ΥΠΟΘΕΣΗ ΦΟΥΡΘΙΩΤΗ

 

ΥΠΟΘΕΣΗ ΦΟΥΡΘΙΩΤΗ

Του Κ. Βαξεβάνη

Πόσο περήφανος μπορεί να νιώθει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης όταν αναγκάζεται να δηλώσει πως η υπόθεση Φουρθιώτη είναι «μια εξαιρετικά δυσώδης υπόθεση»; Αλήθεια, βρομάει τώρα ο Φουρθιώτης αλλά δεν το είχαν αντιληφθεί όσοι τον φρουρούσαν και τον κανάκευαν;

Μοσχοβολούσε μέχρι τη στιγμή που αναγκάστηκα από τη φρίκη που ζούσα να κάνω δημόσια τις καταγγελίες για να προστατεύσω τον εαυτό μου, την οικογένειά μου και τους συνεργάτες μου; Εδωσε συγχαρητήρια ο κύριος υπουργός στους αστυνομικούς που έπειτα από έρευνα οδηγήθηκαν στην εγκληματική δράση του. Θα ζητήσει συγγνώμη από τους αστυνομικούς που τους ανάγκασε να είναι φρουροί του Φουρθιώτη; Θα ζητήσει συγγνώμη από τον Ελληνα πολίτη που τα χρήματά του δόθηκαν για να φρουρείται αυτός που εγκληματούσε;

Θα μας πει ο υπουργός ποιος υπέγραψε τη σκανδαλώδη προστασία; Ποιος ήταν ο ανώτερος αξιωματικός που τον ξενάγησε για να διαλέξει όχημα του γούστου του; Ποιος πέταξε στο καλάθι των αχρήστων τις δεκάδες προφορικές και γραπτές αναφορές των αστυνομικών της φρουράς του που περιέγραφαν τις προκλητικές πράξεις του; Ποιος άφησε να εξευτελίζονται αξιωματικοί της ΕΛΑΣ για να είναι ασφαλής ο μάνατζερ στην εγκληματική του δράση;

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Για να φτάσουν τα επιτελεία της αστυνομίας να υπηρετήσουν πρόθυμα τον Φουρθιώτη, ρισκάροντας γι’ αυτά που θα μπορούσαν να συμβούν, αυτά που συμβαίνουν δηλαδή, καταλαβαίνουν όλοι ότι υπάρχει ένα σκοτεινό παρασκήνιο. Πρόσωπα και θεσμοί τέθηκαν σε ομηρία από την καρικατούρα της trash τηλεόρασης και αυτό δεν μπορεί να έχει άλλη ερμηνεία από τον εκβιασμό.

Ποιους κρατούν ο Φουρθιώτης και τα αφεντικά του και πώς;

Γιατί η υπόθεση Φουρθιώτη δεν είναι η παραβατική συμπεριφορά μιας ιδιόμορφης περσόνας, όπως επιχειρούν να την εμφανίσουν κάνοντας μάλιστα επίδειξη λεκτικής επιθετικότητας. Ο «μάνατζερ» αποτελεί δομικό υλικό της πολυκατοικίας της Δεξιάς, που πρόσφερε υπηρεσίες και απαιτούσε άλλες, ανάλογα με τους δεσμούς συνενοχής που είχε αναπτύξει. Ηταν ίσως και το υλικό στον αρμό της εξουσίας που συνδέει κράτος με παρακράτος. Η πρώτη έρευνα στα τηλέφωνά του έχει αναδείξει επικοινωνίες και μηνύματα με υπουργούς, εκδότες, αξιωματικούς της ΕΛΑΣ, κρατικούς παράγοντες και φυσικά με τον υπόκοσμο. Με εξαίρεση τους τελευταίους, οι άλλοι για τι πράγμα μιλούσαν με τον Φουρθιώτη;

Το επόμενο διάστημα θα γίνει συστηματική προσπάθεια να εμφανιστεί ο Φουρθιώτης ως μεμονωμένη και διαταραγμένη περίπτωση. Θα ξαναθυμηθούν απαξιωτικά πως ήταν μάνατζερ της Τζούλιας και ιδιόμορφη προσωπικότητα. Ολα αυτά εν πάση περιπτώσει που δεν ήταν όταν συναγελάζονταν μαζί του, όταν τον φρουρούσαν και όταν συνομιλούσαν με τις ώρες.

