Διαβάζω απόσπασμα από το σπουδαίο βιβλίο του πρόσφατα χαμένου Αλέξη Πάρνη.
Τετάρτη 20 Σεπτέμβρη, μια ξεχωριστή ημέρα
Συμμετέχουμε σημαίνει αγωνιζόμαστε
Την Κυριακή διεξάγονται οι εκλογές για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Η συμμετοχή στη διαδικασία είναι εξαιρετικά κρίσιμη, για πολλούς λόγους:
Αρχικά η υπόθεση αυτή δεν αφορά μόνο την Αριστερά, αλλά όλο το δημοκρατικό κόσμο της χώρας. Δεν ψηφίζουμε απλά για τον/την νέο/α Πρόεδρο. Ψηφίζουμε για τον επόμενο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις του, ξεπερνούν τα γνωστά «κομματικά τείχη».
Στην αστική δημοκρατία ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι ιδιαίτερα κρίσιμος, ειδικά όταν έχει την δυνατότητα να μην αποτελεί απλή επιλογή εναλλακτικής διαχείρισης του συστήματος, αλλά όταν εμφανίζει τις προϋποθέσεις, να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές τομές που θα φέρουν στο προσκήνιο τα φτωχά και μεσαία λαϊκά στρώματα, τον ριζικό μετασχηματισμό του κράτους, την αλλαγή παραγωγικού υποδείγματος, όταν μπορεί να διαμορφώνει συνειδήσεις.
Η ιστορική περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμη. Η επίθεση στην κοινωνία περνάει πια σε άλλο επίπεδο από την πλευράς της κυβέρνησης του κ.Μητσοτακη, ενώ ο κοινωνικός εκφασισμός προελαύνει. Η ακροδεξιά κερδίζει έδαφος και η κάθε μορφή συλλογικότητας διέρχεται βαθιά κρίση. Οι αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς, η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, η σοσιαλιστική προοπτική διέρχονται μια έντονη περίοδο αμφισβήτησης και είναι κρίσιμο σε επίπεδο συμβολικό αλλά κυρίως ουσιαστικό, να μην χαθεί η ελπίδα για μια άλλη προοπτική.
Είναι κρίσιμο λοιπόν, πέρα από τα πρόσωπα και την εναλλαγή τους στην εξουσία, να δημιουργηθούν οι βάσεις για ένα ευρύ δημοκρατικό μέτωπο, που θα σταματήσει την κατηφόρα, αλλά παράλληλα θα αρθρώσει και μια ολοκληρωμένη, εναλλακτική, ιδεολογικοπολιτική πλατφόρμα εξουσίας. Μια πλατφόρμα που θα πείθει αλλά και θα εμπνέει τους πολίτες. Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που θα έχει συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο για την επόμενη μέρα.
Η χώρα χρειάζεται ένα αριστερό κόμμα εξουσίας, που θα συνεχίσει να μάχεται, χωρίς να είναι ενσωματωμένο στο επιχειρηματικό-μιντιακό-πολιτικό σύστημα. Η προσπάθεια παρέμβασης του συστήματος αυτού στην διαδικασία εκλογής της νέας ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, είναι παραπάνω από εμφανής. Αν κάτι κατόρθωσε ο Αλέξης Τσίπρας για περισσότερο από μια δεκαετία – παρά τα λάθη και τις αδυναμίες – είναι να κρατήσει ένα υβριδικό κόμμα της Αριστεράς εκτός του «στενού εναγκαλισμού» με τα γνωστά συμφέροντα. Βεβαίως υπήρξαν συμβιβασμοί και πισωγυρίσματα, αλλά στην ουσία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενσωματώθηκε ποτέ και αυτό συνεχίζει να ενοχλεί.
Είναι λοιπόν σημαντικό, αυτή η παρακαταθήκη να «οπλιστεί» με την απαραίτητη κοινωνική δυναμική, να υποστηριχθεί από την κοινωνία το εγχείρημα που θα δείχνει έναν άλλο δρόμο. Η μαζική συμμετοχή βέβαια από μόνη της δεν εξασφαλίζει το αποτέλεσμα, όμως δίνει στήριγμα και ελπίδα σε όλο το δημοκρατικό κόσμο, που έχει την αγωνία για ένα καλύτερο αύριο, σε μια διαφορετική κατεύθυνση.
Η νέα ηγεσία οφείλει αμέσως μετά την εκλογή να δώσει την μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών και να προσδιορίσει την έναρξη ενός συνεδρίου, που θα οδηγήσει σε μια ιδεολογική, προγραμματική, οργανωτική επανεκκίνηση του νέου φορέα.
Συνεπώς την Κυριακή, συμμετέχουμε στην εκλογή Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, δυναμώνουμε την φωνή μας, χτίζουμε τις βάσεις για την Αριστερά της εποχής μας. Συμμετέχουμε, σημαίνει αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο κόσμο.
Το παρακάτω άρθρο είναι του Φώτη Αλεξάκη πρώην Δήμαρχου στην Καρδίτσα και δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του tvxs.gr.
Τα ζητήματα που αναδείχνει είναι γνωστά σε όλους τους πολίτες αλλά περισσότερο σε όλους όσους ασχολούνται με κάθε τρόπο με την δημόσια διοίκηση ειδικά με την αυτοδιοίκηση. Μην περιμένεται βέβαια να αλλάξει ετσι εύκολα το καθεστώς της "νόμιμης" ρεμούλας στα έργα. Στη πραγματικότητα υπάρχει οριζόντια συναίνεση στις παρατάξεις και συνήθως, όταν σηκώσει ο ατμός το καπάκι- όπως τώρα στη Θεσσαλία- θα βγούν για λίγο χρόνο μέχρι να ξεχαστούν τα γεγονότα να καταγγείλουν τα πράγματα. Λένε ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Μόνο που κρεμασμένος είναι μόνο ο πολίτης και η κοινωνία συνολικά . Για να πώ την αλήθεια μου, αισθάνομαι πως και ο πολίτης σε όλη αυτή την διαδικασία είναι "εθελοντής" και αυτή είναι η κύρια αιτία διαιώνισης του σάπιου καθεστώτος. Τα μελέτησα γιατί τα έζησα στην εργασιακή διαδικασία αλλά κυρίως μετά την μονοετή θητεία στο λιμ ταμείο. Ομώς τώρα μιλάμε για νεκρούς μιλάμε για νεόπτωχους μιλάμε και μετράμε την καταστροφή της πρωτογενούς παραγωγής την ακρίβεια . Τέλος πάντων. ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΗ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ στην κατάντια μας;
Αναθέσεις έργων βιτρίνας με χρήματα του Ιανού από την Περιφέρεια και το Δήμο Καρδίτσας
Φώτης Αλεξάκος
Σύμφωνα με τον νόμο για τα δημόσια έργα (Ν.4412/16) υπάρχει δυνατότητα ανάθεσης έργων χωρίς δημοσίευση και διαγωνισμό όταν η περιοχή έχει κηρυχτεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για εργασίες άμεσης αποκατάστασης ζημιών.
Αυτή η δυνατότητα δεν είναι συγχωροχάρτι για να κάνει κάποιος αναθέσεις για έργα κατασκευής υποδομών ή βελτίωσης αυτών.
Στις χρηματοδοτήσεις εξ αιτίας του Ιανού έχουμε καταστρατήγηση αυτής της δυνατότητας και από τον Δήμο Καρδίτσας και από την Περιφέρεια Θεσσαλίας.
Ο τρόπος ήταν απλός. Έβαλαν στον τίτλο τη λέξη αποκατάσταση και έκαναν έργα υποδομών ή πιο απλά έργα βιτρίνας.
Συγκεκριμένα: Ο Δήμος Καρδίτσας έδωσε με ανάθεση το έργο: «Αποκατάσταση ζημιών στο δίκτυο οδοποιίας του Δ. Καρδίτσας λόγω της θεομηνίας της 18ης-19ης Σεπτεμβρίου του 2020» προϋπολογισμού 2.500.000€.
Τι είναι αυτό το έργο, πίσω από αυτόν τον τίτλο;
Νέοι ασφαλτοτάπητες στο κέντρο της πόλης, δηλαδή ένα έργο βιτρίνας σε σημεία που καμία ζημιά δεν είχαν από τον Ιανό. Δεν φαντάζομαι να υπάρχει έστω και ένας πολίτης που να αμφιβάλλει για αυτό.
Είχε δικαίωμα να κάνει ανάθεση; Εφόσον πρόκειται για μη αποκατάσταση ζημιάς, σαφέστατα όχι. Υπήρξε ζημιά για το δημόσιο σε αυτήν την περίπτωση; Σαφέστατα ναι. Η διαφορά έκπτωσης συγκρινόμενη με την μέση έκπτωση των ανοιχτών δημοπρασιών ήταν 30%. Άρα ζημία του δημοσίου 750.000€.
