Στα χαμηλά της Γκιώνας

                 

στο ρακοκάζανο της Φωκίδας

Μ'ένα μπουκάλι τσικουδιά, και με καλή παρέα,
και τ'άσχημα τα πράματα μας φαίνονται ωραία! 

τραγούδαγαν στα Κρητικά ρακοκάζανα. Μα και η όμορφη Φωκίδα δεν πάει πίσω...

Το κελάδισμα των νερών της έντονης βροχόπτωσης βρισκόταν σε απόλυτη αρμονία με τον ήχο του καζανιού για το τσίπουρο.

Η συνομιλία των κάρβουνων στη θράκα με τις σούβλες της δίχρονης προβατίνας από τα Βαρδούσια κατά την ρητή δήλωση του Κώστα, και τα τσουγκρίσματα των γυάλινων ποτηριών γύρω από το τραπέζι της πείνας, συμπλήρωναν για άλλη μια χρονιά την ορχήστρα χρωμάτων ήχων και γεύσεων .  Όλα αυτά στο γνωστό χώρο εκεί που η χαράδρα της Ρεκάς πρωτοξεκινάει.

Η διαδικασία για τσίπουρο εδώ και χρόνια απόσο γνωρίζω τον άρχοντα των Βαρδουσίων, είναι μια από τις ωραιότερες ευκαιρίες για κοινωνική επικοινωνία, όμορφες στιγμές χαρούμενες , έξυπνες ατάκες από τους συμμετέχοντες.  

Την απολαμβάνω αφού ο Κώστας φροντίζει να με προσκαλεί στην παρέα. Φυσικά πάντα με σχολαστική επιμέλεια έχει φροντίσει όλα να αγγίζουν την τελειότητα. Τα φαγώσιμα το κρασί μα πάνω απόλα η πρώτη ύλη που θα δώσει το καινούργιο τσίπουρο. Το δοκιμάσαμε και πράγματι είναι άριστο. Ψηλά στο Πιτιμάλικο μέσα στο καταφύγιο σίγουρα θα αναστενάξουν τα ποτήρια εχθρών και φίλων ορειβατών και πεζοπόρων. 

Επειδή δε ασθενείς και πεζοπόροι αμαρτία ουκ έχουν, αφήνω το πληκτρολόγιο με ένα τελευταίο απόφθεγμα για το Ελληνικό κατεξοχήν απόσταγμα Τσίπουρο.

Το πρώτο φέρνει όρεξη, το δεύτερο ευτυχία, 

το Τρίτο φέρνει τη χαρά, το τέταρτο ευεξία.

Το Πέμπτο φέρνει έξαψη, το έκτο φλυαρία, το έβδομο τη συμπλοκή, το όγδοο αστυνομία.

Άντε και σάλλα τέτοια. Μα φεύγω Αθήνα...