Ηταν ακριβώς έναν χρόνο πριν όταν ο Στέλιος Πέτσας κατέγραψε στην περίφημη λίστα τον Μένιο Φουρθιώτη για να τον χρηματοδοτήσει μέσω ενός ανύπαρκτου σάιτ για την καμπάνια κατά του κορονοϊού, ενώ πέταξε προκλητικά έξω από την καμπάνια το Documento. Για τραγική ειρωνεία, την ημέρα που συνελήφθη ο αγαπημένος παρουσιαστής του Πέτσα το Συμβούλιο της Ευρώπης, στην ετήσια έκθεσή του, καταδίκασε την ελληνική κυβέρνηση για τη στάση της απέναντι στο Documento.

Ο εναγκαλισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τον Φουρθιώτη είχε και συνέχεια. Ο «μάνατζερ» προχώρησε στην έκδοση εφημερίδας, η οποία υμνολογούσε τον Μητσοτάκη και διαφημιζόταν προκλητικά στην ΕΡΤ. Στις εκπομπές του εμφανίζονταν υπουργοί και γενικοί γραμματείς. Κάποιοι εκβιάζονταν ανοιχτά, αλλά τελικώς του έκαναν τη χάρη να εμφανιστούν δίπλα του. Ο Φουρθιώτης, αφού έκανε απάτες με τα χρήματα του προγράμματος του υπουργείου Εργασίας, μπούκαρε στο γραφείο του υπουργού Γιάννη Βρούτση με μπράβους και τον απείλησε πως θα τον αποπέμψει από υπουργό. Και ναι, ο Βρούτσης έπαψε να είναι υπουργός λίγες μέρες μετά. Ανθρωποι κατέθεταν ενόρκως για τις απάτες του, αλλά δεν έγινε καμιά έρευνα προτού δημοσιευτούν όσα δημοσιεύτηκαν στο Documento.

Είναι αφέλεια να πιστεύει κάποιος ότι όλα αυτά είναι τυχαία γεγονότα που εμφανίζουν ισχυρό κάποιον που δεν είναι. Τον προστάτευσαν, τον φρούρησαν, τον κάλυψαν κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Μπορεί να φαίνονται παράξενα και αδικαιολόγητα, αλλά τυχαία δεν είναι.

Η υπόθεση Φουρθιώτη έχει και μια άλλη πλευρά που αφορά εμάς στο Documento. Αποδεικνύει πως όταν η δημοσιογραφία λειτουργεί αναγκάζονται να λειτουργούν και οι θεσμοί αλλά και οι πολίτες. Μια οριακή κατάσταση, που περιλάμβανε δυστυχώς προσωπική απειλή, κατέδειξε το πρόβλημα και απαίτησε λύση και τιμωρία. Οι μεγαλύτερες διεθνείς δημοσιογραφικές ενώσεις στον κόσμο, οργανώσεις για την ελευθερία του Τύπου, παρατηρητήρια και ξένα Μέσα ανέδειξαν το θέμα και ανάγκασαν την κυβέρνηση να προχωρήσει από την ανοιχτή κάλυψη σε μέτρα. Οσα κατήγγειλα σε εκείνη την ανάρτηση κινητοποίησαν τον κόσμο και δρομολόγησαν εξελίξεις. Μία από αυτές ήταν η σύλληψη του ηθικού αυτουργού και των δραστών που, αν και δεν ήταν στις προθέσεις της κυβέρνησης, επιβεβαίωσε όσα έγραψα.

Στα τέσσερα χρόνια κυκλοφορίας του Documento δεχτήκαμε ανηλεή πόλεμο όχι γιατί είχαμε πολιτικές προτιμήσεις, αλλά γιατί χτυπούσαμε τη διαφθορά της οποίας ήταν κομμάτι. Προτού κάποιοι επιλέξουν να σχεδιάσουν το πάτημα της σκανδάλης στοχοποιηθήκαμε από το σύστημα και την κυβέρνηση.

Προσπάθησαν να βαφτίσουν την ερευνητική δημοσιογραφία συκοφαντική, κίτρινη, εμμονική, γιατί ακριβώς την αντιλαμβάνονται ως εχθρό και απειλή. Υπουργοί όπως ο Αδωνης Γεωργιάδης με απειλούσαν δημόσια στο Twitter πως θα με βάλουν φυλακή, ενώ το κόμμα της ΝΔ στις ανακοινώσεις του φρόντιζε να δίνει το σύνθημα στους ψηφοφόρους του ότι πρέπει να μας κάνουν επιθέσεις. Ηταν ζήτημα χρόνου μέσα σε αυτό το περιβάλλον στοχοποίησης να βρεθεί κάποιος που θα θελήσει να σημαδέψει τον στόχο με ένα όπλο.

Ακόμη και όταν μίλησα για το συμβόλαιο θανάτου, περιγράφοντας λεπτομέρειες που επιβεβαιώθηκαν, το σύστημα έδωσε το μήνυμα να με λοιδορήσουν και να με πλήξουν. Μέχρι που ήρθαν οι συλλήψεις και η κατακραυγή του κόσμου από όλους τους πολιτικούς χώρους.

Ξέρω ότι κάποιοι ενδεχομένως να μη θέλουν να πιστέψουν ότι ο Φουρθιώτης σχετίζεται με ένα σύστημα εξουσίας, το οποίο μάλιστα ήταν σύμφωνο αυτά τα χρόνια με τις επιθέσεις στο Documento. Πίσω από τον Φουρθιώτη υπάρχουν άλλοι. Και βέβαια υπάρχει μαύρο χρήμα. Το έχει καταγγείλει ο ίδιος πριν από δύο χρόνια σε αναφορά του στο ΕΣΡ, η οποία καταχωνιάστηκε.

Για όποιον είναι δύσπιστος, προτείνω να μου δείξει μια δήλωση της ΝΔ, του κυβερνητικού εκπροσώπου ή του Κυριάκου Μητσοτάκη για την αποκάλυψη πως υπήρχε συμβόλαιο θανάτου εναντίον μου. Μια δήλωση δηλαδή για κάτι για το οποίο έχουν εκδοθεί σκληρές ανακοινώσεις σε όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχει. Μάλλον ο Φουρθιώτης είναι πολύτιμη μονάδα. Ή απειλητική.

Η ΕΝ ΠΟΛΛΑΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ…

 

Η ΕΝ ΠΟΛΛΑΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ…

Ο τίτλος δεν έχει σχέση με την υμνωδό Κασσιανή, εκτός ίσως από την χρονική στιγμή που έμαθα και διάβασα την συγκλονιστική καταγγελία της αθλήτριας τζούντο κ  Ιουλιέτας Μπουκουβάλα.  Βασανιστήρια, ξυλοδαρμοί, εκβιασμοί, παρενοχλήσεις  από ανθρώπους του αθλήματος.

Δυστυχώς, άλλη μια ομοσπονδία μπαίνει στο μαυροπίνακα των τροφίμων της αθλητικής μαφίας. Αυτής της ιδιαίτερης κατηγορίας που ο λεγόμενος και επιδιωκόμενος ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ δημιουργεί. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η κάθε αριστεία φαίνεται πως ζει και αναπνέει από την παρανομία και για την παρανομία. Βουτάει τις ρίζες της στο λίπασμα της ανωτερότητας και του ρατσισμού. Το αναλώσιμο σώμα του αθλητή είναι άχρηστο όσο δεν ανεβαίνει στο βάθρο και όταν ανέβει θα γίνει κάτω από συγκεκριμένους όρους  λόγους και τρόπους.

Αθλητές, Άλογα κούρσας, όπου όμως οι άριστοι οι πρωταθλητές έχουν ανάγκη τους δευτεροαθλητές για να προπονούνται, να προετοιμάζονται.

 Διεγερτικά, αναβολικά, διαβολικά, χρήμα με ουρά ε και άμα λάχει σέρνουμε και κάποιους από αυτούς άλλοτε για φωτογράφιση με τον πολιτικό πάτρωνα και καμιά φορά στην βουλή να μας εκπροσωπήσουν!.

Μα αρκετά. Στη θλίψη της Μεγάλης Εβδομάδας καιρός να προσθέσουμε την θλίψη που ξεπηδά από τα γραφόμενα της κ Ιουλιέτας. Όσο για την Ανάσταση;

πες μου, στην άγια πίστη σου, πώς να προσευχηθώ; σε ποιον να ξομολογηθώ και πού να μεταλάβω;

Αναλυτικά λοιπόν η επιστολή:

«Κύριε Αυγενάκη, ονομάζομαι Ιουλιέττα Μπουκουβάλα, είναι η δεύτερη φορά που σας στέλνω email. Πήρα το θάρρος να σας μιλήσω λόγω του ότι στην επικαιρότητα υπάρχει η στήριξη των αθλητών.

Εγώ έχω σταματήσει τον πρωταθλητισμό, όμως τα ψυχικά προβλήματα που άφησε η πορεία μου μέσα σε αυτόν τον χώρο δεν έχουν φύγει και αυτή τη στιγμή που σας γράφω δίνω έναν αγώνα για να μην χάσω το χέρι μου από τραυματισμό ο οποίος έχει προέλθει από τις κακουχίες που πέρασα μέσα στον πρωταθλητισμό.

Κατάγομαι από τα Γιάννενα και όταν ήμουν μικρή το όνειρό μου ήταν να γίνω ολυμπιονίκης, ήμουν ταλέντο, ένα παιδί που είχε δύναμη σωματική και ψυχική παραπάνω από τα άλλα παιδιά και έτσι η μάνα μου στα 15 μου πήρε την απόφαση να με στείλει στην Αθήνα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Δεν ήμασταν πλούσια οικογένεια, οπότε θα έπρεπε να βρούμε κάπου να μένω και να τρώω, έτσι ο Πανελλήνιος Γ.Σ με πήρε στις εγκαταστάσεις του. Όταν με πήγε η μάνα μου στην Αθήνα για να με αφήσει (μόνη μου) να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα, μου είπε το εξής: παιδί μου βλέπεις από εκεί είναι η Ομόνοια εκεί είναι τα ναρκωτικά, οι γυναίκες που εκδίδονται και όλος ο υπόκοσμος και από εδώ είναι το όνειρό σου, εσύ διαλέγεις πού θέλεις να πας.

Και κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία μου (γιατί η μαμά μου δεν έμαθε ποτέ ότι όταν μου έδειχνε τους δρόμους τις ζωής έπρεπε να μου πει ότι και στον πρωταθλητισμό γίνεται ό,τι και στην Ομόνοια).

Λοιπόν, επειδή το 2004 η Ολυμπιακοί θα γίνονταν στην Ελλάδα, η τότε ομοσπονδία, αφού είχε αλλάξει διοίκηση, αποφάσισε να προσλάβει προπονητές για να αναδείξουν αθλητές, προπονητές που στην πορεία έμαθα ότι οι άδειες εξάσκησης που έχουν είναι ένα απλό χαρτί το οποίο δεν ξέρω εάν το σπούδασαν καν ή εάν τους το έδωσαν στο χέρι ή και με παραγγελία στο σπίτι.

Οι προπονητές αυτοί λοιπόν λόγω του ότι δεν είχαν ελληνική ιθαγένεια, τους ήταν εύκολο να φέρουν και αθλητές και να τους κάνουν Έλληνες ώστε να παλέψουν για την Ελλάδα (επί πληρωμή φυσικά).

Έτσι δημιουργήθηκε μια πολύ δυνατή ομάδα από όλους αυτούς, χωρίς όμως να εντάξουν κανέναν σχεδόν από τους αθλητές που γεννήθηκαν σε αυτή την χώρα, πάλεψαν, πόνεσαν, έκαναν όνειρα κ.ά. Φυσικά απ' ό,τι καταλαβαίνετε δημιούργησαν έναν κλίμα αντιζηλίας και κόντρας και αυτό γιατί όταν κάποιος αθλητής ήταν με το μέρος τους είχε τα πάντα, ενώ οι άλλοι ούτε καν υπήρχαν.

Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε τι εννοώ: Ο Ηλίας Ηλιάδης, όταν ήρθε στην Ελλάδα, ήξεραν ότι θα γίνει αυτό που είναι, ήξεραν ότι είναι ταλέντο και είχε τα πάντα, είχε μια ομάδα γύρω του από γιατρούς, φυσιοθεραπευτές και όλη την ομοσπονδία από επάνω του, εμένα ο τότε προπονητής με πήρε, με παράτησε στη Σλοβενία μόνη μου, να κοιμάμαι στο πάτωμα να μην έχω προπονητή, γιατρό, τίποτα. Εκεί ήταν που έσπασα για πρώτη φορά τα αυτιά μου και αναγκάστηκα να τραβάω το υγρό με σύριγγα βάζοντας πετσέτα στο στόμα για να μην ουρλιάζω και βάζοντας κολόνια μετά αντί για οινόπνευμα και αυτό γινόταν καθημερινά και φυσικά οι συνθήκες που μέναμε ήταν απλά απάνθρωπες...

Σε κάποια άλλη χώρα που πήγαμε έπαθα έρπη ζωστήρα στο στόμα από βρώμικο μαχαιροπίρουνο, έφτασε λίγο κοντά στην καρδιά, μέχρι να γυρίσουμε Ελλάδα με βάζανε να κάνω αλατόνερο για να μην μολυνθεί (θεέ μου τι πόνος, τι βασανιστήριο), γυρίσαμε Ελλάδα και έκατσα στο νοσοκομείο 1 μήνα και ο γιατρός μου είπε ότι δεν έχει ξαναδεί τέτοιο πράγμα.

Όταν γυρίσαμε από την προετοιμασία πριν την Ολυμπιάδα του 2004, η ομάδα του προπονητή Χ μου είπε ότι υπάρχει ένα συμβόλαιο που έχει κάποιους όρους και άμα το υπογράψω θα μπω και εγώ στην ομάδα με τους ευνοημένους.

Δεν το υπέγραψα ποτέ γιατί αυτά που μου είπαν ότι γράφει μέσα είναι αντίθετα στις ιδέες που είχα και έτσι μπήκα στη μαύρη λίστα μαζί με έναν άλλο αθλητή που και αυτός δεν υπέγραψε. Από εκεί και πέρα όλοι ήταν εναντίον μου, δόθηκε εντολή κανένας από το προσωπικό του προπονητή Χ να μην μου μιλάει και να μην με βοηθήσουν σε τίποτα.

Δόθηκε εντολή στους αθλητές να μην μου μιλάνε και όταν τραυματιζόμουν έπρεπε να βρω μόνη την λύση ή ακόμη και για τα κιλά μου.

Δεν με άφηναν να αλλάξω κατηγορία κιλών, μου λέγαν ότι άμα θα αλλάξω κατηγορία δεν θα με πάρουν στους αγώνες, βάζανε κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι φυσικά και δεν είχαν χαρτιά γιατρού, να μου λένε ότι θα πρέπει να πίνω μόνο όρο αντί για νερό και να τρώω μια φέτα του τοστ με χαβιάρι για όλη την ημέρα, και εγώ το έκανα γιατί απλά ήθελα το μετάλλιο.

Κατέστρεψαν τα όργανά μου εσωτερικά, έπαθα έλκος και έφτασα στα όρια της ανορεξίας, και αυτοί γέλαγαν μαζί μου και μου έλεγαν ότι είμαι ένα τίποτα και άμα δεν πάω μαζί τους δεν θα πάρω ποτέ μετάλλιο.

Εγώ όμως πήρα και κατάφερα να κάνω πολλά έχοντας μαζί μου έναν προπονητή, ο οποίος μόνο με έβριζε και έπρεπε να ανέχομαι να έχει απαίσια συμπεριφορά για προπονητής. Έβαζε την προσωπική του ζωή πάνω από όλα, μας πήγαινε για προετοιμασίες σε χώρους που ούτε οι φυλακόβιοι δεν μένουν και αυτός έμενε αλλού και ήταν συνέχεια στους συγγενείς του γιατί επέλεγε να πηγαίνουμε για προετοιμασίες σε χώρες από τις οποίες προέρχεται, σαλιάριζε μπροστά στα μάτια μας με αθλήτριες και έφτασε στο σημείο μέσα στο αεροπλάνο να υπάρχει σεξουαλική πράξη κάτω από την κουβέρτα με μία συνεπιβάτισσα.

Ο άλλος ο προπονητής, επειδή έβλεπα κάποια πράγματα που γινόταν από θέμα διοίκησης και τα έλεγα, έβαζε αθλητές, οι οποίοι ακόμη δεν είχαν γίνει Έλληνες να με σαπίζουν στο ξύλο κατά τη διάρκεια της προπόνησης και να μου λένε ότι θα σε σκοτώσουμε. Όλα αυτά τα χρόνια έγιναν πολλά τα οποία δεν ξέρω πόσες ώρες πρέπει να γράφω για να τα περιγράψω.

Στην τελευταία Ολυμπιάδα το 2012 κατάφερα μετά από πολύ αγώνα και με μια προσωρινή διοίκηση που μπήκε στην ομοσπονδία να κάνω το ακατόρθωτο. Με ρώτησαν τι θέλω να κάνουν για εμένα και εγώ τους είπα να αλλάξουν προπονητή. Και τα καταφέραμε, για λίγο όμως, γιατί μετά η προσωρινή διοίκηση έφυγε και ξαναμπήκε η ομάδα του κυρίου που σας ανέφερα, του προπονητή Χ, ξεκίνησε πόλεμος εγώ και ο προπονητής μου, που ευτυχώς δεν μπόρεσαν να τον αλλάξουν, ενάντια σε αυτούς (τουλάχιστον είχα για μια φορά κάποιον να με στηρίζει), δεν μας ήθελαν, δεν ήθελαν καν να πάω στους ολυμπιακούς και έτσι ο προπονητής μου (ο νέος προπονητής μετά την προσωρινή διοίκηση) απευθύνθηκε στην παγκόσμια ομοσπονδία όπου και με στήριξε με την προετοιμασία μου. Στο αεροδρόμιο φεύγοντας για το Λονδίνο με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι ο αγώνας μου είναι στημένος και δεν θα με αφήσουν ποτέ να πάρω μετάλλιο γιατί απλά είμαι Ελληνίδα όπως μου είπε και στο τηλέφωνο μια ανδρική φωνή με σπαστά ελληνικά. Αντέδρασα σε λάθος χρόνο και στιγμή γιατί απλά είμαι άνθρωπος και είπα πού είναι οι Έλληνες να με στηρίξουν, και τότε ήρθε η χαριστική βολή.

Έδωσα πάτημα στην ομάδα όλων αυτών και με κατέστρεψαν, με διώξανε από το άθλημα, με απείλησαν να αποσύρω τη μήνυση όπου είχα καταθέσει, με ξυλοκόπησαν σε βαθμό να πάω στο νοσοκομείο, μου σπάσαν το αμάξι, μου έβγαλαν όπλο, απείλησαν τη μητέρα μου όπου ήταν στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου, και πολλά αλλά. Έκανα έναν αγώνα δικαστικό για να δικαιωθώ και τα κατάφερα στα δικαστήρια, όμως δεν αποκαταστάθηκε ποτέ το όνομά μου από όλους αυτούς που με λύπη μου λέω ότι είναι στον αθλητισμό για να καλύπτουν τις βρομοδουλειές που κάνουν εκτός αθλητισμού...

Από ό,τι καταλαβαίνετε, κύριε υπουργέ, όλα είναι ένα παιχνίδι καλά στημένο στο βωμό του χρήματος με θύματα τους αθλητές που δεν θέλουν να είναι σε κλίκες και δεν θέλουν να είναι πιόνια.

Σήμερα βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη παλεύω με τον πόνο τον σωματικό γιατί από τις κακουχίες και τους ξυλοδαρμούς έχω πρόβλημα στον αυχένα μου και κινδυνεύω με μικρή αναπηρία στα χέρια, αλλά και στον ψυχισμό μου που μου άφησαν όλα αυτά.

Και αναρωτιέμαι: Ο αθλητισμός είναι εκπαίδευση σωματική και η προώθηση του πολιτισμού μας ή η διέξοδος για ξέπλυμα χρήματος και πολλά άλλα... Δεν με νοιάζει η δημοσιότητα και δεν τη επιδιώκω, γι’ αυτό και γράφω σε εσάς απευθείας. Με νοιάζει μόνο να καθαρίσει ο χώρος του judo και να φύγουν κάποιοι άνθρωποι που είναι επικίνδυνοι».

Τι να προσθέσω; Απλά στο νου μου έφτασαν τα λόγια του ποιητή.

…Γέρο σου πρέπει μοναχά το σίδερο στα πόδια

Δυο μέτρα καραβόπανο και αριστερά τιμόνι…

 

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ στον ΩΚΕΑΝΟ

 

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ στον ΩΚΕΑΝΟ

Το παρακάτω κείμενο, γράφτηκε πριν 95 χρόνια από άγνωστο ναυτικό. Πρωτοδημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη, τον Απρίλιο του 1927 και το διάβασα στη σελίδα του  1-2.gr της 6 Απριλίου 2018. 

Σίγουρα θα το απολαύσουν όσοι έχουν την τύχη να το διαβάσουν. Όσο για τις λίγες ναυτικές ορολογίες; Στόκολο είναι το μηχανοστάσιο.

Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα το θυμάμαι.

 Ήμουνα μ’ ένα εγγλέζικο καράβι. Πηγαίναμε για το Μπονοσάιρες φορτωμένοι με μηχανές γεωργικές πού ‘χαμε πάρει από το Αμβούργο. Ήτανε νύχτα και βρισκόμαστε καταμεσής στον ωκεανό. Ο καιρός ήταν κάλμα. Μπρος όμως σε τέτοια μπουνάτσα είναι χίλιες φορές καλύτερη η χειρότερη φουρτούνα.

Το πούσι είναι τόσο πυκνό που δεν βλέπουμε το δάχτυλό μας. Όλο το πλήρωμα είναι στο πόδι και σ’ όλων μας τα πρόσωπα είναι ζωγραφισμένη η απόγνωση που άδικα προσπαθούμε να κρύψουμε. Τα στοιχεία της φύσης δεν τα φοβούμαστε αυτή τη στιγμή μα φοβούμαστε τους ανθρώπους, τ’ αδέρφια μας. Αυτοί μπορούν να μας βουλιάξουν όπως κι εμείς μπορούμε να τους βουλιάξουμε. Εμείς φοβούμαστε όλα τα καράβια που βρίσκονται πάνω στη δική μας ρότα κι αυτά φοβούνται εμάς.

Απελπιστικό μαρτύριο. Φρικτή αγωνία που την επιτείνει το εξακολουθητικό κτύπημα της καμπάνας της πλώρης και το ακατάπαυστο σφύριγμα.

Στο στόκολο και στη μηχανή μάς έχει κυριευμένους η αγωνία περισσότερο από τους άλλους. Από ώρα σε ώρα περιμένουμε ν’ ανοίξουν οι μουράδες (; δυσανάγνωστο) του καραβιού και να μπουκάρουν τα νερά μαζί με καμμιά πλώρη άλλου καραβιού.

Αν το πνίξιμο για το πλήρωμα της κουβέρτας είναι σίγουρο μια φορά, για μας εδώ κάτω είναι εκατό. Η μηχανή αργοκινιέται. Το κεφάλι του στρόφαλου βουτιέται στο λάδι και βγαίνει απάνω ήρεμα, απαλά και στραγγούν από πάνω του τα λάδια. Ρυθμικό, μονότονο, εκνευριστικό το φύσημα του ατμού στα κύλιντρα. Οι φούρνοι του καζανιού δεν τρων γιατί ο αέρας είναι κλειστός

Για μια στιγμή ο μηχανικός έρχεται κοντά μου. Ήταν κατακίτρινος. Την κιτρινάδα του την έκανε περισσότερη το ωχρό φως της θαμπής λάμπας που ήταν κρεμασμένη απάνω από την πόρτα της καρβουνιέρας. Πήγαινε απάνω, μου λέει, και δες πώς πάει το πούσι. Μέσα στα λόγια αυτά κρυβόταν όλη η απόγνωση κι όλο το είναι του κακότυχου προϊστάμενού μου. Πώς πάει το πούσι! Με τα λόγια αυτά ήθελε να μου πει: Κοίταξε απάνω, υπάρχει καμιά ελπίδα να σωθούμε;

Ανέβηκα απάνω! Σκοτάδι παντού.

Μαυρίλα σαν πίσσα μας τριγυρνά. Προχωρώντας και κρατώντας για να μην σκοντάψω πουθενά τρακάρισα μ’ έναν άλλον που ερχότανε από την άλλη μεριά. Ούτε τον γνώρισα ούτε με γνώρισε. Ήθελα ν’ ανέβω στη γέφυρα μα δεν μπόρεσα.

Στάθηκα ακίνητος για μια στιγμή.

Το μαύρο σκοτεινό και ήσυχο μεγαλείο μου επιβλήθηκε. Σαν κινηματογράφος πέρασαν από μπρος μου κομμάτια της ζωής μου. Αφαιρέθηκα και πνίχτηκα μέσα στο σκοτεινιασμένο μυστήριο της σιγαλιάς. Το ένα κομμάτι της ζωής μου το διαδεχότανε ένα πνίξιμο στα κατάβαθα νερά του ωκεανού.

Θυμήθηκα τον Πειραιά με τα φώτα του την Μεγάλη Παρασκευή βράδυ. Τη φασαρία της αγοράς. Τα παιδιά με τις τρακατρούκες. Τους ζητιάνους. Την μάνα μου που σώνει και καλά άμα ήμουνα κοντά της ήθελε να μου πει πως κάνω αμαρτία που δεν νηστεύω.

Θυμήθηκα πολλά πράγματα. Τον επιτάφιο…

Μα γράφονται αυτά τα πράγματα; Τι μπορεί να πει κανείς για κείνο που έγινε εκείνη τη στιγμή; Τι είμαι εγώ που τα λέω τώρα αυτά τα πράγματα; Ποιος μπορεί να πει τι γίνεται μέσα σε μια ζάλη που σου ξεκαρφώνει το μυαλό; Τι μπορεί να αισθάνεται ένας άνθρωπος άμα παίζει κυνηγητό με το χάρο; Σε μια έκρηξη ηφαιστείου όταν πετούνται πέτρες από τα σπλάχνα της γης τι μπορεί να σκεφτεί;

Την άλλη μέρα ήμουνα ξαπλωμένος σε μια κοκέτα της πλώρης του «Μέιντ οφ Αουστράλια». 

Ένα καράβι που κουβαλούσε κρέας στην Αγγλία από την Αργεντινή. Μου είπαν ότι το καράβι τους έπεσε πάνω στο δικό μας και το βούλιαξε. Εμένα και πέντε άλλους κατόρθωσαν να μας μαζέψουν γιατί είχαμε πιαστεί από μια βάρκα. Όταν τους ρώτησα τι μέρα ήταν η χθεσινή, μου είπαν ότι ήταν Μεγάλη Παρασκευή. Ήταν η μέρα του επιταφίου, η μάνα μου χωρίς άλλο θα με θυμόταν…

 

 

 

Ο ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ

               Ο ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ

Στην άδεια πόλη περπατάς! Να η Εντατική σου,

έχεις πνοή, μα άπνοα  βιώνεις τη ζωή σου. (Πηνελόπη Συντυχάκη)

"Η Ελλάδα ποτέ δεν παθαίνει και ξανά προς την δόξα τραβά...", σύμφωνα με το γνωστό εμβατήριο. Πράγματι καθημερινά το κάρο της πανδημίας τραβά τραβά την ανηφόρα. Οχι μόνο την υγειονομική αλλά συνολικά την οικονομική και κοινωνική.

 10.000 θάνατοι και συνεχίζουμε. 

Σπατάλη απεριόριστη σε τσέπες κολλητών, και ούτε ένας γιατρός στα νοσοκομεία, σκληρές συμορίες συμφερόντων και ο τρόμος της οικονομικής εξαθλίωσης να εγκαθίσταται για το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών. 

 Εξαγγελίες "έργων " και δήθεν έργων. 

Δρόμοι, παλάτια, γέφυρες φράγματα, και ότι άλλο βάλει ο νούς μας. Φυσικά για τα θεσμοθετημένα έργα τσιμουδιά. Ας θυμηθούμε στην περιοχή Φωκίδας το ΚΤΕΟ το κλείσιμο τραπεζικών καταστημάτων ταχυδρομείων με κορυφαίο όλων φυσικά το δεύτερο πανεπιστημιακό τμήμα και οσονούπω και το πρώτο...

Δε βαριέσαι! Ανέμελοι και ακαταδίωχτοι

Φυσικά οι εμβολιασμοί καλά κρατούν. Και οι αναθέσεις για τα τεστ. Μαζί τους και η αμφισβήτηση για την επιστημονική επάρκεια που τα περιβάλλει.

Όσο για την υποψία περί ελέγχου της προσωπικότητας , ο Χαρίλαος Τρουβάς έχει τον λόγο.

Φέρτε μου κι αυτό το εμβόλιο

να το δοκιμάσω.

Δεν το φοβάμαι.

Κι αυτά που λεν

πως θέλουν – λέει –

να ελέγχουν το μυαλό μας

εγώ τ` ακούω βερεσέ.

Λύκειο

Πανελλήνιες

Νομική

Στρατός

ΑΣΕΠ

ΙΚΑ

σύκα

σου `πα – μου `πες

το μυαλό μου

μια χαρά ελεγμένο είναι.

Με κρατική πιστοποίηση.

Δεν κινδυνεύει άλλο.

Να μου τα φέρνετε

όλα τα φρέσκα εμβόλια

να τα δοκιμάζω.

(Χαρίλαος Τρουβάς).