ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Παρουσίαση του βιβλίου για την Σοφία Βέμπο κ τον Μίμη Τραϊφόρο.

Την Δευτέρα 16-3-2015, στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου στην Άμφισσα με συνδιοργανωτές την Δημοτική Βιβλιοθήκη και το Μουσικό Σχολείο Άμφισσας έγινε παρουσίαση του βιβλίου «Μίμης Τραϊφόρος -Σοφία Βέμπο της Ελλάδος παιδιά ».

Την εκδήλωση, στην οποία παραβρέθηκε ο ανιψιός και συγγραφέας του βιβλίου Βασίλης Τραϊφόρος,  άνοιξε η κ Ευαγγελία Αποστόλου από την Βιβλιοθήκη Άμφισσας.

Ακολούθησε η κ Μ. Δήμου, η οποία στη σύντομη και μεστή παρέμβαση της τόνισε μεταξύ άλλων «…ο θείος Μίμης και η θεία Σοφία είναι άνθρωποι όλων μας. Άνθρωποι όλης της Ελλάδας. Δύο άνθρωποι που σημάδεψαν με το ταλέντο τους και την προσφορά τους το μουσικό θέατρο του περασμένου αιώνα… έγραψαν ιστορία κρατώντας για τον εαυτό τους την αγάπη και το χειροκρότημα του κόσμου..» και κατέληξε «…ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Βασίλη που μας αποκαλύπτει με το βιβλίο του τα «οικογενειακά μυστικά..»

Στη συνέχεια ο λόγος δόθηκε στον καθηγητή κ Δημήτρη Παλούκη ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε «…Τα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια γνωρίσαμε την Σοφία Βέμπο και τον Μίμη Τραϊφόρο σαν πρόσωπο. Τα τραγούδια τους τα ακούγαμε από τότε που γεννηθήκαμε. Ήταν γενιά των πατέρων και μητέρων μας, οι πραγματοποιήσαντες την τελευταία Ελληνική εποποιία. Το έπος του 40. Την νίκη των αδύναμων κατά των φασιστών και των ναζιστών…μάθαμε ποια ήταν η φωνή στο «βάνει ο ντούτσε την στολή του» και ποιος είχε γράψει τους στίχους στο «κάνε κουράγιο Ελλάδα»…Ακολούθως αναφέρθηκε στον συγγραφέα Βασίλη Τραϊφόρο υπογραμμίζοντας ότι σύντομα θα τον έχουμε πάλι κοντά μας καθόσον με την ιδιότητα του ηθοποιού και σε συνεργασία με την Κινηματογραφική Λέσχη Ιτέας θα παρουσιάσει με θίασο την παράσταση «Ο θείος από την Γκιώνα» του δικού μας Γιάννη Σκαρίμπα.

 Ας ερχόσουν για λίγο…

Μοναχά για ένα βράδυ…

Έγραψε ο Μίμης γεμάτος έρωτα για την Σοφία καλώντας την από την Αμερική όπου θριάμβευε καλλιτεχνικά. Με αυτό τον στίχο η Σοφία παράτησε τα πάντα και γύρισε στην Αθήνα στον Μίμη… που συνέχιζε να γράφει…

 Κοντά σου αλύπητα τα βάσανα με δέρνουν

Κι ο πόθος έρχεται και φεύγει βιαστικός

Κι ενώ τα χέρια σου το θάνατο μου φέρνουν,

Από τα χέρια σου κι ο θάνατος ειν γλυκός…

Μα για εμάς όλους όσους είχαμε την τύχη να παραβρεθούμε στην εκδήλωση ξαναγύρισαν και οι δύο μέσα από την γλαφυρή ομιλία του συγγραφέα ανιψιού τους. Μέσα από την μουσική και το τραγούδι των παιδιών του μουσικού σχολείου Άμφισσας.

Αποσπάσματα της ομιλίας μπορείτε να ακούσετε στην παρακάτω διεύθυνση http://youtu.be/V2zG0vkVcT8. 

Το βιβλίο διαβάζεται ευχάριστα. Μέσα από τις γραμμές του ξεπηδούν οι στίχοι του Μίμη ντυμένοι με την κοντράλτο φωνή της μοναδικής Σοφίας…

Ας τελειώσουμε αυτή την σύντομη παρουσίαση με το μοναδικό

ΚΑΝΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ κι όσο μπορείς κρατήσου

Και στα παλιά παπούτσια σου γράψε όσα λέν οι εχθροί σου..

       Χρήστος Βανδώρος

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ τους ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ

Παλεύοντας με ελπίδα

Όπως είπε ο γνωστός Άγγλος διεθνής ποδοσφαιριστής Γκάρι Λίνεκερ «το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που παίζεται από 22 ποδοσφαιριστές και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί». Βεβαίως με αρκετή δόση αλήθειας ένας παρατηρητής των πολιτικών εξελίξεων θα μπορούσε να προσδώσει χαρακτηριστικά γενικού κανόνα στο παραπάνω.  Πράγματι η διαπραγμάτευση της νέας Ελληνικής κυβέρνησης με τους Γερμανοποιημένους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, ουσιαστικά τον υπουργό οικονομίας και το επιτελείο του, εκ πρώτης όψεως επιβεβαιώνει τον «κανόνα Λίνεκερ».

Χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες που άλλωστε δεν υπάρχουν, η 4μηνη παράταση η οποία συμφωνήθηκε, στην πραγματικότητα, παραφράζοντας μια γνωστή ρήση, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα. Όμως υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά.

Για πρώτη φορά στα μνημονιακά χρόνια αποτολμήθηκε να δοθεί μάχη. Και είναι αυτό το γεγονός ανεξάρτητα από την όποια εκτίμηση για την έκβαση του που διαφοροποιεί εν δυνάμει την κατάσταση.

Το Βερολίνο αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά και μάλιστα από μια μικρή πτωχευμένη χώρα. Βρέθηκε κυβέρνηση μετά τόσα χρόνια που άρχισε «να διαβάζει» φωναχτά λέξεις-ταμπού όπως ανθρωπιστική κρίση, λιτότητα, δάνεια που δεν βγαίνουν, κοινωνική ανάπτυξη και ανασυγκρότηση! 

Ας μην γελιόμαστε. Η προσπάθεια της Γερμανοποιημένης Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι να τελειώνουν με τον Τσίπρα και την ελπίδα διαφορετικής πολιτικής έναντι της διαρκούς λιτότητας που πρεσβεύουν. Τα περιθώρια για όλους στενεύουν επικίνδυνα. Η Γερμανία πιέζεται. Οι Podemos στην Ισπανία και το Sinn Fein στην Ιρλανδία σε περίπτωση νίκης στις εκλογές που θα γίνουν εντός του 2015, μαζί με τις διαφοροποιήσεις που αργά, αναγκαστικά και υπόγεια θα συμβαίνουν στην Ιταλία και στην Γαλλία αυξάνουν τον δείχτη ανησυχίας. Το ανοιχτό μέτωπο στην Ουκρανία έχει μετεξελιχθεί σε ισχυρό παράγοντα πίεσης από την πλευρά των ΗΠΑ στο Βερολίνο. Η πλήρης αποτυχία της αντισυνταγματικής λύσης Παπαδήμου δεν ευνοεί την επανάληψη της καθώς την κωμωδία αντικαθιστά ενίοτε και η τραγωδία για τους πολιτικούς σκηνοθέτες.

Βεβαίως η πίεση στην κυβέρνηση θα είναι αφόρητη. Τόσο ώστε πιθανόν να χρειαστεί μια ακόμη αναδίπλωση, πχ μια γέφυρα στο Ποτάμι του κ. Θεοδωράκη!  Η μνημονιακή τανάλια κλείνει επικίνδυνα γύρω από την χώρα. Η εσπευσμένη συνάντηση Ολάντ, Μέρκελ, Πούτιν, ενώ δεν έλυσε τίποτε ή σχεδόν τίποτε από το Ουκρανικό, αποστέρησε κάθε δυνατή οικονομική βοήθεια εκ μέρους της Ρωσίας προς την Ελλάδα. Έτσι το τετράμηνο μετεξελίσσεται σε μάχη χαρακωμάτων με αβέβαιο τελικό αποτέλεσμα αλλά με ορατά καθημερινά συμβάντα.

Η Ελλάδα κέρδισε χρόνο. Η κυβέρνηση τον πλήρωσε ακριβά και ίσως τον ξοφλήσει ακόμη ακριβότερα, με τιμή μέρος προς το παρόν η και όλο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, σε διολίσθηση. Ας περιμένουμε τον Απρίλη για να δούμε τελικά τι θα εισέλθει σε τροχιά πραγματοποίησης και τι θα μείνει και για πόσο χρόνο, στο ράφι των οραμάτων περιμένοντας κάποιο θαύμα; Όσο για την δημιουργική ασάφεια του κειμένου που κάποιοι επαίρονται, ας είμαστε υποψιασμένοι ότι σύντομα θα αποτελέσει αν όχι την πύλη του Ρωμανού μάλλον την Κερκόπορτα επιβολής μνημονιακών ρυθμίσεων. Ο Ευρωμινώταυρος δεν συγκινείται από ανθρώπινα δράματα, δεν ενδιαφέρεται για επιχειρήματα αλλά μόνο για εφαρμογές αποφάσεων.

Ένα είναι σίγουρο. Αν η προσπάθεια αυτή δεν περπατήσει, πάμε πίσω όχι για να πάρουμε φόρα αλλά για να σκάψουμε ώστε να χωθούμε βαθύτερα. Δυστυχώς η πρόταση του Μ. Λούθερ Κινγκ, …όταν η ελπίδα φθίνει το μίσος συχνά στρέφεται εντονότερα εναντίον εκείνων που την είχαν εμπνεύσει… φαίνεται να ισχύει.

Από την άλλη η κοινωνία αντέχει. Άντεξε, στήριξε και θα συνεχίσει να υποστηρίζει όσο νιώθει ότι η κυβερνητική πολιτική κάνει όσα μπορεί με ειλικρίνεια για το κοινό καλό. Και είναι αυτή η δύναμη την οποία όφειλε και πρέπει να εκμεταλλευτεί η κυβέρνηση. Ας καταλάβουν ότι μόνο αν εκφράσουν αυτόν τον κόσμο και παράλληλα αν ταυτοποιηθούν με αυτόν θα προχωρήσουμε. Δυστυχώς την κατάλληλη στιγμή δεν υπήρξε το ανάλογο άνοιγμα στην κοινωνία. Αντίθετα οι κομματικές οργανώσεις των κομμάτων της κυβέρνησης είναι σε τέτοιο επίπεδο που δεν μπορούν ούτε να στηρίξουν ούτε να πείσουν ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΑΞΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, σε αντίθεση με το επιτελείο όπου παράγεται πολύ περισσότερη από όση μπορεί να καταναλωθεί!!! Έτσι ζητήματα καίρια όπως η πορεία για μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση της κάθε ξεχωριστής τοπικής κοινωνίας σε συνάρτηση με τις ιδιαιτερότητες αλλά και τις γενικότερες κατευθύνσεις και ανάγκες ούτε συζητήθηκαν ούτε αναζητήθηκαν.

 Από την άλλη όσο αργούν να συγκρουστούν με την εσωτερική ολιγαρχία, με τους οικονομικούς γερμανοτσολιάδες και όσο η πολιτική δεν παίρνει ταξικά χαρακτηριστικά τόσο η κοινωνία θα απομακρύνεται από την ενεργό πολιτική, την οποία θα αντικαθιστά με το σύνθημα ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ. Γνωρίζουμε την δυσκολία του εγχειρήματος. Γνωρίζουμε όμως πως μόνο αν δείξει η κυβέρνηση αποφασιστικότητα ποτισμένη με σαφή ταξικότητα μπορεί να προχωρήσει. Και τότε θα ισχύσει η τελευταία ρήση του Γκάρι Λίνεκερ, μετά την ήττα της Μπάγιερ από την Τσέλσι μέσα στην Γερμανία «το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που παίζεται από 22 ποδοσφαιριστές και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί. Αλλά όχι τώρα πιά»!!!          

Προχωράμε. Ελπίδα υπάρχει!!!

Χρήστος Βανδώρος