Το παρακάτω κύριο άρθρο το αλίευσα από το TVXS .
Αναφέρεται στη περιπέτεια της κ Μαρίας Νεγρεπόντη Δελιβάνη, γνωστής πανεπιστημιακού, προκειμένου να εισπράξει από τον λογαριασμό της στην ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κάποιο ποσό χρημάτων.
Επειδή είχα παρόμοιο πρόβλημα με την ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ πρόσφατα, αρχίζω με το δικό μου μπέρδεμα.
Πριν μικρόδιάστημα, με το βιβλιάριο ανά χείρας επισκεύφθηκα την εθνική τράπεζα της περιοχής που μένω στην Αθήνα. Μετα από χρονική περιπέτεια 45 λεπτών,να περιμένω το ένα και μοναδικό ταμείο να εξυπηρετήσει τους 8-10 πολίτες που προηγούνταν , ήρθε η σειράμου. Το ποσό το οποίο ζητούσα, ήταν κατατι ανώτερω από το ποσό το οποίο μπορούσα να πάρω από το ΑΤΜ. Η ταμίας ζήτησε ταυτότητα, την πήρε την κοίταξε , κάτι έπαιξε στο PC, και με πληροφόρησε πως δεν μπορεί να μου δώσει χρήματα γιατί χρειάζεται ενημέρωση δηλ εκαθαριστικό από εφορία και επιβεβαίωση σύνταξης.
Μα εδώ σε αυτό τον λογαριασμό καταθέτει ο ΕΦΚΑ την σύνταξη μου τι ζητάται, η απάντηση μου. Η ταμίας απάντησε πως αυτές τις εντολές έχουν από Τράπεζα Ελλάδος... και τέρμα.
Αρκετά εκνευρισμένος πήγα στην διευθύντρια του καταστήματος. Δεν μου λέτε τις λέω. Αν πάω έξω στο ΑΤΜ θα πάρω το ανώτερο ποσό που μπορώ, η θα με απορρίψει και θα μου ζητήσει φορολογική ενημερότητα; Μπορείται να το πάρετε μου λέει. Δηλ σήμερα παίρνω από το ΑΤΜ ένα ποσό, συμπληρώνω ξανά άυριο και σας γράφω και εσας και την τράπεζα της Ελλάδας μαζί με τις οδηγίες σας. Σωστά μου απαντάει.! Μάλιστα. Αν είχα ψηφιακό τρόπο δηλ ebanking ανάλογα δεν θα ήταν; Φυσικά η απάντηση της. Τότε; Γιατί αυτή η ταλαιπωρία για λίγα χρήματα παραπάνω από το καθημερινό όριο;
ΓΙΑΤΙ; Λοιπόν αυτή είναι η περίφημη ΨΗΦΙΑΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (τους). Τίποτε περισσότερο και τίποτε λογότερο παρά ο πλήρης έλεγχος και η πλήρης ώθηση και εναρμόνηση όλης της κοινωνικής και οικονομικής ζωής με το χρηματοπιστωτικό (τους) τομέα αλλά με τα δικά μας χρήματα. Καθαρά και ξάστερα. Οι τράπεζες ωθούν στον ψηφιακό τρόπο λειτουργίας, κλείνουν καταστήματα διώχνουν εργαζόμενους, ελέγχουν πλήρως τα οικονομικά μας στοιχεία τα έξοδα μας τις αγορές μας, αλλά κατά τα άλλα μας φιλάνε τα χρήματα τα οποία δανείζουν με 10πλάσιο επιτόκιο στους πολίτες .
Να τα χαιρόμαστε. Τράπεζες κ ψηφιακές διακυβερνήσεις (τους).
Το κείμενο της κ Δεληβάνη είναι αρκετά μεγάλο. Νομίζω ότι αρκούν οι δύο παράγραφοι που ακολουθούν
...Καταρχήν, ο νέος χώρος του «αναβαθμισμένου τραπεζικού καταστήματος», αποδείχθηκε για μένα παντελώς terra incognita! Από τους πολυάριθμους υπαλλήλους που γνώριζα και με γνώριζαν, ουδείς υπήρχε πλέον. Μετά από αναμονή 30’ περίπου εμφανίστηκε μια υπάλληλος στην οποία έδωσα την ταυτότητα μου και στη συνέχεια εξαφανίστηκε για αλλά επιπλέον 20’. Όταν επανεμφανίστηκε, φάνηκε ιδιαιτέρως προβληματισμένη, διότι προφανώς «απεκάλυψε» ότι ….είχα λογαριασμό, εκτός από το κατάστημα στη Θεσσαλονίκη, και στην Αθήνα!
«Μα που μένετε» με ρώτησε εμφανώς ανήσυχη. Της εξήγησα ότι μένω, κατά περιόδους, και στις δύο πόλεις για τη διεκπεραίωση επιστημονικών μου υποχρεώσεων. Προφανώς, ωστόσο, με χαρακτήρισε «ύποπτη» και με παρέπεμψε στη διευθύντρια, που και αυτή μου ήταν παντελώς άγνωστη. Της εξήγησα την πολύ απλή συναλλαγή που ήθελα να κάνω. Και, λοιπόν, εγώ πελάτισσα επί δεκαετίες στο ίδιο αυτό κατάστημα, με τον ίδιο λογαριασμό, αντιμετώπισα τη διευθύντρια, η οποία αρνήθηκε να προχωρήσει στη συναλλαγή που της ζήτησα και απαίτησε να της προσκομίσω: Εκκαθαριστικό εφορίας, Ενημερωτικό Σύνταξης και τελευταίο λογαριασμό κινητού τηλεφώνου μου.
...Σε αναζήτηση των δικαιολογητικών…
Καθώς δεν είχα όλα αυτά τα «απαιτούμενα» μαζί μου, επέστρεψα την επομένη, με έγγραφο αναφοράς στο ιστορικό της χθεσινής ταλαιπωρίας μου και ζήτησα από τη διευθύντρια να το παραλάβει και να μου δώσει απόδειξη παραλαβής. Στο ενδιάμεσο, ωστόσο, η διευθύντρια αποφάνθηκε ότι τα δικαιολογητικά που μου είχε ζητήσει την παραμονή δεν “ήταν αρκετά” και ήθελε επιπλέον απόδειξη πληρωμής του αερίου.
Τηλεφώνησα στη βοηθό μου να την βρει και να την φέρει, αναμένοντας αλλά τρία τέταρτα της ώρας μέχρι ότου να την προσκομίσει. Στο μεταξύ, και ενόσω αναμέναμε την απόδειξη του αερίου, η διευθύντρια “συνειδητοποίησε” ότι η φωτογραφία του εκκαθαριστικού, που της είχα προσκομίσει, δεν την ικανοποιούσε και έτσι αναγκάστηκα να τηλεφωνήσω στη λογίστρια μου, για να στείλει ιντερνετικά μια άλλη έκδοσή του.
Στη συνεχεία, και ενόσω είχε πια όλα τα αποδεικτικά που ισχυριζόταν ότι της “χρειάζονταν” για μια απλή συναλλαγή πελάτισσας δεκαετιών στην Τράπεζα και στο συγκεκριμένο κατάστημα, που τυγχάνει επιπλέον και να μην είναι παντελώς άγνωστη στην πόλη της Θεσσαλονίκης, η διευθύντρια αρνήθηκε να παραλάβει το έγγραφο ιστορικού παραπόνων μου, δηλώνοντας ότι «εγώ δεν το παίρνω αυτό»!
Αναγκάστηκα να τηλεφωνήσω στο δικηγόρο μου, ο οποίος επιβεβαίωσε αυτό που γνώριζα και εγώ ως πτυχιούχος Νομικής, ότι δηλαδή η διευθύντρια ήταν υποχρεωμένη να το παραλάβει. Κατόπιν αυτού η διευθύντρια εξαφανίστηκε. Ανέμενα αλλά 20’ για να επιστρέψει, αναλογιζόμενη το πόσες ώρες είχα χάσει από την παραμονή και πόσες υποχρεώσεις μου είχα παραμελήσει. Δυστυχώς, ούτε και τότε είχε τελειώσει το ανείπωτο «καψόνι».
Διότι, η διευθύντρια, ανέμενε απάντηση από τα κεντρικά, «για το αν ήταν η όχι υποχρεωμένη να παραλάβει το περί ου έγγραφο παραπόνων μου».
Αναμονή στην αναμονή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου