Νεοφιλελευθερισμός & Εργατικό κίνημα

ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ & ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΊΝΗΜΑ

Πριν λίγες ημέρες η κυβέρνηση της χώρας μας προχώρησε σε δύο κινήσεις ταφόπλακα στις ελπίδες των εργαζομένων. Αφενός ξεπούλησε τον ΟΤΕ στους Γερμανούς, αφετέρου μετά το ασφαλιστικό καταργεί το 48ωρο. Για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκαν φαινόμενα μιας εκφυλιστικής διαλυτικότητας τα οποία διαπέρασαν τα ανώτερα και ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα. Η έλλειψη παραγωγής εργατικής πολιτικής από αυτά συγχρόνως με τις αδυναμίες και ανεπάρκειες της αριστεράς, επιτρέπουν σε μια ομάδα μεγαλοκαρχαριών με κυρίαρχο το ρόλο των βιομηχανιών συνείδησης και τοκογλυφίας να διαμορφώνουν , να πιέζουν να ξεπουλούν . Από την παραγωγική βάση της χώρας μέχρι τις κοινωνικά οριζόμενες ανάγκες- υγεία, παιδεία, κτλ.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Μέσα από τις εμπειρίες και των τελευταίων γεγονότων ξεπηδάνε αβίαστα συμπεράσματα , αναμφισβήτητες αλήθειες , που όσο δυσάρεστες και αν είναι δεν παύουν να ισχύουν και η κατάκτηση τους να αποτελεί όρο για μια άλλη ριζοσπαστική πορεία του εργατικού κινήματος αντίστασης.
Ο κόσμος βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο δημιουργίας ενός νέου στάτους στο πλέγμα των διεθνών σχέσεων. Η μεταπολεμική βάση προ πολλού έχει ανατραπεί , χωρίς να υπάρχει μια αναμφισβήτητη νέα βάση σχέσεων. Οι ιμπεριαλιστικές ανακατατάξεις και ανταγωνισμοί , αποτελούν κυρίαρχους μοχλούς στη παγκόσμια εξέλιξη.
Το κεφάλαιο μέσα από το βίαιο σπάσιμο των γεωγραφικών και παραγωγικών οριοθετήσεων αναζητά την υπεραξίωση του. Όμως και οι δυναμικότερες ολοκληρώσεις όπως η ΕΟΚ αποδεικνύονται ανεπαρκείς , ανέτοιμες και ξεπερασμένες. Ψάχνονται νέες ολοκληρώσεις μέσα από την καταστροφή και αναδημιουργία νέων ενοτήτων εθνών κρατών . Ο τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος ουσιαστικά έχει ξεκινήσει. Την ίδια ώρα, ο εθνικισμός ο ρατσισμός αναδείχνονται σε μοχλό νέων εξελίξεων.
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά ενσωματώνονται στο νεοφιλελευθερισμό ο οποίος αφενός έχει επιβληθεί αφετέρου μοιάζει ανίκητος και ανυπέρβλητος.
Στη χώρα μας επιβλήθηκε παράλληλα με την ανάγκη ενσωμάτωσης στην ΕΟΚ πετυχαίνοντας αρχικά μια σταθερότητα , όχι μέσα από την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς , αλλά μέσα από την καταστροφή της. Ουσιαστικά το εναρκτήριο λάκτισμα της επίθεσης αυτής δόθηκε μέσα από το πλέγμα ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων οργανισμών κοινής ωφέλειας και πρωταρχικά των τηλεπικοινωνιών.
Αυτή η πορεία αποτέλεσε στρατηγικού χαρακτήρα επιλογή και για τη χώρα μας αλλά και για της λοιπές ευρωπαϊκές και όχι μόνο χώρες.
Οι ιδιωτικοποιήσεις –ειδικά των τηλεπικ.- υπακούουν στην απαίτηση να βρεθούν εδώ και τώρα νέοι δρόμοι και τρόποι κερδοφορίας καθώς η κρίση των σχέσεων εκμετάλλευσης κατέληξαν στη δεκαετία του 70 σε κρίση κερδοφορίας του κεφαλαίου και σαν δημοσιονομική κρίση του « κράτους πρόνοιας».
Έτσι το κεφάλαιο διολίσθησε από την υποαξιοποιούμενη βιομηχανική βάση του σε χώρους παραγωγικότερης αξιοποίησης του. Εργοστάσια θα κλείσουν, εργαζόμενοι θα απολυθούν, επενδύσεις θα γίνουν σε χώρες φθηνής αλλά «συγκροτημένης¨» εργασίας , πετροδολάρια θα επενδυθούν δανεικά, για αναδιοργάνωση κρατών συγχρόνως με την διοχέτευση λιμνάζοντος χρήματος στις νέες τεχνολογίες, στα εργοστάσια της Ευρώπης της Β. Αμερικής της Ιαπωνίας.
Με σύνθημα « το χρήμα πάνω απόλα» ο νεοφιλελευθερισμός θα πετάξει τον Κέυνς μαζί με όλα τα παγιωμένα μοντέλα του κοινωνικού στάτους. Η πύλη του Μαγδεμβούργου θα πέσει θάβοντας μαζί με τις εργασιακές σχέσεις τις δημόσιες δαπάνες το 8ωρο τη σύνταξη, τους φραγμούς στη κίνηση κεφαλαίων και οικονομικών μεταναστών, αφήνοντας δις δολάρια, σε ημερήσια βάση να κινούνται, κλείνοντας πονηρά το μάτι στη ραγδαία αναπτυσσόμενη νέα οικονομία, ουσιαστικά δηλαδή στη τηλεπληροφορική. Η τελευταία θα αποτελέσει τη κύρια ατμομηχανή, το κινούν αίτιο της παραγωγής αλλά για πρώτη φορά και της κατανάλωσης. Η επιχείρηση στο νεοφιλελευθερισμό, στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση έχει να διαχειριστεί τεράστιο όγκο αδόμητης πληροφορίας, η οποία με τη μορφή εικόνας βίντεο ήχου και εγγράφου θα επεξεργαστεί και διοχετευτεί στο διπολικό σύμπλεγμα παραγωγής - κατανάλωσης, μέσα από δορυφόρους και οπτικές ίνες . Οι ενσύρματες επικοινωνίες σταθερά θα δίνουν τη θέση τους στις ασύρματες . Το κινητό τηλέφωνο, ο φορητός υπολογιστής θα μεταθέσουν «το επιχειρείν» σε κινητές τροχιές. Βέβαια η απόκτηση & διαχείριση της πληροφορίας ώστε να πάρει ωφέλιμη για την επιχείρηση τροπή θα αναδειχθεί σε ιδιαίτερα δύσκολη διαδικασία, ώστε η οικουμενικότητα να είναι αδύνατον να συγκροτηθεί σε λειτουργική ενότητα για το κεφάλαιο. Από την άλλη τα προϊόντα αυτά καθαυτά της νέας οικονομίας, είναι αδύνατον ακόμη και για τις πιο αναπτυγμένες οικονομίες να αποκτήσουν στο σύνολο τους πραγματικά πλήρη καταναλωτική βάση.
Μια τεράστια νέα δυσαρμονία διαφαίνεται ικανή να προσθέσει νέες αντιφάσεις και αντιθέσεις όχι μόνο μεταξύ τάξεων αλλά και ανάμεσα στο κεφάλαιο παλιάς και νέας οικονομίας. Άλλωστε η κατάσταση των πραγμάτων κάνει ώστε στη νέα οικονομία να συμμετέχουν συνήθως και μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται σε όλους σχεδόν τους τομείς .
Σήμερα το Κεφάλαιο χρειάζεται ένα εργαζόμενο άτομο μαζικοποιημένο ως προς την κατανάλωση αλλά ατομικοποιημένο ως προς την κοινωνική του έκφραση. Η πραγματοποίηση μέγιστου κέρδους απαιτεί μια άπειρη διαστολή του χώρου συγχρόνως με μια άπειρη συστολή του χρόνου , ώστε αέναα να εναλλάσσονται οι βαθμίδες της παραγωγικής διαδικασίας. Στη νέα αυτή οικονομετρία του χρόνου χώρου , η παραγωγή θα γίνει στη πραγματικότητα το άλτερ εγκο της κατανάλωσης και αντίστροφα, ώστε το εργασιακό 8ωρο να επιμηκυνθεί σε 24ωρο.Μόνο η τηλεπληροφορική έχει εν δυνάμει τέτοιες ικανότητες. Από μέσο σύνδεσης ανθρώπων και διαμέσου των Μπίτς θα γίνει μέσο απόσπασης μέγιστου κέρδους. Ο υπολογιστής και τα ΜΜΕ θα μας βάλουν σε μια νέα αυτοκρατορία των αισθήσεων στην οποία μέσο της εικονικής πραγματικότητας ο ελεύθερος χρόνος του παραγωγού θα γίνεται χρόνος αφαίμαξης όλων των ικανοτήτων και δικαιωμάτων του. Η τέτοια εξέλιξη της τηλεπληροφορικής θα δεθεί αναπόσπαστα με τις διαστημικές τεχνολογίες χρηματοδοτώντας και στηρίζοντας στρατοκρατικά σενάρια
Το χειρότερο όλων, η καταστροφή της εργατικής δύναμης σε τεράστιο βαθμό. Ολόκληρες περιοχές του πλανήτη είτε βγαίνουν από κάθε παραγωγική διαδικασία είτε μετατρέπονται σε μαζικούς παραγωγούς ναρκωτικών. Η υποαπασχόληση, η ανεργία, δεν περιορίζεται πλέον στο στρατό εφεδρείας .Επηρεάζει ακόμη και τις δυτικές κοινωνίες όπου οι εργαζόμενοι υποκείμεθα στην επιδείνωση των υλικών συνθηκών διαβίωσης μας. Η αποδιάρθρωση μεταξύ τραπεζικού και βιομηχανικού κεφαλαίου οριοθετεί και τη βασική στόχευση της πολιτικής διαχείρησης της κρίσης. Η κοινωνικοποίηση του κόστους αποβιομηχάνισης έγινε χωρίς να θιγεί το τραπεζικό σύστημα, και ενώ φάνηκε πως επρόκειτο για κευνσιανή πολιτική στη πραγματικότητα ήταν η αναγκαία συσπείρωση δυνάμεων για να ξετιναχτούν οι εργασιακές σχέσεις και να έρθουν οι νέες με την κατασυκοφάντηση και του δημόσιου τομέα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Η «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΊΗΣΗ » αποτελεί μια «αναγκαιότητα» στο βαθμό που δια μέσου της προχωρά η συσσώρευση κεφαλαίου . Για τις μορφές όμως που θα πάρει, για τις αντίθετες δυνάμεις που θα δημιουργηθούν η θα απελευθερωθούν, το πεδίο είναι ανοικτό. Κατά απόλυτη έννοια μπορούμε να πούμε ότι η τελική διέξοδος, μορφή και λύση είναι επίδικο της πάλης των τάξεων. Έτσι η ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας και η πτώση των πραγματικών μισθών αποτελεί νόμο για το κεφάλαιο προκειμένου να βγούμε από την κρίση υπερσυσσώρευσης αλλά οι μορφές που θα πάρει, η ένταση και ο τρόπος ούτε προδιαγράφονται ούτε δεδομένες είναι. Ότι διαμορφώνεται θα εξαρτάται από τους εργατικούς αγώνες.
Εξίσου γνωστό είναι πως σχηματίζεται μια διεθνής του κεφαλαίου ενωμένη ενάντια στην διαιρεμένη εθνικά εργατική τάξη, η οποία υπόκειται στον εκβιασμό μείωσης της παραγωγής –αύξησης ανεργίας. Άρα η αντίθεση δεν είναι πλούσιες –φτωχές χώρες η Βορράς –Νότος, αλλά εκκινώντας από το εσωτερικό κάθε κράτους οι εργαζόμενοι είναι υποχρεωμένοι να συναντηθούν με τους εργαζόμενους όλων των κρατών.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΕΞΟΔΟ
Οι απόκληροι της κοινωνίας σήμερα δεν έχουν ούτε πολιτικό βάρος ούτε φωνή. Η αθλιότητα τους χρησιμεύει για να δικαιολογήσει την κατάργηση των κεκτημένων όλων μας και πρώτα πρώτα την κατασυκοφάντηση της σταθερότητας της εργασίας. Για τούτο είναι ανάγκη να γράψουμε στα πανό του αγώνα μας το σύνθημα ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.
Ο συνδικαλισμός του τελευταίου αιώνα πρέπει να τελειώνει. Η ιδεολογία της αγοράς έχει επικρατήσει στο πολιτικό πεδίο . Επιπλέον οι συνδικαλιστικές οργανώσεις από εκφραστές των αιτημάτων της τάξης όλο και περισσότερο διολισθαίνουν στο ρόλο προστάτη ενός πυρήνα κλαδικών συμφερόντων των πιο καλοπληρωμένων μεσοανώτερων στελεχών. Το εργ. Κίνημα χάνει την ισχύ και νομιμότητα του . Δεκάδες χρόνια τα συνδικάτα παραμένουν στραμμένα προς το κράτος προσμένοντας λύσεις που αυτό θα έδινε παζαρεύοντας με την εργοδοσία. Η υποχωρητικότητα τους αυτή αποζημιωνόταν με την παρουσία τους στο πολιτικό πεδίο. Στη συνέχεια και παράλληλα θυσιάζοντας την ενεργό παρουσία τους στον εργασιακό χώρο, έριξαν βάρος στις διάφορες αντιπροσωπευτικές συμμετοχικές διαδικασίες, εγκλωβισμένα στη διαχείριση συντεχνιακών κατακτήσεων που όμως συνεχώς στένευαν, αναδημιουργώντας πυραμίδες μεσαίων στρωμάτων, καταπιέζοντας την πραγματική εργατική βάση. Η υιοθέτηση από το Σ.Κ στρατηγικών συναίνεσης , ο τεχνοκρατικός λόγος σε βάρος του πολιτικού, η προσπάθεια για επιβολή οργάνων διαβούλευσης έκαναν ώστε να αγιοποιηθεί το κέρδος, ο εργοδότης, και το Σ.Κ να γίνει ισότιμη παραγωγική συνιστώσα στη κοινωνία. Το πλασάρισμα νόμων σαν τον 1264 και τον 1876 προοδευτικοί σε σχέση με το προηγούμενο καθεστώς επέτειναν την παραπάνω αντίληψη , πολύ περισσότερο που συνέτειναν στην εγκατάλειψη του συγκρουσιακού κλίματος. Αποκορύφωμα η αποδοχή από τη ΓΣΕΕ των στόχων της Λισσαβόνας δηλ. της συμπίεσης των εργατικών κατακτήσεων. Αυτά αφού στην χώρα μας όλα έρχονται με καθυστέρηση. Η ειρηνική συνύπαρξη στην Ευρώπη βασίστηκε σε ένα ισχυρό συνδ. Κίνημα στις ιδιαιτερότητες της Ευρώπης μετά τον 2ο πόλεμο με αποτέλεσμα μια συνεχή βελτίωση των όρων εργασίας ως τα όρια του κράτους πρόνοιας. Αυτή η ειρηνική συνύπαρξη οδηγεί στις νέες συνθήκες το κίνημα σε καταστροφή. Στη πραγματικότητα το ιδεολογικό φορτίο το πολιτικό, το πλέγμα νόμων η κομματικοποίηση του Σ.Κ κάνουν ώστε αυτό να είναι λειτουργικός παράγοντας του πολιτικού συστήματος. Μόνο κατ επίφαση έχουν σχέσει με την κοινωνία. Ειδικά η κομματικοποίηση περιόρισε σε αντίστοιχα κουτάκια το Σ.Κ εξαφάνισε τα τελευταία ίχνη του πολιτικού λόγου περιόρισε την ιδεολογική διαπάλη. Η ΠΑΣΚΕ και κατακολουθία το Σ.Κ πήρε και δέθηκε στο κατάρτι της κρίσης της σοσιαλδημοκρατίας με ότι αυτό συνεπάγεται. ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ. Ο ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΌς ΧΑΡΑΚΤΉΡΑς ΤΟΥ ΚΙΝΉΜΑΤΟς ΦΤΆΝΕΙ Ως ΤΟ ΌΡΙΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΦΙΚΤΟΥ ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ. Σήμερα ομάδες εκτός συνδικάτων εκφράζουν τις προοδευτικές προτεραιότητες τους οι οποίες πολλές φορές είναι σε αντίθεση με τα συνδικάτα. Τα εργατικά συνδικάτα είναι πλέον υποχρεωμένα αν θέλουν να υπάρξουν να δομήσουν την δράση τους ακριβώς πάνω στα συμφέροντα των εργατικών στρωμάτων που κυρίαρχα πλήττονται από την λεγόμενη παγκοσμιοποίηση . Σημαντικότατος ρόλος πρέπει να δοθεί στη δημιουργική προστασία των δημόσιων υπηρεσιών σαν έκφραση συλλογικών κατακτήσεων. Ένας νέος συνδικαλιστικός διεθνισμός θα αποτελέσει συνιστώσα επιτυχίας για κινητοποίηση και σε εθνικό επίπεδο. Έτσι η υπογραφή π.χ. συλλογικής σύμβασης σε Ευρωπαϊκό επίπεδο για θέματα κοινωνικής πολιτικής καθώς και η διεθνής αλληλεγγύη σε ζητήματα ανεργίας μπορούν να περπατήσουν. Βασικό αίτημα η μείωση του εργάσιμου χρόνου μαζί και μέσα σε ένα νέο κοινωνικό περιβάλλον. Ούτε η εβδομάδα των 35 ωρών ούτε των 30 ωρών μπορεί σήμερα να θεωρηθούν καταληκτικοί στόχοι για το συνδικαλιστικό κίνημα. Η εργάσιμη ημέρα πρέπει να περιοριστεί στο επίπεδο του καθιερωμένου ωρομίσθιου το οποίο από οικονομική άποψη πρέπει να αντιστοιχεί στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης.. Συγχρόνως ένα δεύτερο εισόδημα θα προέρχεται κατευθείαν μέσα από έναν διευρυμένο συνεχώς κοινωνικό μισθό. Η δωρεάν μετακίνηση στα δημόσια μεταφορικά μέσα για εργαζόμενους και ανέργους η επιδότηση ενοικίου η δωρεάν παροχή νερού ,ΔΕΗ , ΟΤΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΝΕΡΓΟ & ΧΑΜΗΛΟΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟ και στη συνέχεια σε όλο μεγαλύτερο ποσοστό εργαζομένων .
Η μείωση του εργάσιμου χρόνου πρέπει να συνοδευτεί με διεκδίκηση πραγματικής κοινωνικής ασφάλισης, υγείας, παιδείας αποκλειστικά από το κράτος. Στα παραπάνω πλαίσια ο λεγόμενος ελεύθερος χρόνος πρέπει να επαναθεμελιωθεί σε άλλη λογική. Στη βάση πολιτιστικών, κοινωνικών πρακτικών αποσυνδεμένων από το κέρδος και την κατανάλωση του.
Η απελευθέρωση του χρόνου πρέπει να συνοδευτεί με επιλογές και ποικιλία προσφορών. Μείωση του ημερήσιου του εβδομαδιαίου, του μηνιαίου, του ετήσιου χρόνου. Δικαίωμα παρατεταμένης άδειας . αλλαγής τόπου συμφερόντων, γενίκευση του δικαιώματος εκπαίδευσης καθώς και φροντίδας γέροντα γονέα η παιδιού.

ΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αγαπητοί συναγωνιστές. Δεν έχουμε το δικαίωμα να αποτύχουμε. Δεν έχουμε το δικαίωμα να γίνουμε η γενιά του πισωγυρίσματος στο μεσαίωνα. Αντίθετα πρέπει να καταλάβουμε πώς μόνο και αποκλειστικά τα συμφέροντα μας, τα εργατικά συμφέροντα, μπορούν να βάλλουν σε κίνηση όλη τη κοινωνία για ένα καλύτερο αύριο.