ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ;

 

Πρώτη Αυγούστου σήμερα, οπότε ξεκινάμε με το "καλό μήνα". Συνήθως η ευχή μπαίνει και λεζάντα σε φωτό με παραλία κτλ. Προβληματίστηκα διαφορετικά. Για καλό μήνα διάλεξα αυτό το άρθρο του Κ. Μπαξεβάνη. αλλάζοντας τον τίτλο σε 

                                 ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ;

Το ερώτηµα «υπάρχει ένας εισαγγελέας;» δεν είναι ερώτηµα καφενείου και αγωνία λαϊκίστικης κατανάλωσης. Ακόµη και όταν εκφέρεται από κάποιους µε αφορµή προσωπικούς λόγους εκφράζει µια πραγµατικότητα. Η δικαιοσύνη στη χώρα δεν αποδίδεται και αυτό έχει δύο ακάνθινες πλευρές. Η µία αφορά το νοµοθετικό έργο. Αυτοί που νοµοθετούν φροντίζουν ώστε οι νόµοι να µην αποδίδουν δικαιοσύνη αλλά να εκπροσωπούν συµφέροντα. Τα δύο µόλις χρόνια διακυβέρνησης από τον Κυριάκο Μητσοτάκη απάλλαξαν εκατοντάδες υπεύθυνους για την κατάντια της χώρας από τις ποινικές τους ευθύνες. ∆ηµιουργήθηκε ακαταδίωκτο για τραπεζίτες, για βρόµικους δανειολήπτες και εγκληµατίες του λευκού κολάρου. Οι κλέφτες δεν µπήκαν φυλακή, απλώς προετοιµάζουν τα επόµενα εγκλήµατά τους.

Η δεύτερη πλευρά του προβλήµατος απονοµής δικαιοσύνης αφορά τους ανθρώπους και τη λειτουργία της ∆ικαιοσύνης ως θεσµικού οργάνου. Μπορούµε να αναλύσουµε το πρόβληµα επικαλούµενοι διάφορα θέµατα δυσλειτουργίας, ωραρίων, επάρκειας προσωπικού και άλλα που εξυπηρετούν ένα συνδικαλιστικό αφήγηµα. Ας µη γελιόµαστε όµως, ουσιαστικά και κυρίαρχα το πρόβληµα απονοµής της δικαιοσύνης σχετίζεται µε τη στάση των ανθρώπων της απέναντι σε όσα εξελίσσονται στη χώρα, µε την απόφασή τους (την έλλειψη δηλαδή) να σταθούν ως ανεξάρτητη εξουσία στο ύψος τους και κυρίως στον ελεγκτικό τους ρόλο.

Η ∆ικαιοσύνη δεν χωλαίνει γιατί οι εισαγγελείς ή οι δικαστές είναι τεµπέληδες ή αδόµητοι νοµικά. Είναι προβληµατική γιατί κατά καιρούς τα µέτρα και τα σταθµά της επηρεάζουν µε πρόθεση (για να χρησιµοποιήσω έναν νοµικού τύπου όρο) το ζύγι της ανεξαρτησίας και της ισονοµίας. Η ∆ικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, αντιθέτως φαίνεται να κλείνει το µάτι στους ισχυρούς. Λίγη σηµασία έχει δυστυχώς το δεδοµένο ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι της ∆ικαιοσύνης άτιµοι ή διεφθαρµένοι. Οσοι είναι προσκολληµένοι στην εξουσία και στις παραλειτουργίες της, αντλώντας επιπλέον δύναµη από το πλέγµα αυτής της διαπλοκής, καταφέρνουν να ορίζουν τα της ∆ικαιοσύνης.

Σκοπός δεν είναι η θεωρητική ανάλυση, ειδικά αυτήν τη στιγµή. Για τέσσερις βδοµάδες στην πολιτική ζωή κυριαρχούν οι αποκαλύψεις για το πόθεν έσχες του πρωθυπουργού. Τέσσερις βδοµάδες δηµοσιεύονται επίσηµα έγγραφα του γαλλικού κράτους που διαψεύδουν το πόθεν έσχες του Κυριάκου Μητσοτάκη και της συζύγου του και θέτουν σοβαρά ερωτήµατα για την ειλικρίνεια και την τιµιότητά του(ς). Η αξιωµατική αντιπολίτευση, ο ίδιος ο πρόεδρός της Αλέξης Τσίπρας, αλλά και πολιτικά πρόσωπα από όλους του πολιτικούς χώρους καλούν τον πρωθυπουργό να δώσει εξηγήσεις.

Το θέµα έχει τη δηµοσιογραφική και την πολιτική του πλευρά αλλά έχει και την ποινική. Τις µέρες αυτές που είναι σε εξέλιξη οι αποκαλύψεις η εισαγγελία έχει ανακοινώσει πως προχωρά αυτεπάγγελτα σε διάφορες έρευνες, έχοντας δείξει ιδιαίτερο ζήλο σε υποθέσεις δηµοσιογράφων που διώκονται από πολιτικούς. Μπράβο στην εισαγγελία που κάνει τη δουλειά της. ∆εν την απασχολεί όµως αν ψεύδεται και πολύ περισσότερο αν έκλεψε ο πρωθυπουργός ώστε να ψεύδεται; ∆εν είναι ρόλος της να ερευνήσει ό,τι σκανδαλίζει την κοινή γνώµη σε ό,τι αφορά τη νοµιµότητα; ∆εν έχει υποχρέωση να σταθεί µε θάρρος και να υψώσει το θεσµικό της ανάστηµα απέναντι σε όσους έχουν την εξουσία και είναι πρακτικά ανεξέλεγκτοι;

Οφείλει να το κάνει όχι για να τιµωρήσει απαραίτητα τον πρωθυπουργό, αλλά για να αφαιρέσει κάθε σκιά που υπάρχει γύρω από το πρόσωπό του και τον ρόλο του. Μου έρχεται στο µυαλό εκείνη η ανεκδιήγητη εντολή έρευνας που είχε διατάξει η εισαγγελία (όχι ο εισαγγελέας, η εισαγγελία είναι ο θεσµός) µετά τη δήλωση του βουλευτή της Ν∆ Μπάµπη Παπαδηµητρίου ότι επί ΣΥΡΙΖΑ οι ξένοι δηµοσιογράφοι κάπνιζαν µπάφους στο Μέγαρο Μαξίµου. Εκανε τα δέοντα η εισαγγελία, όσο και αν εµείς γελάσαµε, βασιζόµενη σε µια αόριστη κατηγορία.

Εδώ σήµερα δεν έχουµε ούτε αόριστες καταγγελίες ούτε «άκουσα γιατί µου είπε κάποιος». Εχουµε έγγραφα κρατικών Αρχών, αντιδράσεις πολιτικών και καµιά εκατοστή δηµοσιεύµατα. Πού είναι λοιπόν η εισαγγελία; Υπάρχει εισαγγελέας να εκπροσωπήσει τον θεσµό ή οφείλουµε να κάνουµε τη σιωπηλή παραδοχή πως σε αυτά τα πράγµατα η εισαγγελία παύει να είναι εισαγγελία ή ακόµη χειρότερα πως κόρακας δεν βγάζει κοράκου µάτι;

Ισχύει άραγε ότι κανένας εισαγγελέας δεν θα ανοίξει θέµα πόθεν έσχες για µέλος της κυβέρνησης γιατί και οι ίδιοι οι εισαγγελείς δεν επιθυµούν τον έλεγχο του πόθεν έσχες για τον εαυτό τους και άρα είναι πιεζόµενοι και εκβιαζόµενοι από την πολιτική ηγεσία; Σηµασία δεν έχει τι πιστεύει ή τι θέλει να πιστέψει κανείς αλλά τι συµβαίνει. Και αυτό που συµβαίνει είναι προκλητικό. Ούτε για τα µάτια του κόσµου και την τιµή των (νοµικών) όπλων η εισαγγελία δεν έχει διατάξει αυτεπάγγελτη έρευνα για τα δηµοσιεύµατα. Εκτός εάν η ∆ικαιοσύνη, τυφλή και η ίδια όπως ο Τειρεσίας, θεωρεί πως έχει µαντικές ικανότητες, ώστε να κατέχει συµπεράσµατα χωρίς έρευνα και να βγάζει αποφάσεις χωρίς στοιχεία.

Η απονοµή δικαιοσύνης στην Ελλάδα εδώ και δύο χρόνια είναι ένα θέµα που απασχολεί τους διεθνείς και ευρωπαϊκούς οργανισµούς. Την προβληµατική απονοµή δικαιοσύνης δεν την εντοπίζει πλέον ο µέσος Ελληνας πολίτης ή ο ενοχλητικός δηµοσιογράφος. Η χώρα είναι υπόλογη και για το νοµοθετικό έργο που παράγει και για τον τρόπο που αποδίδεται η δικαιοσύνη. Αν αύριο η ελληνική ∆ικαιοσύνη ερωτηθεί (που θα ερωτηθεί) στα διεθνή φόρουµ γιατί δεν διέταξε έρευνα για το πόθεν έσχες του νυν πρωθυπουργού, τι θα κάνει; Θα φορέσει συνολάκι Zeus+Dione και θα εµφανιστεί για να απαντήσει µε το αφήγηµα της Μαρέβας Γκραµπόφσκι-Μητσοτάκη πως το πόθεν έσχες έχει κριθεί; Ποιο πόθεν έσχες; Αυτό που αµφισβητούν τα σηµερινά επίσηµα έγγραφα; Να καταργήσουµε το πόθεν έσχες και να θεσπίσουµε ακαταδίωκτο για τον πρωθυπουργό. Το ακαταδίωκτο µάλιστα είναι και της µόδας.

ΥΓ.: Κύριε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, όπως καλά γνωρίζετε από διάφορα πειθαρχικά του Αρείου Πάγου (αρχειοθετήθηκαν µεν αλλά καταγράφουν την πραγµατικότητα), υπάρχουν προκάτοχοί σας που δεν άνοιγαν ντουλάπες γιατί έκρυβαν σκελετούς. Εσείς, από όσο γνωρίζουµε, στις ντουλάπες σας έχετε µόνο ποινικούς κώδικες. Γιατί δεν δίνετε την εντολή που θα αποκαταστήσει την τιµή της ∆ικαιοσύνης;

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30 ΙΟΥΛΙΟΥ στην ΙΤΕΑ

 

Στην ΙΤΕΑ. Παρασκευή 30/7 9,30μμ 

Ο Λευτέρης Χαρίτος, σκηνοθέτης  του σήριαλ ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ μαζί μας, στην Ιτέα

Μια ακόμη επιτυχημένη εκδήλωση της λέσχης της πόλης μας,  ετοιμαζόμαστε  να παρακολουθήσουμε.

Δεν είναι ούτε εύκολο ούτε τυχαίο, κορυφαίοι δημιουργοί, πνευματικοί ταγοί, σκηνοθέτες, λογοτέχνες, επιστήμονες, μουσικοί, να επισκέπτονται την περιοχή, να συζητάμε μαζί τους, να μαθαίνουμε, να αλληλεπιδρούμε.

Με αξιοπρέπεια, χωρίς περικοκλάδες και ευχαριστήρια σε ποικιλώνυμους και επώνυμους «χορηγούς», αλλά με εφόδιο την αγάπη και την συμπαράσταση όλων όσων ενδιαφέρονται να πάει μπροστά ο τόπος, με ταπεινότητα, γνώση και επιμονή μπορούν και προσφέρουν πολλαπλά, όντας μέλη  του ΔΣ της κινηματογραφικής Λέσχης. 

Τα συμπεράσματα έχουν βγει από χρόνια.  Όσοι μπορούν ας τα θυμηθούν. Σίγουρα θα μας δοθεί άλλη μια ευκαιρία να τα ξαναφρεσκάρουμε το βράδυ της Παρασκευής στο γνωστό μέρος προβολών στην Μαρίνα. Μέχρι τότε ας διαβάσουμε το παρακάτω κείμενο – κάλεσμα της Λέσχης και ας ετοιμαστούμε για την Παρασκευή.

«Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΙΤΕΑΣ έχει τη χαρά να φιλοξενεί για δεύτερη φορά στην Ιτέα τον σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτο:

η πρώτη ήταν πριν τρία χρόνια όταν μας μάγεψε με την ταινία του «Dolphin man» που ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο.

Η τηλεοπτική σειρά «ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ» που ξεκίνησε το 2019 ήταν η μεγάλη έκπληξη: έφερε και πάλι την ελληνική μυθοπλασία σε πρώτο πλάνο καθηλώνοντας σε κάθε επεισόδιο πάνω από 1.500.000 τηλεθεατές.

Πού οφείλεται η επιτυχία της σειράς;

Τι είναι αυτό που συγκινεί στις «ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ»;

Πώς καταφέρνει μια καθημερινή σειρά να έχει τέτοια αρτιότητα; Να φέρνει στην μικρή οθόνη την αισθητική και την ατμόσφαιρα του κινηματογράφου;

Τι ρόλο έπαιξε το σενάριο που προκάλεσε έντονα συναισθήματα με τη δυνατή πλοκή του;

Πώς επιλέχθηκαν οι ηθοποιοί που καθήλωσαν με τις συγκλονιστικές ερμηνείες τους;

Πώς κατάφερε όλα αυτά να τα ενορχηστρώσει ο σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος;

Και τέλος, μιας και τα γυρίσματα του 3ου κύκλου έχουν ήδη ξεκινήσει, ποια θα είναι η εξέλιξη της σειράς που θα προβληθεί από τον Σεπτέμβρη;

Αυτά και άλλα πολλά θα συζητήσουμε με τον Λευτέρη Χαρίτο, ενώ παράλληλα θα προβληθούν αποσπάσματα από τη σειρά. 

Σας καλούμε την Παρασκευή 30/7 στη μαρίνα Ιτέας δίπλα στη δροσιά της θάλασσας να γνωρίσουμε και να συζητήσουμε με τον άνθρωπο που πίσω από τις κάμερες συντονίζει τις προσπάθειες όλων των συντελεστών της σειράς.»  

 

 

ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΟΛΙΝΙ – είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι

 

ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΟΛΙΝΙ – είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι

Την Τετάρτη, 28 Ιουλίου η Κινηματογραφική Λέσχη της Ιτέας θα ξαναπροβάλει την ταινία «ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΟΛΙΝΙ», στο γνωστό μέρος προβολών.

Την Παρασκευή 23 Ιουλίου, όσοι ήμασταν στην πρώτη προβολή, δεν ξέραμε τι να πρωτοθαυμάσουμε.  Το μεστό παίξιμο των πρωταγωνιστών, το σφιχτό σενάριο, την υπόθεση καθεαυτή, που μέσα στο γενικότερο περιβάλλον της ώρας και της ημέρας προβολής αποκτούσε έναν άλλο χαρακτήρα.

Πάνω από την οθόνη ξεπρόβαλε το ολόγιομο φεγγάρι την ίδια στιγμή που ξετυλιγόταν ένας μοναδικός συνδυασμός δικαστικού δράματος και πολιτικού θρίλερ, απότοκο δύο ιστορικών καταστροφικών «κατηγοριών». Αφενός της περιόδου από τον μεσοπόλεμο ως το τέλος του δεύτερου πολέμου και αφετέρου του Νόμου Ντρέχερ που υποβάθμιζε τους εγκληματίες Ναζί σε απλούς συνεργούς.  

Το δικαστικό δράμα, το πολιτικό θρίλερ, η νύν και αεί ενοχή της Γερμανίας, η προσωπική ιστορία του συγγραφέα Φέρντιναντ Φον Σίραχ,  η σκηνοθετική ματιά του Marco Kreuzpaintner, οι ανεπανάληπτες ερμηνείες ειδικά του Φράνκο Νέρο, και ΟΛΑ αυτά  δοσμένα σε μια και για μια  δίκη δολοφονίας η απόφαση για την οποία θα εξαντληθεί ανάμεσα στα όρια  ηθικής και δικαιοσύνης.

Με ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΠΑΝΩΘΕ ΜΑΣ

Όσοι μπορούν ας μην χάσουν την Τετάρτη 9.15μμ με 11 μμ αυτή την μυσταγωγία. Αξίζει πολλαπλά….

Τριπλασιασμός των τελών Ελλιμενισμού μικρών σκαφών

               

                   

                                 3ΠΛΑΣΙΑ τα τέλη ελλιμενισμού

 Δεν το περιμέναμε; Τι όχι;

Λοιπόν η ΚΥΑ υπ’  αριθ. 8122.1/29/2014 (ΦΕΚ 2032/Β΄/25-07-2014) η οποία καθόριζε από το 2014 σε 11 ευρώ ανά μέτρο τα τέλη ελιμενισμού για τα σκάφη μέχρι 7 μέτρα, αποτελεί παρελθόν.

Με την Κοινή Υπουργική Απόφαση υπ’ αριθ. 3113.11/48682/21 (ΦΕΚ 3013/Β΄/08-07-2021) τα τέλη ελλιμενισμού σκαρφαλώνουν στα 30 ευρώ ανά μέτρο για τα έως 7 μέτρα σκάφη. Δηλ σχεδόν για το σύνολο των ερασιτεχνών ψαράδων, την τεράστια μάζα όσων κατέχουμε βάρκα στην Ελλάδα.

Μετά την ΚΥΑ, ένας ιδιοκτήτης σκάφους μήκους 5 μέτρων, θα πρέπει να καταβάλει τέλη πρυμνοδέτησης αυξημένα κατά 100 περίπου ευρώ κατ’ έτος.

30 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν ερώτηση σχετική με τα παραπάνω...(σχετικό απόσπασμα της ερώτησης)

....Επειδή η ιδιοκτησία μικρών σκαφών, συνήθως με σκοπό την ερασιτεχνική αλιεία, είναι διαδεδομένη ιδιαίτερα μεταξύ των κατοίκων παραθαλάσσιων περιοχών της χώρας και δεν εντοπίζεται σε κοινωνικά στρώματα με υψηλό εισόδημα.

Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:

1.     Για ποιους λόγους προέβησαν στον σχεδόν τριπλασιασμό των τελών ελλιμενισμού αποκλειστικά για τα μικρά σκάφη;

2.     Προτίθενται να προστατεύσουν μια διαδεδομένη δραστηριότητα κατοίκων νησιωτικών και παραθαλάσσιων περιοχών, όπως είναι η ερασιτεχνική αλιεία, μέσω της μείωσης των τελών ελλιμενισμού των μικρών σκαφών;....

Επειδή όμως ισχύει διαχρονικά το  " συν Αθηνά και χείρα κίνει" η κινητοποίηση μας είναι αναγκαία. 

Αρκετά επιβαρύνομαστε με την αύξηση της βενζίνας και των τροφίμων, τον ΕΝΦΙΑ με τις αντικειμενικές κτλ.

 Ε όχι και για τα τέλη ελλιμενισμού, σε μια ανύπαρκτη από κρατική υποστήριξη μαρίνα.

ΑΝ ο ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ δεν ήταν στο ΝΒΑ;

 

 ΑΝ ο ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ δεν ήταν στο ΝΒΑ;

Το παρακάτω κείμενο είναι του Κ. Βαξεβάνη. Το αναδημοσιεύω γιατί πιστεύω πως δίνει την καλλίτερη απάντηση σε όλους όσοι δουλικά σήμερα γλύφουν εκεί που έφτυναν , πριν ο Γ Αντετοκούνμπο γίνει αστέρας στο ΝΒΑ. Γιατί αν δεν ήταν στο ΝΒΑ ...

«Τότε δεν ήταν Έλληνας. Ήταν ο μαύρος που "δεν θα γίνει Έλληνας ποτέ" , ο επικίνδυνος να δημιουργήσει προσμίξεις στο ελληνικό DNA, αυτός που άντε να μας καθαρίζει τα τζάμια ή να μας γυαλίζει τα παπούτσια.

Ο Γιάννης παρότι γεννήθηκε στην Ελλάδα, πήρε την ελληνική ιθαγένεια όταν πέρασε στα Ντραφτ του NBA, το 2013. απονομή ιθαγένειας Η στο Γιάννη έγινε κατ εξαίρεση. Ο Σαμαράς είχε καταργήσει το νόμο Ραγκούση που έδινε ελληνική ιθαγένεια σε όποιο παιδί είχε γεννηθεί στην Ελλάδα. Ο, τι γίνεται στις ΗΠΑ δηλαδή με κάποιο παιδί μεταναστών (και Ελλήνων) που γεννιέται εκεί. Ο Γιάννης πήρε ιθαγένεια γιατί δε μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά.

Τον αγάπησαν από ανάγκη και δηλώνουν πλέον και περήφανοι πάλι από ανάγκη. Αυτό που στην πραγματικότητα νοιώθουν γι αυτόν, είναι όσα λένε για τα παιδιά που ξεβράζει το κύμα στο Αιγαίο και τα πνίγει το μίσος και η μισαλλοδοξια τους. Για τα προσφυγόπουλα που στο πρόσωπό τους βλέπουν έναν εχθρό και όχι έναν άνθρωπο σε απόγνωση.

Αν ο Γιάννης δεν καθόταν στο θρόνο του παγκόσμιου αθλητισμού θα ήταν ο μισητός "λαθρομετανάστης" του Πλεύρη και ο "Αφρικανός Ακενοτουμπο ή πώς τον λένε" του Άδωνη.

Ο Γιάννης χθες δεν κάρφωσε μόνο 50 πόντους στο NBA. Κάρφωσε το ρατσισμό και την υποκρισία όλων των σαπρόφυτων που έχουν πάρει εργολαβία το μίσος δια της απονομής σπουδαιότητας στον άθλιο εαυτό τους.

Πιο πολύ μου αρέσει που αναγκάζονται να προσκυνήσουν δουλικά το Γιάννη οι "ανώτεροι Έλληνες" που ο τράχηλός τους δεν προσκυνά αλλά είναι κατακόκκινος απ την καρπαζιά όσων έχουν δύναμη.

Μπράβο  Γιάννη. Μπράβο  σε όλα τα παιδιά του αγώνα για τη ζωή. Σε αυτούς που ενώνουν τη χώρα με τη δημιουργία και το παράδειγμά τους. Που ανέβηκαν μόνοι τους τα σκαλοπάτια και δεν έπεσαν με τα οικογενειακά αλεξίπτωτα στα Χάρβαρντ ».

ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

 

ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ (1)

Είναι, νομίζω, γνωστή η φράση με την οποία ο πρωταγωνιστής Κώστας Τσάκωνας, σημάδεψε την ταινία του τίτλου.

«…έξη χρόνια στο δημοτικό, έξη χρόνια στο γυμνάσιο… έξη χρόνια στο πολυτεχνείο και έξη χρόνια στο εξωτερικό…»

Φαίνεται πως η παραπάνω ατάκα έχει πολλαπλή εφαρμογή σε πολλά ακόμη και διαφορετικά ζητήματα του ελληνικού κοινωνικού βίου.

Μετά από αρκετό διάστημα ανέβηκα στην Άμφισσα ελέω απώλειας της εδώ παρουσίας της τράπεζας Πειραιώς. Παίρνοντας τον δρόμο για ΟΤΕ, «

σκόνταψα» άλλη μια φορά στο ερειπωμένο κτίριο του πάλαι ποτέ γηροκομείου της πόλης.

Να μεταφέρουμε ποιητική αδεία την ατάκα του Τσάκωνα;

Έξη χρόνια υπολειτούργησε έξη χρόνια ελλειμματικό έξη χρόνια κλειστό, έξη χρόνια να βγει μια απόφαση!!!

Προφανώς βρισκόμαστε στην ευθεία για άλλα έξη χρόνια ώστε να αποφασίσει η Αποκεντρωμένη τι θα αποφασίσει επί του θέματος.

Συγχαρητήρια κύριοι της Αποκεντρωμένης, μάλλον της Αποσυρναμολογημένηςδιοίκησης...

 ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ 2

Αμ η άλλη η Κεραμέως.

Το μεγαλύτερο αναπτυξιακό έργο στην περιοχή όλων των τελευταίων χρόνων, αν δεν είναι τα δύο πανεπιστημιακά τμήματα μαζί με το ινστιτούτο Διεθνούς εκπαίδευσης τι είναι; Οι μελέτες στα συρτάρια και τα «οίκαδε» τιμολόγια; Η μήπως τα 20άρια αναθέσεων;

Τα 2 από τα παραπάνω πάει φαγώθηκαν. Ένα τμήμα έμεινε, και αυτό θα «αυτοκαταναλωθεί – αυτοκαταργηθεί» μέτα την εφαρμογή της λεγόμενης ΕΒΕ δηλ της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής του νόμου Κεραμέως-Μητσοτακη.

Ποια η Κεραμέως! Που μαζί με τον Μητσοτάκη δημιούργησαν νόμο για την στροφή στα ιδιωτικά κολέγια. Γιατί Αυτά ξέρουν αυτά εμπιστεύονται…

Η Κεραμέως που τέλειωσε σε ιδιωτικό, που απέτυχε στις εισαγωγικές στην Ελλάδα, αλλά «πέτυχε» να τελειώσει στο εξωτερικό γιατί είχε μπαμπά με τσέπη κατάλληλου διαμετρήματος .

Κάθε ημέρα και ένας νόμος έκτρωμα.

Μα αυτός της Κεραμέως – Μητσοτάκη εκδικείται την νέα γενιά. Εκδικείται τον Έλληνα πολίτη, την οικογένεια που με χίλια βάσανα προωθεί το παιδί στα γράμματα, κόντρα στην χρόνια αδιαφορία της πολιτείας.

Τουλάχιστον ο νόμος Γιαννάκου αντίστοιχος με της Κεραμέως, έβαζε φραγμό στο σύνολο της βαθμολογίας. Τώρα έχουμε διπλό φραγμό. Και στο σύνολο και κατά μάθημα.

Χαρακτηριστική η περίπτωση του υποψήφιου Διονύση Κατάκαλου ο οποίος «αποτυχημένος άριστος»  με 20.988 μόρια δεν μπαίνει στην σχολή που θέλει. Και όλα αυτά μια ειδική δύσκολη χρονιά εγκλεισμού, τηλεκπαίδευσης και θανατικού.

Κοιτάμε μπροστά, ελπίζοντας πως από την σημερινή κατάσταση μαθαίνουμε τα πολιτικά γράμματα που χρειάζονται για το μέλλον…