Η ΕΛΙΑ κ (2) μαρτυρίες
Το μάζεμα της ελιάς βρίσκεται αυτή την περίοδο στα φόρτε του. Μαζί με αυτό, η αγωνίες για τον καιρό, τον δάκο, τα μεροκάματα, τα δικαιώματα στα ελαιοτριβεία, αλλά κυρίως για την τιμή που θα πετύχουν οι παραγωγοί στο λάδι τους και κατά δεύτερο αλλά πολύ σημαντικό ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της ακρίβειας την επόμενη καλλιεργητική περίοδο. Πολλά και διάφορα ακούγονται. Αλλά τελικά όπως λέει ο λαός «έξω από τον χορό πολλά τραγούδια».
Σαν μια απάντηση στα παραπάνω προβλήματα, επέλεξα από πλήθος σχολίων 2 πολύ χαρακτηριστικές παρεμβάσεις παραγωγών προκειμένου να αποκτήσουμε μια σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων, η έστω να σκεφτούμε τρόπους παρέμβασης σε ότι έρχεται.
Έτσι μετά το χθεσινό άρθρο για τον πρωτογενή τομέα (Ν. Φαραντούρη) ας δούμε και το σημερινό σαν συνέχεια στην ασυνέχεια των πολιτικών στην αγροτική περιοχή.
ΜΗΝ ΑΔΙΚΕΊΤΕ ΤΟΝ ΚΟΠΟ Κ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΊΑ ΤΩΝ ΕΛΑΙΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ
Πέτρος Δρακόπουλος
Διαβάζω διάφορα για εμάς κ την τιμή του προϊόντος (ελαιόλαδο)
Έχει κανείς αναλογιστεί πόσο αξίζουν τα ελαιοπεριβολα κ τα διάφορα εργαλεία που απαιτούνται κ τα έξοδα;
Για να μην σας κουράσω με αριθμούς ( μπορώ να το κάνω κάποια άλλη στιγμή)
Η συνολική αξία της περιουσίας του πατέρα μου μαζί με εργαλεία κ αποθήκες ανέρχεται σε περίπου 400 με 450 χιλιάδες € έχοντας στην κατοχή του 1500 παραγωγικά ελαιόδεντρα ορισμένα 100+ πλέον ετών κ 500 δέντρα ελιές Καλαμών.
Πείτε μας λοιπόν, ποιος έχοντας ένα μαγαζί ή μια βιοτεχνία τέτοιας αξίας θα ήταν ευχαριστημένος εάν έβγαζε καθαρά στην καλύτερη περίπτωση περίπου 10000 άντε 12000€ εάν πάνε καλά τα πράγματα.
Κ εάν σας φαίνονται πολλά τα 400 χιλιάδες € να κατεβάσω την αξία των στα 300χιλιαδες.
Kostas Kazeros
Για να δώσει σοβαρό κέρδος ένας ελαιώνας πρέπει να δουλέψουν 3 γενιές. Εκτός της δουλειάς που χρειάζονται με χιλιάδες εργατοώρες προσωπικής εργασίας, έχεις να αντιμετωπίσεις τον κίνδυνο της πυρκαγιάς που σημαίνει ότι ξαναρχίζεις από την αρχή. Τον πάγο και τον χιονιά, που επίσης δημιουργούν ζημιές που σε φέρνουν πίσω αλλά και την ξηρασία, το χαλάζι κλπ που δίνουν χαμένες χρονιές.
Δυστυχώς δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τους Ισπανούς οι οποίοι έχουν τεράστιες συνεχόμενες εκτάσεις, επίπεδων εδαφών που τους επιτρέπουν να καλλιεργούν και να συλλέγουν τον καρπό με το 1/3 των δικών μας εξόδων. Μπορεί το λάδι των ημιορεινών ελαιώνων να είναι γκουρμέ και άριστης ποιότητας, αλλά αν δεν γίνει συνεταιριστική καλλιέργεια, επεξεργασία και εμφιάλωση, δεν πρόκειται ποτέ να πιάσει την τιμή που του αξίζει. Θα θησαυρίζουν οι έμποροι ντόπιοι και ξένοι.
Συνεπώς η ελαιοκαλλιέργεια είναι έρωτας και όχι επένδυση που θα σου αποφέρει κέρδη σύντομα. Αγαπώ την ελιά γιατί είναι συνδετικός κρίκος με τους προγόνους μας που τις φυτέψαν για μας. Κλαδεύεις, μαζεύεις τα ίδια δέντρα που καλλιεργούσε για σένα ο παππούς η ο προπάππος σου κι ακόμα πιο παλιά. Για αυτό αξίζει να προσπαθούμε να διατηρήσουμε αυτά τα δέντρα έστω κι αν δεν αποδίδουν σε χρήμα όσο θα έπρεπε λόγο των συνθηκών.
Τελειώνω λέγοντας σε όσους δεν γνωρίζουν και θυμώνουν που οι παραγωγοί ζητούν μεγαλύτερες τιμές, ότι για να φτάσει ένας ελαιώνας να βγάζει τα έξοδα του, χρειάζονται 15 χρόνια τουλάχιστον, στα οποία έχεις ξοδέψει χιλιάδες ευρώ.
Ένα παράδειγμα για να βάλεις 600 ρίζες ελιές χρειάζεσαι ένα κτήμα 30 στρεμμάτων με νερό το οποίο έχει αξία και θα μπορούσε να αποφέρει άμεσα κέρδη με μονοετής καλλιέργειες. Θα χρειαστείς γύρω στα 3000€ τουλάχιστον για χωματουργικές εργασίες, να ανοίξεις τρύπες, αποστραγγιστικά , εξετάσεις εδάφους κλπ. Αγορά φυτών 2500€, εγκαταστάσεις ποτίσματος, κόστος ύδρευσης, λιπάσματα κάνα 2000 ακόμα. Αν πάνε όλα καλά και δεν χάσεις πολλά δέντρα επί μία πενταετία θα πληρώνεις κάθε χρόνο κάνα δυο χιλιάδες και δεν θα εισπράττεις. Για άλλα πέντε χρόνια θα βγάζεις ίσως τα έξοδα για τα λιπάσματα και το νερό. Μετά την δεκαετία θα είσαι τυχερός αν τον Νοέμβρη σου αφήσουν ένα μικρό κέρδος, όχι απόσβεση απλά να καλύψεις τα έξοδα της χρονιάς και να σου μείνουν λίγα ευρώ. Ποιος επιχειρηματίας θα έκανε μια τέτοια επένδυση? Κανείς.
Το κάνουν μόνο όσοι έχουν ήδη κάποιους κερδοφόρους ελαιώνες από τους παππούδες και γονείς και θέλουν κι αυτοί να αφήσουν στα παιδιά τους κάτι ακόμα.
Και μόνο αν έχουν κάποιες άλλες παράλληλες καλλιέργειες που δίνουν εισόδημα.
Στην Ισπανία όμως έχοντας τεράστιες εκτάσεις φυτεύουν χιλιάδες δέντρα που στα 5 χρόνια μπαίνει η μηχανή και τα μαζεύει αυτόματα με ασήμαντο κόστος. Μπορεί από 5000 δεντράκια να πάρουν 2.5 τόνους αλλά το κόστος είναι ελάχιστο σε σχέση με το δικό μας.
Ναι θα έπρεπε το λάδι όπως το παράγουμε εμείς να πουλιέται από τον παραγωγό 10 ευρώ, αλλά δεν θα μπορούσε κανείς να το αγοράσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου