Aν μισή μας καρδιά βρίσκεται εδώ στο Νίκο Τεμπονέρα, η άλλη μισή στη Παλαιστίνη βρίσκεται
Posted by eamgr στο 10 Ιανουαρίου, 2024
Μεγάλη συγκέντρωση και δυναμική πορεία στην μνήμη του Νίκου Τεμπονέρα πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα.
Εκατοντάδες πολίτες, νέες και νέοι έδωσαν το βροντερό παρόν τριάντα τρία χρόνια μετά την δολοφονία του αγωνιστή δάσκαλου από την συμμορία Καλαμπόκα προέδρου της ΟΝΝΕΔ.
Η ομιλία της Βανέσσας Αλιχού, στελέχους του ΕΑΜ:
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι
Μια μέρα σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ο δάσκαλος Νίκος Τεμπονέρας, σκοτωμένος από την δολοφονική συμμορία των οννεδιτών του Καλαμπόκα εδώ στην πόρτα του σχολείου, αλλά όχι νικημένος!
Σκοτωμένος αλλά όχι νικημένος, τους φωνάζει «Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος». Ο Νίκος δεν έφυγε ποτέ είναι παρών στους αγώνες της νέας γενιάς για ένα καλύτερο κόσμο. Οι πραγματικοί δάσκαλοι δεν φεύγουν ποτέ από τα σχολειά.
Μια μέρα σαν σήμερα αν μισή μας καρδιά βρίσκεται εδώ πέρα στο Νίκο Τεμπονέρα, η άλλη μισή στη Παλαιστίνη βρίσκεται.
Αλήθεια …..πόσοι άνθρωποι απόψε αυτή την ώρα/ πεθαίνουν μες στη νύχτα σιωπηλά/για να μπορούμε εμείς να ζήσουμε αύριο….
Η Γάζα, η Παλαιστίνη δε θέλει κλάματα, μοιρολόγια και ίσες αποστάσεις. Θέλει αλληλεγγύη και αγώνα αντιιμπεριαλιστικό.
Όποιος μάλιστα αυτοπροσδιορίζεται δημοκράτης, πατριώτης αριστερός και απλά οδύρεται για τη σφαγή των αμάχων, χωρίς να στηρίζει την ένοπλη Αντίσταση του παλαιστινιακού λαού, που ματώνει στα πεδία των μαχών για μια λεύτερη πατρίδα, είναι στην σκοτεινή πλευρά. Είναι στην πλευρά του κράτους τρομοκράτη του Ισραήλ και των αιμοβόρων συμμάχων του ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Καμιά κυβέρνηση του «πολιτισμένου κόσμου» μαζί και η ελληνική δεν ψελλίζει ούτε μια φράση καταδίκης του Ισραήλ για τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου του 21ου αιώνα, για την γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού, αντίθετα προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβάλλουν σιωπητήριο για να συνηθίσουμε στη βαρβαρότητα του πολέμου.
Το παγκόσμιο σιωπητήριο με πρωταγωνιστές τους δισεκατομμυριούχους του ισραηλινού λόμπι φτάνει και σε πρωτοφανείς ακρότητες για την συγκάλυψη των εγκλημάτων του κράτους απαρτχάιντ του Ισραήλ. Χαρακτηριστικό είναι η καρατόμηση των προέδρων των Πανεπιστημίων του Χάρβαρντ και της Πενσυλβάνια επειδή δεν έγιναν απολογητές της σφαγής των Παλαιστινίων, επειδή δεν έδιωξαν τους φοιτητές που εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στη Παλαιστίνη!
Σύντροφοι και συντρόφισσες
Γενάρη διάλεξε και πάλι η κυβέρνηση της δεξιάς να ξεκινήσει στη βουλή η συζήτηση για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστήμιων. Ουσιαστικά και χωρίς να το ομολογούν για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος ή μάλλον ακριβέστερα για την παράνομη κατάργηση του.
Ανοίγει ένας νέος κύκλος για την πιο άγρια και σκληρή ταξική νεοφιλελεύθερη προσαρμογή ολόκληρου του εκπαιδευτικού συστήματος. Η εκπαίδευση στο σύνολο της εκχωρείται στους managers της αγοράς για να καθορίζουν αυτοί την πολιτική, τη μορφή, το περιεχόμενο και τα αποτελέσματα της.
Το νεολαιίστικο κίνημα, το μαθητικό κίνημα σε συνθήκες ιδιαίτερα σκληρές και αντίξοες, έβαλε την σφραγίδα του το’91 . Δίνοντας τον αγώνα για δημόσια και δωρεάν παιδεία. Δίνοντας τη μάχη του ανοιχτού δημοκρατικού σχολείου, τη μάχη της γνώσης.
Σήμερα καλείται πάλι σαν φοιτητικό, μαθητικό κίνημα να σηκώσει το βάρος μιας ακόμη μεγαλύτερης μάχης. Γιατί η προσαρμογή του εκπαιδευτικού συστήματος στα Πανεπιστήμια σαν μέρος του γενικότερου γνωσιολογικού συστήματος της κοινωνίας, αποτελεί κεντρικό στόχο του βάρβαρου νεοφιλελευθερισμού.
Πιερρακάκης και Μητσοτάκης ετοιμάζουν την τελική έφοδο. Θυμίζουμε ότι η πρώτη μεθόδευση του υπουργείου Παιδείας ήταν η μείωση του αριθμού των εισακτέων με την λεγόμενη ελάχιστη βάση εισαγωγής, έτσι «κατασκεύασαν» μέχρι τώρα 38.000 αποκλεισμένους και αντίστοιχες κενές θέσεις στα Πανεπιστήμια.
Το «νέο τοπίο» που σχεδιάζουν, διαμορφώνει έναν «ενιαίο χώρο ανώτατης εκπαίδευσης», με ακόμα πιο ανισότιμη πρόσβαση, η οποία θα κρίνεται άμεσα από την οικονομική δυνατότητα κάθε οικογένειας.
Πιερρακάκης και Μητσοτάκης θεωρούν ότι θα κάνουν «περίπατο» κατεδαφίζοντας το άρθρο 16 του Συντάγματος, με το νομικό τρικ της επίκλησης του άρθρου 28 που εφηύραν η κυβέρνηση και οι πρόθυμοι συμβουλάτορες συνταγματολόγοι τους, όμως πλανώνται πλάνην οικτράν. Αυτή η μάχη δεν πρέπει να χαθεί και δεν θα χαθεί.
Η συνταγματική κατοχύρωση του αποκλειστικού δημόσιου χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης στο μεταπολιτευτικό σύνταγμα δεν ήταν τυχαία. Αντανακλούσε τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς και τη δυναμική του λαϊκού κινήματος, τους ιστορικούς του αγώνες, τη λαϊκή και νεολαιίστικη εξέγερση του Πολυτεχνείου το ’73.
Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και των κάθε λογής υποστηρικτών είναι σαθρά και κενά περιεχομένου, παίζουν με τις λέξεις για να κρύψουν την ουσία.
Μιλάνε για μη κρατικά πανεπιστήμια, αυτό όμως σημαίνει πανεπιστήμια με δίδακτρα δηλαδή ιδιωτικά πανεπιστήμια τα οποία όπως κάθε ιδιωτική επιχείρηση θα έχουν ως βασικό σκοπό το κέρδος.
Μιλάνε για ιδιόμορφη καθυστέρηση της χώρας και πως σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά ευτυχώς η πραγματικότητα είναι υπέρ της ιδιομορφίας μας και εκεί που είχαν αναπτυχθεί περιορίστηκαν δραστικά κλείνουν δηλαδή ιδιωτικά πανεπιστήμια σε Ευρώπη και ΗΠΑ και δεν παίζουν πια σοβαρό ρόλο.
Μιλάνε για τα μεγάλα καταξιωμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού που θα ιδρύσουν παραρτήματα στη χώρα μας, κρύβοντας ότι πουθενά και ποτέ στο κόσμο δεν ίδρυσαν παραρτήματα. Εδώ θα ιδρυθούν μόνο «πανεπιστήμια του ενός ορόφου» στο κέντρο της Αθήνας με βαρύγδουπες ταμπέλες, που θα εμπορεύονται τα δήθεν πτυχία τους στην αγορά εργασίας συμβάλλοντας ποικιλότροπα στην ανατροπή κάθε εργασιακής σχέσης και εξασφάλισης που κατέκτησε το εργατικό κίνημα με αίμα και αγώνες αιώνων.
Και η απογείωση των επιχειρημάτων τους είναι ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα βελτιωθούν μέσω του «ανταγωνισμού» με τα ιδιωτικά και εννοούν την διαλυτική απαξίωση που έχουν ως τώρα τα δημόσια λύκεια, γυμνάσια , δημοτικά από την ύπαρξη και λειτουργία των αντίστοιχων ιδιωτικών μαζί με την γιγάντωση της φροντιστηριακής παραπαιδείας που φτάνει μέχρι και τα πανεπιστήμια. Εννοούν την μετατροπή του δημόσιου πανεπιστήμιου σε επιχείρηση πώλησης υπηρεσιών με αναζήτηση νέων πηγών εσόδων (δίδακτρα, σύνδεση με επιχειρήσεις).
Εξάλλου ο εργαζόμενος λαός βιώνει με το πιο επώδυνο τρόπο την δήθεν βελτίωση του δημόσιου συστήματος υγείας από τη γιγάντωση και πριμοδότηση με κάθε τρόπο των ιδιωτικής υγείας.
Όπως έλεγε ο σύντροφος μας Μιχάλης Βασιλάκης το 2007, από αυτό εδώ το βήμα:
«Μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια ούτε υπήρξαν ούτε μπορούν να υπάρξουν. Είτε θα είναι ταξικοί πλήρως ιδεολογικοποιημένοι οργανισμοί-μηχανισμοί της άρχουσας τάξης, είτε αδίστακτοι κερδοσκοπικοί μηχανισμοί που δεν θα έχουν καμιά σχέση με τις ανάγκες της κοινωνίας για γνώση και μόρφωση.»
Καμιά δημοκρατική, προοδευτική δύναμη δεν μπορεί να συμφωνήσει ή να συνεργήσει στην δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστήμιων, στην καταπάτηση του συντάγματος, με κανένα πρόσχημα και καμιά δικαιολογία.
Για το προοδευτικό κίνημα, για το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα ,η μη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστήμιων δεν μπορεί να είναι μόνο σύνθημα πολιτικής ζύμωσης για τον επηρεασμό των κοινοβουλευτικών ποσοστών. Είναι ζήτημα άμεσης πάλης και κατάκτησης με καθοριστικό ρόλο στην ανάσχεση της επιθετικότητας της κεντροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού που εκδηλώνεται σ’ όλα τα μέτωπα της εργασίας, της υγείας, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Για να σταματήσει η εργατική τάξη, η κοινωνία, να είναι αιχμάλωτη, να είναι με την πλάτη στον τοίχο, για να σταματήσει η αριστερά να είναι με την πλάτη στον τοίχο. Χρέος μας είναι να μην επιτρέψουμε την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστήμιων πάνω στα συντρίμμια του δημόσιου πανεπιστήμιου.
Θα ξαναμετρηθούμε τώρα στα δύσκολα, νεολαία και εργαζόμενος λαός, θα είμαστε πολλοί και θα έχουμε το δίκιο με το μέρος μας.
Εκπαιδευτικοί φορείς, φοιτητικοί σύλλογοι, συνδικάτα, προοδευτική διανόηση, λαός και νεολαία σ’ ένα ενιαίο μέτωπο μπορούν να νικήσουν και θα νικήσουν, γιατί στα θεμέλια του το μέτωπο αυτό έχει και το αίμα του Νίκου Τεμπονέρα.
Με το Νίκο Τεμπονέρα στην καρδιά και το μυαλό προχωράμε.
Είμαστε με την Παλαιστινιακή αντίσταση για όλους τους λόγους του κόσμου.
Είμαστε ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια γιατί η μόρφωση είναι δικαίωμα όχι προνόμιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου