποχές. Που γεννούν όμως Κόκκινους Δάσκαλους."
Στις 9 Ιανουαρίου, συμπληρώθηκαν 34 χρόνια από την δολοφονία του αγωνιστή δάσκαλου Νίκου Τεμπονέρα, από την συμμορία Καλαμπόκα προέδρου της ΟΝΝΕΔ στην Πάτρα.
Την ίδια ημέρα 9 Ιανουαρίου, έκανε πρεμιέρα στην αίθουσα της ταινιοθήκης Ελλάδας το ντοκιμαντέρ του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου "Ο κόκκινος Δάσκαλος". Μια εμβληματική ταινία που αναφέρεται στον Νίκο Πλουμπίδη. Υπόθεση που συγκλόνισε την Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και τραυμάτισε βαθιά την Αριστερά μέχρι και σήμερα. Η προβολή της ταινίας του φίλου Στέλιου είναι και ο λόγος που δεν παραβρέθηκα για πρώτη ίσως φορά στην συγκέντρωση στη Πάτρα. Από την πρώτη εκδήλωση ξεχωρίζει η πολιτική τοποθέτηση της Βανέσσας Αλιχού, στελέχους του ΕΑΜ την οποία μπορούμε να διαβάσουμε στην ιστοσελίδα της οργάνωσης https://eamgr.wordpress.com .
Για το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Στέλιου, το μόνο που έχω να πώ είναι ότι όποιος αισθάνεται προοδευτικός και ενεργός πολίτης , ανεξάρτητα τι ψηφίζει και τι κόμμα υποστηρίζει, οφείλει να το δεί. Ευχής έργο η συζήτηση στο τέλος της θέασης, είτε με τον σκηνοθέτη, είτε με τους επιστημονικούς συντελεστές της ταινίας, Βαγγέλη Καραμανωλάκη (Καθηγητής Θεωρίας & Ιστορίας της στο Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών), Ιωάννα Παπαθανασίου (Ιστορικός – Διευθύντρια ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών), τον Τάσο Σακελλαρόπουλο (Ιστορικός – Υπεύθυνος των Ιστορικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη), και Μενέλαο Χαραλαμπίδη (Διδάκτορας Ιστορίας του ΕΚΠΑ . Ο γιός του Νίκου Πλουμπίδη ο καθηγητής Δημήτρης Πλουμπίδης, που γνώρισε τον πατέρα του μόνο για 3,5 λεπτά στο δικαστήριο, μιλάει και καταθέτει άγνωστα μέχρι τώρα ντοκουμέντα ενώ εμφανίζεται και ο εγγονός Νίκος Δ. Πλουμπίδης. Προμηθεική μορφή χαρακτηρίζει δικαίως τον Πλουμπίδη ο σκηνοθέτης, αλλά συγχρόνως πιστεύω ότι υπόθεση του ήρωα αναδείχνει και την διαρκή τραγωδία και αδυναμία της αριστεράς που δημιουργεί την ίδια ώρα ήρωες και προδότες. Χαρακτηριστικό όλων των θεωριών όταν καταλήγουν σε δόγματα.
Για να πάρουμε μια γερή δόση του πνεύματος της όλης προσπάθειας του σκηνοθέτη και των συνεργατών του, δεν έχουμε παρά να περιηγηθούμε την συνέντευξη του Στέλιου στο FLIX με τίτλο
