3μερο Κατάνια κ πέριξ
Το ταξίδι για την Σικελία, ξεκίνησε με καθυστέρηση.
Για άγνωστο λόγο η πτήση των 1.30 ξεκίνησε 15.10! Η βροχα χτύπαγε ανηλεώς το σκάφος του αεροπλάνου, οι δε αναταράξεις προκαλούσαν επιφωνήματα τρόμου στον πληθυσμό. Γρήγορα η πορεία προς τα ψηλά, μας έφερε σε καλύτερες καταστάσεις. Ήλιος και σχετική ηρεμία. Τι το ήθελα; Την λέξη ηρεμία ακολούθησε τρικυμία. ΧΑ ΧΑ. Φαίνεται πως η Σικελία είναι ένας όμορφος, αλλά και παράξενος προορισμός με τις ομηρικές Σκύλα και Χάρυβδη να έχουν ακτίνα δράσης σε όλο το Ιόνιο. Ας είναι.
Η Ryanair δεν παίζεται. Με 26 ευρώ πήγαινε έλα, τι πρόκληση θεέ μου! Αμαρτία να μην πάμε. Όσο για την θέση; Δεν ξέρω πως αλλά η αφεντιά μου βρέθηκα μόνος στο τριθέσιο αεροπορικό καναπέ στον αριθμό 21 . Δεν είχα πάρα να χαλαρώσω και να απολαύσω το ταξίδι. Ανοίγω τις σημειώσεις μου. Διαβάζω και προσπαθώ να συγκροτήσω τις κινήσεις της πρώτης ημέρας. Αξιοθέατα; Κάθε είδους αρχαία, μεσαιωνικά, αναγεννησιακά και σύγχρονα. Φυσικά τοποθεσίες με θέα που συνδυάζουν το τερπνό μετά του ωφέλιμου με γεύσεις υγρές και στέρεες κατά τα γνωστά. Η
Ιταλία φημίζεται, η Σικελία ακολουθεί.
3.50 ώρα Ιταλίας στο αεροδρόμιο Fontanarossa. Πολύ σύντομα χωρίς καμία διαδικασία βρεθήκαμε εκτός και εντός στο λεωφορείο για Κατάνια με εισιτήριο 4 ευρώ παρακαλώ. .
Ο Γατόπαρδος, έτσι λεγόταν το ξενοδοχείο αποδείχτηκε ότι καλύτερο . Κυριολεκτικά στο κέντρο. Το ίδιο σαν κτίριο είναι εντυπωσιακό. Παλιό παλάτι του 18ου αιώνα, με ιδιαίτερα διακοσμημένη σάλα. Καθαρό με φιλόξενο ιδιοκτήτη. Οι διατυπώσεις τελειώνουν γρήγορα. Άλλωστε δεν ζητάμε πολλά. Μερικές πληροφορίες και ξεκινάμε να καταγράψουμε τις πρώτες εντυπώσεις από Κατάνια. Σύντομη βόλτα πάνω στην κεντρική λεωφόρο Ετνέα όπου αρχίζει να στολίζεται με χριστουγεννιάτικο διάκοσμο. Τα αναμμένα Led κυριαρχούν παντού. Στις προσόψεις των καταστημάτων, στις μαρκίζες των ορόφων, ενώ στη μέση πάνω από το δρόμο υπερίπτανται χριστουγεννιάτικα ολόφωτα τεχνητά δένδρα. Η Black Friday στο φόρτε της. Κόσμος και κοσμάκης χαρούμενος, καλοντυμένος κυκλοφορεί. Ώρα για καφέ.
Το αραντσινι αλα κατανέζε, το κανόλι(cannolo) με φιστίκι μαζί με 2 εσπρέσο στη τιμή των 6,8 ευρώ, αποδείχνει πως η περιοχή δεν είναι μόνο όμορφη αλλά και φτηνός τουριστικός προορισμός. Την pasticceria SAVIA από το 1897 πάνω στην Ετνέα 302 - (www.savia.it) μπορείτε να την εμπιστευτείτε. Όλα ήταν άριστα. Λίγα μέτρα σε παράλληλο δρόμο είναι το trattoria de Cavaliere. Είχαμε καλές συστάσεις, αλλά τραπέζι δεν βρήκαμε. Αναγκαστικά καταλήξαμε 40 μέτρα παρακάτω στο wine bar Razmataz. Εξίσου ενδιαφέρον. Η νύχτα ήταν γλυκιά . Άνετα μαζί με αρκετές δεκάδες άτομα, καθίσαμε στα τραπεζάκια της μικρής πλατείας όπου απολαύσαμε αντί 40 ευρώ, το κόκκινο nero davola και το λευκό Etna. Τα νιοκι με μορταδέλα και οι ταλιατέλες με πορτσίνι αρκετά εύγεστα.
Καλά μόνο για φαγητό ψάχνεσαι; Κοιτάτε. Ένας φίλος ισχυριζόταν πως καλή είναι η μαλ…. Αλλά μόνο με το σεξ κάνεις γνωριμίες! Σε αντιστοιχία λοιπόν σκέφτομαι πως καλά τα ταξίδια μέσα από την τηλεόραση και τους οδηγούς αλλά μόνο με την εκδρομή και τον βαθμό περιέργειας που θα επιδείξεις δημιουργείς ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, ώστε να δικαιωθεί και το ρεφρέν «…ζήσαμε ζωή ωραία έχουμε αναμνήσεις…». Είτε θέλουμε είτε όχι, η γευσιγνωσία είναι κομμάτι της κουλτούρας μιας κοινωνίας. Τα μπαρ, τα ρεστοράν τα wine, δημιουργούν κλίμα. Άντε να αποφύγεις το παγωτό και ειδικά το φιστίκι που φημίζεται η Σικελία.
Η ώρα είχε προχωρήσει. Η κούραση όλης της μέρας είχε έρθει μετά από σχεδόν 10 χιλιόμετρα βάδισμα. Μα η επίσκεψη στο κοντινό Insigne Café (Ετνεα 97) ήταν επιβεβλημένη. Τα κλασικά Κασάτα και το μπριός με παγωτό φιστίκι ανάμεικτο με παγωτό αμύγδαλο, μας απογείωσε γευστικά μα βάρυνε δυσανάλογα τα βήματα μας. (αμφότερα σχετίζονται μέσα από παράξενη ιστορία με την Αγία Αγκάθα). Ευτυχώς το δωμάτιο στο Gattopardo House μας περίμενε στα 50 μέτρα υποσχόμενο έναν απολαυστικό ύπνο.
Η δεύτερη ημέρα άρχισε ενωρίς ξανά από το Insigne Café.
Καταναλώσαμε σχετικά γρήγορα τον καπουτσίνο και το κανόλι, και κατευθυνθήκαμε στην περίφημη ψαραγορά (Pescheria). Τα φρούτα του Ιονίου αραδιασμένα στους πάγκους. Οι ξιφίες είχαν την τιμητική τους μαζί με τον περίφημο κόκκινο τόνο και τα όστρακα. Οι φωνές των πωλητών, οι φωτό από τουρίστες , παγοκολόνες, νερά να τρέχουν, γνώριμα κλισέ. Στο πάνω μέρος της ψαραγοράς σταματάνε οι ντόπιοι και οι «διαβασμένοι» τουρίστες στους πάγκους του SCIRΟCCO. Παραγγέλνουν με λίγο χρήμα, ψαρικά στο χωνάκι πίνουν την μπύρα ή το κρασί και συνεχίζουν την ημέρα τους. Οι τουρίστες αφού περάσουν την Fontana dell Amenano θα βρεθούν στην πανέμορφη Piazza Duomo. Τα λόγια περιττά. Τι να πρωτοκοιτάξεις, τι να πρωτοφωτογραφίσεις και να θαυμάσεις; Μνημείο Ουνέσκο η περιοχή αλλά η κρήνη του Ελέφαντα
στο φόντο των γύρω κτιρίων ξεχωρίζει. Η ώρα περνάει, και μας περιμένει το Λεωφορείο της γραμμής για Ταορμίνα. Ένας πανέμορφος προορισμός, μια ώρα από Κατάνια. Μεσαιωνικό περιβάλλον, στενά δρομάκια κάθετα στην κεντρική οδό και «φωτογραφικές» γωνιές να ξεπροβάλλουν σε κάθε βήμα. Μα πάνω απόλα το αρχαίο θέατρο με την ματιά μας να ταξιδεύει από την σκηνή στην Σικελική θάλασσα και από εκεί στην αιώνια Αίτνα. Καθισμένοι την καφετέρια της πλατείας Σαν Αντονιο απολαμβάνουμε την θέα και την Ciocolata calda. Μπαίνουμε βγαίνουμε σε στενά, κοιτάμε τις σημειώσεις για κτίρια, αναπαριστούμε την ιστορία στο μυαλό μας και συνεχίζουμε.
Επιστροφή στην Κατάνια που κοιμάται αργά και διασκεδάζει ατελείωτα. Σάββατο βράδυ μας βρίσκει στην πιάτσα Curro. Καιρός για πίτσα με Γκοργκοντζόλα και μακαρόνια. Το Τσιμπίμπο το προτιμούσαμε στο Ληξούρι σαν επιτραπέζιο σταφύλι. Εδώ το βρίσκουμε κρασί γλυκό. Όπως και την μαλβάζια.
Η Κυριακή είναι αφιερωμένη στις Συρακούσες. Μάλλον στην Ορτυγία. Μια πόλη που κάνει περήφανο κάθε Έλληνα αναλογιζόμενος την ένδοξη ιστορία μας. Κυριολεκτικά κάθε πέτρα κρύβει μια ιστορία. Ο Αρχιμήδης, ο Επίχαρμος και πόσοι ακόμη ταξιδεύουν στο χωροχρόνο, ο Θουκυδίδης διηγείται την σικελική εκστρατεία, ο Απόστολος Παύλος …Αφού μπήκαμε στο λιμάνι των Συρακουσών, μείναμε εκεί τρεις ημέρες… (προερχόμενος από Μάλτα). Μέχρι εδώ. Τώρα;
Ο καιρός δεν μας κάνει την χάρη. Συνέχεια βροχή και δυνατός αέρας. Έχουμε πάρει τις προφυλάξεις αλλά οι συνθήκες είναι ακραίες. Στην πιάτσα Duomo παίρνουμε ανάσες μαζί με τον καθιερωμένο καφέ , και συνεχίζουμε στα γύρω κτίρια με πρώτο φυσικά τον ναό. Αναζητούμε την ταφή της Αγίας Λουκίας του Καραβάντζιο στον ομώνυμο ναό της Σάντα Λουτσία που δεσπόζει στο κάτω μέρος της πλατείας αλλά δυστυχώς έχει μεταφερθεί αλλού. Απογοήτευση. Συνεχίζουμε στην κρήνη της Αρετούσας με τον υπέροχο μύθο, και καταλήγουμε στο φρούριο. Τουλάχιστον θα βλέπουμε και θα μαθαίνουμε χωρίς να βρεχόμαστε . Το νερό πέφτει ασταμάτητα. Πάμε για καφέ, για ελαφρύ φαγητό και βλέπουμε. Δεν πειράζει το ότι δεν είδαμε περισσότερα σημαίνει πως υπάρχει ισχυρό κίνητρο για επιστροφή. ..
Η Δευτέρα είναι ημέρα για Αθήνα. Μας περιμένει όμως και το καφε PAM PAM στην Ετνεα 206 αλλά και οι κήποι Μπελίνι. Μπορεί προστάτιδα της πόλης να είναι η Αγία Αγάθη αλλά πολιτιστικός Άγιος της Κατάνια είναι ο Βιντσέντζο Μπελίνι. Τον συναντάμε σε κάθε βήμα στο ιστορικό κέντρο . Είμαι σίγουρος πως οι Κατανέζοι θα θεωρούν ιέρεια του την Μαρία Κάλλας καθώς αυτή η τεράστια υψίφωνος ερμήνευσε ιδανικά την Νόρμα και ειδικά την διάσημη άρια Κάστα Ντίβα. Η ματιά αγκαλιάζει την πόλη από το ψηλότερο σημείο των κήπων. Υπόσχεση ; θα ξανάρθω.
Τελικά τι είναι η Κατάνια; Μα μια ακόμη άρια του Μπελίνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου