ΕΠΑΡΧΙΕΣ της ΦΩΚΙΔΑΣ στην Επανάσταση του 1821

 ΕΠΑΡΧΙΕΣ της ΦΩΚΙΔΑΣ στην Επανάσταση του 1821

(παρουσίαση βιβλίου για την περιοχή Φωκίδας)

Αν και πέρασαν 200+ χρόνια από την έναρξη της επανάστασης, τα διακυβεύματα  που αυτή έθεσε εξακολουθούν να αναμετρώνται στη σύγχρονη εποχή. Το σπουδαίο αυτό συμβάν, με οικουμενικές διαστάσεις, που γίνεται μετά την ήττα της Γαλλικής επανάστασης, παρακινεί  μελετητές, ιστορικούς, να ερμηνεύσουν να γράψουν να διασώσουν και να φωτίσουν  τις πτυχές του.

Στην προσπάθεια αυτή, μεγάλη η προσφορά του «δικού μας» Ανδρέα Κυτέα στην διατήρηση και ανάδειξη της  ιστορικής μνήμης στα χρόνια της επανάστασης της ιδιαίτερης πατρίδας του.  Με τίτλο εστιασμένο στη περιοχή της Δωρίδας και στις επαρχίες Λιδορικίου κ Μαλανδρίνου ΑΛΛΑ στην πραγματικότητα με αναφορές σε όλη την έκταση του νομού, το βιβλίο του ανταπεξέρχεται στις 350 σελίδες του, στα  ερωτήματα και τα ερωτηματικά δίνοντας απαντήσεις και αναδείχνοντας κρίσιμες υποσημειώσεις, τέτοιες που χρωματίζουν μια ιστορική περίοδο με το ιδιαίτερο κοινωνικό στοιχείο της.

Οι επαρχίες Λιδορικίου και Μαλανδρίνου ήταν από τις πρώτες της Στερεάς που ξεσηκώθηκαν στα τέλη Μαρτίου του 1821 μαζί με το Μοριά.  Πρώτες έδιωξαν ή εξόντωσαν τους κυρίαρχους Οθωμανούς και έως τον Απρίλιο του ’25 έμειναν απάτητες κι ελεύθερες. Τον Αύγουστο δε του 1828, είναι οι πρώτες οριστικά ελεύθερες επαρχίες της Ρούμελης.

 ·   Πώς έγιναν όμως όλα αυτά; Ποιοι τα πραγματοποίησαν;

·   Τι καλλιεργούσαν οι άνθρωποί τους και ποιος όριζε τη γη και τη φορολογία;

·   Τι καταμαρτυρούν οι πηγές για τους τοπικούς ηγέτες της Επανάστασης; τι διηγούνται για τον απλό αγωνιστή;

·   Πώς βίωναν τον πόλεμο οι άμαχοι, οι γυναίκες και τα παιδιά και πού έβρισκαν καταφύγιο στη διάρκεια των επιδρομών;

·   Ποια ήταν η τοπική εκδοχή των εμφυλίων; Υπήρξαν πολιτικές αντιθέσεις; Γιατί υποτάχθηκαν οι επαρχίες τον Ιούνιο του ΄26;

Αυτά τα δύσκολα ερωτήματα διαπραγματεύεται το βιβλίο. Την εμπλοκή της κοινωνίας της περιοχής του (μας) στην επανάσταση.

 Οι απαντήσεις του Ανδρέα είναι αποτέλεσμα πολύχρονου κόπου, ψαξίματος σε πηγές αλλά κυρίως και αγάπης για την Φωκίδα - την Δωρίδα. Προσφέρει στον κάθε αναγνώστη την ανεκτίμητη ευκαιρία να αισθανθεί υπερήφανος για τον τόπο του . Συγχρόνως να κοιτάξει βαθειά μέσα κ γύρω , να αναρωτηθούμε για γράμματα και λέξεις όπως αγώνας ελευθερία επανάσταση, φίλος εχθρός.

Σε λίγες ώρες θα γιορτάσουμε ξανά την 25^η Μαρτίου. Ευκαιρία να ξαναφέρουμε στη μνήμη όχι μόνο τους 20 - 30 καπεταναίους, αλλά το πλήθος των ανώνυμων αυτών που στηρίξανε το 21 το κάθε 21. Αυτούς που πέρα από ένα δάφνινο στεφάνι στον βωμό του άγνωστου στρατιώτη, οφείλουμε πολύ περισσότερα…

Ο Ανδρέας γεννήθηκε κ μεγάλωσε στην Ποτιδάνεια  και εργάστηκε ως μηχανικός τηλεπικοινωνιών Τ.Ε. Εξέδιδε την περίοδο 1999-2007 την τοπική εφημερίδα Λόγος και παρακολούθησε για δυο περιόδους το Φροντιστήριο Ιστορικών Επιστημών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.

Το βιβλίο με πρόλογο του ιστορικού Τάσου Κωστόπουλου, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Φαρφουλάς και μπορούμε να το βρούμε  στα βιβλιοπωλεία του Λιδορικίου, της Ερατεινής του Ευπαλίου, της ΙΤΕΑΣ ( "Διάμετρος" ) στην  "Αναζήτηση" στην Άμφισσα και στο "adagio II" στην Ναύπακτο.

Πρόκειται για ένα βιβλίο απαραίτητο σε κάθε κάτοικο κ καταγώμενο, του Νομού Φωκίδας.

 

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 

Με τον παραπάνω τίτλο δημοσιεύτηκε άρθρο του Στ. Τζουμάκα. Το αναδημοσιεύουμε επειδη πιστεύουμε ότι στη σημερινή σύσκολη περίοδο, που περισσεύουν τα ψεύδη, και πλήθος σχολιαστών πολιτικών και πανεπιστημιακών γλύφουν ασύστολα τουα ανά την γή ισχυρούς, αξίζει να διαβάζουμε και να ενημερωνόμαστε από πηγές και κείμενα σαν αυτό που ακολουθεί. Κείμανα που βλέπουν σφαιρικά τα γεγονότα ,και τα εξετάζουν συνολικά στην συγκυρία με έμφαση στο "δικό μας"γεωπολιτικό χώρο.

οι επιπτώσεις διεθνώς από τη νέα διαίρεση του κόσμου

Στο λόμπι της βίαιης απολιγνιτοποίησης υπάρχει αναταραχή και ετερόκλητες συμμαχίες καθότι οι οικονομίες και οι κοινωνίες θέλουν σταθερή ενεργεία.

Για παράδειγμα, όπως αναφέρει η Deutsche Welle, ο πράσινος υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας Ρόμπερτ Χάμπεκ κατέστησε σαφές  ότι  για εναλλακτικές επιλογές από πυρηνική ενέργεια, άνθρακα και λιγνίτη, δεν  έχει  κανένα  ταμπού. Είναι σύμφωνος.

Ακολούθησαν οι  υπουργοί άμυνας Ελλάδας και Τουρκίας που γνωστοποίησαν συμφωνία  για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο. Ο  ασκών καθήκοντα Πρωθυπουργού, εκπρόσωπος του παραρτήματος Μπάιντεν στην Αθήνα εγκατέλειψε τα των ανανεώ-σιμων πηγών ενέργειας, άδειασε τον Υπουργό των Εξωτερικών και αναγνώρισε δι-καιώματα στη γείτονα χώρα  πέραν της ΑΟΖ, ως γνήσιος  εκπρόσωπος της πατριδοκαπηλίας.

 Άλλο είναι, άλλο θέλει, άλλο λέει, σε άλλο συμμετέχει.

Υπάρχουν οι ιδεολόγοι και οι συμφεροντολόγοι, όπως σε κάθε υπόθεση. Οι πράσι-νοι πολιτικοί και οι πράσινοι βιομήχανοι τώρα δεν έχουν ταμπού. Ας είναι και παρα-γωγή ενέργειας από πυρηνική σύντηξη, ας είναι και από φυσικό αέριο, ας είναι και από λιγνίτη και άνθρακα. Άνοιξαν το δρόμο στο γεράκι, ναι στο γεράκι τον Μπαιντεν να  γεμίσει τις δεξαμενές της Ολλανδίας με υγροποιημένο αέριο. Η Ολλανδία θα προμηθεύει τη Γερμανία με Αμερικάνικο υγροποιημένο  αέριο  καθότι  η Γερμανία  δεν είχε εγκαταστάσεις  αποθήκευσης και διανομής υγροποιημένου αέριου. Είχε τους αγωγούς με  τη Gazprom της Ρωσίας  που προμήθευαν  αέριο και πετρέλαιο. Όπως  απέκτησε και η Ελλάς στην Αλεξανδρούπολη προάγοντας τη γνωστή απάτη περί απολιγνιτοποίησης για να μειώσουμε το διοξείδιο του άνθρακα και εισάγοντας υγρό αέριο  από τις ΗΠΑ  κανονικά οξειδωμένο.

Ωραία περικύκλωση Made in USA.

Ποιοι μεταφέρουν το υγροποιημένο  από τις ΗΠΑ; Μα οι Έλληνες  εφοπλιστές που από  καιρό μετέτρεψαν ένα μεγάλο μέρος του στόλου τους σε δεξαμενόπλοια μεταφοράς υγροποιημένου αέριου. Μία  από  τις πολλές  αθλιότητες του Ελληνικού Δημόσιου βίου αποτελεί  και το ότι οι ιδιοκτήτες των καναλιών είναι οι εφοπλιστές που μεταφέρουν  το υγροποιημένο  αέριο του Μπαιντεν σε πόλεμο συμφερόντων κατά του φυσικού αέριου του Πούτιν.

Και τέτοιο λούμπεν, χοντροκομμένο  και υποκριτικό  αντιπολεμικό  πόνο  από  τους εφοπλιστές και ιδιοκτήτες της τηλεόρασης  εν Ελλάδι  προφανώς και δεν θα το είχαν ονειρευτεί  τα  απανταχού  κινήματα.

Οι «επειγόμενοι»  για τη βίαιη απολιγνιτοποίηση και  τη  πράσινη μετάβαση γνώριζαν  ότι  χρειαζόμαστε  σταθερή  ενέργεια, είχαν δημιουργήσει-  με τη συγκατάνευση κυβερνήσεων-  και δύο, ναι δύο χρηματιστήρια. Για τα  οποία χρηματιστήρια ομιλούν ορισμένοι μόνο.

Το ένα είναι το  χρηματιστήριο των Ρύπων, όπου οι ποινές μετατρέπονται σε πρόστιμα που  επιβάλλονται στους λογαριασμούς μας  του ρεύματος. Ένα μέρος δε, αυτών των εσόδων πηγαίνουν σε «αγαθοεργή» ενίσχυση των πράσινων βιομηχάνων  να σπεύδουν γρήγορα  για παραγωγή ενέργειας  από ανεμογεννήτριες και φωτοβολταικά που δεν θα καλύπτει ούτε το 10% των αναγκών της χώρας. Και με χρηματοδότηση από τους λογαριασμούς μας.

Το άλλο χρηματιστήριο είναι της Ενέργειας. Εκεί παίζει χοντρά και ο Πούτιν  κερδοσκοπώντας με το φυσικό αέριο και ο συνάδελφός του ο Μπάιντεν κερδοσκοπώντας  με το υγροποιημένο αέριο  σε ένα νέο πόλεμο ενδο-καπιταλιστικό -στον οικονομικό τομέα της προσόδου και όχι της παραγωγής -μαζί με τους άλλους αετονύχηδες, τους χρηματιστές στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στη Φρανκφούρτη κ.ο.κ. Και με ελεγχόμενους πολέμους των 20 ημερών,  ως προοίμιο των επόμενων  πολέμων  που θα οργανώσει η Αγγλοσαξονική   συμμαχία  που βρίσκει πρόσφορο έδαφος για τη νέα διαίρεση του κόσμου.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα παρευρίσκονται και θα χαιρετίζουν όπως όλοι οι κομπάρσοι.

Την απάντηση  μόνο οι αποφασισμένοι λαοί μπορούν να τη δώσουν.

Για Ειρήνη, Δημοκρατία και Δικαιοσύνη.

«Η ΜΑΓΕΙΑ της ΕΛΙΑΣ»

 

Μετα την παρουσίαση για τον παραδοσιακό ελαιώνα της Άμφισσας, ακολουθεί ευρεία παρουσίαση από το άρθρο του Θ Βασιλείου με τον παραπάνω τίτλο- ένας υμνος στην αξια και στους δρόμους της ελιάς)

Ήταν τέλος Νοεμβρίου όταν μου τηλεφώνησε  φίλος από την Κεφαλονιά.

Ο Παναγής, κατέχει ελαιώνα 300 στρεμμάτων στην Κεφαλονιά. Η πρόσκληση αφορούσε την συμμετοχή μου στο μάζεμα της Ελιάς… Εγώ Βόρειος στην καταγωγή δεν είχα ιδέα από ελαιοσυγκομιδή, αλλά με φυσική περιέργεια για καθετί το καινούργιο αποδέχτηκα την πρόσκληση με ενθουσιασμό… Το επόμενο πρωί βρεθήκαμε στον Ελαιώνα και η συγκομιδή άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς (καλή θερμοκρασία και ηλιόλουστες ημέρες).

Η ποικιλία ήταν η Κορωνέικη ελιά και μέχρι το μεσημέρι είχαμε συγκεντρώσει (μαζί με το υπόλοιπο συνεργείο) περί τα 500 κιλά.

Και εκεί άρχισαν οι εκπλήξεις. «Διάλειμμα για φαγητό» λέει ο Παναγής. Το τραπέζι λιτό όσο και πλούσιο, ανάλογα με την οπτική του καθενός. Ζυμωτό ψωμί από τον ξυλόφουρνο του αγροκτήματος, φρέσκα λαχανικά και ντομάτες από τον κήπο, Κεφαλονίτικο κατσικίσιο τυρί

και γραβιέρα, τοπικά αλλαντικά και λιαστό κρασί.

Και ιδού το Θαύμα. Στην μέση του τραπεζιού μια πιατέλα γεμάτη με ένα χρυσοπράσινο αγουρέλαιο και θρούμπες ελιές που πάνω τους επέπλεε θρυμματισμένη άγρια ρίγανη…

Καθώς φέρνω την λαδομπούκα στο στόμα μου ένα άρωμα ανοιξιάτικων αγριολούλουδων κατακλύζει την όσφρηση μου. Καταπίνω και ένα ελαφρύ κάψιμο, σε συνδυασμό με μια ιδιόμορφη πικράδα, γίνεται αισθητό στον λάρυγγα και τον ουρανίσκο, χαρακτηριστικό των ελαίων που παράγονται στην αρχή της ελαιοκομικής περιόδου,  από πράσινες  ελιές.

Όταν συνέρχομαι από την πρώτη έκπληξη, αρχίζει και κυριαρχεί η φρουτώδης γεύση η οποία εισβάλει στο σύνολο των οσφραντικών και γευστικών κυττάρων.

Η πανδαισία αυτών των γεύσεων είναι αδύνατο να περιγραφεί από άπειρο δοκιμαστή όπως εμένα. Εγώ το βίωσα ωσάν ένα ελαιώδη γευστικό οργασμικό χορό, που κατακυρίευσε την στοματική μου κοιλότητα και με οδήγησε σε νέα και ανεξερεύνητα γευστικά μονοπάτια.

Λογικό για έναν άπειρο Βόρειο, που μυείται στα ελευσίνια μυστήρια του ελαιόλαδου, έχοντας γνωρίσει μόνο τα χαμηλής ποιότητας λάδια των σούπερ μάρκετ, (και τα οποία ειρήσθω εν παρόδω είναι χίλιες φορές καλύτερα από αυτά που κυκλοφορούν στην Ευρώπη, όπως με διαβεβαίωσε και η κόρη μου που ζει στην Ολλανδία).

Φανταστείτε λοιπόν τί ένιωσα εκείνη την στιγμή.

 «Στο οργανοληπτικό προφίλ του λαδιού μου, μπορούμε να ανιχνεύσουμε από αρωματικά βότανα, λουλούδια και αγκινάρα, μέχρι πράσινο αμύγδαλο, κόκκινα φρούτα, φύλλα ελιάς, φρεσκοκομμένο γρασίδι, ακόμα και νότες από βανίλια, ξηρούς καρπούς, βασιλικό και εσπεριδοειδή, λέει ο Παναγής.

…Η οργανοληπτική αξιολόγηση του λαδιού πραγματοποιείται σε ειδικά κατασκευασμένες καμπίνες δοκιμών, στον χώρο των οποίων πρέπει να διασφαλίζεται η απουσία οσμών και θορύβων. Σε κάθε καμπίνα βρίσκεται θερμαντική συσκευή όπου τοποθετούνται τα ειδικά ποτήρια δοκιμών με τα υπό δοκιμή δείγματα. Το ποτήρι δοκιμής έχει σκούρο μπλε χρώμα καθώς ο δοκιμαστής δεν πρέπει να επηρεάζεται από το χρώμα του ελαιόλαδου, το οποίο δεν αποτελεί κριτήριο ποιότητας. ..«Σίγουρα μιλάμε για ελαιόλαδο και όχι για κρασί;» τον διακόπτω εντυπωσιασμένος…

«Ποια είναι η διαφορά» μου λέει ο Παναγής «και τα δύο είναι τα σπουδαιότερα τρόφιμα της ελληνικής γης που τα εξάγουμε σε όλη την μεσόγειο, τον Εύξεινο πόντο και ενδεχομένως τον Ατλαντικό εδώ και χιλιάδες χρόνια», απαντά ο αγαπημένος μου φίλος και συνεχίζει απτόητος την άκρως ενδιαφέρουσα διάλεξη.

πολλές επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει πως η μεσογειακή διατροφή, η βασισμένη στο ελαιόλαδο, συνδέεται με χαμηλότερη συχνότητα εμφάνισης αθηροσκλήρωσης, καρδιαγγειακών παθήσεων, καθώς και ορισμένων μορφών καρκίνου…

Νιώθω τρισευτυχισμένος γιατί θεωρώ ότι σήμερα ανακάλυψα ένα νέο είδος τουρισμού που έχει τα χαρακτηριστικά του οινοτουρισμού, αλλά δυστυχώς βρίσκεται στα σπάργανα στην χώρα μας.

Μέχρι να αναπτυχθεί ο επισκέψιμος ελαιοτουρισμός θα χυθεί αρκετό νερό στο αυλάκι.

Θα απαιτηθεί η επιμόρφωση των παραγωγών, η απόκτηση τουριστικής κουλτούρας, η συνειδητοποίηση των επιχειρηματιών ελαιοτριβείων ότι μπορούν να μεταμορφώσουν τις μεταποιητικές τους εγκαταστάσεις, σε επισκέψιμες κ.λπ.

Για να μη μιλήσουμε για την δυνατότητα ανάδειξης του ελληνικού ελαιόλαδου σε ισχυρό διεθνές brand.

Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία

 

 

Ο παραδοσιακός ελαιώνας της Άμφισσας

κ Οι δρόμοι της Ελιάς

Το κείμενο που ακολουθεί, γράφτηκε με αφορμή  άρθρο του Θοδωρή Βασιλείου, το οποίο με θέμα τον Ελαιοτουρισμό  κ τίτλο « Η μαγεία της ελιάς» , δημοσιεύτηκε στο 20^ο φύλλο της  εφημερίδας «ITN Ελληνικός τουρισμός».

Κατοικώντας εδώ και αρκετά χρόνια δίπλα στον μεγαλύτερο ενιαίο ελαιώνα της πατρίδας μας στην Ιτέα, θεώρησα πως πρέπει και οφείλω να «συμπληρώσω» κατά το δυνατόν τις προτάσεις του συγγραφέα, ενώνοντας τις σκέψεις μας και επεκτείνοντας τα συμπεράσματα μέσα από την πορεία στο «δικό μου» τόπο της ελιάς.  Στην περιοχή Ιτέας - Άμφισσας.

Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν τα γραφόμενα και ας εμπλουτίσουμε την προσπάθεια αυτή- όσοι θέλουμε –  με δικά συμπεράσματα – προτάσεις .

Πάνε μερικά χρόνια, αφότου μετά από πρόσκληση στην Κινηματογραφική Λέσχη Ιτέας, συναντηθήκαμε με ομάδα ατόμων που με κέντρο τους Δελφούς έπαιρναν μέρος σε σεμινάριο καλλιτεχνικής φύσης. Ανάμεσα στους συμμετέχοντες ήταν ξένοι υπήκοοι, ομάδα αμερικάνων πανεπιστημιακών αλλά ακόμη και  καθηγήτρια φωτογραφίας από το πανεπιστήμιο Σιγκαπούρης .

Ρωτηθήκαμε σαν κάτοικοι και γνώστες, για την περιοχή Φωκίδας και προτείναμε διαδρομές και τόπους ιδιαίτερου κάλλους, κατάλληλες για επίσκεψη κ πεζοπορία.

Αμ δε.! Αποδείχτηκε πως σχεδόν σε όλους, αρκούσε η ενατένηση από τους Δελφούς του απέραντου ορίζοντα, η περιπλάνηση του βλέμματος, χαμηλά στον ελαιώνα, στην θάλασσα του Κρισσαίου και στον ορίζοντα , για να τους δημιουργήσει την μοναδική επιθυμία να περιδιαβούν ομαδικά η κατά μόνας, στους χωματόδρομους του ελαιώνα. Να περιπλανηθούν στα χαμηλά, να καταλήξουν στην παράλια Ιτέα.  Κάποιοι εξ αυτών μας έλεγαν –θυμάμαι- πως ξεκινούσαν αξημέρωτα για να απολαύσουν τις χιλιάδες εικόνες που οι εναλλαγές του φωτός στα φυλλώματα της ελιάς και οι αντανακλάσεις στο τοπίο δημιουργούσαν. Συνήθως τέλειωναν τις διηγήσεις τους με τον θαυμασμό τους σχετικά με την ενεργειακή δυναμική της περιοχής και την αίσθηση ενός  διαρκούς ξυπνήματος  της φύσης. Ειδικά, η πρωινή ομίχλη πάνω από τον ελαιώνα δημιουργούσε κατά τα λεγόμενα τους συνειρμούς με τον μυθικό κόσμο του Απόλλωνα του πύθωνα. Όλα αυτά μου ξανάρθαν στο μυαλό, οι εικόνες τους προβλήθηκαν στο πανί της μνήμης, διαβάζοντας το άρθρο του κ. Θ . Βασιλείου.

Οι ΔΡΟΜΟΙ Της ΕΛΙΑΣ κάτι ανάλογο με τους δρόμους του κρασιού; Γιατί όχι; Μήπως όταν πρωτοξεκίνησαν οι τελευταίοι, δεν φάνταζε σαν κάτι ουτοπικό; Σήμερα όμως οι δρόμοι του κρασιού, όπου αξιοποιήθηκαν, είναι κομμάτι σημαντικό των δρόμων ανάπτυξης της ντόπιας πρωτογενούς παραγωγής αλλά και της μεταποίησης του αγροτικού προϊόντος!

Οι δρόμοι της ελιάς οι δρόμοι του κρασιού και ότι άλλο παρόμοιο, δεν πρέπει, δεν αξίζει να τους εκλάβουμε απλά σαν μια Τουριστική ατραξιόν. Αλλά σαν την αναγκαία και ικανή σύμφυση του Τουρισμού με τις διαδικασίες στην πρωτογενή παραγωγή και στην μεταποίηση, ώστε να δοθεί αποφασιστική οξυγόνωση στην παραπαίουσα ελληνική επαρχία (όπως συμβαίνει και στην Φωκίδα).  Στο σημείο αυτό θα μπορούσαν να αναφερθούν μια σειρά λόγοι, οι οποίοι κάνουν το συνολικό πρότζεκτ ΔΡΟΜΟΙ της ΕΛΙΑΣ – ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΕΛΑΙΩΝΑΣ, ισχυρό αναπτυξιακό εργαλείο. Για να μην πάρει έκταση το κείμενο θα αρκεστώ σε επιγραμματικές αναφορές.

1.     Οι προβλέψεις του WTO μιλούν ότι οι χερσαίοι προορισμοί λόγω κόβιντ, θα επηρεαστούν πολύ λιγότερο από τους νησιωτικούς ως προς την επισκεψημότητα.

2.     Είμαστε σαν περιοχή, κοντά στην μεγάλη πόρτα εισόδου (Αττική) με ότι αυτό σημαίνει , αν και οι πολιτικοί ταγοί, δεν θέλουν να το καταλάβουν.

3.     Επιπλέων των Δελφών υπάρχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα, προς κάθε κατεύθυνση, τόσο στο τόξο Δελφοί Ιτέα Γαλαξίδι-παράλια Δωρίδα  όσο και στο αντίστοιχο Δελφοί Άμφισσα Γκιώνα –Οίτη - Βαρδούσια.

4.     Η περιοχή έχει όλα τα στοιχεία που ανταποκρίνονται στη μετατόπιση η οποία μεταβαίνει, από το Ομογενοποιημένο κ μαζικό τουριστικό μοντέλο, ΠΡΟΣ το εναλλακτικό, διαφοροποιημένο, αειφόρο, πράσινο το οποίο θα επικρατήσει στην Ευρώπη κ προωθείται από τα τουριστικά γραφεία.

5.     Οι δρόμοι της ελιάς, μπορούν να γίνουν η βάση για ένα πολυθεματικό τουρισμό, οικονομικά αποδοτικό στην τοπική κοινωνία με μοχλό την Μικρομεσαία επιχειρηματικότητα  (στο όνομα της οποίας σφάζονται πολιτικά παλικάρια αλλά πέρα από ρουσφέτια δεν ξέρουν τίποτε άλλο).

6.     Το πολιτισμικό απόθεμα της περιοχής, και το πολιτιστικό επίπεδο της, μπορούν να την οδηγήσουν σε μεσογειακό προορισμό αξιώσεων, εκμεταλλευόμενοι το σύνολο δομημένο και αδόμητο φυσικό περιβάλλον.

Το πρόβλημα βέβαια είναι ξανά ποιος; Πως; γιατί; Θα το αποφασίσει και θα αναλάβει ένα νομαρχιακό master plan, μαζί με τους τοπικούς παραγωγικούς φορείς – συνεταιρισμούς, σχήματα κοινωνικής επιχειρηματικότητας,  με επιπλέον προώθηση όλων των τοπικών προϊόντων.

Δυστυχώς.

Οι Αγροτικοί συνεταιρισμοί «φρόντισαν» να αμαυρώσουν κάθε έννοια κάθε συλλαβή από όσα οι καταστατικές αρχές λειτουργίας τους επέβαλλαν. Οι σκοποί για τους οποίους δημιουργήθηκαν, καταστρατηγήθηκαν πλήρως.  Κατάρρευσαν και παρέσυραν στο βύθισμα τους και την ίδια την ιερή ιδέα της αλληλεγγύης της συνεργασίας της προόδου. Αγαπητοί συμπολίτες  σε κάθε χώρο ας αποφασίσουμε επιτέλους να παραμερίσουμε όλα, όσους   λυμαίνονται Δήμους, περιφέρειες, Συνεταιρισμούς και ότι άλλο, και με το βλέμμα στο μέλλον να εργαστούμε στο παρόν για την πραγματική ανάπτυξη του τόπου. Αν υπάρχει ένας λόγος και μία προοπτική στην Κεφαλονιά, στην Καλαμάτα, η όπου αλλού ο ελαιώνας μεταξύ Ιτέας και Άμφισσας έχει πολλούς περισσότερους λόγους  στην επιτυχία του εγχειρήματος.

 

 

 

 

 

ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ κ Ο ΝΕΟΣ ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

 

…Πτώματα ακέφαλα χορεύανε τρελά και τρέχανε σα μεθυσμένα όταν βαρούσανε οι καμπάνες

Τότε, θυμάσαι, που μου λες: Ετέλειωσεν ο πόλεμος!

Όμως ο Πόλεμος δεν τέλειωσεν ακόμα.

Γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ!

(Από τη συλλογή «Εποχές» (1945) του Μανώλη Αναγνωστάκη)

Ο ΝΕΟΣ ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ από τον προηγούμενο

Αυτές τις μέρες ζούμε το μπλοκάρισμα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Οι ΗΠΑ από μοναδική υπερδύναμη μετά την ήττα και κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ξαναανακαλύπτουν πως η εποχή της παντοδυναμίας τους , όπου το συμφέρον της δικής τους ελίτ  γινόταν υποχρεωτικά αποδεκτό και για τις λοιπές , πέρασε ανεπιστρεπτή. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια κατασπατάλησαν με χαρακτηριστική γιάπικη - γιάνγκικη αλαζονεία κάθε απόθεμα στην τακτική και στην στρατηγική πολιτική, για μια κρατική οντότητα.

Αναστάτωναν μια την Ευρώπη μια την Νότια Αμερική μια την Ανατολική Μεσόγειο και όταν περνούσε λίγος ήρεμος πολιτικά χρόνος ξεκινούσανε από την κεντρική, στην Νότια, στην Βόρεια Αφρική, περνάγανε στο Ιράν και καταλήγανε στο μπλοκ των συμμάχων της πρώην σοβιετικής Ρωσίας.

Η ενδυνάμωση της τελευταίας, με τρόπους και μεθόδους γνωστούς και μη εξαιρετέους από την ανάλογη πορεία όλων των καπιταλιστικών κρατών, με πυρηνική πάντα κληρονομιά,  συγχρόνως με την τεράστια αύξηση της οικονομικής «κίτρινης» ισχύος, μα κυρίως την επιστημονική τεχνική και τεχνολογική ραγδαία άνοδο της Κίνας, αλλάζουν τα δεδομένα. Από κοντά και τα αντικρουόμενα στις ΗΠΑ συμφέροντα της Ινδίας και της Ιαπωνίας. Έτσι,

 η κεφαλαιοκρατική ενοποίηση του παγκόσμιου χώρου - που διασπάστηκε το 1917 - υπό την απόλυτη πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ φαίνεται να διαρρηγνύεται. Νέες συμμαχίες, ρευστότητα, πολύπλοκες σχέσεις που εξ ανάγκης θα βρίσκονται σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη άρα δυναμική ισορροπία και αστάθεια. 

Οι δρόμοι διαφυγής, και οι γέφυρες διαπραγμάτευσης θα αλληλοαναιρούνται όσο η στρατιωτικοποίηση της οικονομίας των κύριων κρατών θα επιβάλλει τις νόρμες στο νέο σχεδιασμό . Όσο ο εθνικισμός θα υποκαταστήσει πλήρως τον πατριωτισμό - διεθνισμό και ο αυταρχισμός τις όποιες δημοκρατικές κατακτήσεις.

Αν αναρωτιόμαστε για την Ευρώπη; Μπερδεμένη άβουλη μοιραία. Βουλιάζει στα απόνερα της νεοφιλελελέ ορθοδοξίας με σάλτσα σοσιαλδημοκρατίας χωρίς  στρατηγική διεξόδου. Υποταγμένη πολιτικά στα Δυτικά και οικονομικά στα Ανατολικά…. Και με τον Ζελένσκυ να ζητά εκ των υστέρων διαπραγματεύσεις, κλειδώνοντας για πρώτη φοράς την κλειστή πόρτα στο ΝΑΤΟ «…γιατί το ΝΑΤΟ δεν ήταν έτοιμο να δεχτεί την Ουκρανία…εφόσον η Συμμαχία φοβάται ότι είναι αμφιλεγόμενη μια σύγκρουση με τη Ρωσία», κατά τις δημοσιεύσεις και τα λεγόμενα του. Το άγιο δισκοπότηρο της χώρας του θάφτηκε, την ίδια ώρα που  οι Ευρωπαίοι χάνουν κάθε έλεγχο  στην όλη ιστορία.

Και ο Πούτιν; Με τι όρους θα καθίσει στην στρογγυλή τράπεζα; Δύσκολη η απάντηση.

Η επιβολή κυρώσεων θα συνεχιστεί, ο Μπάιντεν θα σκληρύνει την στάση του και προς την Ρωσία και προς την Ευρώπη. Πολιορκητικός κριός στη Γερμανία – κυρίως – οι πρώην σοβιετικές επαρχίες κράτη όπως η Πολωνία οι Βαλτικές η Τσεχία κτλ.

Μόνο που όλα αυτά είναι δίκοπο μαχαίρι. 

Ο Πούτιν ανακοινώνει  έτοιμος να κατάσχει τις δυτικές επενδύσεις στην Ρωσία Πάνω από 6.000 γερμανικές επιχειρήσεις έχουν συμφέροντα εκεί.  Μια εν δυνάμη  καταστροφή της Γερμανίας και αποδυνάμωση του ίδιου και έπεται η συνέχεια.

Τι ωραία! Το μπλοκάρισμα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης γίνεται υπό το βάρος των νόμων της ίδιας της νεοφιλελέ παγκοσμιοποίησης, καθώς γιγαντώνονται τα κρισιακά διαλυτικά της φαινόμενα που αποτυπώνονται ολοκάθαρα στον πόλεμο την χρεοκοπία κρατών, στο ρατσισμό και στο μεταναστευτικό αλλά κυρίως οδυνηρό, στη σφαγή λαών.

Και δυστυχώς δεν ξέρω αν μπορούμε να αναφωνήσουμε την γνωστή ρήση του προέδρου Μάο. «μαύρα σύννεφα υψώνονται από παντού. Ο καιρός είναι θαυμάσιος…»

…Γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ!

Υστερόγραφο. Για τις τραγικές ενέργειες της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε επόμενο .