Στην περίπτωση της Περιφέρειας Θεσσαλίας έχουμε 15 έργα με πανομοιότυπο τίτλο: Αποκατάσταση ζημιών στο οδικό δίκτυο…(αλλάζει ο τίτλος της περιοχής). Ο συνολικός προϋπολογισμός αυτών 12.800.000€. Όλα αυτά είναι έργα βιτρίνας, δεν έχουν καμία σχέση με τον Ιανό και αφορούν νέους ασφαλτικούς τάπητες στο επαρχιακό οδικό δίκτυο για ψηφοθηρικούς λόγους.
Είχε δικαίωμα να προβεί σε αναθέσεις; Εφόσον πρόκειται για μη αποκατάσταση ζημιάς, σαφέστατα όχι. Υπήρξε ζημία του δημοσίου; Σαφέστατα ναι. Τουλάχιστον 30% μικρότερη έκπτωση ή αλλιώς ζημία του δημοσίου 3.840.000€.
Ανακύπτουν τρία ζητήματα.
Α. Ζήτημα ηθικής. Με ποιο δικαίωμα μετατρέπεις τα χρήματα που προορίζονται για αποκαταστάσεις ζημιών και πρόληψης κινδύνων σε έργα βιτρίνας;
Β. Ζήτημα νομιμότητας. Αξιοποιώντας τη δυνατότητα της κήρυξης του νομού σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, προβαίνουν σε αναθέσεις έργων για τα οποία δεν έχουν δικαίωμα αφού δεν πρόκειται για αποκαταστάσεις. Με τις αναθέσεις οι εκπτώσεις είναι πολύ μικρότερες από τις τρέχουσες όταν γίνονται ανοιχτές δημοπρασίες και άρα προκαλείται ζημιά του δημοσίου ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας η οποία διώκεται σε βαθμό κακουργήματος.
Γ. Πολιτικό ζήτημα. Το Υπουργείο Εσωτερικών που χρηματοδοτεί, ελέγχει που πάνε τα λεφτά ή ακόμα χειρότερα μήπως σιγοντάρει την λοξοδρόμηση των χρημάτων;
Επειδή έχουν χαθεί ζωές, χιλιάδες συμπολίτες τα έχουν χάσει όλα, ο κόμπος έφτασε στο χτένι και η αγανάκτηση έχει χτυπήσει κόκκινο, δεν μπορούμε να κρυβόμαστε. Ισχύουν ότι τα αναφερόμενα είναι έργα βιτρίνας;
Τί πρέπει να γίνει;
• Να δώσει ο κ. Αγοραστός και ο κ. Τσιάκος πλήρη στοιχεία των πραγματικών εργασιών που εκτελέστηκαν και όχι των παραπλανητικών τίτλων.
• Το Υπουργείο Εσωτερικών να πάρει θέση ζητώντας εξηγήσεις.
• Οι βουλευτές του Νομού να ενημερώσουν τον πρωθυπουργό ο οποίος οφείλει να άρει την υποστήριξη σε αυτούς εάν δεν θέλει να ταυτιστεί με αυτές τις πρακτικές.
• Οι ανεξάρτητοι φορείς να αξιολογήσουν πλήρως τα στοιχεία και να αποδώσουν τις ευθύνες που αναλογούν σε όλους τους υπεύθυνους.
Το διεθνές φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους συγκεντρώνει εκατοντάδες κινηματογραφόφιλους καθώς και φτασμένους δημιουργούς αλλά και σπουδαστές ανάλογων κατευθύνσεων. Στη Δράμα μιά όμορφη δροσερή πόλη θα διαγωνιστούν οι νέοι δημιουργοί από την Ελλάδα, την Ευρώπη και αρκετών χωρών παγκόσμια.
Βρεθήκαμε λοιπόν από την κινηματογραφική λέσχη Ιτέας στη Δράμα. Οι πύρινες φλόγες του Έβρου ευτυχώς δεν την άγγιξαν οι δε βροχές αρκετές αλλά δεν έγινε Θεσσαλία. Όλα καλά λοιπόν. Για την ιστορία το βραβείο των Κινηματογραφικών Λεσχών δόθηκε στην ταινία "Αερολίν" του Αλέξη Κουκιά-Παντελή για την ανάγλυφη και ρεαλιστική αποτύπωση του καθημερινού μαραθώνιου επιβίωσης μιας νέας καλλιτέχνιδας.
Φρούριο Ελευθερών. Κοντά 2500 χρόνια ιστορία Αναρωτιέμαι . Πόσες φορές να έχουμε περάσει από την παλιά Εθνική...