ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΤΡΟΧΟΣ...

ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΤΡΟΧΟΣ… κκ της Εταιρείας Μεταλλείων

Τα τελευταία γεγονότα είναι αποκαλυπτικά. Την Τρίτη έγινε η συνάντηση του σωματείου Εργαζομένων με τον υπουργό κ Σκουρλέτη παρόντος του Βουλευτή Φωκίδας καθώς και εκπροσώπων της επιθεώρησης μεταλλείων.

Την προσεχή Δευτέρα θα γίνει η τριμερής στο υπουργείο Εργασίας, με ανοιχτά όλα τα ζητήματα που δημιουργεί η αντεργατική τακτική της διοίκησης.

 Το αποτύπωμα από αυτές τις ενέργειες διαγράφεται ολοκάθαρα.
H διοίκηση της εταιρείας σε κάθε περίπτωση έχει ηττηθεί.

Η αλαζονική, δικτατορική συμπεριφορά της, η σύμφωνη με την ρήση «όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω …»και «...ξέρεις ποιος είμαι εγώ» έσπασε το σχοινί της όποιας κοινωνικής ισορροπίας είχε υπάρξει. Ο φόβος και τα καθρεφτάκια με τις χάνδρες  που τόσα χρόνια «πουλούσαν» αποδείχτηκαν λίγα μπροστά στην συσσωρευμένη αγανάκτηση.

Σε αυτές τις περιπτώσεις , όταν φτάσει ο εργαζόμενος - γενικά ο αδικημένος πολίτης να αισθανθεί ότι από εδώ και πέρα έχει να χάσει μόνο τις αλυσίδες του, το νόμισμα γυρίζει προς έκπληξη όλων, από την άλλη μεριά. Συμβαίνει αυτό που λέει ο λαός "να γυρίσει ο τροχός να …..".

Όμως τα πράγματα στην κοινωνία δεν είναι μονοδιάστατα. Εκτός των παραπάνω, ειδικά η αδιαφορία της εργοδοσίας για την ασφάλεια και τη ζωή των εργαζομένων στις στοές και πολλά μικρά γεγονότα δρουν σαν καταλύτες ώστε να δρομολογήσουν στο τέλος μια άλλη συμπεριφορά.
Το ανάλογο περιβάλλον ΛΟΙΠΟΝ τώρα δημιουργήθηκε (και δημιουργείται) από την ίδια την κυβέρνηση αλλά κυρίως ΑΠΟ την γενικότερη συμπεριφορά και ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ Φωκίδας.

Φυσικά τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Η υπόθεση μεταλλεία - Φωκίδα και Βωξίτης δεν είναι κούρσα 100 μέτρων...θα πρόκειται για υπερμαραθώνιο.

 Ας μην ξεχνάμε ότι διαχρονικά και παγκόσμια η εργοδοσία στα μεταλλεία ήταν-είναι η πιο σκληρή απάνθρωπη και αυταρχική. Ξεκίνησε με εργασία δούλων και ποτέ δεν «χώνεψε» ότι υπάρχουν άνθρωποι εργαζόμενοι. Πάντοτε διαπλεκόμενοι με τις τοπικές εξουσίες, είχαν μεταφέρει στην διαδικασία εξόρυξης το ανάλογο μοντέλο της φεουδαρχίας και των τσιφλικιών.

Από την άλλη, πόσο τυχαίο είναι ότι όλοι οι λαλίστατοι, πρώην βουλευτές, αυτοδιοικητικοί πάσης φύσεως και βαθμού αλλά και τα μη εργατικά σωματεία (η μήπως όχι;) και σύλλογοι όλο αυτό τον καιρό αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι να πάρουν θέση;

Για πρώτη φορά όμως στην περιοχή μας οι εργαζόμενοι δεν είναι μόνοι τους. Για πρώτη φορά οι κοινωνικές δυνάμεις μπορούν να θέσουν σε κατάσταση ομηρείας, έστω και σχετικής, τα πολλαπλά συμφέροντα που τόσα χρόνια λυμαίνονται τον υπόγειο πλούτο, καταθέτοντας την ελάχιστη προστιθέμενη αξία στον τόπο που υπάρχει, στους εργαζόμενους που ματώνουν.

Η «ανάπτυξη τους» γίνεται ο μινώταυρος της περιοχής.

Οι εργαζόμενοι έχουν αυτή την στιγμή με το μέρος τους και την λεγόμενη σιωπηλή πλειοψηφία αλλά και ενεργή πολιτική κάλυψη.

Τα τερτίπια όλων όσων θέλησαν και θέλουν να γίνουν "γράσο" στα ρουλεμάν και στους ιμάντες συναίνεσης (ουσιαστικά συμμόρφωσης των εργαζομένων στις απαιτήσεις της διοίκησης), πρέπει και μπορούν να σταματήσουν.

Η τελική έκβαση είναι ανοικτή, μα οι συνθήκες ευοίωνες. 

Ελπίζουμε ΟΛΟΙ να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας θέτοντας και απαντώντας τις σωστές ερωτήσεις. Ίσως αυτές που ο δολοφονημένος Δημ. Μπάτσης οραματίστηκε, έγραψε και σφράγισε με το αίμα του στις σελίδες του βιβλίου του «Η Βαρειά Βιομηχανίας στην Ελλάδα» μας.

Τα γεγονότα αυτά και η εξέλιξη τους, θέτουν επί τάπητος και ένα ακόμη ζήτημα. Τι είναι ο νεοφιλελευθερισμός και ποια η απάντηση εκ μέρους του κοινωνικού συμφέροντος. Αναδεικνύουν ότι η ελεύθερη αγορά, η ιδιωτικοποίηση, κτλ είναι το αιτιατό την ώρα που το αίτιο είναι η αποφασιστική εξάλειψη της διαπραγματευτικής δύναμης του εργαζόμενου σαν ομάδα αντιτιθέμενων συμφερόντων. Πέρα από οράματα και μπροσούρες ας δείξουμε ΤΩΡΑ με την αλληλέγγυα δράση μας ότι μπορούμε να διεκδικήσουμε την αξιοπρέπεια του εργαζόμενου.

                                                                                              Χ Βανδώρος