δίπλα ΣΤΟ ΦΩΚΙΚΟ ΤΡΙΕΘΝΕΣ
Μέρος δεύτερο Χρ. Βανδώρος
Ο ΠάνταΒρέχει είναι μαγικός.
Μαγικές και οι 3 διαδρομές να πάς-φύγεις, όλη η τοποθεσία, τα δυο κοντινά χωριά, η Ροσκά και η Στουρνάρα (Δολιανά).
Μαγικό το όλο κλίμα που δημιουργείται.
Ένα ουράνιο τόξο ατόμων, ηλικιών, χαρούμενων φωνών, αυτοκινήτων σκηνών, φορεσιών, μαγιώ, συμπληρωμένο από ευφάνταστες χορευτικές κινήσεις όλων όσων παλεύουν με τις γλιστερές πέτρες και τα βράχια, στην προσπάθεια τους να περπατήσουν μερικές εκατοντάδες μέτρα μέσα στον Κρικελλιώτη ώστε να φτάσουν στο υπερθέαμα των καταρρακτών.
Ανείπωτη δροσιά από παντού. Όλες οι αισθήσεις σε οργασμό.
Η μάχη του νερού που τρώει την πέτρα. Του θάμνου που ψάχνει ζωή στο βράχο να γαντζωθεί να κοιτάξει τον ήλιο. …
Κυκλάμινο-κυκλάμινο στου βράχου τη σχισμάδα
πού βρήκες χρώματα κι ανθείς πού μίσχο και σαλεύεις…
Η προσπάθεια του ταξιδευτή να περπατήσει χωρίς
να γλιστρήσει χωρίς να τσακιστεί. Φωτογραφίες, στιγμές μαγικές που θα γεμίζουν
ατέλειωτες ώρες διήγησης, αναμνήσεις που μυρίζουν φύση και μοιράζουν ζωντάνια. Μικροί, μεγάλοι, μεγαλύτεροι, όλοι με την έκφραση της χαράς, αυτής που μόνο ενώπιον μιας τέτοιας φύσης κατακτάς.
Αναγκαία μια παρένθεση. Το 4Χ4 δεν είναι σκοπός. Είναι μέσον. Άλλο αν για κάποιους όπως όλα είναι εξεζητημένο και παρεξηγημένο.
Μεσημέριασε. Η συνέχεια της περιπέτειας είχε πολλή ακόμη δρόμο. Τελικός προορισμός το ξενοδοχείο του Κουτσικουρή στην περιοχή της Οξιάς Καρδίτσας. Μια απολαυστική διαδρομή από Άγραφα σε Αργιθέα με χώμα πέτρα, ξεχασμένα χωριά, λίμνες, γέφυρα, μα κυρίως ανεβοκατεβάσματα στροφιλίκια και πολύ δροσιά σε περάσματα πάνω από 1000 έως και 1600 μέτρα.
Ροσκά-Προυσός- Τόρνος - Βελωτά –Φραγκίστα (Δυτική και Ανατολική)- Κρέντης – Βαρβαριάδα-Τροβάτο- Πετρίλο-Κουτσικουρή.
Πάνω που νύχτωνε μπαίναμε στα δωμάτια του ξενοδοχείου. Η κ Εφη τα είχε όλα στην εντέλεια. Από τον δρόμο είχαμε δώσει παραγγελία φαγητού. Πλούσιο το τραπέζι με τα τοπικά προϊόντα. Ευχαριστηθήκαμε το φαγητό και φυσικά το κρασί του Μεσενικόλα. Το πρωινό ξύπνημα ήταν το κάτι άλλο. Στην όμορφη βεράντα μέσα στις καστανιές και τα Έλατα με θέα τις ψηλές κορφές του Προφήτη Ηλία με τις κόκκινες στέγες του οικισμού της Οξιάς απέναντι, να παίζουν με το πρωινό φως.
Όλα είναι τοπικά και φτιαγμένα από εμένα μας πληροφόρησε η ιδιοκτήτρια του ξενώνα. Τα τιμήσαμε ιδιαιτέρως. Όσο για την τιμή; 35 ευρώ το δίκλινο με τα πρωινά!
Αφήσαμε την Αθήνα και δουλεύουμε αυτά τα 10 δωμάτια, μας λέει. Ο παππούς είχε το χάνι με υποτυπώδη μέσα για μια ανάσα των οδοιπόρων της Αργιθέας των φτωχών χωριών. Των χωρικών που πήγαιναν ή έρχονταν από Μουζάκι. Δύσκολος ο φετινός χρόνος. Δύσκολος και ο χειμώνας που έρχεται. Δεν ξέρω πως θα λειτουργήσουμε Γενάρη Φλεβάρη Μάρτη. Θερμοκρασίες στο -10, χιόνια και κορονοιός. Οι ντόπιοι έχουν από καιρό παρατήσει τα χωριά. Ερημώνουν εντελώς. Σεκιούριτι τα φυλάνε. Η ελεύθερη προβατοτροφία σβήνει. Λίγα κοπάδια αγελάδες μένουν λόγω καλλίτερης επιδότησης. Μα η αγελάδα δεν είναι για την περιοχή. Η υλοτομία και αυτή έχει προβλήματα. Πέρα της επικινδυνότητας σαν επάγγελμα, εφόσον δεν έχουμε καινούργια σπίτια δεν τραβάει το ξύλο. Η κάτω περιοχή, στη λίμνη Πλαστήρα ζει από τον τουρισμό. Τα μεγάλα ξενοδοχεία στην πραγματικότητα είναι –γίνονται παραρτήματα των εταιρειών που διοργανώνουν σεμινάρια πχ ιατρών κτλ ή των διάφορων εξωχώριων .com που κατευθύνουν σαν τροχονόμοι την κίνηση των ταξιδευτών. Σήμερα όμως αν και αυτά εκλείψουν, όπως προδιαγράφεται κλάφτα Χαράλαμπε.
Μια νέα πρόταση ανάπτυξης χρειάζεται αλλά ποιος, πως και γιατί .
Προς το παρόν όλη η περιοχή προετοιμάζεται για αιολικά. Η νέα μεγάλη ιδέα της χώρας. Το νέο άγιο Δισκοπότηρο της ανάπτυξης σερβίρεται…
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.
Τέλος πάντων.
Η επιστροφή, μας περιμένει με αρκετά χιλιόμετρα και πρόσθετες ομορφιές. Πολύς ο άσφαλτος βρε αδελφέ. Φτάνουμε στα λουτρά Σμοκόβου. Επιβάλλεται η στάση, και η ευγενής «συμμετοχή μας» στην πισίνα του θερμού νερού που τίμησε και ο Αλή πασάς κατά την ιστορία. Μα πιο πολύ η ιεροτελεστία του μασάζ στον κατάλληλο χώρο του υδροθεραπευτηρίου.
Από εκεί και μετά τα γνωστά. Παράκαμψη πριν την Ρεντίνα, πέρασμα από το μοναστήρι της Παναγίας και μέσα από τον δασικό χωματόδρομο και τι χωματόδρομο! Τα δένδρα έκρυβαν τον ουρανό – φτάνουμε στο Ροβολιάρι λίγο μετά την πτώση του υπεραιονόβιου πλάτανου στην πλατεία. Μετά πέφτουμε στον κεντρικό δρόμο για Μακρακώμη Λαμία Άμφισσα.
«Οι δρόμοι πλάθουν αυτούς που τους περπατούν»
50 ώρες στο δρόμο στα καφενεία των χωριών, στη μαγεία της φύσης.
Μα εσύ ζεις στη Φωκίδα. Παρόμοια τα τοπία. Ψηλές κορφές, λιβάδια, ρουμάνια, έλατα, νερά, λίμνες, ποτάμια, άνθρωποι.
Μα όχι. Το τοπίο πάντα έχει την κάθε στιγμή διαφορετικό αποτύπωμα. Και διαφορετικό να μην το βλέπουμε η ίδια η ανθρώπινη παρουσία, η ιστορία των κατοίκων έχει προσθέσει την διαφορετικότητα τους. Το αποτύπωμα του παρελθόντος γίνεται το τοπόσημο του παρόντος.
Αυτό ας το ανακαλύπτει ο καθένας μας. Δεν είναι ώρα να αναφερθούμε στα ιδιαίτερα των περιοχών που πατήσαμε. Εύκολα τα βρίσκει κανείς, και τα ζυγιάζει κατά τις εμπειρίες και τις ανάγκες του. Μα τις μονές Στανας, Σπηλιάς, Κώστη Ρεντίνας, Αη Γιάννη Αρτοτίνας να αναφέρω αρκεί. Η γέφυρα Επισκοπής, ο Μάραθος του Κατσαντώνη, ο Καραϊσκάκης και ο Άρης των Αγράφων, της Στ. Ελλάδας, και τόσα ακόμη. ΝΑΙ η ιστορία της Ελλάδας ζωντανή ακόμη . Ας ξεκινήσουμε να τα δούμε να τα ζήσουμε-συζητήσουμε να προβληματιστούμε.
Μπαρμπαγιάννη Μακρυγιάννη
δε μας τα 'γραψες σωστά
το φιλότιμο δε φτάνει
για να πάει κανείς μπροστά.
Χάνονται γρήγορα οι χωματόδρομοι .
Μπαίνουν στην εργολαβία της ασφάλτου μου λέει ο Δημήτρης. Ναι έτσι είναι ο πολιτισμός σήμερα. Μια ευθεία με πολλές λωρίδες που ανταγωνίζονται οι εταιρείες αυτοκινήτων στα δευτερόλεπτα των 100 μέτρων και της ρομποτικής οδήγησης. Να χ…σω την τέτοια ανάπτυξη. Φυσικά θα φτιάξουν τεχνικό χιόνι και χιονοδρόμια, τεχνικά βράχια για αναρρίχηση και στο τέλος σαν τις γελάδες τεχνικό σπέρμα για τα υπόλοιπα… Ναι διαφημίζουν δήθεν τα βιολογικά προϊόντα και ξεκολώνουν την ελεύθερη κτηνοτροφία. Μπαίνουν φωτιές στο δάσος αλλά φτιάχνουμε ζωολογικούς κήπους. Και πόσα ακόμη.
Όταν μαγαρίζεις συνέχεια το στρώμα σου, κάποια νύχτα θα πλαντάξεις από τις μαγαρισιές σου.
Η ώρα πέρασε.
Έξω, στην αυλή στην Ιτέα το φεγγάρι ψήλωσε. Αύριο έχω πρόταση. Φεύγω στη θάλασσα στα κοντινά… καθόσον…
Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει…
Μαρέσει να γυρίζω αρκεί να μπορώ να ξαναφεύγω.
Υστερόγραφο. Ο Οκτώβριος περιμένει την διαδρομή ξανά. Όσοι πιστοί κτλ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου