ΚΑΛΗ μας ΑΠΟΚΟΠΗ

 Σύμφωνα με το τοπικό έθιμο, σήμερα στη Κεφαλονιά η ευχή στο στόμα όλων άρα και στο αυτί του καθενός, ακούγεται "καλή σας αποκοπή". 

Με άλλα λόγια το 2023 σαν ένας τεράστιος βράχος αρχίζει να κόβεται από τον αιώνιο χρόνο προκειμένου να δώσει την θέση του στον ερχόμενο 2024.

Η αποκοπή λοιπόν θα μας βρεί εμένα και την Βαγγελιώ, στην κυριολεξία "αποκομένους" από την αστική περιοχή, καθώς ξεκινάμε για τα Βαρδούσια όπου στα 2.000 μέτρα στο Καταφύγιο με την ενεργή συμμετοχή του άρχοντα των Βαρδουσίων Κώστα θα υποδεχτούμε τον καινούργιο χρόνο.

Ελπίζοντας όλα να πάνε καλά, σίγουρα καλύτερα εφόσον οι πολίτες αναλάβουν πραγματικά τις ευθύνες τους και τις λύσεις απαντήσεις, που χρειάζονται ξεκινάμε με το ηρωικό γεροΤερράνο -(στα 370.000 χιλιομετρα) για τα ψηλά.

ΚΑΛΗ ΑΠΟΚΟΠΗ πάντα ψηλά πάντα λίγο ψηλότερα.

ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ καλές γιορτές

                                                     ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Οι γιορτές των Χριστουγέννων είναι συνυφασμένες με τζάκια και με γιορτινά τραπέζια και αυτά με ταψιά κρεατικών. 

Όσον αφορά το τζάκι, παρά τις ανοιξιάτικες θερμοκρασίες, το βράδυ είναι απαραίτητο. 

 Το δεύτερο τα ταψια, ευκαιρία να τα αναλάβει ο μικρός ξυλόφουρνος που μόλις εδέησε να τελειώσω. 

Η λαική παροιμία είναι γνωστή. Μαθε τέχνη και άστηνε και σαν πεινάσεις πιάστηνε. 

Την άκουσα από τον πατέρα μου που εκτός όλων των άλλων ασχολιών τον παρακολούθησα πριν πολλά χρόνια να φτιάχνει τον ξυλόφουρνο στο πατρικό, στην ιδιαίτερη πατρίδα μου.

Κάποια στιγμή εδέησε να φέρω από το νησί 5-6 μαρτεζόπλακες. Αυτές βάζανε στο δάπεδο του φούρνου. Απότι ξέρω κοβόντουσαν στο χωριό του Σκηνέα λίγα χιλιόμετρα από το Ληξούρι και εκτός από φούρνους χρησιμοποιούνταν σαν πλάκες πεζοδρομίων και σε αυλές.

Οι καλύτεροι μάστορες ήταν οι Μαλτέζοι που απότι έχω ακούσει, τους έφερναν οι Βενετοί για εργασίες εξού και η ονομασία του υλικού. Τα υπόλοιπα για να φτιαχτεί ο ξυλόφουρνος, γνωστά. Η παραδοσιακή μέθοδος θέλει πυρόκολλα - πλέον- και βήσαλο. Τι είναι το βήσαλο; Κομμάτι από σπασμένο τούβλο ή κεραμίδι.  Δωρεάν βρίσκεις όσο θέλεις. Η πυρόκολλά αρκετά φτηνή. 8-9 ευρώ το 20λιτρο. Απο εκέι και πέρα υπομονή και όρεξη για δουλειά. Ε λοιπόν σαν συνταξιούχος τα διαθέτω ακόμα και τα δύο. Να μην ξεχάσω και την επένδυση. Πετρομβάβακας των 50 χιλ. παρακαλώ φτηνό υλικό και αρκούντως αποτελεσματικό. Και από πάνω επάλειψη με γύψο.  

Ο φούρνος δοκιμάστηκε και πέρασε τις εξετάσεις. Κρίσιμη η βοήθεια του θερμομέτρου λέιζερ. Φτηνό, 15 ευρώ αν θυμάμαι καλά. Αυτές τις μέρες λοιπόν ειδικά με την έλευση του Μανώλη, ο φούρνος δεν προφτάνει να σβήσει. Άξιος ο κόπος λοιπόν. Όσο για το τζάκι; Το βράδυ παντοτινή συντροφιά. Με αυτά και με ετούτα άλλη μια χρονιά ετοιμάζεται να μας αποχαιρετίσει.  Να ευχηθώ καλές γιορτές είναι το λιγότερο. Χαρούμενες μέρες έστω και χωρίς άσπρη μέρα από χριστουγεννιάτικο χιόνι. Άλλωστε υπάρχει και η βόρεια Ελλάδα για αυτό. Ξανά λοιπόν χαρούμενες μέρες!

Από τα Μανιά στο Κολωνάκι -(μια έκθεση δρόμος)

 ΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΔΡΟΜΟΣ

Αυτή την φορά, ταξιδεύσαμε "ανάποδα". 

Αντί να πάμε Ιτέα, βρεθήκαμε Αθήνα. 

Την άλλη ημέρα Σάββατο 16 Δεκεμβρίου, ο αγαπητός Γιάννης Ξανθούλης, βαφτιζόταν για 3η παρακαλώ φορά ζωγράφος. Στην gallery Genesis, στην οδό Χαρητος χαρήκαμε αυτή την φορά έργα της άλλης ιδιότητας του. 

Δεν κατέχω παρά ελάχιστα από ζωγραφική. Ωφείλω να ομολογήσω όμως, πως ο Γιάννης ζωγραφίζει ακριβώς όπως γράφει. Με την ίδια "πένα" βουτηγμένη στα ίδια χρώματα και αρώματα. Με μια ελευθεριότητα που σε συναρπάζει. Μα εκεί που τα δίνει όλα, το σημείο που ενώνεται η "πένα" της ζωγραφικής με την πένα του λογοτέχνη είναι οι λεζάντες που συνοδεύουν κάθε πίνακα. 

Ο ίδιος προλογίζει την έκθεση και μας υποψιάζει τι θα δούμε, για τα έργα, την τεχνοτροπία τους.

"...Ζωγράφος δεν είμαι αλλά ζωγραφίζω κι όπως το πάρει ο καθένας. Προσωπικά το είδα σαν εκδρομή, που όμως πρώτα έπρεπε να στήσω μόνος μου όσα θα συναντούσα σε μια τέτοια εξόρμηση. Δέντρα, άνθη, έντομα, ερπετά, κάκτους, πτηνά και ιχθείς απαλλαγμένους από συμπλέγματα υδάτων.

Χρώματα, σχέδια, λοξοδρομήσεις, φαντασιακά τοπία συχνά αδιέξοδης έμπνευσης, φιγούρες που έφτασαν στο χώρο που δουλεύω από το πουθενά, σκιές που συνήθως με κατατρέχουν συντροφικά κι άλλα πολλά λιγότερο ή περισσότερο παράδοξα αποτυπώθηκαν σε χαρτιά, χαρτόνια και καμβάδες μετά τον τριπλό επιτυχή μου εμβολιασμό… για covid...".

Είπαμε παραπάνω για λεζάντες. 

Ας απολαύσουμε μερικές, παρακάτω, αν και μια επίσκεψη στην gallery Genesis θα αποδειχτεί από τις ωραιότερες εξορμήσεις τώρα στις γιορτές.

"Οι νεαροί όταν σταμάτησαν τις ρακέτες πήγαν σε λιτανεία για να βρέξει. Ακολούθησε κατακλυσμός και χαλαζόπτωση"

«Ο κήπος που δραπέτευσε από την πολιτεία χωρίς τύψεις» 

"γυναίκα βαρβαρικών προθέσεων γνωστή από την ποιητική της συλλογή, "πατσάς στη γαλάζια στέπα" 

 "γυναίκα βάρβαρου φυλαρχου, τον οποίο δολοφόνησε σε πέντε άτοκες δόσεις με VISA"

 και το κορυφαίο

 "κουβεντολόι αισιόδοξων πουλιών, για το μέλλον της αριστεράς ως προς την θρεπτική της αξία"!  

 

Από την ελιά στο λάδι

                                        η τιμή της ελιάς στο λάδι

Δύσκολη η φετινή χρονιά για όλους μας.

 Και για τους έχοντες δένδρα ελιάς και για τους πολίτες καταναλωτές. Εδώ και αρκετό χρόνο διαβάζουμε και γινόμαστε μάρτυρες διαφορετικών εκτιμήσεων και κριτικών, που έχουν να κάμουν με την τιμή του λαδιού. Σε πάμπολλες περιπτώσεις οι μεν παραγωγοί τα βάζουν με τους καταναλωτές οι δε δεύτεροι με τους παραγωγούς. 

-Μα είναι δυνατόν να πίνουν καφέ με 4 και πέντε ευρώ, και να λένε πως το λάδι των 8 η 10 ευρώ το λίτρο είναι ακριβό; διατείνονται οι μέν. 

Αντίστοιχης αξίας και τα επιχειρήματα των δε.

- Για λίγα ημερομίσθια που χρειάζεται η ελιά προκειμένου να σας δώσει το λάδι δικαιολογείται τέτοια τιμή;

Το διαίρει και βασίλευε η αλλιώς ο κοινωνικός αυτοματισμός καλά κρατεί. Η εύκολη λύση ήταν πάντα η ίδια. Ο φτωχός να πολεμάει τον φτωχότερο πιστεύοντας ότι έτσι δεν θα βρεθεί στην θέση του. Έτσι κρύβει και την όποια δυνατότητα να τα βάλει με τον δυνατότερο και πλουσιότερο, αναπαυόμενος στην αγκαλιά της αδυναμίας του. 

Σήμερα μίλαγα με φίλο καλλιεργητή. Από 150 δένδρα μου λέει έβγαλα 35 κιλά λάδι! Πόσοι ακόμη στην ίδια γραμμή; Τελικά ναι και για τις δύο ομάδες είναι δύσκολα τα πράγματα. Ο κόπος των αγροτών ειδικά των "κανονικών" είναι πολύς δύσκολος, μεγάλος. Ανάλογα και οι πολίτες καθημερινά ζούν με το άγχος των ενοικίων των καυσίμων των ανατιμήσεων και συνολικά των χαμηλών αποδοχών.Της ανασφάλειας, του μέλλοντος των παιδιών της υποβάθμισης στην υγεία κτλ. Μα καταναλωτές είμαστε όλοι μας. Αυτό να σταθμίσουμε. Και οι ελαιοπαραγωγοί και οι άλλοι.

 Άρα κοινό το παρόν και το μέλλον μας.  Ο κόπος όλων των εργαζόμενων και στην ελιά είναι μεγάλος, το κέρδος λίγο οι μισθοί μικροί, η αισχροκέρδεια στην αγορά, η ασυδοσία του μεγάλου πλούτου κτυπάει
κόκκινο και οι πολιτικές για τους πολλούς -εμάς- μας οδηγούν προς τα κάτω. Μα όλα αυτά μοιάζουν με προπατορικό αμάρτημα...

Θα γυρίσουμε τον τροχό; Τί λέτε;